สิบนาทีไม่ขาดไม่เกิน ไม่ใช่สิ ต้องบอกว่าแค่แปดนาที แปดนาทีเท่านั้น กาแฟสูตรสำเร็จ (เสร็จยัยยุ้ยO_O) ก็ถูกนำมาวางไว้บนโต๊ะทำงานตัวใหญ่ที่เจ้าของมันยังคงก้มหน้าก้มตาเซ็นเอกสารอยู่ เสียงแก้วกระทบกับพื้นโต๊ะที่ดังออกมา ทำให้เจ้าตัวเพียงเหลือบตาขึ้นมามองนิดหน่อย ปรายตาดูนาฬิกาข้อมืออีกนิด ก่อนก้มหน้าก้มตาลงไปสนใจกับเอกสารตรงหน้าต่อ
และอีกไม่เกินสองนาทีต่อมา
พรวด!!!
กาแฟสอง น้ำตาลหนึ่ง ครีมหนึ่ง?? ถูกไอ้เฮียบ้าพ่นออกมาใส่ถ้วยทันทีทั้งที่ยังไม่ถูกกลืนลงคอซะด้วยซ้ำ ก่อนจะตั้งสติได้และส่งสายตาพิฆาตมายังยัยตัวแสบที่ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ก้มหน้าก้มตากางหนังสือปิดหน้าปิดตาทำเป็นยกขึ้นมาอ่านอย่างสนอกสนใจเกินเหตุ
“เธอทำบ้าอะไรของเธอยัยเตี้ย!!! ” เขาแหวเสียงดังลั่น ต่างจากใครอีกคนที่ยัง (แกล้ง) เงยหน้าขึ้นมาทำหน้าตาเหลอหลาเหมือนไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาพูด
“ฮะ?? ” ไม่พอ ยังมาแกล้งตีหน้าซื่อถามซ้ำอีกต่างหาก
