Episode 11 : ไอ้บอย ไอ้อภิชาตผัวของแทร่!
2191 Words
“เดินนำหน้าไปแล้วหันกลับมา เผลอทิพย์อะ ไปทำ เดี๋ยวถ่ายให้”
“โอเค”
อ่อ ตอนนี้ฉันพากันเดินทางมาเที่ยวงานฤดูหนาวที่ลพบุรีแล้วค่ะ ซึ่งชุดไทยที่ฉันใส่ก็คือสีชมพูทองปักดิ้นและลวดลายแน่นสุด ใส่รองเท้าสูง 3 นิ้ว สีเนื้อ สวนผมก็ดัดลอนใหญ่แล้วก็เก็บด้านข้างด้านหนึ่งแล้วก็ใส่เครื่องประดับทอง เครื่องหัวเอย สร้อยเอย กำไรเอย แต่คนตัวสูงไม่ได้ใส่ชุดไทยนะ เขาใส่กางเกงยีนส์สีอ่อนคู่กับเสื่อเชิ้ตแขนยาวสีขาวตัวใหญ่ แล้วก็ปลดกระดุมช่วงหน้าอกประมาณ 1-2 เม็ด รองผ้าใบของแบรนด์หนึ่งสีดำ ที่สำคัญคนเยอะมาก ส่วนมากเขาก็ใส่ชุดไทยมาถ่ายรูปกั เพราะเขาจัดพื้นที่ไว้ให้ถ่ายรูปหลายจุด ภายในงานก็มีโซนขายสินค้าและโซนสำหรับนั่งทานอาหาร แน่นอนว่า ตอนนี้ฉันกำลังบ้าถ่ายรูป ถ่ายตรงนั้นมาตรงนี้ ประหนึ่งอินฟลูท่านหนึ่ง ก็มีแฟนชอบถ่ายรูปให้อะเนาะ คิกๆ ขออวยยศแฟนหน่อยนะคะ ใครที่กำลังเบะปากมองบนก็ต้องขอโทษด้วยจริงๆ ฉันเดินนำหน้าคนตัวสูงมา ซึ่งตอนนี้ก็อยู่บริเวณทางเดินนั่นแหละแล้วก็ทำท่าเผลอใจหนึ่ง
แชะ แชะ
“แยม เธอหันกลับไปหน่อย”
“พอยัง”
“เออๆ โอเคๆ หนึ่ง สอง สาม”
แชะ แชะ
ผมมองภาพผ่านเลนส์กล้องแล้วพอเห็นว่ามุมได้แล้วแสงได้แล้วก็กดถ่ายให้ยัยตัวแสบ แล้วแน่นอนว่า ถ้าไปเที่ยวกับเมียผมพกกล้องสองตัวอะ ทั้งกล้องฟิล์ม กล้องถ่ายรูปทั่วไป แล้วก็กล้องมือถือ ถ่ายให้สลบกันไปข้าง เมื่อถ่ายเสร็จเมียผมก็เดินกลับมาหาก่อนจะได้ยินเสียงของเพื่อนยัยตัวแสบพูดขึ้นมา
“โอ๊ยยย กูอยากมีตากล้องส่วนตัวเหมือนองค์หญิงแยมบ้างอะค่ะ อิจฉาจนไม่รู้จะอิจฉายังไงแล้ว พวกกูได้แต่สลับกันถ่ายเอง”
“ก็ไปหาผัวสิครับ”
“บอย มึงฆ่าพวกกูเถอะ ตอบกลับมาแบบจุกสุด มึงฆ่ากูเลยค่ะ”
“ฮ่าๆ”
“งั้นเราเดินไปดูโซนของกินกันเถอะ”
“เออๆ ปะๆ”
