#เดย์เจ้าเอย 12
“เงยหน้ามองพี่” คนตัวสูงที่ถือวิสาสะตามเข้ามาในห้องพักฉันเอ่ยบอกเสียงเข้ม แต่ไม่ล่ะฉันไม่กลัวเขาหรอกดุไปเล้ย! ไม่กลัว
“ตัวเล็กเงยหน้ามองพี่”
“ไม่อยากคุย” ฉันเริ่มงอแงอย่างไร้เหตุผล พอได้ยินเขาเรียกตัวเล็กใจฉันก็อ่อนฮวบจนน่าตี มันอยากจะอ้อนอยากจะกอดแต่ก็ทำไม่ได้
“ถ้าไม่คุยจะเข้าใจกันไหม” เขายังไม่ลดละในการเดินตามฉันไปทั่วห้อง กระทั่งเขาถอนหายใจเฮือกใหญ่และร่างฉันลอยหวือเหนือพื้นและหล่นตุ้บลงบนที่นอนตามด้วยร่างหนาของเขาที่ตามขึ้นมาคร่อมร่างฉันไว้
“พี่บอกหมดทุกอย่างแล้วนะ และพี่กับองุ่นไม่เคยเป็นอะไรกันเลยนอกจากเพื่อน และตั้งแต่เกิดมาพี่ยังไม่เคยมีแฟนเพราะพี่รอตัวเล็กอยู่ มองหน้าพี่เวลาพี่คุยด้วย” ทำไมต้องดุด้วยเล่า! มันเขินไม่ได้หรือไง เขินมันก็ต้องทนมองหน้าไม่ได้เขาไม่รู้หรือไงกัน!
“พี่รอตัวเล็กอยู่นะได้ยินไหม เวลามีคนเข้าหาพี่ก็บอกว่ามีแฟนแล้ว พี่เป็นแฟนตัวเล็กแล้วตัว
