กว่ามาร์เวลจะไปส่งมณีญากลับเซฟเฮาส์ก็ปาเข้าไปจะสองทุ่ม ทั้งสองทานอาหารค่ำมาจากในเมือง และคืนนี้ก็เป็นอีกคืนที่เขาจะนอนค้างที่บ้านหลังนี้ คนทำงานกลางคืนอย่างเขาจะมานอนเฝ้าเธอทุกวันก็ยังได้ เพราะไม่ต้องตื่นเช้าไปทำงาน เมื่อตะวันตกดินนั่นแหละถึงจะเป็นเวลาทำงานของเขา
“ไง มองตาเป็นมันเชียว อยากดื่มด้วยก็บอก” เมื่อเห็นมณีญาเอาแต่จ้องแก้วเหล้าในมือหนาไม่วางตา เสียงขรึมของคนที่นั่งจิบเหล้าเพียงลำพังอยู่ที่บาร์ก็เอ่ยถามแกมแซวเล่น
“ไม่ล่ะ ไม่เคยดื่มสักที” มณีญาส่ายหน้าปฏิเสธจนผมกระจาย ก้าวเท้าเตรียมตัวขึ้นบ้านไปนอนหลังจากกินน้ำจนดับกระหายแล้ว
“งั้นก็มาลองหน่อยเป็นไร ถือเป็นประสบการณ์นอกตำรา” มาร์เวลทำท่ายกแก้วเหล้าชูขึ้นเป็นเชิงชวนให้เธอมาร่วมวง
“เชิญคุณคนเดียวเถอะ” สาวแว่นยังคงยืนยันคำเดิม ก่อนจะย่นจมูกเมื่อกลิ่นแอลกอฮอล์ที่เขาถืออยู่ลอยคละเคล้ามาในอากาศ
“อะไรกัน แค่นี้ก็ทำเป็นป๊อด” มาร์เวล
