Horoscope ดวงชะตาลิขิตรัก

Chapter 7

"ใส่"

ฉันรีบหยิบเสื้อที่เขาโยนมาให้สวมทับชุดของตัวเองทันที ก็แค่ชุดปาดไหล่เอวลอยกางเกงขาสั้นเองใสๆ ไม่เห็นจะโป๊ตรงไหนเลยอ่ะ ชิ

"พายุ"

"อะไร"

"เมลโล่ร้อนอ่ะ"

ชุดเขานี่มันร้อนจริงๆนะคือในผับคนมันเยอะอ่ะแล้วฉันเป็นประเภทขี้ร้อนด้วย แต่ดูจากสายตาของเขาที่มองมาอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อฉันนั้น เอาเป็นว่าไม่ถอดก็ได้

"ไม่ถอดก็ได้ ชิ"

ฉันกอดอกอยู่ตรงโซฟานั่งอยู่ตรงข้ามกับคีย์เพื่อนของเขา สักพักเขาก็ถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะเดินมานั่งลงข้างๆฉัน ฉันสะบัดหน้าใส่เขาเล็กน้อยโกรธโว๊ยยยยยยย

"อ่าวเมลโล่ใส่เสื้อกันหนาวทำไมชุดออกจะ... จะ เอ่อ ใส่แบบนั้นก็เท่ๆดี ฮ่าๆๆๆๆ"

ฉันมองเมเปิ้ลกับกอไผ่ที่เดินกลับเข้ามาที่โต๊ะเขากำลังจะคุยกับฉันแต่คนข้างๆทำหน้าดุอย่างกับโกรธใครมาสิบชาติก็เลยเลือกที่จะเงียบดีกว่า ทำอย่างกับหึงหวงฉันงั้นแหละ พอฉันถามก็จะบอกว่าอุจาดตาไม่น่ามอง แค่นั้นแหละที่เขาจะตอบ

"ความคิดมึงสินะไอ้ไผ่"

"หือ อ่อ แหะๆ มึงใจเย็นๆก่อนนะโว้ยกูก็แค่ เชี่ยยย ไอ้คีย์มึงจับมันไว้ดิวะอย่าปล่อยมันมากัดกู"

พายุเหมือนจะลุกขึ้นไปกระทืบกอไผ่เลยอ่ะ ฉันยื่นมือไปจับมือเขาไว้แล้วดึงให้นั่งลง เขามองหน้าฉันเล็กน้อยก่อนจะถอนหายใจออกมาแรงๆ

"พายุเป็นอะไรอ่ะ"

"เปล่านี่ ไอ้ติวเตอร์อยู่ไหนวะ"

"กูอยู่นี่ไอ้สัส อ่ะเหล้าที่มึงสั่งเหมือนเดิมแรงๆ จุดไปคับ"

เขายกขึ้นดื่มพรวดเดียวจนฉันอึ้ง นี่เขาดื่มเหล้าจัดขนาดนี้เลยเหรอเนี้ย

"มีบุหรี่ป่ะกูขอหน่อย"

"เดี๋ยวสิวะปกติมึงไม่สูบนะเว้ย มึงเลิกนานแล้วนี่นา"

"กูอยากสูบ"

เขาลุกขึ้นแล้วเดินออกจากโต๊ะไปเลย ฉันมองหน้าทุกคนที่ทำหน้างงๆกับท่าทีของเขา ฉันรีบลุกขึ้นเดินตามเขาไปฉันแพ้กลิ่นบุหรี่มากได้กลิ่นแทบไม่ได้เลย ในผับนี้เขาไม่ให้คนสูบในร้าน ถ้าจะสูบจะต้องไปทางหลังร้านเท่านั้น ตอนนั้นจำได้เจอกันใหม่ๆเขาดูดจัดมาก แต่หลังจากนั้นอะไรดลใจให้เขาเลิกก็ไม่รู้ หักดิบเลยนะ

