เกียรติและศักดิ์ศรีของผู้หญิงที่ใช้ตัวแลกเงิน
861 Words
“หมายความว่าแขกเยอะ จนจำไม่ได้เหรอว่าขายให้ใครไปบ้าง”
!!!
นัยน์ตาเจ็บปวดฉายขึ้นเสี้ยววิก่อนแววตาเธอจะไหววูบลง อคิราห์แสร้งหัวเราะร่วนหากแต่มือที่สั่นเทากำลังหยิบแก้วเหล้าที่ถูกส่งมาในคราแรกเข้าปาก ดื่มดับกระหายอย่างร้อนรน เหล้ารสชาติร้อนแรงไหลผ่านคออคิราห์อย่างรวดเร็ว แต่กลับไม่ช่วยลดอาการประหม่าลงเลย
สายตาพินิจพิเคราะห์จากชายหนุ่มอีกคนในห้องเริ่มนิ่งค้างไป
อคิราห์เนี่ยนะ?
คิมหันต์เองก็ไม่ใช่คนพูดไปเรื่อย ยอมรับเลยว่าความน่าสนใจในตัวของอคิราห์หายไปมากกว่าครึ่ง คนที่พยายามจะแนบชิดขยับตัวออกห่าง ราวกับลืมความเสน่หาที่ตัวเองพยายามเสนอเงินมากมาย เพื่อแลกความสดความสาวไร้เดียงสาของหญิงสาวตรงหน้า
“อำกันแรงไปแล้วมั้งไอ้คิม มาถึงก็ปากหมาเลยมึง คุณอายเนี่ยนะ ไม่ใช่ว่าจำคนผิดเหรอแค่กูจะเรียกมานั่งยังยากเลย”
“ยาก? ก็ไม่ยากนี่ ถ้ายากจริงจะมานั่งอยู่ตรงนี้เหรอ”
“เอ่อ...” อเล็กซ์เลียริมฝีปากวูบ
“มึงซื้อไปเท่าไหร่ล่ะ เธอก็อย่าโก่งค่าตัวนักเลย ล้างน้ำขายไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้ว ถ้าทำดีไอ้อเล็กซ์คงให้พิเศษได้อีกแหละน่า”
“พูดเหี้ยอะไรของมึงเนี่ยไอ้คิม”
คิมหันต์ละสายตาจากคนที่แกล้งทำเป็นไม่รู้จักเขา แม้จะเห็นว่าเธอกำลังสั่นเทิ้มไปทั้งตัวแต่เขากลับไม่สงสารเลยสักนิด ทั้งสมเพชทั้งเกลียด จนอยากตรงเข้าไปกระชากเธอให้เลิกทำหน้าตาใส่ซื่อหลอกลวงคนไปทั่วได้แล้ว
คราวนี้จะหลอกใครให้รักแล้วเฉดหัวทิ้งอีก
ใครมันจะหน้าโง่ได้เท่าเขา
“ขายจนเคยตัวเลยเลิกอาชีพนี้ไม่ได้รึไง”
“ไอ้คิมหันต์มึงพอได้แล้วน่า” อเล็กซ์กลืนน้ำลายเอื้อกรู้สึกสร่างเมาขึ้นทันตาเห็น
“หรือมันได้เงินง่ายจนทำอะไรไม่เป็นแล้ว ก็เลยขายจนเคยตัว”
ถ้อยคำร้ายกาจทำอคิราห์ขอบตาเริ่มร้อนผ่าว สันกรามเล็กที่ขบแน่นเพื่อกัดฟันไม่แสดงความรู้สึก แต่ในตอนนี้เธอกลับสั่นไปทั้งตัว
“คุณอเล็กซ์มีแขก อายว่าอายขอตัวดีกว่าค่ะ”
“ครับ เอาไว้คราวหน้าผม...”
