เธอยังไม่ทันได้ตอบอะไรป๋าก็ขยับตัวมาจูบอย่างอ่อนหวานชวนให้เคลิ้นหลงไปกับสัมผัสผ่านริมฝีปากอุ่นก่อนจะส่งปลายลิ้นที่สอดแทรกเข้ามาเกี่ยวพันกันแล้วผละออกมาเพื่อสบตาแล้วจูบอีกครั้งซ้ำๆไม่หยุด
“รักป๋าไหมคะยัยหนู?” แค่คำว่ารักของเธอที่พูดมามันทำให้จิตใจเขาเบิกบานพร้อมรับกับทุกอย่างแล้ว
“รักค่ะ หนูรักป๋าโรมนะ” เธอคงไม่สามารถโกหกได้หรอกไม่ว่ารักเพียงแต่ความรักมันเป็นอะไรที่น่าประหลาดใจมาก เธอใจสั่นเสมอที่อยู่ใกล้ตั้งแต่ที่พบเจอจนเราใกล้ชิดสนิทกัน เธอไม่รู้ว่าความรักแบบนี้คืออะไรกันแน่แต่มันไม่เคยเปลี่ยนไปเลย
ถ้าเธอรักเขาแบบพ่อคนหนึ่งคงเป็นเรื่องที่ผิดแน่ถ้าจะมอบกายให้เขาได้เชยชมแต่ถ้าเธอรักเขาเหมือนชายหญิงทั่วไปละจะไม่เสียดายเหรอ
เธอไม่รู้อะไรเลยเพราะใบหน้าที่ร้อนผาวสมองมึนเบลอไปกับจูบที่มอมเมากันไม่หยุด รู้ไหมแค่เราสบตากันหัวใจก็เหมือนจะหยุดเต้นแล้วนะ
“หนูกลัวอะไรรึเปล่าถึงได้ไม่พร้อมเป็นขอ
