ฉันตื่นเช้ามาทำงานตามปกติ เอาจริงๆฉันแทบจะไม่ได้นอนเลยด้วยซ้ำเพราะเอาแต่คิดเรื่องขององศาทั้งคืน ยิ่งคิดก็ยิ่งงง สับสน แล้วก็ปวดหัว หมอซันออกจากบ้านแต่เช้าไปเข้าเวรตามปกติ ทำตัวเหมือนคุณพ่อที่ต้องจำใจต้องจากลูกสาวไปทำงาน กว่าจะไปได้หอมอยู่นั่นแหละ หอมจนอิงชาแก้มช้ำไปหมดแล้ว นับวันก็ยิ่งน่าหมั่นไส้
หมอซันแปลกใจนิดหน่อยที่เห็นฉันตื่นแต่เช้ามายืนมองหมออยู่หน้าห้อง ฉันไม่กล้าคุยเรื่ององศากับหมอซัน ทั้งคู่จบความสัมพันธ์กันในวันที่ฉันกลับมาจากอังกฤษ ใชค่ะ วันที่หมอซันมารอรับองศาที่สนามบิน ส่วนวันนั้นที่องศามารอหมอซันอยู่ที่ห้องฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าองศามาเพราะอะไร เพราะไม่อยากเสียมารยาท มันเป็นเรื่องส่วนตัวของหมอซัน เฮ้อ.... ทำไมอยู่ๆทุกอย่างมันถึงค่อยๆโผล่มาออกมาทีละอย่างแบบนี้ล่ะ ไม่เข้าใจเลยจริงๆ
ฉันมาทำงานแต่เช้า จนทุกคนแปลกใจ โดยเฉพาะชมจันทร์ เพื่อนขี้เสือกของฉันเองค่ะ ดีนะคะที่นาง
