Chapter 5
1413 Words
ฉันนั่งอยู่ในสนามนี่แหละอยู่กับคีย์เพื่อนของเขา ส่วนกอไผ่กับติวเตอร์เขาสองคนลงเตะด้วยกันกับพายุนั้นแหละ คือมันเป็นกีฬาหลายมหาลัยเขาแข็งขันกันอารมณ์แบบกิจกรรมกระชับความสัมพันธ์เป็นกีฬาลีกที่มีมหาลัยในจังหวัดเดียงกันมาแข่งขันกันหมดเลยไม่แปลกที่จะมีสาวมาดูเยอะรวมไปถึงสาวๆต่างมหาลัยด้วย ชิ ทำไมคนทองพายุเยอะจัง เมลโล่ไม่โอเคบอกเลย ฉันมองเขาทุกการกระทำต่างๆมันเพลินตาดีนะฉันคงหลงเขามากๆเลยแหละ
"เมลโล่นั่งด้วย"
"เมเปิ้ลไปไหนมาทำไมเพิ่งมาเนี้ยหาตั้งนาน"
ฉันจิ้มให้เมเปิ้ลแฟนสาวของกอไผ่นั้นเอง ยังงงๆอยู่ๆเขาสองคนมาคบหากันได้ยังไง แต่ฉันกับเมเปิ้ลเราสองคนรู้จักกันนะ เรียนวิชาเลือกด้วยกันตั้งแต่ปี2 ก็เลยสนิทกันมานาน
"เพิ่งเรียนเสร็จเนี้ยแหละพอดีกอไผ่โทรตามยิกๆ อยากจะเหวี่ยงมากแต่ก็ไม่เอาอ่ะ ฮ่าๆ"
"หึ มานั่งตรงนี้เดี๋ยวก็จบแล้วเนี้ย "
"แล้วเธออ่ะเมลโล่มาเฝ้าติดขอบสนามตั้งแต่สมัยไหนแล้ว เคยทำยังไงตอนนี้ก็เหมือนเดิม"
ยัยเมเปิ้ลเอ่ยแซวฉันขำๆ ชิ ผู้มาชอบนี่จ๊ะเลยพูดได้ ฉันนี่สิตามติดมาตั้งนานละเขาไม่เล่นด้วย
"ชิ ไม่ไปหลงรักบ้างให้มันรู้ไป"
ฉันกับเมเปิ้ลนั่งคุยกันไปมองการแข่งขันไป จริงสิวันนี้ต้องดูดวงให้พายุก่อน สีนำโชค ลืมไปเลยนะเนี้ย ไหนดูสิวันนี้เขาใส่สีดำได้ อ๊ะ ถุงเท้าสีดำกางเกงสีขาว เสื้อสีฟ้า โอเคไม่มีสีอับโชค อิอิ
"ยังไม่เลิกดูดวงอีก"
"นี่ก็อีกคนไปอยู่กับยัยส้มเช้งเลยไป๊"
เมเปิ้ลหัวเราะร่าเมื่อถูกฉันบ่นออกไป ทำมาว่าฉันตัวเองก็บอกว่าเห็นผีๆเหมือนกันแหละ งมงายต่างกันตรงไหนยะ จิ๊
"จบเกมส์แล้วครับมหาวิทยาลัยวอทชนะไป3-0 ได้3แต้มไปครอง..........."
