“ฮ๊าว…” เมื่อเช้าวันใหม่มาเยือน มณีญาก็งัวเงียลุกขึ้น หาวหวอดๆ พร้อมกับบิดขี้เกียจไปมา เลิกผ้าห่มออกแล้วก้าวขาเรียวสวยลงจากเตียง
“ไปอาบน้ำดีกว่า จะได้กลับบ้าน” พึมพำกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะเดินไปหยิบผ้าขนหนูที่เหมือนมีคนเอามาเตรียมไว้ให้อยู่ก่อนแล้วที่พนักเก้าอี้ข้างเตียง
หลังจากอาบน้ำเสร็จมณีญาก็เดินออกมาตามหาเจ้าของคาสิโน แต่เมื่อไม่พบชายหนุ่มก็เดินไปสอบถามจากลูกน้องของเขา
“นายพวกคุณเขาไปไหนกัน” ว่าพลางขมวดคิ้วมุ่น
“นายไปคุยงานกับผู้จัดการอยู่ครับ” บ็อบบี้บอกเสียงเรียบ มณีญาพยักหน้าเป็นเชิงรับรู้ไม่ซักถามอะไรต่อไปให้มากความ เดินผ่านหน้าบ็อบบี้ไปทันทีที่หายข้องใจ กลับเป็นบ็อบบี้เองที่ต้องเดินตามมาสอบถามหญิงสาว เพราะกลัวนายจะเอ็ดตะโร เมื่อกลับมาแล้วไม่เจอเธออยู่ในห้องทำงาน
“แล้วนี่คุณมณีญาจะไปไหนครับ” เลขามาดเข้มยังคงเดินตามหลังหญิงสาวอยู่ไม่ห่าง
“ฉันจะเดินไปดูข้างนอกหน่อย ไม่ต้องตามม
