สถานะของเก่าคนโปรด

“เชิญทางนี้ครับ” ทันทีที่ประตูสีดำสนิทถูกปิดลง ร่างระหงก็ถูกกระชากเข้าในอ้อมกอด เสียงหัวเราะแหบห้าวดังขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าตกใจของหญิงสาว อคิราห์ย่นจมูกเมื่อได้กลิ่นแอลกอฮอล์ลอยฟุ้งเข้ามาตามลมหายใจ เขาวางคางลงบนไหล่เรียวเล็ก แล้วรัดท่อนแขนโอบเอวคอดกิ่วอย่างหยาบคาย ทำให้หญิงสาวได้แต่เม้มปากแน่นพลางพยายามแกะมือของเขาออก “มาช้าจังนะ” “คุณอเล็กซ์!” “ผมเรียกอายตั้งนานแล้ว เล่นตัวแบบนี้ผมไม่ค่อยปลื้มนะครับ” “รบชวนช่วยปล่อยอายด้วยค่ะ” เธอเรียกชื่อเขาด้วยความโกรธ หนุ่มลูกครึ่งนัยน์ตาสีฟ้าสว่างดวงตาวาววับ เขาเหมือนเสือพยศที่ถูกสั่งห้ามล่าเหยื่อ เลยเอาคืนโดยการจงใจจรดจมูกพ่นลมหายใจร้อนโลมเลียซอกคอขาวเนียนอย่างจาบจ้วง เขาเป็นหนึ่งในหนุ่มนักธุรกิจที่แวะเวียนใช้ที่บาร์ที่เธอรับเป็นนักร้องพิเศษในการคุยงานอยู่บ่อย ๆ และพยายามเรียกตัวเธออยู่หลายครั้ง ยิ่งอคิราห์ปฏิเสธเท่าไหร่เหมือนยิ่งกระตุ้นให้เขาอยากได้มากเท่านั้น อคิราห์รู้สึกทั้งรังเกียจทั้งขยะแขยง นัยน์ตาของเขายามมองอคิราห์ระยิบระยับราวกับเจอของเล่นที่ถูกใจ คนที่มองผู้หญิงเป็นของเล่นแก้เบื่ออย่างเขาพยายามจะใช้เงินฟาดหัวเธอ “วันนี้ไอ้คุณคิงส์ไม่อยู่ถึงมาหาผมได้สินะ ปกติเล่นตัวกับผมจะตาย” “อายเป็นนักร้องค่ะ แต่ถ้าคุณอเล็กซ์ต้องการเด็กนั่งดริ้งอายจะให้คนไปจัดการให้” หญิงสาวสะบัดตัวออกแต่ไม่วายโดนรวบกลับไปในอ้อมแขนเขาตามเดิม เสียงร้องอึกอักยามโดนกอดรัดของเธอยิ่งกระตุ้นสัญชาตญาณนักล่าในตัวเขาได้เป็นอย่างดี “ผมรู้ว่าควรเรียกใครแต่ผมอยากได้คุณนี่” “ถ้าคุณยังเป็นแบบนี้อายจะเรียกการ์ดนะคะ!” “หึ!” เสียงหัวเราะเยาะราวกับฟังเสียงขู่กับลูกกวางตัวเล็ก อเล็กซ์แสร้งทำหน้าเสียดายก่อนจะยอมปล่อยเธอเป็นอิสระ “โอเคครับดุแบบนี้ผมจะไปกล้าได้ยังไง ส่งข้อความไปไม่อ่าน โทรไปก็ถูกบล็อก ไม่ใจร้ายเกินไปเหรอครับ” “อายไม่เห็นค่ะ ขอโทษด้วยนะคะ” “ผมรับคำขอโทษไม่จริงใจของคุณก็ได้ งั้นวันนี้ช่วยชงเหล้าให้ผมหน่อยสิครับ ผมจ่ายได้เท่าที่คุณต้องการเลย” ชายหนุ่มยกมือขึ้นข้างตัว