Episode 16 : รักไปแล้ว
2418 Words
วันจันทร์ เวลา 08.50
“เลิกเรียนแล้วก็โทรไปนะ”
หลังจากกลับไปผักผ่อนที่บ้าน พักที่เหมือนไม่พัก รอบต่อไปจะไม่ทักบอกใครละ มีแต่เรื่องไม่หยุด วันนี้ก็ต้องเดินทางกลับมาทำหน้าที่ของตัวเอง ส่วนไอ้เรื่องที่เหมือนจะทะเลาะกันในวันหยุดที่ผ่านมาก็ลืมมันไปละ ฉันพยักหน้าแล้วก็ถือแก้วชาไทยแล้วก็ถุงผ้าที่มีขนมอยู่ด้านในพร้อมกระเป๋าและลงจากรถ
“โอเค นายเลิกเรียนแล้วก็รีบมานะ ฉันอยากกลับไปนอน”
“เออ กินแล้วก็นอน วันๆ อยู่แต่บนที่นอน นอนจนที่นอนแม่งเหนื่อยใจแล้วมั้ง”
“แล้วมันจะทำไม”
ผมมองยัยตัวแสบที่หันขวับกลับมามองและถามผมขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเอาเรื่อง แม่งพูดนิดเดียวขึ้นอีกละ ผมเลยใช้มือลูบหัวของยัยตัวแสบก่อนจะตอบกับไปแบบเอาใจ
“ไม่ทำไมหรอกจ่ะเมียจ๋า ไปๆ รีบลงไปเรียนเร็ว เดี๋ยวเข้าห้องเรียนช้านะครับ ไป!”
“กวนตีน”
“ยัยสลอธ ฝากไว้ก่อนนะเว้ย”
ฉันมองไอ้คนตัวสูงที่โวยวายออกมาเหมือนเด็กสามขวบที่ไม่ได้ลูกอม นับวันไอ้บ้านี่มันก็เริ่มจะบ้าขึ้นไปทุกวัน ฉันลงจากรถแล้วก็ทำท่าไล่เขาจากนั้นก็หมุนตัวเดินไปหากลุ่มเพื่อน
“เออๆ ไปได้แล้วนายอะ”
ผมมองยัยสลอธตัวแสบ ด่าผัวว่ากวนตีนยังไม่พอ ยังทำท่าทางไล่ผัวอีก เดี๋ยวเลิกเรียนก่อนเถอะ จะกดให้มันจมเตียงเลย ยังไงพรุ่งนี้ก็ยังไม่มีเรียนอยู่แล้ว
“องค์หญิงแยม มาแล้วเหรอคะ อือหื้อ ดูหน้า ทะเลาะกับผัวเหรอแม่”
ฉันมองเพื่อนที่เข้ามาถามไถ่ด้วยน้ำเสียงและท่าทีที่เป็นห่วง ฉันเลยยิ้มก่อนจะตอบมันกลับไปด้วยน้ำเสียงปกติ
“หึหึ เปล่า แต่ก็กัดกันเหมือนเดิม”
“จ้า กัดกันเก่งไม่ไหว แต่ก็คลั่งกันไม่ไหว”
“เออ กัดกับผัวแต่เมื่อคืนถ่ายรูปที่นอนสวีทกับลง แม่ก็งงมากเด้อ”
“เอ้าสาว ธรรมดาปะ ลงให้คนอื่นเห็นจะให้ลงช็อตที่ตีกันมันก็บ่แม่นเด้”
“พรืด เออ อันนี้องค์แยมของกูพูดถูก เออ วันนี้เลิกเรียนเสร็จไปกินก๋วยเตี๋ยวเรือกันปะ”
“แยมมันไม่กินก๋วยเตี๋ยวน้ำตก”
