EP : 3 : เก็บเด็กของนายไว้ในกรงซะ1 NC++
1258 Words
พั่บ!
“อ่าส์~ / อ๊ะ!”
พั่บ พั่บ พั่บ!
“อ๊ะ!”
เพี้ยะ!
ฉันถูกมือใหญ่ฟาดลงที่สะโพกเต็มแรงจากคนที่ควบฉันอยู่ข้างหลัง Doggy คืออีกหนึ่งท่าที่เขาชอบทำและเป็นอีกท่าที่ทำให้ฉันเสียวทรมานจนแทบกรี๊ดออกมา
“อืม~ มันว่ะ” เขาจับสะโพกฉันไว้แน่นแล้วชันเข่าข้างหนึ่งของตัวเองขึ้นจากนั้นก็ขยับสะโพกทั้งดันทั้งกระแทกมังกรตัวเขื่องของเขาเข้ามาในตัวฉัน
พั่บ!
“อ๊ะ!”
พั่บ พั่บ พั่บ!
“อ๊ะ! จะ เจ็บ~”
“หึ ๆๆ เธอชอบฉันรู้”
เพี้ยะ!
“โอ๊ย!” ฉันร้องเสียงดังเพราะมือใหญ่ของเขาฟาดลงมาที่สะโพกแต่เขาไม่เคยคิดจะฟังหรอกเขาถอดถอนท่อนเอ็นออกมาแล้วจับฉันพลิกตัวนอนหงายจากนั้นก็ใช้ความรุนแรงกับร่างกายฉันเหมือนอย่างทุกครั้งที่เขาทำจนกว่าเขาจะพอใจ...
-เวลาต่อมา-
“เซ็นต์” ฉันยื่นสมุดเล่มหนึ่งให้เขาที่นั่งสูบบุหรี่อยู่ที่ระเบียงหลังห้องด้วยสภาพที่มีผ้าเช็ดตัวพันเอวไว้ผืนเดียวส่วนเขาพอฉันยื่นสมุดให้เขาก็ปลายตามองแล้วยิ้มเยาะที่มุมปากทันที
“นี่พกไปทุกที่เลยเหรอ”
“อืม”
“รู้ตัวว่าตัวเองจะโดนเอาได้ทุกที่ทุกเวลาว่างั้น” ...ไอ้สวะ! ไม่พูดไม่ดูถูกคนอื่นสักสิบนาทีคงไม่ขาดใจตายหรอกมั้ง!
“เซ็นต์” ฉันข่มความโกรธที่อยากจะเอาปากกาแทงคอผู้ชายคนนี้เอาไว้แล้วย้ำคำเดิมเขาก็เอาบุหรี่ไปคาบช้า ๆ จากนั้นก็ขยับตัวลุกขึ้นแล้วหยิบมันไปจากฉัน ลูคัสเซ็นต์มันอย่างใจเย็นก่อนจะยื่นให้แต่พอฉันจะดึงกลับมาเขาดันไม่ยอมปล่อย
“ปล่อย”
ฟู่ว~
“แค่ก ๆๆ ทำบ้าอะไรของนาย!” เขาพ่นควันบุหรี่ที่ฉันโคตรจะเกลียดใส่หน้าทำเอาฉันสำลักควันทันที ที่สำคัญมันไม่ใช่แค่นั้นเพราะฉันทั้งแพ้และเกลียดกลิ่นบุหรี่ที่สุด!
รู้ไหมคะว่าฉันเกลียดกลิ่นบุหรี่มาก ถ้าจะให้บอกว่าอะไรคือสิ่งที่เกลียดก็คงตอบว่าเป็นเขาแบบไม่ต้องลังเล เกลียดมากเกลียดที่สุดแต่เหนือความเกลียดที่มีให้เขาก็คือกลิ่นและควันบุหรี่นี่ล่ะ!
