ใช้เวลาเดินทางจากมหาวิทยาลัยสิบห้านาทีก็มาถึงคอนโดของพี่ฟิวส์ ช่วงนี้เป็นช่วงเลิกงานจึงทำให้ผู้คนค่อนข้างเข้าออกเยอะพอสมควร เจ้าของห้องคอนโดนี้ส่วนใหญ่ก็คงเป็นคนทำงานทั้งนั้นนักศึกษาก็มีบ้างเท่าที่เห็น ส่วนใหญ่ก็คนมีฐานะทางบ้านดีตัวอย่างเช่นพี่ฟิวส์
“แม่ซื้อให้อยู่เลยเหรอพี่ฟิวส์” ฉันถามพลางหอบเอกสารของเขาเดินตาม อีกมือก็หิ้วของกิน
“แม่ซื้อนานแล้ว ซื้อไว้ให้คนเช่าหลายห้อง”
“ออ ค่าเช่าคงแพงน่าดู”
“หมื่นห้าถึงสามหมื่น แล้วแต่ห้อง ถูกกว่านี้ไม่ได้หรอกมันไม่คุ้ม บางคนไม่ดูแลห้องต้องมาปรับปรุงอีก”
ฉันพยักหน้าฟังพี่ฟิวส์พูด นึกอิจฉาคนรวยเพราะพวกเขาหยิบจับอะไรก็เป็นเงินทั้งนั้น ต้นทุนชีวิตเขาเยอะไม่เหมือนอย่างครอบครัวฉันที่ทุกวันต้องคิดแต่ว่าวันนี้จะหาเงินไหนมาซื้อกับข้าว ให้เงินน้องไปโรงเรียน จะหาเงินมาจ่ายค่าหอทันหรือเปล่า
พี่ฟิวส์พาขึ้นมายังชั้นสามสิบเก้า ห้องของเขาอยู่มุมสุดด้านทิศเ
