ผมทำอะไรไม่ถูก แม้แต่ยกมือขึ้นมาหักพวงมาลัยแล้วเข้าเกียร์เดินหน้าออกจากบ้านหลังนี้ผมก็ไม่ไหว สายตาของผมเพ่งมองไปที่รถคันนั้น ผมจำรถคันนั้นได้ดี ไอ้ซันมันไม่ชอบเปลี่ยนรถบ่อยๆ ผมจำได้ แม้แต่ป้ายทะเบียนผมก็จำได้แม่น กิ่งเดินเข้าบ้านไปโดยที่ไม่หันหลังมามองผม มันก็ถูกแล้ว สมควรแล้ว นี่แหละคือสิ่งที่มึงสมควรได้รับ ! ผมแค่อยากรู้ว่าเธอสบายดีหรือเปล่า เห็นแบบนี้แล้วก็คงไม่ต้องถามอะไรอีก
"ทุกอย่างมันเป็นเพราะมึงคนเดียว "ผมซบหน้าลงบนพวงมาลัยปล่อยน้ำตาทั้งหมดออกมา เจ็บชิบหาย !! ผมเสียเธอไปแล้ว เสียเธอไปแล้วจริงๆ ใครจะด่าผมยังไงผมไม่สน สิ่งที่ผมสนใจมากที่สุดตอนนี้คือความรู้สึกของตัวเอง ผมยังรักกิ่งเหมือนเดิม รักมาตลอดไม่เคยเปลี่ยนใจ ไม่คิดอยากรักใครเลย! ผมนั่งร้องไห้อยู่ในรถนานสองนาน สักพักก็มีแม่บ้านออกมาชะเง้อมอง ผมรีบปาดน้ำตาบนหน้าออกอย่างลวกๆ ดึกมากแล้วผมควรกลับบ้าน ถ้าผมยังไม่ออกรถ
