บทที่ 30 รู้สึกเสียหน้า
ไป๋ลี่เฟยฟื้นคืนสติขึ้นมาในอ้อมแขนของจ้าวโจวเฉิง เขากำลังกระโดดขึ้นมาจากน้ำด้วยพลังปราณ เมื่อลงถึงพื้น ลี่เฟยสำลักน้ำออกมาจนหมดสิ้นจากนั้นก็เริ่มออกปราณธาตุลม พยายามเร่งเป่าให้อาภรณ์แห้งให้เร็วที่สุด
แต่ยังไม่ทันจะแห้งเสียงกรีดร้องของเสิ่นหรงฮวาที่ดังขึ้นต่อเนื่องไม่มีท่าทีว่าจะหยุด ก็ดึงดูดผู้คนให้วิ่งมายังบึงนี้จนได้ นั่นทำให้องค์ชายหกต้องพลิกตัวมาบดบังไป๋ลี่อิงที่อาภรณ์ยังแนบเนื้อไว้จนมิด กลายเป็นว่ายามนี้จ้าวโจวเฉิงกอดกับคุณหนูใหญ่ไป๋ต่อหน้าคนมากมาย แม้จะมีจูจูในรัศมีอ้อมกอดนั้นด้วยแต่ก็ใช่ว่าผู้คนจะใส่ใจ
“กริ๊ด ออกมาเพคะ กริ๊ด นังแพศยา” หรงฮวาไม่ยอมหยุดกรีดร้อง
“เจ้าพลักข้าตกน้ำยังกลายมากล่าวหาข้าเช่นนี้หรือ” ลี่เฟยเอ่ย ทำให้คนโดยรอบหันไปส่งสายตาเอาความกับคุณหนูเสิ่น
“ลี่เฟยเอานี่” ไป๋ช่างช่างถอดเสื้อคลุมตัวนอกให้แก่น้องสาวของตน ทำให้องค์ชายหกสามารถผละออกไ
