He Says She Says

Childhood Secrets

Chapter Six

Childhood Secrets

(Lexine’s POV)

            Napabuntong hininga ako. Iniisip ko pa rin yung itsura ni Bryce noong gabing ‘yon. Tatlong linggo ko na siyang hindi nakikita. Bakit? Haha out of town ako nung nakaraang tatlong linggo. Pabalik pa lang ako ng Pinas. :P

            Narinig kong nag-ring ang cell phone ko nang nasa clearing na’ko ng baggage. Sinagot ko ‘yon at baka si Lola ang tumatawag. Hindi ko pa kasi sure kung sinong susundo sa akin dito. Kaya lang maling-mali ako.

            Bryce calling…

            ("_ _)

                 “Hello?”

                 “Lexine! Nasa’n ka ba? I’ve been trying to contact you for straight three weeks now! Ba’t ngayon mo lang sinagot? Alam mo bang nag-hire pa ako ng kung sinu-sinong detective para lang mahanap ka! Asa’n ka ba?”

            Anong bang kalokohan ‘yang sinasabi niya? -___-

                 “Nasa Airport ako.”

                 “Airport?”

                 “Hindi ko alam ang tagalog ng airport kaya h’wag mo nang ulitin dahil hindi ko tatagalugin ‘yan para maintindihan mo.” =___=

                 “Okay sige.” Then the call ended.

            Napakunot ako ng noo. Galit siya? Bigla ba naman akong babaan? Akala ko ba three weeks akong kinontak? Gago ‘yun ah.

            Kinuha ko na ang bag ko at lumabas na ng airport. Sabi ni Lala si Vince raw ang susundo sa akin pauwi kaya h’wag na lang daw akong mag-taxi. Delikado rin daw kasi. Baka mamaya kung saan ako dalhin. Kawawa naman ako di ba? Maliit na nilalang lang naman ako.

            Nubeyen. Masyado kong dine-degrade ang sarili ko. Tsk.

                 “Lex, akina yang bag mo.” Sabay kuha ng isang lalaki na naka-shades sa bagahe ko.

            Napakunot ako ng noo. Sa ganyang itsura ni Vince, ngayon ko lang na-realize na gwapo pala siya.

                 “Lex-babe!”

            Napalingon ako. May running STD na lumapit sa amin. Sauce. Si Bryce lang naman pala. Pero ano palang ginagawa niya dito? Tsaka ba’t pa siya hinihingal? Saang marathon ba siya nanggaling? -___-

                 “Huh?” sabay baling ng tingin kay Vince na nakatayo sa likuran ko. “Sino ‘yan? Alalay?”

            Aw lagot. =____=

                 “I’m sorry?” hala galit na si bumbay este si alalay ay este si Vince! “Anong sabi mo?”

                 “Alalay?” =___=

                 “Gusto mo ng away? Gusto mo sapakin kita? Nakakapika ka ah!”

                 “Pika pika. Pikaaaaaaachu!” XD

            Nang-aasar ba siya? = u =

                 “Tara, Lex. Baka sapakin ko ng tuluyan ‘yang abnormal na ‘yan.”

                 “Oy teka. Sa akin nga sasabay si Lexine ko eh. Tsaka bakit ka ba nandito? Tsupi nga, ang tapang ng apog netong ganyanin ako. Sino ka ba? Di mo ba ako kilala?”

            Now, galit na ata si Vince kaya nag-step forward na siya at hinarap ng maangas si Bryce na seryoso na rin. “Kilala kita. Eh ako kilala mo ba?”

                 “Kaya nga kita tinatanong eh. Sino ka ba? Ano bang ginagawa mo dito at sinusundo mo pa si Lexine ko.”

            Nasusuka ako du’n sa ‘Lexine ko’ ni Bryce. -___-+

                 “Fiance ako ni Lex. May angal ka pa?”

            Haru jusme. ("_ _)

            Tumingin sa akin si Bryce na parang ayaw maniwala sa narinig niya. Well ako rin nga ayokong maniwala but I guess nasanay na rin ako sa fact na ‘yun. Fiance ko si Vince Choi. That’s it pancit. Speaking of pancit, gusto ko ng pancit. Meron kaya ditey?

                 “Fiance mo siya?”

                 “That’s how it works di ba?” siya nga fiance siya ni Ana Rayven eh. Davah? XD

                 “Pero… pero bakit? Di ba sabi mo hindi ka susunod sa kahit na sino regarding this matter? Bakit ka ganyan? I’ve hold on to that promise tapos biglang malalaman ko na ganito pala! Bakit ko pa ba ginagawa ang lahat ng ‘to?”