เสียงกรี๊ดดังลั่นเมื่อผลออกมาทีมมหาวิทยาลัยของฉันชนะโดยมีกอไผ่ยิงหนึ่งลูก แล้วอีกสองลูกว่าที่สามีในอนาคตฉันเอง กริ๊ดดดดดดดด
ทุกคนเดินออกจากในสนามโดยเดินตามพวกนักเตะไป ฉันไปนั่งอยู่ในห้องซ้อมของพวกเขาเดินเข้ามากับเมเปิ้ลเนี้ยแหละ
"ตัวเองงงงงทำไมมาสาย"
เสียงกอไผ่ออดอ้อนเมียของเขายัยเมเปิ้ลนั้นแหละทำเอาฉันสะอิดสะเอียนสุดๆ จ๊ะอ้วกยะ
"เรียนสิยะ ว่าแต่เหนื่อยมั้ยเก่งมากเลยยิงได้ตั้งหนึ่งลูกแหนะ"
"ต้องมีรางวัลนะ"
โอ๊ยยยยยอยู่ไม่ได้แล้วจ๊ะเลี่ยนมากเวอร์ ฉันเบ้ปากหันหน้าหนีไปอีกทางก็เจอคนที่เหลือเดินเข้ามาฉันสบตากับพายุพอดี เขาเดินมายืนตรงหน้าฉันก่อนจะยื่นมือมาตรงหน้า
"ขอน้ำทีเหนื่อย"
ฉันล้วงน้ำในถุงที่ฉันถือแล้วแกะฝาส่งให้เขา เขารับไปดื่มจนเกือบหมดขวด แล้วก็แกะผ้าเย็นให้เขาอีกชิ้น
"เหงื่อออกเต็มเลย อ่ะนี่"
"มือไม่ว่าง"
เขาเอ่อเสียงเรียบฉันต้องเป็นว่าที่เมียที่ดีถูกมะ ฉันยื่นไปเช็ดหน้าให้เขาเขาก็ยืนนิ่งๆให้ฉันเช็ดให้จนสะอาด
"อี้สกปรกชะมัด"
ฉันมองผ้าที่มีแต่คราบสกปรกก็นะเขาไปวิ่งในสนามมานี่นาก็ไม่แปลกหรอกที่จะเนื้อตัวมอมแมนแบบนั้นอ่ะ
"เธอรังเกียจฉันเหรอ"
ไม่พูดเปล่าเขายังยิ้มมุมปากแล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันอีก ฉันตกใจจนทำไรไม่ถูกก่อนจะเดินถอยหลังไปเรื่อยๆ
"ยะ..อย่าแกล้งสิ"
"หึ ไปช่วยถือของทีจะอาบน้ำ"
เขาเอ่ยยิ้มๆก่อนจะดันตัวฉันให้เดินนำหน้าเขาไป เดินผ่านพวกเพื่อนๆเขาก็ต้องเขินเพราะถูกเอ่ยแซวยกใหญ่
"ฮิ้วววว วันนี้เอาเมียมาด้วยหวะ"
"เมลโล่ที่รักของพีโดนไอ้พายุกินซะแล้ว"
"กินกับป้ามึงสิไอ้สัส ใครแซวกูจะเตะปากให้"
ชื่อพายุท่านได้แต่ใดมาไม่ทราบเกรี้ยวกราดดุดันเหลือเกิน ฉันเดินไปถึงห้องล็อกเกอร์เขาเปิดแล้วหยิบชุดเปลี่ยนแล้วก็อะไรไม่รู้เยอะแยะมาให้ฉันถือ
"ถือให้หน่อยไม่มีที่วาง อาบเสร็จแล้วจะออกมาเอารอหน้าห้องน้ำนะ"
ฉันยืนงงๆตรงหน้าห้องน้ำเขาถือแค่ผ้าเช็ดตัวเข้าไป ไม่มีที่วางอะไรกันที่แขวนมีเป็น5อัน ที่วางของอีกห้องน้ำก็ออกจะกว้าง ชิ จะแกล้งฉันใช่มะ
"พายุอาบนานจัง"
ฉันรอเขามาสิบนาทีแล้วปวดขาชะมัดแค่ล้างเนื้อล้างตัวเองนะมันจะนานอะไรขนาดนั้น
"รอก่อนสิยังไม่เสร็จ"
"ชิ อาบน้ำนานอ่ะ อ๊ะ"
ฉันหันไปเมื่อถูกสะกิดที่ไหล่ ผู้ชายที่ชื่อ ชื่ออะไรอ่ะเป็นประธานรุ่นด้วยจำไม่ได้รู้แต่ว่าเขามาจีบฉัน
"เมลโล่มาอยู่ทำไมตรงนี้ แล้วนี่หอบอะไรเยอะแยะ"