ฉันพากันเดินมาที่โซนของกินและของฝาก เพราะส่วนมากก็จะมีเป็นสินค้า OTOP ที่เขานำมาขาย แล้วก็ของกินอื่นๆ และแน่นอนว่าตรงนี้คนเยอะมากๆ ฉันจับมือคนตัวสูงแล้วก็พากันเลือกซื้อของ โดยที่มีเพื่อนๆ เดินมาด้วยกัน เมื่อซื้อของกันอยู่สักพักใหญ่ๆ ฉันก็พากันเดินมาที่โซนนั่งทานอาหารที่เขาได้จัดเอาไว้บริการ
“เอาน้ำปั่นมากินหน่อย”
“อะ”
ผมรับแก้วน้ำจากยัยตัวแสบขึ้นมาดื่ม พอดูดและลิ้นรับรสถึงรสชาติเท่านั้นแหละ รสชาติแม่งแย่มาก ขนาดว่าผมเป็นคนกินง่ายๆ ไม่ได้เรื่องมากเรื่องกินเลยนะ จะบ้วนทิ้งก็น่าเกลียด เลยต้องจำใจกลืนลงไป
“ไม่อร่อยเหรอ”
“เออ รสชาติแม่งเหมือนน้ำล้างจาน จืดฉิบหาย อือ”
“ใจเย็นๆ มันไม่อร่อยก็กินอย่างอื่น น้ำเปล่าก็มี”
พอได้ยินคนตัวสูงกำลังพูดความในใจในเรื่องของรสชาติฉันก็เลยเอี้ยวและใช้มือปิดปากของคนตัวสูงเอาไว้ กลัวคนอื่นเขาจะมองไม่ดี แล้วอีกอย่างนายนี่เป็นคนพูดตรงมาก เลยต้องหยุดผัวแล้วก็เบี่ยงเบนความสนใจของเขา
“ไม่เชื่อเธอก็ลองกินดู เป็นไง”
“ก็ไม่มีรสชาติ”
“ก็เออไง”
“เราก็ทิ้งไป ไม่ต้องบ่นเนาะเราอะ อะนี่ น้ำอัดลมก็ซื้อมา”
“ทำขนาดนี้แม่งก็ยังขายได้เนาะ”
“หึหึ ก็เขาคิดว่าขายแล้วก็ขายไปไง ขายตามงานส่วนมากก็แบบนี้แหละเว้ย มึงต้องทำใจ ร้านไหนที่ทำอร่อยแม่งก็อร่อยจริงๆ ร้านไหนที่ไม่อร่อยก็แย่ไปเลย”
“เออ อันนี้จริง”
ผมส่ายหัวไปมาอย่างรับไม่ได้ ก็เข้าใจว่าเป็นงานที่มันทีแล้วจบไป แต่ทำแบบนี้มันก็น่าเกลียดเกินไปอะ คนกินซื้อมาแม่งก็ต้องทิ้ง ดีนะมีน้ำอัดลมแล้วก็ของกินอย่างอื่นที่ช่วยชีวิต
“บอย อยากดูรูปอะ”
ฉันนั่งกินลูกชิ้นทอดพอนึกขึ้นมาได้ฉันก็เลยหันมาบอกคนตัวสูงหลังจากไปถ่ายรูปตามสถานที่ต่างๆ ภายในงานมาเยอะมากพอสมควร ถ่ายเสร็จก็อยากจะเห็นรูปว่าเป็นยังไงบ้าง แต่พอได้ยินไอ้คนตัวสูงพูดขึ้นมาเท่านั้นแหละ
“ไม่ให้ดู อารมณ์ไม่ดี”
“ทำไมอารมณ์ไม่ดี”
“เธอไม่อยู่ข้างผัวไงล่ะ”
ผมมองยัยตัวแสบที่นั่งอยู่ข้างๆ ก่อนจะตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่มันเขี้ยวพร้อมใช้มือบีบแก้มทั้งสองข้างของยัยนี่เข้าหากัน แล้วตอนแรกก็คิดว่าตัวเองชนะ แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่