ใช่ค่ะ การใช้ชีวิตของฉันค่อนข้างจะยากสักหน่อย คือน้ำพริกใดๆ ฉันก็ไม่กินเลยสักอย่าง เนื้อวัว เนื้อสัตว์ใหญ่ ปลาที่ไม่มีเกล็ดฉันก็ไม่กิน ก๋วยเตี๋ยวก็ไม่กินก๋วยเตี๋ยวเรือหรือก๋วยเตี๋ยวน้ำตก ส้มตำฉันก็ไม่เคยกิน ทั้งๆ ที่บ้านฉันก็ไม่ได้เลี้ยงให้ฉันกินยากหรอกนะ แต่มันก็เป็นมาตั้งแต่เด็ก แล้วฉันก็ไม่คิดจะลองหรอก อีกอย่างฉันก็คิดว่ามันก็ไม่ได้ลำบากอะไร เพราะอาหารที่ฉันชอบก็มีหลากหลายอย่างเช่นเดียวกัน ชอบอะไรก็กินเยอะหน่อย ซึ่งคนตัวสูงเขาก็ใส่ใจในเรื่องนี้มาก มักจะพาไปกินอะไรที่ฉันชอบอยู่บ่อยๆ แล้วเรื่องนี้ก็ไม่เคยเป็นปัญหาเลย ตั้งแต่เพื่อนจนถึงตอนนี้
“รู้ค่ะสาว แต่ร้านนี้เขามีก๋วยเตี๋ยวอย่างอื่นด้วย ไปหันปะ”
“ไปๆ”
เมื่อสรุปอาหารมื้อเที่ยงได้พวกฉันก็พากันเดินขึ้นตึกเพื่อไปเรียน แล้วตลอดการเรียนฉันก็กินธัญพืชอัดแท่งไปด้วย ซึ่งอาจารย์เขาก็อนุญาตให้นักศึกษาทานได้ เมื่อเรียนเสร็จอาจารย์ก็สั่งงานแล้วก็ปล่อย ฉันเลยรียหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาคนตัวสูงทันที เพราะอยู่ๆ ก็รู้สึกคิดถึงเขาขึ้นมา โทรไปแป๊บเดียวเขาก็รับสาย
“ฮัลโหล เลิกเรียนแล้วกำลังเดินไปรถ แล้วเธอเลิกเรียนหรือยัง”
ผมรับสายแล้วก็ถามร่างบางกลับไปโดยที่ขาทั้งสองข้างก็เดินเร็วมากขึ้นกว่าเดิม เพราะไม่อยากให้ร่างบางรอนาน
“เลิกแล้ว เพื่อนชวนไปกินก๋วยเตี๋ยว งั้นเราไปกินก๋วยเตี๋ยวกันนะ”
ฉันใช้เสียงสองพูดคุยกับคนตัวสูงโดยที่ตอนนี้ฉันและเพื่อนๆ พากันเดินลงมาด้านล่างของตึก พอได้ยินเขาตอบกลับมาฉันก็หัวเราะออกมาเบาๆ
“โอเค รอไม่นาน”
ผมตอบยัยตัวแสบกลับไปแทบจะทันที ก็อย่างที่บอก พอได้ยินยัยนี่อ้อนผมก็ทนไม่ได้หรอก ถ้าบินได้ก็บินไปละ ผมวางสายจากนั้นก็บอกลาเพืื่อนแล้วก็ขับรถมารับยันตัวแสบในทันที
“นี่ อิแยมคะ เล่นใช้เสียงนี้เดี๋ยวผัวมึงก็บินมาหรอก”
“เออ ท้าทายระบบพี่บอยกูมากนะคะ ตอนเช้ายังทำหน้าเบื่อผัวอยู่เลย เลิกเรียนคลั่งรักผัวขึ้นมาเลยนะแม่”
“เอ้าสาว ผัวเมียกันจะให้รักกันอย่างเดียวชีวิตก็ไม่มีสีสันสิคะ”
ฉันตอบเพื่อนกลับไปแบบกวนๆ แล้วก็เก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋า จากนั้นไม่ถึงห้านาทีก็เห็นคนตัวสูงเดินมาหา ฉันเลยส่งกระเป๋าให้เขาแล้วก็ใช้แขนข้างหนึ่งคล้องแขนเขาเอาไว้
“ปะ แล้วจะไปกินก๋วยเตี๋ยวร้านไหน”
“ไม่รู้ ไอ้พวกนี้ชวน”
”ไอ้บอย นี่มึงบินมาถูกไหม เร็วจัด”
“เออดิ ไม่งั้นเดี๋ยวเมียรอนาน”
“โอโหหหห ไปค่ะ ไปแดกก๋วยเตี๋ยวกันเถอะค่ะ ถามมันไปมันก็บอกรักแต่เมีย”
“แล้วเพื่อนนายไม่มาด้วยเหรอ”
