ตอนที่ 7

1722 Words

เธอทำหน้านิ่งมองไปข้างหน้าทั้งที่ห่างตามองเขาอยู่เลย เฮียปอร์เช่เปิดประตูลงจากรถไปเธอควรจะดีใจสิแต่ทำไมใจมันหวิวๆล่ะ ถ้าไม่มีเขาแล้วเธอจะเหลือใครให้ระบายออกไปได้บ้างแล้วจะมีใครที่ฟังคนแบบเธอพล่ามนานขนาดนี้แถมยังตบตีโดยที่เขาไม่โต้ตอบเลยสักครั้ง เธอไล่เขาทั้งที่ต้องการกำลังใจต้องการอ้อมกอดจากใครสักคนที่พร้อมจะเข้าใจกันจริงๆมันเหมือนว่าตอนนี้ในใจร้องเรียกหาเขา อย่าไป!! กลับมาก่อน…ขอร้องเถอะกลับมา! คำนี้มันผุดขึ้นมาในหัวเธอแต่ก็ปากหนักเกินกว่าจะพูดออกไป ทำไมเหมือนติดอยู่กับความเสียใจซ้ำๆกับบาดแผลในชีวิตที่ไม่ได้เกิดจากเขาแค่คนเดียว พ่อ แม่เลี้ยงและพี่สาวทุกคนยังต้องการเธออยู่ไหม? เธอเหมือนว่าเจอแสงสว่างแต่มันไม่ใช่มันเป็นแค่แสงเทียนที่ใกล้จะดับลงไปทุกที ทุกสิ่งทุกอย่างในตอนนี้เหมือนกำลังฉีกทึ้งเธอทั้งเป็น มันเจ็บจนแทบทนไม่ไหวแล้วมีที่ไหนไหมที่เธอจะอยู่ได้แบบอบอุ่นบ้าง ตั้งแต่เด็กจนถึงตอนนี้ไม่เคยมีเลยสักครั้งเธอรู้สึกได้เลยว่าโลกไม่ได้สดใสอย่างที่ใครว่าไว้ ทำไมเธอถึงไม่มีใครเคียงข้างเลย! ปอร์เช่เดินกลับมาที่รถนั้งมองอยู่อย่างนั้นยังไม่ขับไปไหนตราบใดที่รถคันข้างหน้ายังไม่ขยับไป เขาจะให้พื้นที่กับเธอมากขึ้นแล้วจะใช้ความรักเข้าแลกความเจ็บถ้ามันทำให้ได้ใจเธอ ก็เจ็บแลกรักสักครั้งมันคงไม่ตายหรอก! เขายอมให้เธอด่าว่าไม่ใช่ว่าเป็นสุภาพบุรุษหรอกนะถึงไม่ด่าสวนกลับ แต่ว่ายอมไง…ยอมเพราะว่ารักมาก ที่โมโหไปเมื่อกี้จนทำร้ายจิตใจเธอไปขนาดนั้นเขายังรู้สึกผิดอยู่เลยแต่ถึงยังไงซะเขาจะส่งดอกไม้ให้ถึงแม้ว่าเธอจะขว้างหินกลับมาก็ตาม ใจคนมันคงไม่แข็งเกินไปหรอกมั้ง! โรซี่ไม่ใช่คนขับรถเร็วทำให้เขาสามารถขับรถตามได้แบบสบายๆถึงแม้ว่าบางครั้งจะเป็นห่วงมากเวลามีเสียงบีบแตรไล่ แต่ไล่เธอนะไม่ได้ไล่เขา! โรซี่น่าจะเหม่อจนลืมดูสัญญาณไฟจราจรว่าเปลี่ยนจากไฟแดงเป็นไฟเขียวแล้ว เขาอยากจะลงจากรถไปดึงเธอมานั่งด้วยแต่แม่คุณคงไม่ยอมหรอกที่สำคัญที่รู้ว่าเขาตามอยู่ถึงได้ขับรถเหมือนจะหาทางหนีกัน “ไม่เซี่ยนเลยเมียกู!” การขับรถที่แบบเหมือนคนพึ่งหัดขับงั้นแหละแบบไม่ให้เป็นห่วงได้ไง โรซี่ขับรถกลับมาถึอหอพักได้อย่างปลอดภัยโดยที่ยังไม่ขับรถไปชนใครและยังไม่ถูกใครชนที่สำคัญมีคนขับตามประกบมาอีก บอกว่าไม่ต้องให้ส่งเลยขับรถตามงี้เหรอ! เธอเดินเข้าหอพักแต่ต้องหยุดชะงักกับคนที่กลัวมากที่สุด นี่มันวันอะไรของเธอเนี่ย! “มาแล้วเหรอนังอีตัวดี!” “มีอา!” พี่สาวเธอมาพร้อมกับพ่อและแม่เลี้ยงแต่ดูจากสายตาแล้วคงจะไม่มาให้กำลังใจกันหรอก “โรซี่เราต้องคุยกัน” ดนุพูดขึ้นก่อนจะเดินนำหน้าทุกคนขึ้นบันไดไปห้องพักของลูกสาวคนเล็ก “งามหน้าไหมล่ะห่ะแรดร่านเอาไม่เลือก” มีอาเบะปากนิดๆแบบว่าสะใจมาก “อย่าว่าน้องมีอา!” นาราสะกิดบอกลูกสาวเบาๆเพราะถึงแม้ว่าโรซี่จะเป็นลูกเลี้ยงแต่เธอก็รักเหมือนกัน ที่สำคัญถ้าไม่ได้โรซี่ครอบครัวคงจะไม่สบายมีกินมีใช้อย่างทุกวันนี้แน่นอน “แม่อะ!” นี่เธอเป็นลูกนะ “มีอาลูกคุยกับน้องดีๆสิ” นาราเอ็ดลูกสาวเบาๆ “แม่ก็รู้ว่าหนูไม่ชอบมันแล้วที่สำคัญมันไม่ใช่น้องหนูด้วย!” บ้านก็ไม่ได้อยู่หลังเดียวกันโตมาก็ไม่ได้โตด้วยกันทำไมต้องแคร์ เพราะมีสมบัติงั้นเหรอ? หึ! ก็คงมีแค่นั้นแหละ! เธอไม่เคยมองว่าโรซี่เป็นน้องสาวเลยสักครั้งเพราะมันแย่งแม่ไปจากเธอถึงจะอยู่แยกบ้านกันแม่ก็ยังเป็นห่วงมันอยู่ดี รู้ไหมว่าเธอสะใจมากขนาดไหนตอนที่เห็นรูปมันว่อนเน็ตไปทั่ว เธอภาวนาให้ไอ้คนปล่อยรูปมันปล่อยอีกเยอะๆเลยเพราะความทุกข์ของมันก็คือความสุขของเธอ “โรซี่ไม่ต้องกลัวนะน้าจะช่วยหนูเอง” นารายิ้มกว้างให้ลูกเลี้ยงตบบ่าให้กำลังใจจนโรซี่ยิ้มกลับมาถึงแม้จะมีแต่ความกังวลก็ตาม “ขอบคุณนะคะ” “นี่ล่ะนะพวกไม่มีแม่เป็นของตัวเองเลยต้องยืมคนอื่น!” “มีอาพูดอะไรแบบนั้นไม่น่ารักเลยนะลูก” “ไม่เป็นไรค่ะคุณน้าปล่อยให้มีอาอิจฉาหนูแบบนี้แหละค่ะดีแล้ว” “เอ๊ะนี่แก…” “หรือไม่จริงล่ะมีอา?” เธอหันไปตอบกลับจ้องตาไม่กระพริบเอาสิเธอไม่มีใครต้องห่วงอยู่แล้วนี่ “แกมันก็ขี้อิจฉาเหมือนกันแหละ” มีอาแสยะยิ้มถลึงตาใส่เพราะยังไงพ่อก็เข้าข้างเธออยู่แล้วไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เอาจริงๆนะพอถึงเวลาแม่ก็เข้าข้างเธออยู่ดีแหละ แต่ที่ทำดีกับโรซี่ก็เพราะสงสารเฉยๆหรอกไม่ได้รักอะไรทั้งนั้น “ฉันมีดีกว่าทุกอย่างทำไมต้องอิจฉา” เธอมีเงินทองที่ใช้ทั้งชาติก็ไม่หมด แล้วเพราะเงินนี้ไงที่ทั้งพ่อทั้งมีอาไม่มีเลย เธอมีทุกอย่างเหนือกว่าชัดๆ “แกมันลูกไม่มีแม่ไง!!” ปอร์เช่ขับรถออกมากินเหล้าแก้เครียดไม่รู้ว่าทำไมถึงได้เป็นห่วงเมียแบบนี้แถมโคตรรู้สึกผิดอีกด้วย เขาเทเหล้าเอาแต่มองไม่ยอมดื่มสักที ใจมันเหม่อลอยอย่างบอกไม่ถูกเลยเขาหวังว่านีน่าจะช่วยได้เพราะอย่างน้อยก็เป็นเพื่อนสนิทของเมีย “ปากมึงนี่นะ!!” จากัวร์ส่ายหน้านิดๆเอือมระอาเพื่อนขั้นสูงสุดแต่สันดานมันเปลี่ยนไม่ได้ “กูไม่ได้ตั้งใจด่านะเว้ย ก็ตอนนั้นโมโหนี่หว่า” ก็มันโมโหจริงๆเลยห้ามตัวเองไม่อยู่ “เมียมึงตบแค่นี้ถือว่าน้อย” เบนซ์ชงเหล้าเพิ่มเซ็งนิดหน่อยด้วยแหละเลยดื่มตั้งแต่ยังไม่ค่ำ “เอาไงดีว่ะ?” กูเครียดดดดดดดด….. “หน้าด้านไว้เชื่อกู!” จากัวร์ยักไหล่หัวเราะเบาๆ “ทำไมมึงล่อน้องไอ้โบ๊ทได้แล้วรึไง?” มันจ้องจะกินน้องสาวเพื่อนอยู่นะแล้วไม่รู้ว่าจะได้กินส้นตีนแทนรึเปล่าเพราะไอ้โบ๊ทมันโคตรหวงน้องสาว แต่กูไม่มีน้องสาว! “ยังว่ะ ดูแล้วท่าจะยากมาก!” แล้วดูพวกที่ปรึกษาแต่ล่ะคนท่าทางจะไปกันไม่รอดอยู่แล้วคนหนึ่งทะเลาะกับเมีย อีกคนว่าที่เมียโกรธแล้วกูล่ะเมียเกลียด! ชีวิตเขาก็แม่งโคตงเฮงซวยเหมือนกำลังถอยหลังลงเหวแต่ยังลงไม่ได้ไงเพราะมันยังไม่สุดพอ เอาจริงก็ไม่รู้ว่าจะไปได้สุดๆแค่ไหนในเมื่อเมียเกลียดเข้ากระดูกดำแบบนี้แต่กูก็เสือกรักเขาฉิบหาย แม่ง! เอายาเสน่ห์กูกินรึเปล่าว่ะ! “คิดถึงเมียว่ะ” อยู่ดีๆก็บอกเพื่อนกูน่าจะบ้า “เพ้อเหี้ยไรของมึงแดกดิเหล้าแม่งจืดหมด” น้ำแข็งละลายจนหมดก้อนมันยังไม่ดื่ม “มึงว่าโรซี่จะรักกูไหมว่ะ?” เขาสาดเหล้าทิ้งแล้วให้เพื่อนชงให้ใหม่แล้วแม่งก็ไม่ดื่มเหมือนเดิม นี่กูเป็นค*ยไรว่ะ! ไม่รู้ดิว่าจะอธิบายยังไงว่าตอนนี้คิดอะไรอยู่เพราะมีแต่ภาพโรซี่เต็มหัวเลย “เขาสรรเสริญมึงขนาดนี้ยังคิดไม่ได้เหรอ?” ไอ้ควายเผือกโดนเมียด่ามากี่ครั้งแล้วไม่เคยจำ “มึงจะแดกไหมเหล้าเนี่ย?” กูเป็นคนชงมันขี้เกียจลำพังแค่คิดถึงเมียก็สาหัสแล้วไอ้เหี้ย “พวกมึงแม่ง…” ไม่มีคำจะพูดว่าไม่มีเมียอย่างเขา สรุปเลยนะปลาไหลเหรียญทองอย่างเขาต้องมาแพ้ให้กับผู้หญิงแค่คนเดียวแบบนี้แม่งน่าดีใจตรงไหนว่ะ แถมแม่คุณทูนหัวก็ไม่รักกันอีก กูคิดถึงเมียโว๊ยยยยย….. Nina : เฮียปอร์เช่กินหมูกระทะเปล่า? Porsche : ไม่ว่างกินเหล้าอยู่ Nina : แต่กินกับโรซี่นะ Porsche : จริง? Nina : หน้าตาเหมือนเด็กเลี้ยงแกะเหรอ? Porsche : เดี๋ยวไปที่หอ โอเคนะ “มึงกูไปหาเมียก่อน” เพื่อนเมียช่วยแล้วเว้ยคงจะเห็นแก่ความรักของเขา “ไอ้หมาหง่อยเมื่อกี้หายไปไหนว่ะ?” เมื่อกี้ทำท่าหมดอาลัยตายอยากแต่ดูตอนนี้สิแม่งคึกเกิน! “เอ้า!” ให้กูมีความสุขบ้างเพื่อน “งั้นพวกกูไปด้วย” เบนซ์เสนอขึ้นแอบหัวเราะที่แม่งทำหน้าเหว่อใส่กัน “ไปทำเหี้ยไร กูไปหาเมียไม่ได้ไปลงอ่าง!!” พวกมันเข้าใจอะไรกันผิดรึเปล่าเนี่ยห่ะถึงได้ขอตามไปด้วย แล้วอีกอย่างโรซี่ก็ไม่รู้จักพวกมันด้วยนะ “กูจะไปช่วยมึงไง มึงก็รู้กูเก่งเรื่องเจรจาต่อรอง” เบนซ์บอกอย่างนั้นไปให้จบๆ “ว่าที่เมียของกูยังเด็กมาก กูต้องไปศึกษาจากพวกมึงด้วย” จากัวร์บอกแต่แม่งก็ข้ออ้างเฉยๆ “เออ! ห้ามพูดเรื่องเหี้ยๆนะเว้ย” พวกมันยังไม่เคยเห็นไงว่าเวลาเมียกูโกรธเนี่ยเป็นยังไง ด่าผัวไฟแล๊บเลยล่ะแล้วเพื่อนผัวจะเหลือเหรอ อีกอย่างโรซี่ไม่ใช่คนใสๆแบบที่พวกมันคิดหรอกนะ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more