ตอนที่ 10

2274 Words

แสงสว่างสาดแสงผ่านหน้าต่างเข้ามาจนต้องหลับตาแน่นก่อนจะลืมตาขึ้นมาอีกครั้งกะพริบตาถี่ๆขับไล่น้ำตาที่ไหลออกมากำลังจะยกมือขึ้นมาขยี้ตา แต่ว่ามีผู้ชายนอนซบหน้าลงบนเตียงเขาจับมือเธอเอาไว้ไม่ปล่อย ตอนนี้เช้าแล้วเมื่อวานเกิดอะไรขึ้นเธอจำได้ดีเลย ความเจ็บปวดที่แสนหนาวเหน็บจนไม่อยากจะมีชีวิตอยู่ต่อไปช่างต่างกันกับในตอนนี้ที่รู้สึกอบอุ่นทั้งที่ไม่มีคำพูดใดๆออกมา มีเพียงสัมผัสอุ่นผ่านมือแกร่งที่จับไว้เท่านั้น เธอยิ้มออกมาพร้อมกับมองเขาในความรู้สึกที่เปลี่ยนไป “เฮียปอร์เช่?” เธอเรียกเขาเบาๆคนนอนหลับก็เงยหน้าขึ้นมองเธอเหมือนตกตะลึง “โรซี่!!” ให้ตายเถอะเธอฟื้นแล้ว!! เขายิ้มกว้างออกมาน้ำตาที่ร่วงลงแก้มทันที ความรู้สึกสิ้นหวังถูกแทนที่ด้วยความดีใจที่สุดในชีวิต! “อย่าทำแบบนั้นอีกนะที่รักเฮียขอร้อง” เขาจับมือเธอมาจูบซ้ำๆยังไม่กล้าพอจะจูบปากขาวซีดนั่นเพราะกลัวว่าเธอจะยังโกรธเกลียดเขาอยู่ “โรซี่จะตบเฮียก็ได้นะถ้าพูดอะไรแย่ๆออกไป เกลียดกันเลยก็ได้หรือจะทำร้ายเฮียให้เจ็บเหมือนที่รู้สึกแต่อย่าทิ้งกันไปแบบนั้น มันทรมานนะที่ต้องเห็นคนรักในสภาพนั้น” ภาพเธอนอนจมกองเลือดยังติดตาเขาอยู่เลย ความรู้สึกทุกอย่างก็ยังคงไม่จางหายไปไหน ตอนนี้เขาร้องไห้เป็นเด็ก 2 ขวบอย่างไม่อายใครแล้ว ตอนนี้แค่อยากเธอเข้าใจก็พอ! “ไม่ร้องนะคนเก่ง” เธอเกลี่ยน้ำตาออกจากแก้มเขาแต่ว่าเฮียปอร์เช่จับมือเธอไปจูบปล่อยโฮมาอย่างหนักแล้วดึงเธอเข้าไปกอดตัวเขาสั่นจนเธอรู้สึกถึงความกลัวของเขาได้เลย เขากอดเธอแน่นมากขึ้นพร่ำพูดคำว่าอย่าทิ้งกันอีกซ้ำๆไม่หยุดจนน้ำตาเธอซึมออกมาไม่ใช่เพราะเสียใจแต่มันเป็นความดีใจที่ยังมีคนต้องการเธออยู่บ้าง เธอยกมือขึ้นมากอดเขากลับแล้วร้องไห้ออกมาเช่นกันความรักของเขาส่งตรงมาถึงหัวใจที่อ่อนแอของเธอจนรู้สึกถึงความอบอุ่นขึ้นมาบ้างแล้วล่ะ เขารักเธอจริงๆและเขากำลังกลัวว่าจะเสียเธอไป “เฮียขอโทษจริงๆนะ เฮียรู้ว่าตัวเองเลวขนาดไหนที่ทำแบบนั้นแต่สาบานว่ารักโรซี่จริงๆ แล้วรักมากกว่าที่โรซี่คิดเอาไว้อีก