“ไม่มา มันรีบกลับบ้านไปแก้บทที่หนึ่งของวิจัย”
ผมหันมาตอบยัยตัวแสบจากนั้นก็พากันเดินกลับมาที่รถ แล้วพอได้ยินยันตัวแสบพูดขึ้นมา ซึ่งคำพูดที่เมียผมมันพูดก็ทำให้ผมอดยิ้มไม่ได้
“บอย”
“หื้อ”
“ฉันรู้สึกคิดถึงนายมากๆ เลยอะ”
ฉันที่ตอนนี้ก็กำลังงงงวยกับตัวเองก็เลยบอกคนตัวสูงออกไปตามความรู้สึกของตัวเองในตอนนี้ ซึ่งก่อนหน้านี้ฉันก็รักเขาแหละ แต่ก็ไม่ค่อยจะพูดออกมา แต่ตอนนี้เหมือนมันคิดถึงเขามากๆ อยากอยู่ใกล้ๆ แล้วบอกคิดถึงแฟนตัวเองมันก็คงไม่ได้ผิดอะไร
“ฮึ ฉันก็คิดถึงเธอ ฉันว่าเราไม่ต้องไปกินก๋วยเตี๋ยวหรอก เรากลับบ้านกันเลยดีกว่า”
ผมใช้แขนพาดไปที่ลำคอของยัยตัวแสบแล้วก็รั้งให้ขยับเข้ามาหา เออ ได้ยินเมียพูดว่าคิดถึงมันรู้สึกดีแบบนี้นี่เอง แล้วเมียผมมันน่ารักอยู่แล้วก็ยิ่งน่ารักเข้าไปใหญ่ แบบนี่ต้องชวนเมียกลับบ้านอย่างเร่งด่วน
“คิกๆ ไอ้บ้า ไปเร็วๆ หิวมาก”
“แล้วไม่ได้กินขนมที่ซื้อมาหรือไง”
“กิน แต่มันเหมือนจะไม่อิ่ม”
“ฮึ แก้มพองขึ้นนะเรา”
“งื้อออ อย่า”
ฉันพยายามดันมือของคนตัวสูงออกจากแก้มของตัวเองพร้อมย่นจมูกใส่ไปหนึ่งที พอนึกถึงก๋วยเตี๋ยวความหิวก็ยิ่งเพิ่มขึ้นไปอีก
“ไป ขึ้นรถ เดี๋ยวพาไปกิน”
“โอเค”
ผมเปิดและปิดประตูฝั่งคนนั่งให้ยัยตัวแสบจากนั้นก็เดินขึ้นมานั่งฝั่งคนขับจากนั้นก็ขับตามเพื่อนของยายตัวแสบมาที่ร้านก๋วยเตี๋ยวเรือ ซึ่งคนก็เยอะมากๆ รถก็เยอะเช่นเดียวกัน กว่าจะหาที่จอดได้ พอจอดรถได้ผมก็จับมือวัยตัวแสบเดินเข้ามาในร้าน แล้วก็เลือกโต๊ะนั่งและหยิบเมนูขึ้นมาดูกับร่างบางที่นั่งอยู่ข้างๆ
“ลูกค้ารับเป็นอะไรกันบ้างคะ แต่ต้องรอสักครู่นะคะ เพราะมันตอนเที่ยงพอดีลูกค้าเลยจะเยอะมากพอสมควรค่ะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ บอย กินอะไร”
“ธรรมดาปริมาณมันเยอะไหมครับ”
เพี๊ยะ
“บอย ถามอะไร”
ฉันเบิกตากว้างหลังได้ยินคำถามของคนตัวสูงที่ถามคนรับเมนูออกไป แล้วถามแบบนี้เขาจะตอบยังไงล่ะ ฉันก็เลยรีบเบรก
“เอ้า ก็จะได้รู้ไง ถ้าไม่เยอะเท่าไหร่จะได้สั่งมาสองสามถ้วย ขี้เกียจสั่งทีหลัง คนเยอะ รอนาน”
ผมหันมาตอบร่างบางที่นั่งกอดแขนผมอยู่ข้างๆ ซี่งสำหรับผมมันก็ไม่ได้น่าเกลียดอะไรนะ เราถามเขาได้ บางร้านธรรมดาก็เหมือนสั่งพิเศษ บางร้านสั่งพิเศษก็ได้ปริมาณที่แสนจะธรรมดา จะได้ตัดสินใจถูกว่าต้องสั่งเท่าไหร่ เพราะถึงผมไม่ใช่คนอ้วนท้วมแต่ผมก็กินเยอะ
