Episode 7 : ฉันชอบเธอจริงๆ
2066 Words
“แยม”
“หื้อ ว่า”
ผมเอาของทุกอย่างมาไว้ที่โซนนั่งเล่น ซึ่งถือมาคนเดียวก็ไม่หมดหรอก ให้เจ้าหน้าที่เขาช่วยถือขึ้นมาให้แล้วก็ให้ทริปเขาไป จากนั้นผมก็เดินมาหายัยตัวแสบที่ตอนนี้กำลังตั้งใจเสียบปลาหมึกอยู่ที่โซนทำอาหาร แล้วผมเป็นที่คิดอยากทำแล้วก็อยากจะให้มันเสร็จไปเลย
“ฉันมีอะไรจะให้ดู ล้างมือก่อน เดี๋ยวค่อยมาทำใหม่”
“หิวแล้ว เดี๋ยวค่อยไปดู”
ฉันก้มหน้าก้มตาเสียบปลาหมึกต่อไป คือถามว่าอยากรู้ไหมว่าเขาซื้ออะไรมาก็อยากรู้แหละ แต่ความหิวในตอนนี้มันมีมากกว่า ทำเสร็จก็เดี๋ยวค่อยไปดูทีเดียว
“ไม่เอา ไปดูก่อน ปะ เดี๋ยวค่อยกลับมาทำ”
ผมดึงไม้ปลาหมึกในมือของร่างบางวางไว้แล้วก็ดึงแขนยัยตัวแสบให้เดินมาที่อ่างล้างมือ
“บอย หิว”
“เออ ก็แป๊บเดียว เร็วๆ ล้างมือเลย”
ฉันมองคนตัวสูงที่ตอนนี้เขาเหมือนอยากจะโชว์อะไรสักอย่างให้ดูอะ แล้วถ้าให้ฉันเดาน่าจะเป็นฟิกเกอร์ที่เขาเก็บสะสมนั่นแหละ บางตัวก็หายากมาก ตัวหนึ่งเป็นแสนก็มี ฉันเห็นเขารบเร้าก็ล้างมือแล้วก็เดินตามคนตัวสูงที่จับมือฉันให้เดินตามเขามาที่โซนนั่งเล่นก่อนจะมองทุกอย่างแบบงงๆ เพราะมันมีช่อดอกกุหลาบที่ใหญ่มากวางอยู่พร้อมตุ๊กตาหมีสีน้ำตาลกับสีขาววางอยู่ข้างๆ แล้วก็มีกล่องสีดำบนกล่องสกรีนเป็นชื่อของแบรนด์ดังแบรนด์เดียวกันกับแบรนด์กระเป๋าที่ฉันเพิ่งสั่งซื้อวางอยู่สองกล่อง เดี๋ยวนะ ฉันหันมามองคนตัวสูงออกไปแบบงงๆ พร้อมก้าวถอยหลังออกมาหนึ่งก้าวเพื่อตั้งสติ
“คืออะไรอะ”
“ให้เธอ แยม คือฉันชอบเธอมากๆ นะเว้ย ชอบมานานมากตั้งแต่มัธยมแต่ฉันก็กลัวจะเสียความเป็นเพื่อนบวกกับไม่กล้าพูดเพราะกลัวเธอจะไม่ชอบฉันแล้วความสัมพันธ์ของเรามันจะเปลี่ยนไป แต่ทุกอย่างที่ฉันทำให้เธอฉันทำไปเพราะฉันเต็มใจทำให้แล้วก็เพราะว่าฉันชอบเธอ ฉันไม่ได้เอาเธอมาเป็นเมียเพียงแค่รับผิดชอบเธออย่างเดียวนะ ก่อนหน้านี้ฉันไม่เคยพูดแล้วทำให้อย่างเดียวคิดว่าเธอจะเข้าใจ แต่บางทีฉันก็ลืมไปว่าคำพูดมันก็สำคัญ แล้วฉันย้ำกับเธออีกครั้งว่าฉันชอบเธอจริงๆ เราคบกันนะ”
ผมหยิบช่อดอกไม้พร้อมพูดความในใจที่มีออกไปจนหมดพอพูดจบผมก็ยืนดอกไม้ให้ร่างบางที่ยืนนิ่งๆ อยู่ตรงหน้า พอยัยตัวแสบตอบกลับมาเลยทำให้ผมยิ้มที่มุมปาก
“อือ ฉันตกลงคบกับนาย ว่าแต่ ฉันเป็นเมียนายแต่นายเพิ่งมาขอฉันเป็นแฟนเนี่ยนะ”