“อาย? เมื่อก่อนไม่ได้ใช้ชื่อนี้นี่ อายเหรอ? หึ หน้าด้านขนาดนี้ทำไมถึงกล้าใช้ชื่ออายล่ะ หรือไม่มียางอายเลยตั้งแก้เคล็ด”
“คุณคิมหันต์! ถึงคุณจะเมาจนขาดสติยังไง ก็ควรให้เกียรติกันบ้างไม่ใช่หรือคะ อย่างน้อยฉันก็เป็น...”
“ทำไมฉันต้องให้เกียรติผู้หญิงหน้าด้านที่เอาตัวแลกเงินไปวัน ๆ อย่างเธอ!”
“!!!”
ผู้ชายที่พูดคำหวานไม่ขาดปากวันนี้กลับสาดคำน่ารังเกียจใส่เธอไม่หยุด
“เฮ้! ไอ้คิม!!!”
จากคนหาเหยื่อทำไมตอนนี้เขาดันกลายเป็นผู้ประสบภัยแทนเล่า อเล็กซ์มองเพื่อนด้วยสายตาไม่สู้ดีนัก ดวงตาเจ็บปวดที่เอ่อล้นในดวงตาคิมหันต์ทำให้เขาเองยังกลัว ทั้งเจ็บปวดทั้งโหยหา ทั้งอยากจะขยี้หญิงสาวให้แลกคามือ ทำเอาเขารู้สึกสงสารเธอจับใจ
นัยน์ตาช่างสงสัยมองแก้วเหล้าที่ถูกยื่นในในคราวแรกไม่เหลือสักหยด พลันความคิดก็หยุดลงเมื่อคิมหันต์เทขวดเหล้าแสนรักของเขาลงแก้วแล้วดื่มเพียว ๆ
ฉิบหาย!!!
ใครให้แดกลงไปเล่า อเล็กซ์อยากจะโวยวาย ลำพังอคิราห์ยังพอแก้ไขหรือช่วยเหลือได้ แต่คิมหันต์ใครจะปราบมันลงไหว เหล้าที่เขาเอาไว้สนุก ๆ จิบพอหอมปากหอมคอตอนนี้ถูกเพื่อนสนิทดื่มลงไปหลายอึก
“คุณอเล็กซ์ครับ...”
ประตูที่ผลักเข้ามาพร้อมกับเลขาของเขาทำเอาคนที่ตกในสภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ถึงกับล้วงเอาบุหรี่มาคาบไว้ในปาก เขาตบกระเป๋ากางเกงหาไฟแช็กจุดไฟขึ้นมาที่ปลายมวน
เวรกรรมใครเวรกรรมมันแล้วกัน ยังไงก็คงแก้ปัญหากันเอง หนุ่มตาน้ำข้าวเลียริมฝีปากก่อนคิดอย่างเห็นแก่ตัว
“เดี๋ยวกูมา เดี๋ยวผมมานะครับคุณอาย”
“งั้นอาย...”
“ช่วยรอผมสักครู่นะครับ ผมมีเรื่องให้คุณอายช่วยเยอะเลยเดี๋ยวผมกลับมา”
“คะ? ค่ะ” หญิงสาวตอบรับคำอย่างไม่เข้าใจ
มาก็โง่แล้ว!
ยาที่ผสมอยู่ในของเหลวสีอำพันถึงไม่เยอะมาก แต่ก็พอให้สนุกอย่างไร้ขีดจำกัดได้อยู่ อเล็กซ์ครางในลำคอแล้วหันไปเอ่ยกับคิมหันต์ “เดี๋ยวกูมานะไอ้คิมดูแลคุณอายด้วยละ”
“อือ” คิมหันต์ตอบอย่างไม่ใส่ใจ ในตอนนี้เขากำลังสนใจคนที่กำลังนั่งตัวสั่นงกเงิ่นอยู่ตรงหน้าต่างหาก ราวกับกำลังกลัวเขาอย่างไรอย่างนั้น
และทันทีที่อเล็กซ์ก้าวออกไปทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบ
“ครั้งนี้เอาตัวเข้าแลกกับอะไรล่ะ”
“...”
“บทนางเอกหรือตัวประกอบสักตัว”
- Writer