“ฉันไม่อยู่ข้างอะไร แค่ไม่อยากให้นายอารมณ์เสีย สรุปนายจะไม่ให้ฉันดูจริงๆ อะ”
“เออสิ”
“ฮึ งั้นคืนนี้นายก็ไปนอนอีกห้องหนึ่งก็แล้วกันนะ”
“ยัยสลอธ เธอขู่ผัวเหรอวะ คิดว่าฉันจะยอมเธอหรือไงวะ ยัยสลอธตัวสั้น”
“แล้วยังไง”
“เออ ก็กำลังเปิดให้อยู่ปะ”
“ฮ่าๆ ไอ้สัสเอ๊ย ไอ้บอย กูขอร้องนะ มึงจะเลิกขายขำกี่โมง ลูกชิ้นแม่งเกือบติดคอ”
“แม่งมาอย่างหงส์ลงอย่างหมาของจริง ของแทร่”
“เออ พวกมึงไม่มีเมียไม่ผัวมึงไม่รู้หรอกว่านอนคนเดียวแม่งหนาว แล้วเมียกูแม่งเหมือนใครที่ไหน งอลกูทีกว่าแม่งจะหาย เหมือนกูหลุดหายไปนอกโลกอะ”
“ฮ่าๆ”
ฉันหัวเราะออกมาเบาๆ หลังจากได้ยินผัวเผยความในใจออกมา ซึ่งถ้างอลฉันก็เมินนางไปเลย แล้วงอบไม่ใช่แค่วันเดียว วันเดียวมันยังไม่รู้หรอก ต้องหลายๆ วัน ซึ่งนายนี่เคยทำให้ฉันงอลไปครั้งหนึ่งช่วงมัธยม นายนั่นก็ง้อทุกวันจนฉันหาย แล้วจากนั้นนายนี่ก็ไม่เคยทำให้ฉันงอลอีก พอเขาเปิดรูปให้ดูเท่านั้นแหละ ฉ่ำแทบทุกรูปเลยแม่
“งื้อออ นายถ่ายรูปสวยจังเลยอะ”
“มันแน่นอนอยู่แล้วปะ”
“แล้วนางแบบเป็นไงเหรอคะพี่บอย”
ผมมองยัยตัวแสบที่กำลังดูรูปตัวเองที่ผมถ่ายให้ด้วยแววตาอ่อนโยน พอได้ยินเพื่อนของยัยตัวแสบถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงล้อๆ ผมเลยตอบกลับไปตามความรู้สึกของตัวเอง
“แน่นอนว่า เมียผมสวยมากครับ รูปทุกรูปแทบไม่ต้องแต่งอะไรเลยนอกจากปรับสีของโทนภาพนิดหน่อย”
“โอโหหหหห ไอ้บอย ไอ้อภิชาตผัวของแทร่!”
“เออ นี่กูเติมน้ำมันขับรถเพื่อมาดูเขาคลั่งรักกันเหรอวะ ตายๆ”
“หึหึ มันรักของมันมานานเว้ย พอคบกันเพื่อนกูเขาเลยคลั่งรักแบบไม่มีพัก”
“แล้วคนที่ไม่มีผัวอย่างกูต้องมานั่งอิจฉา เฮ้อ คนโสดมาเที่ยวงานฤดูหนาวแม่งหนาวกว่าเดิม เฮ้ย ชนแก้วจ่ะสาว”
