MY CONTRACT WIFE [Completed]

Chapter 7

“Huwag kang mag-alala sa nanay mo, tinawagan ko na siya kanina. Sinabihan ko na siya na late ka nang makakauwi ngayon. Ihahatid naman kita, eh.”

“Ano? Kailangan mo pa bang kausapin ang nanay ko? Hindi ko na gusto ang mga ginagawa mo, Sir Froilan,” galit niyang saad.

“Lorrene, relax. Maupo ka muna. Kumain na tayo,” mahinahong sambit ni Bianca.

Padabog siyang naupo. Kung hindi lang dahil kay Bianca ay baka nilayasan niya na ang lalaking ito. Sa kaniyang galit ay hindi na siya gumamit pa ng kutsara at tinidor, nakakamay siyang kumain.

“Are you okay? Pasensiya ka na kay Froilan, ha?” pagpaumanhin ni Bianca dahil sa ikinilos ni Froilan. “Masarap ba magkamay?” nagtatakang tanong nito.

“Oo naman, ma’am, sobrang sarap. Try mo para malaman mo kung gaano kasarap.”

Ngunit nahuli niya ang pagngiti ni Froilan kaya mas lalo siyang nainis.

“Froilan, kumain ka na rin. Ang sarap ng mga niluto nila. Puwede ka nang mag-asawa, Lorrene.”

Muntik nang mabulunan si Lorrene dahil sa sinabi ni Bianca. Tinitigan niya ito at hindi niya malaman kung magagalit ba siya o matatawa.

“Nag-aaral pa po ako, Ma’am, at wala sa vocabulary ko ang mag-asawa ng maaga.”

Bumaling ang tingin ni Bianca kay Froilan ngunit hindi ito nagsalita at inabala na lang ang sarili sa pagkain. Pagkatapos ng dinner ay kumuha pa ng wine si Froilan para pagsaluhan nilang tatlo. Binigyan nito ng baso si Lorrene pero hindi ito tinanggap.

“Pagbigyan mo na ang boss mo, Lorrene. Konti lang naman at saka hindi naman ʼyan matapang.”

“I’m sorry, Ma’am Bianca, pero ayaw ko talagang uminom. Sorry po, Sir Froilan, gusto ko na umuwi,” pakiusap niya.

Napangisi si Froilan. “Bakit, Lorrene? May naaalala ka ba kaya ayaw mong uminom?”

Namula ang mukha niya dahil sa tanong nito.

“May kailangan ba akong malaman?” nagtataka at puno ng kuryusidad na tanong ni Bianca.

Napahalakhak ito. “Wala ʼyon, Bianca, binibiro ko lang si Lorrene. pikunin kasi ʼyan kaya ang sarap asarin.”

LUMIPAS ang ilang minuto at tinamaan na ng kalasingan si Bianca kaya nagpaalam na ito para matulog. Nahirapan itong makatayo kaya inalalayan pa ito ni Froilan papuntang kuwarto. Biglang nagtaka si Lorrene kung natagalan itong bumalik sa sala. Akmang tatayo n asana siya para umuwi nang marinig niya ang mahinang pagtawag sa kaniya ni Froilan.

“Lorrene, huwag kang umalis. Kailangan kita, kahit ngayon lang,” malumanay na sambit nito. “Hindi mob a alam na birthday ko ngayon? Hindi mo man lang ba ako babatiin?”

Dahan-dahang lumapit si Froilan kay Lorrene. Nakailang lunok ng laway si Lorrene at ramdam din niya ang pagbilis ng t***k ng kaniyang puso. Nanghina bigla ang kaniyang tuhod at hindi niya maintindihan kung parang gusto niyang yakapin si Froilan.

NAPAATRAS si Lorrene dahil sa takot na baka mapansin ni Froilan ang dibdib niya na hindi mapigil sa pagkabog. Ngunit lumapat na ang kaniyang likod sa dingding, wala na siyang maaaatrasan pa. Kinulong siya ni Froilan gamit ang mga braso.

“Froilan, ano ba? Umalis ka sa harapan ko, gusto ko nang umuwi,” mahinahong pakiusap niya.

“Bakit ba ang sungit mo sa akin? Puwede ko bang malaman kung bakit?”

Nanghina ang tuhod ni Lorrene, tila ba natutunaw siya sa mga titig ni Froilan.

“Mamili ka, papayagan mo akong halikan ka o aakyat ako sa kuwarto ni Bianca at magsisipin kami,” nanghahamon na turan nito sa kaniya. “Isa lang ang piliin mo, Lorrene.”

