บทที่ 31 องค์ชายฟาดฟัน
เมื่อคืนนี้ไป๋ลี่เฟยดูออกว่ามารดาอยากดุตัวนาง และไป๋ช่างชางที่ไม่ยอมตามกลับทันทีที่มีเรื่อง แต่เมื่อเห็นไป๋ลี่เฟยที่มีสีหน้าซีดขาว สลับกับแดงก่ำ จึงกลืนคำดุด่าลงไป ลี่เฟยออดอ้อนมารดาว่าอย่างให้นางสนุกอย่างไร้กังวลเท่านั้น ทั้งเรื่องยังไม่มีอันใดแล้ว ฮูหยินของจวนจึงได้ยอมกลับไปยังเรือนของตน
แต่เช้าวันนี้ ปัญหาตกค้างจากคืนก่อนก็ดูยังจะไม่คลี่คลายลง เมื่อจ้าวหลินไฉ่บุกมาก่นด่านางถึงในโถงเรือน ตะโกนอยู่ผู้เดียวดั่งคนวิปลาส
“อยู่ที่ไหนออกมา กล้าให้ข้าเสียหน้าก็ออกมาพบกันหน่อย”
“เจ้าคิดจะเอาคืนที่ข้ากล่าวถึงผู้อื่นหรือ!”
“ออกมา!”
บ่าวในเรือนของไป๋ลี่เฟยต่างหลบเลี่ยงไม่กล้าออกไปรบกวนองค์ชายสาม เพราะบ่าวชายที่เฝ้าหน้าประตูพยายามขัดขวาง ด้วยคุณหนูไป๋ยังไม่ได้อนุญาตให้คนนอกเข้สไป จึงถูกโทสะขององค์ชายฟาดจนกระอักเลือดออกมา
“เจ้าคิดได้อย่างไรให้ชายอื่นลงไปช่วยขึ้นมาจากน
