เวลาล่วงเลยไปถึงสี่ทุ่มข้าวพึ่งอาบน้ำเสร็จด้วยความรู้สึกอยากจะหลับเต็มทีเพราะตามันลืมไม่ขึ้นแล้ว โลกก็หมุนไปมาโชคดีนะที่เตียงนอนอยู่ไม่ไกล เธอมีชุดอยู่แล้วแต่ของีบก่อนสักแป๊บนะป๋าคงไม่มาหรอกเพราะนี่คือห้องอนเธอแถมยังล๊อกกลอนไว้แน่นหนาด้วย
“ฉ้าน...ม่าย...มาว..” ทุกสิ่งเริ่มเลือนลางหายไปช้าๆก่อนที่สติจะหลับไหลไป
โรมนั่งภายในห้องทำงานหลังจากพายัยหนูไปห้องนอนเขาแต่หลอกว่าเป็นห้องเธอซึ่งป่านนี้คงจะหลับแล้วมั้งเมามากขนาดจัดคอนเสิร์ตกอดคอกับไอ้มาร์ตินเต้นกับอัลบ้าแล้วมาจูบเขาต่อ
ยัยหนูคือความสดใสในชีวิตเขานะ
“หวังว่านี่จะเป็นการตัดสินใจที่ถูกนะ” เขายังกังวลแต่ก็ไม่สามารถตัดใจส่งยัยหนูไปห่างตัวได้จริงๆ เขาไม่รู้ว่าจะมีใครมาทำอันตรายไหมถ้าเกิดห่างกันแล้วจะมีใครมาเปลี่ยนใจเธอไหมถ้าเราไม่ได้คุยกัน
อีกไม่กี่วันเขาจะเปิดตัวยัยหนูในฐานะคนรักท่ามกลางแขกในงานและเพื่อนที่มาร่วมด้วย เรื่องยัยหนูเพื่อน