            Napakunot ako ng noo. “Ano bang sinasabi mo, Bryce?”

                 “Alam kong alam mo! Aish! Ayoko na! Ayoko na talaga, suko na’ko!” sabay walk out.

            Ano raw ba yun? O.O

            Narinig kong nag-smirk si Vince. “Just let him be, Lex. Hindi naman siguro niya ikamamatay ang maging broken hearted at troubled at the same time.”

            Napakunot ako ng noo habang sumasakay sa kotse. “Anong ibig mong sabihin? Anong broken hearted at troubled? Baliw ka na ba? Ano bang nangyari habang wala ako?”

                 “Buti natanong mo ‘yan.” Vince answered looking straight to the road while driving. “Ana Rayven is actually… sick.”

            Nanlaki ang mata ko at tumingin kay Vince. “Sick? Lagnat? Ubo? Trangkaso? Anong sakit?”

                 “Brain tumor.”

            Napanganga ako sa sagot niya. Brain… tumor? Di ba lethal illness yun? Di ba delikado ‘yun? Pero… Ana Rayven? Bakit naman magkakaroon ng sakit yun ng ganun? Imposible. Imposible talaga!

                 “Vince…”

                 “Was it time for you to play villain, Lex? Was this time for you to bring back what really is yours?”

                 “Tumigil ka na nga. Hindi naman ganu’n yun eh.”

                 “I heard from Aldrin Hernandez that Bryce is sticking up with Ana these past few days. Gusto ko sanang balitaan ka pero siguradong ikagugulo ng isipan mo ang mga nangyayari. Let’s face it. Kahit dalawampung taon at mahigit na ang nakalilipas, you’re still involved with this because you are Gonzales.”

            Nanahimik ako. Tinakasan ko na ang pagiging involved sa rich world at lalo na sa circle of Rayven clans. Pero bakit hanggang ngayon ikinokonekta pa rin nila ako do’n? Talaga bang hindi ko mapuputol ang pising nag-uugnay sa akin sa kanila? Naiinis na ako ng ganyan eh.

            Iyon pa rin ang tumatakbo sa utak ko kahit nang makarating ako ng bahay. Wala si Sheena kaya nagdiretso ako sa kwarto at nakatulog. Nagpapalipas ng oras. Yet even in my wildest dreams…

            …he’s there.

                 “Lexine!”

            I keep staring at the new girl that came from somewhere who knows where. Sabi ni Bryce crush niya yun. Pero di raw niya pakakasalan. Grade school palang siya tapos kasal na agad ang iniisip niya? Abnormal ba siya? Baka gusto niya munang daanin sa ligaw at girlfriend bago pakasalan.

                 “She’s pretty, Bryce.”

                 “We already know that. She’s a Rayven.”

                 “Rayven? Tito Dan’s?”

                 “Mm.”

                 “Really?”

            I noticed that Bryce’s face fell sad and depressed. May idea na ako kung ano at bakit. Natatakot ako para sa kanya. Kaya kong gawin ang napagkasunduan namin pero siya, baka hindi niya kaya. He’s Bryce Soriano afterall. He’ll never do that, never will he rebel against his Tito Vic.

                 “Because you won’t marry me, I’m bound to be her fiance if Bryan will rebel against them.”

            Sabi ko na nga ba. Iyon ang problema. Iyon lang ang problema.

                 “Bryan will rebel.” I said with certainty. “Kasama ko siya.”

                 “Lucky you. Lucky… him.”

            I just smiled at him.

♫♪Heartless Princess ringing♫♪

            Nagising ako gabi na. Kinuha ko ang phone ko na nakalagay sa side table. Sinagot ko ang tawag without looking at the name. “Yes, hello?”

                 “Lexine… Gonzales?”

            Napabangon ako bigla nang ma-recognize ko ang boses. Sa tagal kong nakasubaybay sa kanila bakit hindi ko malalaman na si Hanson Ashton ang nagsasalita sa kabilang linya?

                 “Hanson.”

                 “Thought so. What’s up?”

                 “O-kkaaayyy… Did you just call para makipag-tsikahan sa akin o may sasabihin kang importante?”

                 “Sure thing. Nabo-boring ako eh. Pero de, punta kang condo ni Bryce. Andito kami. May pag-uusapan lang. Tsaka pala… condolence.”

                 “Thanks. Ba’t sa unit ni Bryce? Oh wenong kinalaman ko d’yan?”

                 “Pa-kidnap kita gusto mo?”

            Napabuntong hininga ako. “Fine. I’ll be in fifteen.”