“ไม่เป็นไรค่ะ ถามได้ค่ะ ธรรมดาก็ปริมาณเท่าร้านทั่วไปเลยค่ะ”
“ค่ะๆ ขอโทษด้วยนะคะ พอดีแฟนหนูมันเป็นคนตรงที่เกินไป นายสั่งเผื่อไปเลย”
“อืมๆ งั้นผมเอาหมี่ขาวหมูน้ำตก 3 ถ้วยครับ”
“หนูเอาเส้นเล็กเย็นตาโฟพิเศษ 1 ค่ะ ของกินเล่นเอาเป็น ลูกชิ้นหมู 10 ไม้ รบกวนแยกน้ำจิ้มมาให้ด้วยนะคะ แล้วก็เกี๊ยวหมูทอด 1 เกี๊ยวกุ้งทอด 1 แล้วก็หอยจ๊อปู 3 ที่ค่ะ นายเอาน้ำอะไร”
“เอาน้ำอัดลมแล้วกัน”
“โอเค เอาน้ำโค้กสองขวดค่ะ พวกมึงสั่งก๋วยเตี๋ยวกับน้ำเอานะ ของกินเล่นกูสั่งเผื่อแล้ว แต่มึงจะสั่งเพิ่มก็ได้”
“รับทราบจ่ะแม่ ของหนูเอา…”
เมื่อสั่งจนเสร็จเรียบร้อยคนรับเมนูก็ทวนรายการแล้วจากนั้นก็นั่งรอไม่นาน พนักงานในร้านก็เริ่มทยอยเครื่องดื่มและเมนูทานเล่นมาให้จนครบ แล้วก็ตามด้วยก๋วยเตี๋ยว
“งื้อออ น่ากินไปหมดอะ”
“ยัยสลอธ เธอมีแรงก็ตอนเห็นของกินนี่แหละ”
“จ้าาา แล้วเอ็นดูสลอธตัวนี้ไหมคะพี่บอย”
ผมยิ้มมุมปากก่อนจะหันไปตอบเพื่อนแบบพร้อมยักคิ้วส่งไปให้แบบกวนๆ พอผมตอบกลับไปเพื่อนผมมันก็ทำหน้าตาเหม็นความรักกันทุกคน
“ไม่ใช่แค่เอ็นดูนะครับ รักไปแล้ว”
“เอาๆ เอาให้พวกตายกันไปข้าง ไม่ต้องกินแล้วมั้งก๋วยเตี๋ยว”
“เออ กูแทบอยากจะร้องขอชีวิต”
“นี่งงหญิงแยม ที่หน้าแดงๆ ร้อนหรือว่าเขินหลัวจ๊ะ”
“อ่อ เขินหลัวจ่ะ”
“ต่อไปกูไม่ชวนไอ้ผัวเมียคู่นี้มาละ ชอบมาทับถมคนไม่มีคู่แบบกู”
ฉันหัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนจะตักหมูชิ้นในถ้วยของตัวเองไปให้คนตัวสูงพร้อมตอบเขากลับไปตามความรู้สึกจริงๆ ในตอนนี้
“ตักมาให้ทำไม ไม่กินเหรอ ของฉันมีอีกตั้งสามถ้วย”
”ไม่เอาอะ ฉันเบื่อหมู ไม่อยากกินหมู”
“อือๆ”
ผมพยักหน้าหลังจากเห็นสีหน้าของยัยตัวแสบที่บ่งบอกว่าไม่อยากกินหมูจริงๆ แล้วดีนะที่ผมสั่งมาเลยรวดเร็ว เพราะที่สั่งมาสามถ้วยก็พอดี
“งื้อออ จ๊อปูที่จริงใจ เนื้อปูทะลักมากอะ”
ฉันกินก๋วยเตี๋ยวจนอิ่มจากนั้นก็เริ่มหันมาทางของกินเล่นที่ได้สั่งมา แล้วบอกเลยว่า ของกินเล่นร้านนี้คือจริงใจไม่ไหว เนื้อปูของแทร่ไม่ใช่วิญญาณของปู ฉันเลยตักมาใส่จานเล็กๆ แล้วก็ใช้ช้อนและส้อมตัดครึ่งจากนั้นก็หันไปป้อนคนตัวสูงที่อยู่ข้างๆ
“อะ นายลองชิม”
“แล้วกินหรือยัง”