ฉันยืนคิดทบทวนอยู่กับตัวเองสักพักก่อนจะพยักหน้าและตอบคนตัวสูงออกไป เพราะคบกับเขามันก็ไม่ได้เสียหายอะไร แต่การเรียงลำดับความสัมพันธ์มันดูงงๆ ปะ คือตอนนี้อยู่ในสถานะผัวเมียแต่เขาเพิ่งมาขอเป็นแฟน พอได้ยินเขาตอบกลับมาฉันเลยหัวเราะออกมาเบาๆ
“เอ้า บอกรักเมียยังบอกทุกวันได้เลย บอกตอนไหนฉันก็รักเธออยู่ดีแหละ”
“อือหื้อ เอาใหญ่แล้ว”
“หึหึ แล้วชอบไหม”
ผมหัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนจะใช้มือลูบศีรษะของร่างบางเบาๆ พร้อมถามออกไป เพราะของทุกอย่างที่ผมเลือกมาส่วนมากก็เป็นของที่ร่างบางชอบ
“อือ ชอบ”
“ถ่ายรูปไหม”
“บอย ขอร้อง ตอนนี้หน้าฉันมันแผล่บขนาดนี้ปะ อยากถ่ายแหละ แต่เดีี๋ยวค่อยถ่าย”
“เคร”
“แล้วทำไมสีตุ๊กตาคนละสีล่ะ”
“ก็สีน้ำตาลคือฉันไง ส่วนไอ้ตัวสีขาวก็คือเธอ”
“อ่อ แต่ตัวน้องใหญ่ ต้องต่อเตียงให้น้องด้วยนะ”
“ก็เอามันวางไว้นี่แหละ ไม่ต้องเอามันเข้าห้อง”
“ก็ได้ งั้นไปทำของกินต่อก่อนนะ ฉันจะรีบมาดูกระเป๋า”
“ได้กระเป๋าดีใจกว่าได้ผัวอีกเนาะ”
“คิกๆ มันคนละอย่างกันปะ”
“หอมแก้มฉันซะก่อนที่เธอจะไปทำอะไรต่อ”
ฟอดดด
ฉันส่งยิ้มให้คนตัวสูงก่อนจะเขย่งปลายเท้าแล้วก็หอมแก้มของเขาไปหนึ่งที นี่แหละ มุมน่ารักของเขาที่ฉันสัมผัสมา ซึ่งเขาเองก็หอมแก้มฉันมาหนึ่งทีเหมือนกัน จากนั้นฉันก็วางช่อดอกไม้เอาไว้บนโซฟาแล้วก็เดินเข้ามาเดินกลับมาทำปลาหมึกต่อ แต่ฉันเหมือนว่า ฉันจะลืมอะไรไปนะ ใช่ ฉันลืมแนะนำตัวเลยอะ สวัสดีค่ะ ฉันนางสาวหยาดลดา สันต์ระประไพร ชื่อเล่น แยม อายุ 21 ปี ตอนนี้กำลังศึกษาอยู่ที่มหาวิทยาลัยเอกชน A ปีที่ 4 ฉันสูง 161 น้ำหนัก 47 ดวงตาสองชั้นกลมโต มีลักยิ้มที่มุมปากทั้งสองข้าง ผิวขาวอมชมพู ผมยาวสีดำทำไฮไลท์ด้านในสีชมพูดัดลอนใหญ่ แต่ไม่ได้ดัดถาวรนะ ฉันลอนเอง วันไหนที่อยากผมตรงก็จะไม่ดัด ซึ่งฉันเป็นผู้หญิงที่หน้าหวานมาก ซึ่งโทนแต่งหน้า Everyday Look เลยจะเป็นโทนชมพู แล้วก็อย่างที่บอกไปในตอนแรกว่าฉันเป็นลูกสาวคนเดียว บ้านฉันอยู่ที่นครนายก มีร้านเปิดขายร้านต้นไม้แล้วก็รับจัดสวน ขายอิฐ หิน ปูน ทราย พันธุ์ดอกไม้และพันธุ์ไม้นานาชนิดรวมถึงขายของตกแต่งสวนแล้วก็พวกศาลพระภูมิ งานพวกนี้ส่วนมากจะเป็นคุณแม่แล้วก็พนักงานจะเป็นคนดูแล ส่วนคุณพ่อฉันท่านจะดูลูกน้องเวลาทำงานทำศาลพระภูมิรวมถึงงานปั้นงานหล่อต่างๆ ในปีหนึ่งก็จะมีคนมาจ้างหล่อพระและซื้อเทพไปบูชาเยอะมากเหมือนกัน เพราะคุณพ่อจะเอางานที่ลงสีแล้วไปตั้งโชว์ไว้ที่ร้านขายต้นไม้ด้วย