รู้ไหมว่าเมื่อวานเหมือนตกนรกเลยนะ” เขาไม่อยากนึกถึงเมื่อวานเลยจริงๆมันสาหัสมากจนแทบคลั่งแต่ก็ไม่มีแรงพอจะทำอไรนอกจากด่าตัวเองในใจไม่หยุด “ขอโทษนะ ตอนนั้นทุกอย่างมันถาโถมเข้ามาหมดรับมือไม่ไหวแล้ว เฮียรู้ไหมว่าไม่มีใครต้องการฉันเลย ทุกคนเกลียดฉันหมด ฉันแค่อยากจะหนีจากทุกอย่างไปให้พ้นแค่นั้นเอง ฉันแค่อยากมีความสุขเหมือนคนอื่นบ้างแต่มันไม่เคยมีเลย ฉันเหนื่อยแค่อยากพักเฮียไม่น่ามาช่วยฉันเลย” ความรู้สึกมันยังไม่ดีขึ้นหรอกแต่อบอุ่นมากกว่าเดิมเพียงแค่เขาอยู่ตรงนี้ข้างๆเธอ เขาไม่ได้ทิ้งเธอเหมือนทุกคน “สัญญากับเฮียได้ไหมว่าจะไม่ทำอีก” ถ้าไม่มีใครต้องการไม่เป็นไรแค่เขาคนเดียวก็พอแล้ว “สัญญาค่ะ” เธอสูดหายใจเข้าลึกๆสบตาคมที่ยังคงมีคราบน้ำตาหลงเหลืออยู่แล้วยิ้มอ่อนให้เขา เธอไม่รู้ว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นแต่คงจะพยายามมีสติให้มากกว่านี้ หวังว่าจะทำได้นะ “ใครไม่รักก็ช่างมันรู้ไว้แค่เฮียโคตรรักเมีย!” เขายิ้มออกมากว้างอีกครั้งดึงเธอเข้ามากอดมาจูบดีใจจนแทบบ้าเลยรู้ไหม เขาแม่งโคตรโชคดีที่เจอเมียก่อนจะสายเกินไป ไม่รู้สิว่าจะขอบคุณอะไรดีเพราะเขาแม่งไม่รู้เหี้ยอะไรเลยว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างหลังจากเราทะเลาะกัน แต่ใครมันทำเมียเขาเจ็บมันก็ต้องเจ็บเหมือนกัน ครอบครัวเธอเขาก็ไม่เว้น! “ออกจากโรงพยาบาลแล้วย้ายไปอยู่ด้วยกันนะ” เขาอยากดูแลเธออย่างใกล้ชิดจะไม่ให้คลาดสายตาได้เลย “บ้า! ใครจะไปอยู่ด้วยห่ะ?” จะมาโมเมแบบนี้ไม่ได้นะ “เฮียแค่อยากดูแล” “ก็ดูแบบนี้ก็ได้นี่ คิดจะทำอะไรกันแน่ห่ะ?” เขาจะเอาเธอไปนอนกกกอดตามใจตัวเองแน่นอนเลย เธอต้องการใช้เวลาศึกษาเขาก่อนจะอยู่ด้วยเพราะด้วยกิริยาป่าเถื่อนของเขานั้นคงต้องปรับตัวกันอีกยาว เอ๊ะ! นี่เธอยอมรับรึเปล่าว่าเป็นเมียเขา “งั้นย้ายที่อยู่นะแล้วตัดขาดจากคนพวกนั้นไปเลย” ถ้านั่นคือคนที่ทำร้ายจิตใจเธอมันก็ไม่ควรเรียกว่าครอบครัวหรอก “แต่ว่า…” “ไม่ต้องโหยหาความรักจากใครหรอกได้จากเฮียคนเดียวก็ล้นเหลือแล้ว” เขามีให้เธอเหลือเฟือจนน่าจะคาดไม่ถึงเลยล่ะ “จริงดิ? งั้นออกจากโรงพยาบาลก่อนนะค่อยหาที่อยู่ใหม่” ตามใจเขาก็ได้เพราะที่พูดมาก็มีเหตุผล “คอนโดเฮียนะ อยู่ฟรีน้ำไฟก็ฟรีทุกอย่างฟรีหมดแค่เมียไปอยู่ก็พอ...