“ก็กำลังจะกินนี่ไง เป็นไง จ๊อปูที่จริงใจปะ”
“อืม เขาทำถึง”
“คิกๆ”
ผมพากันหัวเราะออกมาเบาๆ ซึ่งตอนนี้เมียผมมันก็เอ็นจอยอยู่กับจ๊อปู แล้วก็ร้านนี้เขาก็ทำอร่อยจริงๆ ส่วนราคาผมก็ถือว่าสมน้ำสมเนื้อ มันอร่อยอะ ผมก็มองว่ามันไม่แพง รสชาติก๋วยเตี๋ยวก็ถือว่าเป็นรสชาติแบบที่มันควรจะเป็น ไม่ได้ว้าวมากเท่าไหร่ พอได้ยินเสียงของเพื่อนที่พวกมันนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามก็เลยตอบมันกลับไปในทันที
“มากินก๋วยเตี๋ยวยังไงให้กูอิจฉาได้ขนาดนี้”
“แล้วกินจ๊อปูยังไงให้อารมณ์ต่างกันได้ขนาดนี้”
”แนะนำให้ไปหาผัวครับ”
ฉันหลุดหัวเราะออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ แล้วเพื่อนๆ ของฉันนางก็กำลังรับบทโศกกัน แต่พอได้ยินคนตัวสูงพูดทุกคนก็กลับมาในแทบจะทันที
“หาแล้วค่ะ มันไม่มี ไม่มีเลยเจ้าค่ะ ท่านพ่อโปรดรับรู้ด้วย”
“ฮ่าๆ”
ฉันพากันหัวเราะออกมาแล้วพอกินกันจนอิ่มท้องก็เรียกคิดเงิน ซึ่งมื้อนี้คนตัวสูงยืนยันว่าจะจ่ายเอง ให้เพื่อนฉันจ่ายรอบถัดไป ที่สำคัญฉันสั่งจ๊อปูกลับบ้านด้วย พอเดินมาถึงที่รถเพื่อนๆ ฉันก็พากันถามขึ้นมาอีกครั้ง
“แล้วสามีภรรยาคู่นี้จะกลับบ้านเลยหรือเปล่าคะ ได้โปรดให้สัมภาษณ์กับทางเราด้วยค่ะ”
“อ่อ คงจะยังหรอกครับ พอดีมีแพลนว่าจะพาเมียไปใช้เงิน”
“นายจะพาฉันไปไหน”
“ฉันจะพาเธอไปซื้อกระเป๋า เป็นไง ดีปะ พร้อมเปย์เสื้อผ้าแบบไม่อั้น”
ผมมองยัยสลอธที่พอได้ยินก็ตาลุกวาวขึ้นมาพร้อมฉีกยิ้มจนตาจะปิด แล้วก็ถามผมออกมาด้วยน้ำเสียงๆ น่ารักๆ ผมเลยใช้แขนโอบเอวบางๆ ของยัยตัวแสบเอาไว้แล้วก็ยิ้มให้
“นายพูดจริงเหรอ”
“อืม จริง”
“นายใจดีที่สุด”
ฉันใช้แขนทั้งสองข้างโอบเอวคนตัวสูงเอาไว้แน่นแล้วก็เอ่ยชมเขาในทันที แล้วแม่มันนักช็อปอะสาว พอรู้แฟนจะพาไปเปย์เลือดในกายมันก็เริ่มสูบฉีด
“แฮ่ม เอ่อ สาวคะ พวกกูยังอยู่ตรงนี่นะคะ”
“จริงด้วย งั้นบ๊ายบายนะ กูกลับก่อน เอาไว้เจอกันพรุ่งนี้ หรือพวกมึงไปด้วยกันปะ”
“ไม่เป็นไรจ้า ไม่อยากไปขัดคอเวลาของพวกมึงที่จะสวีทกัน อ่อ พรุ่งนี้ไม่มีเรียน พี่บอยก็คลั่งเมียเบาๆ หน่อยนะคะ”
“ฮึ ไม่ได้หรอกครับ พอดีพี่ชอบคลั่งเมียแบบรุนแรง”
“ขอร๊องงงงง ได้โปรดไว้ชีวิตกูสักครั้งเถอะ”
“ฮ่าๆ”
Great novels start here
- Writer