บางทีก็มีคนมาติดต่อให้ไปปั้นหรือไปหล่อรวมถึงบูรณะและทาสีนอกสถานที่ ที่สำคัญสมัยนี้คนมูเยอะรายได้ก็ได้เยอะมากพอสมควร ส่วนคนตัวสูงชื่อ นายนคินทร์ ปกรณ์เกียรติ ชื่อเล่น บอย เขาเป็นลูกคนสุดท้อง ซึ่งครอบฉันกับเขาก็รู้จักกันมานานมาก เพราะบ้านก็อยู่ใกล้กัน บนที่ดินของใครของมัน พอมีลูกฉันกับเขาก็สนิทกันมาตั้งแต่เด็กจนถึงตอนนี้แหละ เขาสูง 189 น้ำหนัก 68 ถ้าเทียบความสูงกับน้ำหนักเขาก็จัดว่าผอมเลยแหละ นายนี่ตัดผมทรง Lived-in Style เป็นทรงที่ผู้ชายสมัยนี้ตัดกันเยอะๆ นั่นและ แล้วแค่เซ็ตผมด้านหน้าเล็กน้อยก็โอเคแล้วอะ ที่ฉันรู้เพราะนายนี่จะตัดผมทีไรก็ลากฉันไปด้วยตลอด แล้วเขาเป็นคนผิวขาวเหมือนกัน เบ้าหน้าก็ลูกรักพระเจ้ามากแหละ แต่ปากหมาหน่อยๆ และเขาไม่ทำสีผมเลย ไม่เลยจริงๆ แล้วครอบครัวของเขาก็มีสมาชิกน้อยเหมือนกัน ครอบครัวเขาก็มีแค่เขาแล้วก็พี่ไบร์ท สงสัยถ้ากลับบ้านคราวนี้ฉันก็คงจะเขินแทบจะลอยนั่นแหละ เพราะปกติคุณลุงกับคุณป้าก็เรียกฉันลูกสะใภ้อยู่แล้ว อาจจะเพราะฉันสนิทกันผู้ใหญ่เขาก็เลยแซวๆ ล้อๆ นั่นแหละ และนี่ก็คือประวัติคร่าวๆ ของฉันและเขา ฉันใช้เวลาทำอาหารจนเสร็จเรียบร้อยก็เรียกคนตัวสูงมานั่งทานอาหารที่เตรียมไว้ ซึ่งที่ฉันทำก็มีปลาหมึกย่างแล้วก็ปลาหมึกนึ่งยัดไส้วุ้นเส้นหมูสับ แล้วก็มีผัดสดพร้อมน้ำจิ้มซีฟู๊ดรสจัดจ้านที่เพิ่งทำสดๆ ใหม่ๆ นอกจากนี้ก็ยังมีพิซซ่ากับไก่ทอดที่ซื้อมาด้วย
“บอย มากินข้าวได้แล้ว”
“โอเค”
“จะโทรเรียกเพื่อนปะ”
“ไม่ต้องหรอก ถ้าเหลือก็เก็บไว้เอาไว้ย่างพรุ่งนี้แล้วค่อยชวนพวกมันมากิน ฉันชวนมันไปเที่ยวงานฤดูหนาวด้วยนะ เธอโอเคปะ”
“โอเคสิ ฉันก็ชวนเพื่อนฉันไปด้วย ไปหลายๆ คนสนุกดี”
“แล้วเธอจะไปซื้อชุดหรือเปล่า”
“ไม่ไปจ่ะ เพราะฉันซื้อมาแล้ว เป็นชุดไทยประยุกต์ สวยจึ้งมากอะ ราคาค่าตัวน้องเกือบหมื่น”
“นี่ชุดใส่ไปเที่ยวหรือชุดใส่ในงานแต่งวะ”
“คิกๆ เขาเป็นผ้าไหมแท้ๆ จ่ะ นี่ได้มาในราคาที่ถูกแล้วนะจะบอก นายเถอะ จะใส่ชุดอะไรไป”
“ก็ชุดแฟชั่นนี่แหละ ยังไงเธอก็แต่งเต็มสมเกียรติของผัวอยู่ละ”
ฉันกำลังเทน้ำอัดลมใส่แก้วพอได้ยินคนตัวสูงตอบกลับมาฉันเลยหัวเราะออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่
“คิกๆ ไอ้้บ้า รีบกินเลย กินเสร็จแล้วฉันจะไปถ่ายรูป”
“บอกตัวเองเถอะ กินเสร็จก็ง่วงละ ยัยสลอธ”
“นายไม่เคยได้ยินหรือไง หนังท้องตึงหนังตาหย่อนอะ”