นะที่รัก?” เขากำลังอ้อนเธอแล้วแม่งเขินว่ะ! เกิดมาไม่เคยอ้อนใครนอกจากแม่แล้วตอนนี้ก็มีเมียมาเพิ่มอีกคนหน้ามันเห่อร้อนไปหมดแล้วนะเว้ย! หน้าตาอย่างโจรเสือกอ้อนอย่างหมา! “ถ้าขนาดนี้ไม่ให้ข้าวฟรีเลยละ?” เธอประชด “ได้เหรอ? งั้นเฮียไปกินข้าวกับเมียทุกวันได้ใช่ไหม?” ดีใจเว้ยใจอ่อนแล้ว “ถามจริง เลิกเจ้าชู้ได้จริงๆเหรอ?” เขามันสุดเรื่องนี้มากไง “มีเมียแล้วคนอื่นจะสนทำไมล่ะ?” “แหวะจะอ้วก!” มามองกันตาหวานเยิ้มแบบนี้เขินเหมือนกันนะ “ท้องแล้วเหรอ?” “บ้า! ถ้ามีลูกกับเฮียคงต้องจับบวชตั้งแต่เกิดจะได้ไม่เลวทรามเหมือนพ่อมัน!” เธอตบต้นแขนเขาเบาๆเฮียปอร์เช่ก็หัวเราะดังลั่นเลย เขาไม่โกรธเธอเลยที่พูดจาแบบนี้ออกไปแถมยังเล่นลิ้นต่อได้อีก เขาทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ “เฮียรักโรซี่มากนะ เรามาเริ่มต้นใหม่กันเถอะ เราทะเลาะกันพอแล้วเนอะ” มันเหนื่อยไงเวลาต้องทะเลาะกัน ต่อไปนี้จะทะเลาะกันบนเตียงแทนแล้ว โรซี่จะต้องรักเขาได้แน่ถึงมันจะใช้เวลาก็เถอะเขามั่นใจอย่างนั้น “หิวข้าวอะเฮียปอร์เช่” “แม่งดีใจจนลืมเลยว่าเมียต้องแดกข้าว แป๊ปนะเดี๋ยวลงไปซื้อให้” ความจริงของโรงพยาบาลมันก็กินได้นั่นแหละแต่ว่ารสชาติไม่อร่อยเอาซะเลย เขาจะหาของมาบำรุงเธอจะได้สดชื่นขึ้นมาบ้างแล้วอีกสักพักหมอคงมาซึ่งเขาขอหมอทางด้านจิตเวชมาด้วย เขาไม่ได้ว่าเมียบ้านะเว้ย! เขาแค่อยากหาแนวทางเยียวยาหัวใจเมียเท่านั้น เรื่องเหี้ยๆในชีวิตของเธอเพื่อนสนิทอย่างนีน่าแม่งยังไม่รู้เลยเห็นบอกแค่ว่าที่บ้านมีปัญหาแล้วก็มีลูกพี่ลูกน้องอยู่เมืองนอกคนหนึ่ง ชีวิตต้องเหี้ยขนาดไหนว่ะอยากตาย? “เดี๋ยวฝากซื้อของได้ไหม?” “ว่ามาเลยที่รัก” “โฟมล้างหน้าแปรงฟันอะไรแบบนี้ แล้วขอน้ำผลไม้ปั่นสักแก้วจะดีมากเลย” เธอเกาะแขนเขาไว้แล้วซบหน้าลงที่ต้นแขนมองแล้วทำตาปริบๆ “จะทำรักให้ผัวหลงรึไงว่ะ?” เขาขยี้ผมเธอเบาๆก่อนจะก้มลงไปจูบหน้าผากรักเธอมากจริงๆนะ “ก็หลงสิจะได้ไปไหนไม่รอด” เธอเงยหน้าตอบกลับเขาบ้าง “เฮียขอล้างหน้าแปรงฟันก่อนนะ เดี๋ยวจะรีบไปหาอะไรมาให้กิน” ตอนแรกเขากะว่าจะแค่ล้างหน้าแต่พอเห็นตัวเองในกระจกถึงกับหนักใจ! จมูกแดงขอบตายังบวมแดงอีกไม่ต้องบอกเลยว่าร้องไห้หนักมาก! เขาจัดการอาบน้ำเลยดีกว่าแล้วโทรสั่งอาหารแทนส่วนน้ำผลไม้ปั่นกับของใช้เดี๋ยวผัวไปหาซื้อให้ “แค่ไปซื้อข้าวต้องหล่อขนาดนี้เหรอ?” “ถ้าเฮียตัวเบาคงลอยล่ะ นี่จะให้ผัวรักผัวหลงไปถึงไหนว่ะโรซี่?” แค่นี้ก็ทางออกไม่เจอแล้วมนุษย์เมียที่น่ากดให้จมเตียง! “ไปได้แล้วหิว!!” ปอร์เช่ตัดใจเดินออกมาในที่สุดแต่ก็ไม่ลืมจะบอกพยาบาลให้ช่วยดูแลเป็นพิเศษหน่อยเพราะเขายังกลัวอยู่ เรื่องครอบครัวเมียเดี๋ยวไอ้จากัวร์แม่งมาบอกเองแหละเพราะให้มันสืบให้ เขาแม่งโคตรอยากรู้ฉิบหายว่าเพราะอะไรกันแน่ เรื่องที่ผ่านมาคงไม่ทำให้เมียคิดสั้นได้ง่ายๆหรอกเพราะแค่เป็นเมียเเขาแล้วที่สำคัญเขาแม่งโคตรเสนอตัวรับผิดชอบเลยแต่ถูกปฎิเสธจนหน้าหงายเงิบตลอด! เขาจะหาทางเอาคืนคนพวกนั้นแล้วจะทำให้เมียเข้มแข็งกว่านี้ด้วยเผื่อว่าเกิดอะไรขึ้นแล้วเขาไม่อยู่จะได้ดูแลตัวเองได้ เขาพึ่งมารู้ว่าเมียเป็นพวกประเภทแข็งนอกอ่อนในแล้วปากร้ายอีก นี่ยังเดาไม่ออกเลยว่าแม่คุณจะเป็นสายบวกรึเปล่า ดูท่าแม่งใช่ว่ะตบหน้าผัวเป็นว่าเล่นขนาดนี้! เขาสั่งน้ำผลไม้ปั่นระหว่างรออาหารมาส่งแต่ไม่นานก็ได้ของมาเต็มไม้เต็มมือ “ที่รัก…โรซี่!!!” เมียแม่งหายเว้ย “โรซี่!!!” คราวนี้เขาตะโกนลั่นเลยล่ะ “จะแหกปากเอาโล่ไงทิ้งระเบิดอยู่!!” เสียงตะคอกดังมาจากห้องน้ำเขาเลยได้แค่นั่งรอไม่นานก็ออกมาพร้อมกับหน้าที่ยังซีด “โล่งสิท่า!” “หึ! เมื่อวานอดกินหมูกระทะเลย” นึกแล้วเสียดายเลย “ออกจากโรงพยาบาลเดี๋ยวเลี้ยง โอเคนะ” ก็แค่พูดไงผัวพร้อมตามใจมาก “เฮียไปเหมาตลาดมาเหรอ?” จัดหนักขนาดนี้ถามจริงให้คนกินหรือช้างกินว่ะเนี่ย “แดกไปเหอะเหลือเดี๋ยวให้หมาแดกต่อ!” แค่อยากให้เมียกินอะไรดีๆเอง “เฮียปอร์เช่มีเรื่องจะถาม?” “ว่า?” “ถ้าสมมุติว่าเราอยากตบใครสักคนที่เราไม่กล้าต้องทำไงอะ?” เธอรู้ว่าตัวเองกลัวอะไรแล้วก็คงไม่ยอมอีกต่อไปแล้วด้วย มันหมดเวลาโหยหาความรักแล้ว! “ก็ไม่ต้องคิดอะไรเดินไปตบเลยแค่นั้น แต่จะทำใครห่ะเฮียต้องเตรียมเงินประกันตัวไหม?” เผื่อไว้ก่อนไงแล้วไอ้ท่าครุ่นคิดแบบนี้มันแปลกนะ เมียเขาเนี่ยน่าจะสายบวกพอตัวเลย! “กินข้าวเถอะเดี๋ยวหมอจะมาแล้ว” หมอมาตรวจไม่เท่าไรแต่เธอบังเอิญรู้ว่าเขานัดจิตแพทย์มาด้วยไง นัดเพื่ออะไรเหรอ? เขาคิดว่าเธอบ้างี้เหรอ…เธอไม่ได้เป็นเว้ย! เธอเป็นคนปรกติดีทุกอย่างแต่คุยกันหมอหน่อยก็ดี! เขานั่งกินข้าวไปสลับกับการมองเมียไปด้วยคือเขารู้แหละว่าโรซี่ต้องทำเขาเจ็บแน่นอน แต่แล้วไงถ้าทำร้ายเขาแล้วเมียสบายใจก็เอาเลย เขาจะเป็นกระโถนรองรับอารมณ์เธอทุกอย่างเลยเพื่อที่คนปากแข็งจะได้ระบายอะไรออกมาบ้างไง เพื่อที่เขาจะได้รู้ด้วยว่าเธอเจ็บปวดจากอะไรมาบ้าง ยิ่งโรซี่ทำร้ายเขามากเท่าไรเธอจะต้องยิ่งต้องการเขามากขึ้นอีก คิดดูว่าจะมีสักกี่คนยอมเธอได้บ้างแล้วจะมีสักกี่คนที่เข้าใจแบบเขา แล้วท้ายสุดเธอจะต้องหลงเขาแบบไปไหนไม่รอดเหมือนกัน เราก็จะเป็นของกันและกันตลอดไป แผนนี้เฉียบป่ะล่ะ? “เดี๋ยวนีน่ามาเฝ้าตอนบ่ายนะ เฮียจะไปย้ายของไปคอนโดแล้วจะรีบกลับมากินข้าวเย็นด้วย” ไม่เกินสองวันน่าจะได้ออกจากโรงพยาบาลแน่ดังนั้นเขาแม่งต้องเร่งมือ “ย้ายเองได้เกรงใจ แล้วไม่อยู่ฟรีนะเดี๋ยวจ่ายค่าเช่า” “อยู่ไปเหอะเดี๋ยวบางวันไปนอนด้วย” คงจะไปมาทั้งบ้านทั้งคอนโดนั่นแหละ “แรดจัง!” คนอะไรมาขอนอนด้วยแบบนี้ “ด่าผัวเหรอว่ะ โรซี่นี่เป็นห่วงเว้ย!” แม่คุณทูนหัวไม่รู้อะไรเลยใช่ไหมเนี่ยว่ามันเป็นห่วงขนาดไหน “ฉันเปล่าด่านะ!” เฮียปอร์เช่เดินมาหยุดตรงหน้าเธอแล้วก็หอมแก้ม ฟอด… “ทำไมแก้มมันหอมแบบนี้ว่ะ?” เขาหอมซ้ำทันทีรู้สึกได้เลยว่าแม่งโคตรรู้สึกดี! “พอแล้ว!!!” เธอต้องดันหน้าเขาออกก่อนจะหนักไปกว่านี้ “ก็หอมมากนี่หว่า นี่โรซี่แอบฉีดน้ำหอมรึเปล่าเนี่ย?” เขาหอมซ้ำไปอีกครั้ง ฟอด… ทำไมมันรักมันหลงขนาดนี้ห่ะตัวกู!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more