            When the call ended, I rushed out of the house. Ni hindi ko nga alam kung nasa bahay na si Sheena, hindi ko na na-check. Paglabas naman eh pumara ako ng taxi. Parang di ko gusto ang madadatnan ko du’n pero no choice na rin naman ako.

            I reached the building fast. Pag-akyat ko sa floor ng unit ni Bryce, nakita ko si Zone sa labas at nakasandal sa pader. Nagtaka ako.

                 “What ‘ya doing here?”

                 “Pasok ka na.”

                 “Anong—”

                 “Hindi ako pumapatol sa babae kaya ikaw ang pinapunta ko dito. Pasok na dali.”

            Nang sabihin niya ‘yon, I got the hint. Pumasok ako loob at nadatnan kong niyuyugyog ni Bryce si Marga sa balikat as if trying to put sense into her. But the moment Marga saw me standing there, she began to cry helplessly. Lumingon si Bryce. Para siyang nauupos na kandilang bumitaw kay Marga.

                 “Lex—”

                 “Umalis ka na!” Marga shouted frantically. “Sasaktan ka lang niya, umalis ka na!”

                 “Ano bang sinasabi mo! Lex, hindi totoo ‘yun! H’wag kang maniniwala sa kanya.”

            Bryce is indeed clueless. Akala niya wala akong balita sa mga nangyayari sa buhay niya all the time when he secretly follows me everywhere I go. All along I knew a lot about him.

            Alam ko rin pati kung sino si Marga sa buhay niya.

                 “Tumigil ka na!”

                 “Bakit ako ang sinisisi mo? It’s your fault that your brother comitted suicide! Inagaw mo lahat sa kanya! Depressed siya dahil nasa’yo ang lahat ng dapat ay sa kanya! Pumunta ako ng maayos dito, tratuhin mo ako ng maayos, Bryce!”

            Bryce held his hair in frustration. I decided that it’s enough. Binuksan ko ang pintuan at hinatak si Marga palabas. “You can abuse Bryce verbally and frame him up with some sin that you did but not in front of me. OUT!”

            Ibinalibag ko ang pintuan pasarado nang makalabas siya. Just then I heard a thugging sound. Nang lumingon ako, I saw Bryce kneeling down. His blank face got me worried so I hurried to attend to him.

                 “Anong problema? May masakit b—”

            Bigla na lang niya akong hinatak sa dulo ng damit ko at niyakap. Narinig ko pa ang pagtunog ng pagbagsak namin sa tiles. Akala ko nabagok ang ulo ko. Di rin naman paley. Akala lang.

                 “Bryce…”

                 “Natatakot ako, natatakot ako, Lex…”

                 “Saan?”

                 “With losing someone I love. With losing someone again. With losing Ana…”

            Kumabog ang dibdib ko nang marinig ang pangalan niya. Naiinis ako kasi parang may masakit sa parte ng puso ko. Dati, nung mga bata pa kami ni Bryce, alam naming dalawa na kami ang magkakatuluyan. Na kami hanggang huli. Pero ngayon… unrequited love na lang ata ‘to. Sa side ko pa.

            Ang lupet naman.

                 “You will never lose Ana, trust me.” because I will do anything just so not to lose that someone you love even if I love you. “I must be going. I’ll leave you to Zone. Trust me. You will lose no one.”

            Bago pa man ako makatayo, naramdaman kong humigpit ang hawak niya sa balikat ko habang niyayakap ako. “I don’t want to lose Ana. But moreover… it felt like I’m losing you as time passes. Lexine, I don’t wanna lose Ana but I feel like I’m losing you.”

                 “It doesn’t matter. What matter is that you will never lose her.”

                 “Lex…”

                 “What?”

                 “This is so selfish of me… so selfish of me… but I don’t want… I don’t wanna lose you as well as Ana.”

            Naiinis ako kasi pakiramdam ko gusto kong ibigay ang hinihingi niya. It will never satisfy him. He only needs Ana. Ana Rayven alone. Though he cannot have her, he’s turning to me for rebound. What’s wrong with granting it? There is. I am degrading myself.

                 “You won’t lose me though… this is not what I want.”

                 “Lexine…” tumayo na ako at pilit na tinatanggal ang kapit niya sa braso ko. “Lexine! Lex, don’t go. LEX! Wait for me please! Don’t go.”

            It pierced my heart to hear him beg desperately. Pero ayoko nang maging kaawa-awa, kinaaawaan ko ang sarili ko sa ganitong pagkakataon. Kaya ayoko na. Ayoko na…

            All that I wanna do was to keep Ana Rayven for Bryce alone. That’s it and I’m done.