“ฮึ คำว่าได้เมียแถมสลอธนี่ไม่เกินจริง”
“ชิ พิซซ่านี่ต้องกินที่ร้านจริงๆ นะ”
ผมพยักหน้าอย่างเห็นด้วย แล้วในขณะที่ผมกำลังกินพิซซ่าในจานพอเมียผมมันพูดจบก็เอาชีสโรยเพิ่มแล้วก็เอาพิซซ่าเข้าเตาอบ แล้วเมียผมมันชอบกินอะไรที่ยังร้อนๆ ถ้าเย็นก็ต้องอุ่นก่อน แต่เรื่องนี้ผมก็เห็นด้วยนะ กินอาหารร้อนๆ รู้สึกว่าอร่อยกว่า
“งื้ออออ ดูชีสสิ อือหื้อ เหมือนในโฆษณาปะ อะนี่ พิซซ่าร้อนพร้อมเสริฟ์จ่ะ”
“แต่พิซซ่าในสวนร้านพี่วิอร่อยนะ ขนาดสั่งกลับบ้านก็แม่งก็ยังอร่อยอะ”
“อือ อันนี้จริง เค้กพี่เขาก็อร่อย อยากกินเลยอะ งั้นวันเสาร์เราไปกินร้านพี่เขาเถอะ นะๆ ยังไงเราก็กลับบ้านกันอยู่แล้วอะ”
“ฮึ ฉันว่าลูกน่ากำลังจะทำงานในรังไข่ของอย่างหนักแล้วแหละ”
ผมหัวเราะออกมาเบาๆ หลังเห็นแววตาของยัยตัวแสบเหมือนมีความหวังอะ จากนั้นก็ต้องสะดุ้งขึ้นมาหลังได้ยินร่างบางพูดออกมาด้วยน้ำเสียงตกใจ
”เชี้ยยยย“
”เป็นอะไร“
”ฉันลืมกินยาเม็ดที่สอง!”
“หึหึ ถึงเวลาที่ลูกเราจะออกมาสร้างตำนานแล้วแหละ”
“นี่ นายจะมาภูมิใจอะไรตอนนี้ มันควรที่จะตกใจปะ”
เพี๊ยะ
ฉันใช้มือตีลงไปที่แขนของเขาหนึ่งทีก่อนจะเม้มริมฝีปากของตัวเองเข้าหากันแน่น แล้วเรื่องสำคัญแบบนี้ลืมได้ยังไงวะ
“เดี๋ยวจะโดน แล้วเราคบกันเธอจะท้องก็ไม่แปลกปะ ผัวเธอนั่งหัวโด่อยู่นี่ เงินเลี้ยงลูกเลี้ยงเมียฉันก็มี แล้วเธอจะตกใจทำไม แล้วไม่ต้องกินเข้าไปนะ ถ้าไม่ท้องก็ไม่ท้องแต่ถ้าท้องก็ปล่อยท้อง เผื่อตอนนี้เธออยู่กินยาไปเดี๋ยวลูกไม่แข็งแรง”
ผมรีบสั่งห้ามยัยตัวแสบออกไปทันที เพราะตอนนี้เปอร์เซ็นที่เมียผมจะท้องมันก็มีแล้วถ้ากินยาคุมฉุกเฉินลงไปไม่รู้ว่ามันจะอันตรายไหม แล้วผมเรียนปีสุดท้ายละ ซึ่งผมเองก็อยากให้เมียผมมันท้องด้วยซ้ำ
“แต่ฉันไปอ่านมาเขาบอกว่ากินไปแล้วถ้าเกิดท้องลูกก็แข็งแรงดีนะ”
“ไม่ต้องกิน ตรวจแล้วถ้าไม่ท้องจะกินจะฉีดก็ค่อยว่ากันกินข้าวได้แล้ว ไหนบอกหิว”
“อือ อือหื้อ มันดีย!! มันแซ่บ มันจึ้งใจ มันเริ่ดมาก สมแล้วที่เกิดเป็นปลาหมึกกับน้ำจิ้มซีฟู๊ด”
“หึหึ เธอนี่นะ ชอบก็กินเยอะๆ”
“อือ อะ เป็นไง อร่อยไหม”
“อืม อร่อย เธอทำน้ำจิ้มอร่อยว่ะ”
“ใช่ปะ มันดีมาดจริงๆ อะ”
อืม ก่อนหน้านี้กังวลกับอะไรอยู่ไม่รู้ พอปลาหมึกที่ย่างร้อนๆ จิ้มลงไปในน้ำจิ้มและกินผักตาม แม๊ ขอร้อง มันเริ่ดที่สุด สมกับที่อยากกินมาอะ สู่ขิตที่สุด
Great novels start here
- Writer