"ฉันออกมาทางด้านหลังเดินตามเขามา ไปเอาบุหรี่มาจากไหนเนี้ยเพื่อนเขาไม่สูบสักคนเลยนะไวจริงๆ

"พายุห้ามสูบนะ แค่กๆๆๆ"

เดินมาถึงด้านหลังกลิ่นบุหรี่หึ่งเลยอ่ะ จมูกไวอย่างฉันก็จามรัวๆเลยสิ เหม็นมากไม่ไหวเลย

"ตามมาทำไม"

"เมลโล่ไม่ชอบกลิ่นบุหรี่ มันไม่ดีต่อสุขภาพแล้วก็ถ้าเมลโล่ได้กลิ่นมาเกินไปเมลโล่จะหายใจมะ...อ๊ะ"

เขาดึงท้ายทอยฉันให้ไปซบกับอกเขาก่อนจะเบี่ยงฉันออกมาจากตรงนั้น กลิ่นหอมอ่อนๆของเสื้อเขามันทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นเยอะเลย ดีกว่ากลิ่นพวกนั้นอีก

"อ่าวเฮียไหนบอกขอบุหรี่ไปดูดไง"

"ไม่เอาละ อ๊ะ คืน"

เขายื่นซองบุหรี่กับไฟแช็คคืนให้พนักงานก่อนจะพาฉันเดินออกไปจากตรงนั้นแล้วเดินออกไปทางหน้าร้าน มาถึงตรงนี้เขาก็ปล่อยให้ฉันเป็นอิสระ

"ยิ้มอะไร"

เขาเอ่ยถามฉันด้วยสีหน้านิ่ง ดีใจนะที่เขายังไม่แตะมันอีก ฉันอยากจะให้เขาไม่ยุ่งกับของพวกนี้อีก

"เปล่านี่นา แค่เห็นหน้าพายุแบบนี้แล้วเมลโล่มีความสุขม๊ากมากเลย"

"ไร้สาระ แพ้กลิ่นบุหรี่แล้วมาทำไมสถานที่แบบนี้ อยากนอนโรงพยาบาลอีกหรือไง"

เขาบ่นออกมาอย่างไม่จริงจังนัก แต่ฉันไม่ได้สนใจที่สนใจคือ เขารู้ได้ยังไงว่าฉันเคยนอนโรงพยาบาลด้วยเรื่องสุดกลิ่นบุหรี่มากเกินไป

"รู้ได้ยังไงว่าเมลโล่เคยนอนโรงพยาบาลเพราะสูดกลิ่นบุหรี่มากเกินไป"

"กะ..ก็ ก็เดาเอาไง พูดมากจังวะ กลับเข้าไปข้างในได้แล้ว"

เขาเดินเข้าไปเลยแต่ไม่ลืมดึงมือฉันเข้าไปด้วย ชิ นึกว่าจะทิ้งกันไว้ตรงนี้อีก จะโกรธนานๆเลยคอยดูเถอะเอาจริงๆเวลาฉันโกรธเขานะไม่เคยหรอกจะง้อ งอนเองโกรธเองก็หายเองนักเลงพอ

"เดินดีๆสิไปชนคนนั้นคนนี้ทำไม"

เขาให้ฉันเดินนำก่อนก่อนจะกันพวกที่เมาแล้วเดินมาชนฉัน ฉันไม่เมานะฉันเดินดีมากๆเลยด้วยไอ้พวกนั้นแหละเมาแล้วไม่เจียมมาชนฉันเองนะ ชิ

"เดินดีๆสิวะ เมาก็กลับบ้านไปนอนไป๊"

เขาหันไปด่าคนอื่นที่เมาจนเซมาชนเราสองคน ฉันรีบดึงมือเขาวิ่งทันที ใจเย็นๆจ๊ะพ่อคุณอย่าเพิ่งเกรี้ยวกราดเลยกลัวโดนลูกหลงชะมัด

"พายุใจเย็นๆสิคะ "