Namilog ang mga mata ni Lorrene habang nakatitig kay Froilan.

“Sagutin mo ako, Lorrene. Bakit hindi ka makasagot? Ayaw mong mamili? Ibig bang sabihin niyan ay papayagan mo akong halikan ka sa labi?” Hindi siya nakasagot at nanatili lamang na nakatitig kay Froilan.

Muli itong nagsalita. “Ano na? Magbibilang ako hanggang tatlo at kapag hindi ka sumagot, hahalikan kita.”

“Ano ba ang plano mo? Pauwiin mo na ako, please,” pakiusap ni Lorrene ngunit hindi siya nito pinansin.

“Isa. . .dalawa. . .tatlo.”

Nanatili pa ring tahimik si Lorrene kaya walang pag-aalinlangang inilapat ni Froilan ang labi nito sa kaniyang labi. Ilang segundo pa iyong nagtagal pero agad niya rin itong tinulak nang maramdaman ang marahang paghaplos ni Froilan sa kaniyang dibdib.

“Bakit? Hindi mo ba nagustuhan? Ayaw mo ba sa mga halik ko?” Namamaos ang tinig nito. “Bakit ba nababaliw ako sa mukha mo?” Hinaplos nito ang mukha ni Lorrene.

“Ang akala ko hanggang sampu ang bilang mo. Bakit tatlo lang?” wala sa sariling tanong ni Lorrene.

“Ginagago mob a ako, Lorrene? Ang sabi ko, magbibilang ako hanggang tatlo. Sige, uulitin ko hanggang sampu,” saad nito.

“Froilan, gusto ko nang umuwi sa bahay,” muling pakiusap niya.

Marahang ngumiti si Froilan bago lumayo. “Sige, ihahatid na kita. Kukunin ko lang ang susi ko.” Akmang tatalikod na sana ito nang bigla itong hawakan ni Lorrene sa braso.

“Froilan, pupuntahan mo pa ba si Bianca?” nahihiyang tanong niya.

“Yes, Lorrene, pero ihahatid muna kita. Pagbalik ko na lang.”

Hindi na nagsalita pa si Lorrene at kinuha na lamang ang kaniyang bag.

“Huwag mo na akong ihatid, magta-taxi na lang ako. Sayang ang oras, umpisahan mo na? Umakyat ka na roon. Kaya kong umuwi mag-isa!”Tinalikuran niya na ito ngunit muli siyang hinila nito.

“Tama ba ang narinig ko? Nagseselos ka ba kay Bianca?”

“Ano? Ang kapal naman ng mukha mo! Diyan ka na nga!”

Lalabas na sana siya ng pinto nang bigla siyang hilahin ni Froilan palapit sa kaniya at marahas na inihiga sa sofa. Hindi niya na nagawa pang pumalag nang halikan siya nito sa labi pababa sa kaniyang leeg. Hindi niya mapigilan ang impit na ungol na kumawala sa kaniyang bibig. Kinarga siya nito gamit ang makikisig nitong braso paakyat sa kuwarto at pagdating doon ay dahan-dahan siya nitong inihiga sa malambot na kama. Isa-isang inalis ni Froilan ang saplot ni Lorrene, sunod ay ang sariling pantalon nito hanggang sa unti-unting lumantad ang p*********i nito. Kakaibang init ang rumagasa sa katawan niya nang masulyapan ang bagay na ngayon niya lang nakita.

Hindi magkamayaw sa lakas ang pintig ng kaniyang puso lalo na nang lumapat ang mainit at basang dila ni Froilan sa kaniyang leeg na dahan-dahang nagpapadausdos pababa sa kaniyang dibdib. At muling nakawala ang malakas na ungol kay Lorrene nang bumaba pa si Froilan sa kaniyang puson, papunta sa p********e niyang tila hindi rin mapakali. Napaigtad ang kaniyang puwet dahil sa kakaibang sensasyong dulot ng ginagawa nito sa kaniya. Diniinan niya pa ang ulo nito na siyang nakadagdag sa init ng kaniyang katawan. Hindi niya malaman kung saan ibabaling ulo. Naramdaman niya na lamang ang pagpasok ni Froilan sa kaniya dahilan para mapasigaw siya saa sakit.

“Froilan, ah—aray! Masakit, ahh, ahh,” ungol niya habang mariing nakapikit.

“Virgin ka pa, Lorrene, ang suwerte ko

sa ʼyo. Papayag ka na ba sa gusto ko?” namamaos na turan ni Froilan. “Ahh, Lorrene.”

“Yes, Froilan. Papayag na ako, pakakasalan kita.