ตอนที่ 6

1487 Words

เดาว่านีน่าในตอนนี้คงมองบนก่อนจะพิมพ์แน่นอนเลยเพื่อนจะมาหาตอนหนึ่งทุ่มแต่ว่าตอนนี้สี่โมงครึ่งเวลายังมีอีกเยอะมาก เธอหยิบโทรศัพท์จะเปิดเพลงแต่ห่างตาดันไปเห็นคนถือไม้หน้าสามจะทุบกระจกรถ!! ไอ้เฮียปอร์เช่อีกแล้ว!! “กว่าจะเปิด?” ก็ช้าไงอีกนิดเดียวพ่อจะทุบกระจกรถให้แล้ว “ถามจริงเป็นคนหรือหมาว่ะตามกลิ่นดีจัง!” เขาเปิดประตูเข้ามาในรถมองเธอแบบเคืองๆแต่ใครสนล่ะพ่อก็ไม่ใช่ผัวก็ไม่เชิง! “หลบหน้าทำไมว่ะโรซี่ แล้วเนี่ยถ้าไม่ดักรอจะเจอกันไหม” ไปหาทุกวันไม่เคยเจอจนวันนี้เขาไปตั้งแต่บ่ายนั่งรอในรถเงียบตั้งหลายชั่วโมงเพื่อแค่จะรอพบเธอด้วยเหตุที่ว่าคิดถึงแค่นั้นจริงๆ “ใครให้ตามห่ะ?” ก็บอกให้เลิกยุ่งทำไมไม่เข้าใจกันบ้างว่ะ “ไม่เจอกันตั้งหลายวันไม่คิดถึงผัวหน่อยเหรอ ใจดำฉิบหาย!” ตัวแม่งโคตรขาวแต่ใจโคตรดำ! เขาเนี่ยคิดถึงจนจะบ้าตายคอยตามดูเธอเพราะเป็นห่วงแต่แม่คุณไม่เคยรู้อะไรเลย “ดีใจมากกว่าเพราะปัญหามันมาจากเฮียคนเดียว!” เธอเจออะไรในแค่ล่ะวันบ้างเขาเคยรู้ไหมห่ะ เฮียปอร์เช่คงจะไปมั่วหญิงอีกตามสันดานแล้วที่มาหาเนี่ยคงจะแค่อยากเฉยๆแต่ขอโทษนะว่าเธอไม่ง่ายขนาดนั้น จุดเริ่มต้นมาจากเขาที่มอมเหล้าเธอแล้วยังข่มขืนเธออีกแต่แค่นั่นยังไม่พอมีถ่ายรูปเก็บจนหลุดออกไป เธอต้องทนกับสายตาคนมองว่าเธอเป็นผู้หญิงง่ายสายตาที่บอกว่าเธอมันเป็นผู้หญิงไร้ค่าเป็นคนอย่างว่าวิ่งเข้าหาผู้ชาย เพื่อนบางคนที่มีก็มองเธอเหมือนวัตถุทางเพศแล้วเหยียดหยามกันแบบไม่รู้เรื่องอะไรสักนิดอาจารย์บางคนก็มองเธอแปลกๆอีกด้วย เธอไม่ชินและไม่เคยชินเลยด้วย เธอรับไม่ได้กับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อก่อนใครจะมองเธอยังก็ไม่รู้แต่ว่าตอนนี้มันเปลี่ยนไปหมดแล้ว เวลาแค่ 2 อาทิตย์แต่เหมือนตกนรกทั้งเป็น แม้แต่เพื่อนกันเองยังจะเอาเธอไปประเคนให้เสี่ยแก่ๆบ้ากาม คิดสิว่าต้องตกต่ำขนาดไหนในตอนนี้! “เมื่อไรจะใจอ่อนห่ะ?” ไม่เคยเหนื่อยเลยที่ต้องตามว่าแต่มันไม่ชอบสายตาที่มองเหมือนว่าเขาคือฆาตรกรโหดร้าย เขารักเธอไงเลยทำแบบนั้น “ต่อให้เป็นผู้ชายคนสุดท้ายฉันก็ไม่เอา!” เขาไม่ได้รักเธอสักนิดเดียวแต่เขารักตัวเองต่างหาก “ทำไมว่ะ? เริ่มต้นกันใหม่ไม่ได้รึไงไหนๆก็ได้กันตั้งหลายรอบแล้ว” เป็นเมียที่โคตรเกลียดผัวเลยใช่ไหม? ความดีที่มีทำไมไม่มองเห็นบ้างว่ะ ที่เขาตามดูแลตามใส่ใจยอมให้ตบให้ตีให้ด่าทำไมไม่รู้ว่าที่ยอมเพราะอะไร เหตุผลทั้งหมดคือรักไง เขาแม่งโคตรรักเมียเลยนะเว้ย! “ก็เพราะเฮียข่มขืนฉันไง!!” เธอตะคอกใส่หน้าเขาตัวสั่นไปด้วยความโกรธที่ยังฝั่งใจกำมือแน่นอดทนให้ไหวเพราะนี่อาจจะใกล้สุดทางแล้วจริงๆ มันเหนื่อยจนไม่อยากจะมีชีวิตอยู่แล้ว! “…” ก็เออไง! มันคือความจริงไงแต่ที่ทำไปมันมีเหตุผลไงไม่ใช่จะฟันแล้วทิ้ง “ออกไปจากชีวิตฉันซะ!” เธอกัดฟันพูดจ้องเขาไม่กะพริบตาแต่น้ำตากลับไหลออกมาเอง “ไม่มีวันหรอกโรซี่” “ถือว่าขอร้องออกไปจากชีวิตฉัน” “ยอมรับนะว่าเลวแต่เฮียจะไม่ทิ้งเมียหรอก” แค่จะเช็ดน้ำตาให้ยังไม่ได้เลย โรซี่คงโกรธเกลียดเขามากจนฝังเข้ากระดูกดำแล้วมั้ง เขาพยายามจะแก้ไขทุกอย่างให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมเพื่อเธอจะได้ไม่ต้องมีเรื่องให้เครียด เขาเป็นห่วงจิตใจผู้หญิงตรงหน้ากลัวว่าจะทนไม่ไหวก่อนที่เขาจะจัดการเรียบร้อย เขาแค่กลัวว่าจะเสียเธอไป “พอเถอะนะ” “ไม่!” “จะอยู่ทั้งที่ฉันเกลียดงั้นเหรอ ทนไหวเหรอ?” “…” “เจ็บไหมล่ะ?” “…” “คิดว่าฉันจะเชื่อใจคนแบบเฮียปอร์เช่เหรอ เชื่อใจคนที่ทำร้ายกันงั้นเหรอ?” เขาเงียบไม่ตอบโต้อะไรเธอเลยสักคำนอกจากมองหน้าเธออย่างเดียวแต่สีหน้าแววตาที่เจ็บแบบนี้แหละที่ต้องการให้เขาพบเจอที่สุด เจ็บให้ตายไปเลยคนชั่วๆแบบนี้เธอไม่ต้องการ! “…” ต้องให้พูดอะไรล่ะเมียแม่งก็ไม่เชื่อใจเหมือนเดิม เข้าใจที่เธอจะคิดแบบนั้นเพราะเขาเลวจริง! เขามีอะไรกับผู้หญิงไปทั่วจะเรียกว่าสำส่อนยังได้เลยแต่เขากำลังปรับปรุงตัวให้อยู่ เขามันเลวในสายตาเธอไงจะทำเหี้ยอะไรก็เป็นคนร้ายเหมือนเดิมทั้งที่โคตรจะหวังดี โรซี่แม่งอยากให้เขาเจ็บ!! เออ! กูเจ็บแล้วเนี่ยพอใจยัง? “ต้องพูดว่าไง ให้บอกไหมว่าเฮียแค่หลอกฟันเฉยๆ โรซี่แม่งง่ายแบบนี้เหรอถึงจะพอใจ!?” เขาถามกลับบ้างดูสิว่าเธอจะทำยังไง เขาเจ็บกับคำพูดเธอมาเยอะแบบไม่เคยโต้ตอบแต่ว่าครั้งนี้มันอยากให้รู้สึกบ้าง “…” ทำร้ายจิตใจกันมันง่ายแบบนี้นี่เองสินะ “เฮียมันไม่มีหัวใจรักใครไม่เป็นหรอกแบบนี้ใช่ไหมที่อยากได้ยินหรือให้พูดอะไรร้ายๆอีกล่ะ? โรซี่แม่งไม่เด็ดเย็ดไม่มันแบบนี้เอาไหม? หรือพูดว่าไงอีกถึงจะพอใจห่ะ ในเมื่อบอกรักก็ไม่เคยเชื่อแล้วทำไมไม่คิดล่ะว่าไอ้เหี้ยตัวเนี่ยมันยอมให้ถูกด่าถูกตบตีแบบไม่เอาคืนทำไม?” เธอหลับนิ่งไม่ต้องการให้น้ำตาไหลออกมาจากคำพูดเขาแต่ก็กำมือแน่นตัวสั่นด้วยความโกรธ คำพูดของเขาทำร้ายเธอได้มากจริงๆแต่ถ้าพูดขนาดนี้ไม่เอามีดมาแทงกูให้ตายเลยว่ะ! เธอกัดฟันสุดๆมองเขาก่อนจะตบหน้าหล่อแรงๆไปหนึ่งครั้ง เผี้ยะ!! “เลว!” ไม่มีคำไหนเหมาะกับเขามากกว่านี้อีกแล้ว “โกรธ? โรซี่แค่นี้ยังน้อยนะถ้าเฮียทำจริงๆจากคุณหนูกลายเป็นอีตัวยังได้เลย” แต่มันจะไม่มีวันเกิดขึ้นต่อให้วันหนึ่งเธอจะทำร้ายเขามากกว่านี้ก็ตาม เขาจะยังรัก..รักแค่เธอคนเดียวเหมือนเดิม “ออกไป!!” ตะคอกเสียงดังแต่เขานิ่งหน้าด้านที่สุด “ถามจริงนะโรซี่ถ้าเฮียไม่ได้ทำแบบนี้จะหันมามองเฮียบ้างไหม?” แน่นอนว่าไม่เคยเลย เธอไม่เคยจะสนใจผู้ชายอย่างเขาสักนิดเดียวแต่ว่าคนมันรักไปแล้วทำไงได้ เขาถอยกลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แต่จะเดินหน้าเธอก็ไม่ยอมมันเลยเป็นแบบนี้ไง ต่างคนต่างเจ็บ! โรซี่ไม่รู้อะไรเลยว่าเขาไล่บี้ไอ้คนที่ปล่อยภาพเธอจนเกือบจะลากคอมันมาได้แล้วอีกแค่นิดเดียวเท่านั้น แล้วเธอก็ไม่รู้ว่าต่อให้ด่าทอเขามากเท่าไร จะหยาบช้า จะต่ำทรามหรือเปรียบเทียบกับสัตว์อะไรก็ไม่เท่าคำว่าเกลียดคำเดียวของเธอแต่แม่งก็ยังรักไง เจ็บไปรักไปโคตรน้ำเน่า! ทำของใส่กูป่ะเนี่ย? “…” เฮียปอร์เช่ไม่เคยอยู่ในสายตาเธออยู่แล้วแต่มันก็มีเหตุผลนะ จะให้เธอเผลอใจไปรักผู้ชายที่เปลี่ยนผู้หญิงเหมือนกระดาษชำระได้ไง เกือบทุกครั้งที่เจอกันเฮียปอร์เช่จะมีคนข้างตัวตลอดไม่ซ้ำหน้าแล้วไหนจะคำพูดเถื่อนหาความสุภาพไม่เคยได้เลย เขาตามเธอมันก็ใช่ไงแต่อะไรจะการันตีล่ะถ้าตอนนั้นเธอยอมแล้วเขาจะไม่มองเธอเป็นของเล่นไร้ค่า ยิ่งเขาพยายามเท่าไรมันยิ่งทำให้เธอหนีห่าง เขาคือตัวปัญหาในทุกเรื่องจนถึงตอนนี้ก็ยังเป็นตัวปัญหาในชีวิตเธอ หล่อรวยแล้วไงเหี้ยแบบนี้ใครเอาก็เชิญ! “เห็นไหมล่ะ โรซี่ไม่เคยเห็นเฮียในสายตาเลย” “ฉันจะกลับแล้ว” ตัดปัญหาอีกตามเคย น่าสมเพชจริงๆ “เฮียไปส่งนะ” เป็นห่วงไงแค่เห็นหน้าก็รู้แล้วว่าเธอจิตตกมากขนาดไหน “อย่ายุ่ง!” “ถ้าไม่รักไม่เป็นห่วงจะยุ่งป่ะ?” “รัก? พูดง่ายเนอะ!” คำนี้มันน่าตลกที่สุด “โอเค ครั้งนี้เฮียยอม” เขากลับไปตั้งหลักแล้ววางแผนใหม่

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more