มองใบหน้าหวานที่เริ่มมองเขาอย่างระวังตัว อาคิราห์เอี้ยวตัวหลบฝ่ามือที่ยื่นมาแตะเอวตรงเข้าไปนั่งลงบนโซฟาสีแดงกำมะหยี่ “ถ้าแค่ชงเหล้าอายไม่มีปัญหาหรอกค่ะ แต่แค่ชงเหล้านะคะ” ดวงตาคู่สวยจ้องเขาราวกับต้องการคำสัญญา นั่นทำให้อเล็กซ์รู้สึกอยากท้าทายท่าทางจองหองนั่นเข้าไปใหญ่ เขาเผยยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนพยักหน้า “ครับแค่ชงเหล้า” ชายหนุ่มเดินตามเธอลงนั่งข้างกัน เขาไม่ย่อท้อเมื่อเธอขยับหนีแต่ชงใจนั่งเบียดเธอ แล้วเกี่ยวเอวเล็กให้เข้าใกล้ตัว “จริง ๆ วันนี้ผมมีเซ็นสัญญากับผู้ร่วมทุน ผมไม่ได้อยากให้อายมาชงเหล้าเฉย ๆ หรอกครับรู้ใช่ไหม” “งั้น...” “อายเคยรู้จักนิยายเรื่องตามตะวันไหมครับ ตอนนี้เรากำลังลังเลกับบทนางเอกอยู่ ถ้าได้อาย...” “ตามตะวันเหรอคะ” ใบหน้าเปลี่ยนสีเมื่อได้ยินชื่อละครที่กำลังรีเมคที่มีข่าวเป็นกระแสตั้งแต่ต้นปี ถ้าเป็นนางเอกเรื่องนี้ไม่ว่าเป้นใครคงดังเปรี้ยงขึ้นมาแน่ ๆ เท่านั้นร่างสูงแสยะยิ้มอย่างถูกใจ ตามเข้าไปนั่งข้างเธอ “ผมบอกแล้วไง ผมป้อนงานให้อายได้นะครับ อายจะเป็นนางเอกหรือนางร้าย ผมก็ให้อายได้หมด ไปทนอยู่กับโมเล็ก ๆ ที่หางานให้อายไม่ได้ทำไมกัน” “ขอบคุณนะคะคุณอเล็กซ์ แต่อายยังติดสัญญาอยู่ค่ะ ไว้หมดสัญญาอายจะกลับไปคิดอีกทีนะคะ” โมเดลลิ่งที่เขาพูดเป็นของรุ่นพี่ที่เธอเคารพ สำหรับอคิราห์ไม่ได้รู้สึกว่ามันแย่นัก เมื่อเขาก็พยายามช่วยเธอเต็มที่ หากแต่ถ้าเทียบกับบริษัทเต็มรูปแบบของคนตรงหน้าแน่นอนว่าเทียบไม่ติด “ผมช่วยอายได้นะ” ต่อให้มีศักดิ์ศรีแค่ไหนแต่เงินที่กองอยู่ตรงหน้าก็ทำให้อคิราห์กัดฟันแน่น “ถ้าเป็นบทเล็ก ๆ คุณอเล็กซ์พอจะมีที่ว่างแคสให้อายไหมคะ” “หมายถึงพวกเพื่อนนางเอก หรือเอ็กซ์ตร้าเดินผ่านกล้องเหรอครับ” “ค่ะ” หญิงสาวพยักหน้า พูดออกไปแล้วอคิราห์ก็รู้สึกโกรธตัวเอง หากเธอจะโลภมากอีกสักหน่อย พยายามออดอ้อนเขาบทใหญ่ ๆ คงไม่พ้นเป็นของเธอ แต่เธอคงไม่เหลือศักดิ์ศรีอะไรในชีวิตเลย เพราะต้องใช้เรือนร่างปรนเปรอคนตรงหน้าไปจนกว่าเขาจะเบื่อ “อายของผมต้องการมากกว่านั้นนะ”