ผมมองเพื่อนยัยตัวแสบกับเพื่อนผมที่ยกแก้วพลาสติกที่มีเบียร์อยู่ภายในแก้วขึ้นมาชนกัน ผมเลยยกยิ้มที่มุมปากก่อนจะพูดกับเพื่อนออกไปแบบกวนๆ
“อ่อ แล้วอย่ากินกันจนสติดับนะครับ เพราะไม่มีใครมาดูแลนะครับ”
”บอย นิสัยอะ”
“จ้า!! เดี๋ยวพวกกูดูแลกันเองก็ได้ค่ะ ได้ยินคำพูดของไอ้คนมีเมียไม่กล้ากินเหล้าเมาเลยกู เมาไม่ว่า เจ็บใจตรงต้องดูแลตัวเอง อยากมีผัว”
“ฮ่าๆ”
พวกฉันนั่งกินของกินเล่นกันอยู่สักพักแล้ว พอเห็นคนตัวสูงรับแก้วเบียร์จากเพื่อนมาฉันเลยรีบบอกเขาออกไปในทันที
“บอย เดี๋ยวต้องขับรถกลับ กินสองแก้วก็พอนะ”
“เหล้ายังไม่เข้าปากเมียก็สั่งห้ามเมาซะละ ไม่น่าพกเมียมาเลยกู”
“ฮ่าๆ นี่แหละเว้ย สิ่งที่คนเป็นผัวแม่งโคตรคู่ควร”
“ไม่อยากพกมาเลยเหรอ กล้าเนาะเราอะ ไม่พกตอนนี้ก็ยังทันนะจ๊ะๆ”
ผมหันมามองยัยสลอธตัวแสบที่ทำหน้าเหนือกว่าอยู่ๆ ข้างๆ อย่างน่ารัก อือหื้อ แม่งมันเขี้ยวฉิบหาย ผมเลยใช้แขนพาดไปลำคอและรั้งยัยสลอธเข้ามาหา
“งื้ออ บอย เล่นอะไร”
ฉันเสียหลักไปหาคนตัวสูงพร้อมกับใช้มือตีลงไปที่แผ่นหลังของเขา แต่พอได้ยินเขาพูดออกมาฉันก็หลุดหัวเราะออกมา เพราะทำเหมือนจะเก่งอะ แต่โทษที เมียอย่างฉันเหนือกว่าจ่ะ
“เดี๋ยวเธอจะโดนนะเว้ย พูดอะไร”
“พรืดดด ไอ้บอย ทีหลังก็อย่าปากเก่งกับเมียถ้าขาดเมียไม่ได้อะ”
“เออ ยอมมันมานานละ ก็ต้องยอมมันต่อไป เมียแบบมันมีความสุขผัวแบบกูก็ยิ้มได้”
“ฮ่าๆ กูชอบมึงว่ะ ไอ้ประธานชมรมคนรักเมีย”
“ก็ไม่ได้หรอกครับ พอดีเมียผมน่ารักและมีคนเดียว ต้องรักเยอะหน่อย”
ผมยกแก้วเหล้าเข้าปากหลังพูดจบก่อนจะหันมามองยัยสลอธพร้อมยักคิ้วให้ ซึ่งยัยตัวแสบก็ย่นจมูกใส่ผมหนึ่งที ผมเลยหัวเราะออกมาในลำคอและใช้มือบีบแก้มกลมๆ ของร่างบางเบาๆ ก่อนจะใช้แขนพาดไปที่ลำคอของยับตัวแสบเหมือนเดิม
“ขอร้องงงง ใครก็ได้หยุดไอ้นี่เขาให้กูที ให้กูเมาเหล้าเถอะ อย่าให้กูมาอิจฉาคนเมารักแบบมึงเลยค่ะ”
“นั่นดิ กูว่าละเหล้ามึงจืดดีแท้ ที่แท้ไอ้คนเมารักเขาเป็นต้นเหตุ”
“พรืดด ฮ่าๆ!”
“เออ องค์หญิงแยม ชุดมึงคือปังมาก ค่าเสียหายเท่าไหร่วะ”
“รวมๆ ก็หมื่นนิดๆ”
“อือหื้ออ ได้ยินราคาแล้วไม่สงสัยเลยกู มึงปังมากค่ะแม่”
“มันงานละเอียดด้วยแหละมั้ง แล้วกูอยากได้ด้วยแหละ ก็เลยซื้อมา เดี๋ยวกูส่งพิกัดให้”
“ฮึ นี่แค่ชุดที่เมียกูใส่เที่ยวนะ ถ้าเป็นชุดแต่งงานเมียกูคงลอยมาอะ”
ฉันใช้มือหยิกลงไปที่เอวของคนตัวสูงก่อนจะถามเขาออกไปด้วยน้ำเสียงและสีหน้าท่าทางที่เอาเรื่อง
“แล้วนายจ่ายปะล่ะ”
“เท่าไหร่ก็พูดมา”
อืม ใช่ครับ เมียผมชอบอะไรมีเหรอที่ผมไม่ตามใจมัน แล้วมนุษย์ผัวอย่างผมเมื่อเห็นสายตาของเมียที่จ้องมาจะให้ผมสู้ได้ยังไง พอผมพูดจบเพื่อนๆ ที่นั่งอยู่ด้วยกันก็หัวเราะออกมาอย่างชอบใจ
“ฮ่าๆ ไอ้บอย มึงแม่งสุดจัด”
“มันแน่นอนอยู่ละ ทำต่อไปงานอะ พอตังค์ออกแล้วก็เอาตังค์มาถวายมัน”
“ถูกต้องแล้วจ่ะคุณผัว เงินเมียก็คือเงินเมีย เงินผัวก็คือเงินเมีย”
“ใช่เหรอวะ”
“ใช่ค่ะ นายไม่รู้หรอก นายไม่ได้เรียนมา”
ฉันหัวเราะออกมาและตอบเขากลับไปแบบกวนๆ แล้วหน้าตาผัวฉันก็คือเหมือนจะคิดตามไปด้วยนะ ซึ่งแน่นอนว่าเพื่อนๆ ก็พากันหัวเราะออกมาแบบไม่ขาดสาย
“อืม สงสัยตอนครูสอนฉันจะไม่ตั้งใจเรียนในวิชานี้”
“ไอ้บอยยย มึงหยุดดิ๊ มึงจะลั่นไปไหนของมึงหนักหนาวะ กูขำจนเหนื่อย”
“เออ มีแบบไหนอีกไหมผัวแบบมึงอะ”
“อ่อ มีนะครับ แต่หายากหน่อย พอดีผัวแบบผมมันเป็นผัวระดับพรีเมียม”
“กูเชื่อค่ะ กูว่าชาติที่แล้วองค์หญิงแยมต้องกอบกู้กรุงศรีแน่ๆ ชาตินี้บุญหนักแท้ มีผัวก็ได้แบบดีเวอร์”
“งั้นกูก็คงเป็นข้ารับใช้ของยัยสลอธแน่ๆ แม่งยอมมันทุกเรื่องไป”
“แล้วจะยอมปะล่ะ”
“แล้วฉันเคยสู้เธอได้ตอนไหน”
“คิกๆ เออ ก็แค่นั้นแหละ”
อืม เมื่อสลอธเขาได้คำตอบที่ถูกใจก็หัวเราะออกมาอย่างชอบอกชอบใจ แต่พอยัยสลอธแต่งตัวแต่งหน้าหวานๆ แม่งโคตรน่ารักอะ ทั้งสวยทั้งหวาน
“ไอ้บอย สายตาของมึงอะ คลั่งรักเมียแบบที่สุดไปเล้ยย”
“เออดิ ก็เมียกูมันน่ารักอะ เมียกูสวยขนาดนี้กูต้องคลั่งรักเมียดูดิครับ”
ผมตอบเพื่อนกลับไปตามความคิดของตัวเอง ก็เมียผมสวยอะ ผมชอบมองผมก็ชมออกไปตรงๆ ชมเมียตัวเองไม่ผิด ส่วนเพื่อนของผมที่มันได้ยินก็พากันเหม็นความรักไปตามๆ กัน
“กูที่ไม่เคยชนะไอ้คนคลั่งเมียก็ขยันส่งให้มันจัง”
“ฮ่าๆ”
ฉันยิ้มออกมาอย่างกลั้นไม่ได้แล้วก็หัวเราะตามเพื่อนออกมาเบาๆ แล้วถึงแม้ปัวจะชมบ่อยแต่พอได้ยินน้องก็ชอบอยู่ดีจ่ะแม่จ๋า
- Writer