"ก็ เห้อออ เออๆ รีบเดินสิ"

ฉันอมยิ้มคนเดียวจริงเขาน่ารักนะถึงจะมุมน้อยก็เถอะฉันว่าฉันรู้จักเขาดีมากๆเลยแหละ มุมแบบนี้บางทีๆใ่มีใครเคยเห็นนะมุมที่รับฟังคนอื่นบ้างอ่ะ

"ไปทำไรกันมาสองคนนี้ กินกันในห้องน้ำ"

"ปากมึงนี่นะไอ้สัส กูยังไม่ได้จัดการมึงเรื่องก่อนหน้านี้เลยนะ"

พายุชี้หน้ากอไผ่เหมือนจะหาเรื่อง กอไผ่รีบร้องห้ามทันที ไม่มีใครอยากจะทะเลาะกับพายุหรอกเขามันนักเทควันโดสายดำ

"โอเคๆ ให้อภัยกูเถอะ กูก็แค่อยากให้มึงอดแตกตายเท่านั้นเอง แต่ดูท่าทางจะหนักกว่านั้นอีก ฮ่าๆๆๆๆ"

"มึงจะไม่ยอมหยุดใช่ไหมไอ้กอไผ่"

ฉันกับเมเปิ้ลรีบห้ามสองคนนั้นก่อนจะวางมวยกัน พวกเขาพูดกันแบบนี้แหละแต่ไม่เคยทะเลาะกันหรอก คนภายนอกมาเห็นมันเหมือนคนกำลังหาเรื่องกันอ่ะ

.

.

"กูกลับก่อนนะ "

พายุเอ่ยขึ้นเมื่อเวลาผ่านไปคือมันก็ดึกแล้วแหละนี่ก็เกือบห้าทุ่มแล้ว รถฉันก็จอดอยู่ในมหาวิทยาลัย เพราะฉันมากับเมเปิ้ลไงตอนเย็น

"อ่าๆ ขับรถดีๆนะมึงดื่มเยอะเหมือนกัน "

เขาพยักหน้าเบาๆก่อนจะลุกขึ้นยืน ฉันต้องกลับกับเมเปิ้ลใช่มะก็ฉันมากับยัยนั้นนี่นา อีกอย่างคนอย่างพายุนะไม่เคยพาใครไปที่ห้องเขาหรอก เพื่อนๆเขาก็บอกแบบนั้นแหละเขาชอบความเป็นส่วนตัวม๊ากมาก จะหวังให้เขาไปส่งที่บ้าน คงไม่มีทางอ่ะ

"จะนั่งอีกนานมั้ย"

ฉันเงยหน้าขึ้นหันซ้ายหันขวา อ่าวเขาคุยกับฉันนี่นา

"หืม ก็ต้องรอกลับกับเมเปิ้ลกับกอไผ่ไง เมลโล่มากับเขาอ่ะ อีกอย่างชุดกับของก็อยู่ที่ห้องเมเปิ้ลด้วย"

ฉันบอกออกไปยิ้มๆก่อนจะโบกมือให้เขา

"ขับรถดีๆนะที่รัก บายค่ะจุ๊บๆๆๆ"

เพื่อนๆเขายิ้มขำๆกับท่าทีของฉันกับเขา ฉันก็เป็นแบบนี้แหละพวกเขาก็คงชินกันแล้ว

"กลับกับฉันนี่มันดึกแล้ว พรุ่งนี้ค่อยมาเอา"

เขาดึงฉันให้ลุกขึ้นก่อนจะพาเดินออกไปจากตรงนั้น กอไผ่เดินมาตามมาแล้วกระซิบเบาๆที่ข้างหูของพายุ เขามองหน้าฉันแล้วยกยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนจะจับมือฉันแล้วพาเดินออกไปเลย ฉันมองกอไผ่ที่ยิ้มให้ฉันพร้อมกับโบกมือบ๊ายบาย

"มีความลับอะไรกันนะสองคนนี้"