"อ่อ รอ .. เอ่อรอเพื่อนนะ แล้วนายมาทำอะไรที่นี่ อ๊ะ นายก็แข่งกับเขาด้วยเหรอเนี้ย"
ฉันมองชุดเขามันคล้ายไปชุดของพายุแต่เป็นอีกสีสงสัยคนละตำแหน่ง
"ฉันเป็นโกลในสนาม เธอไม่มองเราเพราะเราไม่อยู่ในสายตานะสิ"
"แหะๆขอโทษ"
"เมลโล่ เข้ามาในนี้หน่อย"
ฉันตาโตทันทีเมื่อเขาเปิดประตูออกมาแล้วทำหน้าบึ้งสุดๆ ทั้งตัวมีแค่ผ้าพันตัวผืนเดียว โอ๊ยยย เขินซิกแพคนั้นมัน อร๊ายยยยยย
"หือ .ห๊ะ อ่ะ นี่ชุด"
"เข้ามา ฉันบอกให้เข้ามาไง"
เกรี้ยวกราดจริงๆพ่อคุณ ฉันหันไปหาประธานรุ่นกำลังจะอธิบายให้ฟังเดี๋ยวจะเข้าใจผิดกันแล้วเดี๋ยวจะโดนเม้าท์เสียหาย
"เธอกับพายุ เอ่อ เมลโล่มารอพายุ ..ระ..เหรอ"
เขาดูตกใจนะแต่ไม่น่าตกใจถ้าคนที่สนิทกันจะรู้ว่าฉันชอบมาเฝ้าพายุบ่อยๆ แต่นี่คงไม่สนิทแหละเลยไม่รู้หละมั่ง
"เอ่อ...."
"มากับกูเนี้ยมีปัญหาไรเหรอไอ้ดรีม"
เขาแสดงสีหน้าไม่พอใจคนตรงหน้าอ่อจำได้ละชื่อดรีมจ้า เขาเดินออกมากระชากแขนฉันแล้วพาเดินเข้าห้องน้ำไป ฉันกับเขาเราสองคนสบตากัน หยดน้ำที่ไหลลงตรงเนื้อหนังของเขามันทำให้ฉันใจเต้น กริ๊ดดดด
"ไปคุยกับมันทำไม"
"อ่าว ก็เขามาทักนี่นา"
"แล้วรู้จักกับมันได้ไง"
ฉันมองเขาที่ทำหน้าไม่พอใจฉัน ทำอย่างกับหึงฉันงั้้นแหละแต่ไม่กล้าคิดหรือถามเขาหรอกนะกลัวหน้าแตก
"ก็เขามาจีบนี่นา"
"ชอบมันเหรอ"
เขาขยับเข้ามาใกล้ฉันพร้อมกับเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงกดดัน ฉันส่ายหน้ารัวๆเมื่อใบหน้าเราสองคนแทบจะชนกันอยู่แล้ว
"ปะ..เปล่า มะ...ไม่ได้ ชะ..ชอบบบ"
"งั้นเหรอ แสดงว่าเธอยังชอบฉันอยู่สินะ"
เขาเอ่ยถามด้วยใบหน้าที่เจ้าเล่ห์สุดๆ ชิ ก็รู้นี่นาว่าฉันชอบเขารักเขามากขนาดไหน แต่เขาสิไม่เคยสนใจฉันเลยอ่ะน้อยใจแล้ว
"ตอนนี้ชอบ แต่หลังจากนี้ไม่รู้เมลโล่อาจจะเลือกใครสักคนที่เขารักเมลโล่จริงๆก็ได้ พายุอาจจะสบายใจที่ไม่มีเมลโล่มาคอยตามกวนใจแล้ว"
ฉันก้มหน้าลงต่ำรู้สึกรื่นๆตรงขอบตา ทำไมต้องเจ็บทุกครั้งเลยที่รู้ว่าสุดท้ายฉันก็ทำได้แค่รักเขาข้างเดียว เขาเชยคางฉันขึ้นมาสบตากับเขา อยู่ๆเขาก็โน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ก่อนจะทาบริมฝีปากของเขามาทับริมฝีปากของฉัน นี่เขาจะ...จูบปากฉัน!! ห๊ะ!!! ขะ...เขาจะ..จูบฉันนนนนนนนน
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด
ขะ.....เขา จะ...จูบฉันนนนนนน อร๊ายยยยยยย
- Writer