“ไปซะ”
“...” ฉันมองหน้าคนที่เอ่ยปากไล่ฉันด้วยความโกรธ เขาไม่เคยสนใจเลยว่าใครจะรู้สึกยังไง
“หรืออยากได้อีกสักลายเซ็นต์?”
“ไปตายซะลูคัส!” ฉันตะคอกใส่หน้าแล้วหมุนตัวเดินเข้าไปในห้องทันที
“ตายแล้วใครจะเอาเธอได้ถึงใจขนาดนี้วะ ผัวเก่า ๆ ของเธอรึไง?”
“...”
“มีใครสักคนเอามันเหมือนฉันไหมล่ะ” ไม่ใช่คำถามที่ต้องการคำตอบแต่เป็นคำถามที่ต้องการดูถูกต่างหาก
ขวับ!
“ให้บอกยังไงดีล่ะลูคัส อย่างนายก็ทำได้แค่กระแทกแรง ๆ ให้เจ็บ แต่ลีลา...นิ้วผัวเก่าฉันยังทำให้น้ำเดินเยอะกว่านี้เลย”
“หึ! ไปตายซะซาเนียร์”
เขาไล่ฉันอีกครั้ง โกรธนะแต่ก็ไม่คิดจะต่อปากต่อคำต่อนอกจากกระตุกยิ้มด้วยความสะใจบ้างแล้วเดินออกมาจากห้องนรกห้องนี้ในเวลาที่มันเกือบจะตีสี่แล้ว
...ไอ้เลว! เมื่อไหร่ฉันจะหลุดพ้น ทำไมชีวิตฉันต้องลายล้อมไปด้วยผู้ชายที่มีค่าแค่เศษสวะแบบนี้ด้วยนะ
-สองวันต่อมา-
“เธอ”
“...”
“เธอนั่นแหละ”
“คะ? เรียกเราเหรอ” ฉันหันไปตามเสียงแล้วถามด้วยความงงเพราะในห้องน้ำมีแค่ฉันกับเธอสองคน หรือว่าฉันลืมของรึเปล่า
“อืม เรียกเธอนั่นแหละ” แล้วทำไมต้องทำเสียงไม่ดีใส่ฉันด้วย?
“มีอะไรรึเปล่าคะ” เขาทำเสียงไม่ดีใส่แต่ฉันไม่อยากมีเรื่องเลยถามกลับดี ๆ
“เป็นเด็กลูคัสเหรอ”
“อะไรนะ?”
“เป็นเด็กลูคัสใช่ไหม ฉันจำเธอได้ เธอที่ลูคัสเดินไปหาคืนก่อนแล้วเขาก็ลากเธอกลับ” มืดขนาดนั้นก็ยังจะจำได้อีกเหรอ แล้วนี่อย่าบอกนะว่าเป็นอะไรกับนายนั่นถึงได้มาหาเรื่องฉัน
“จำคนผิดมั้งคะ” ฉันแกล้งยิ้มให้แล้วบอกออกไป ไม่อยากมีเรื่อง ไม่อยากยอมรับเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับนายนั่นด้วย
“ไม่ผิดหรอก ฉันจำได้” หน้าตาไม่เป็นมิตรเลยสักนิด หึ! ทำไมฉันต้องมามีปัญหากับผู้หญิงด้วยกันเพราะไอ้เศษสวะคนนั้นด้วยนะ
“ก็ถ้าบอกว่าไม่ใช่แล้วยังคิดว่าใช่ก็ไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว ขอตัวนะ”
หมับ!
“อย่ายุ่งกับลูคัสอีกไม่งั้นจะหาว่าฉันไม่เตือน” ฉันถูกกระชากมือแล้วก็ถูกขู่ นี่ฉันถูกขู่เหรอ?
“...”
“เข้าใจที่บอกใช่ไหม” พอเงียบเลยยิ่งเหมือนถูกข่มมากขึ้น
“...เป็นเมียเขาเหรอ”
“อะไรนะ?”
“เป็นเมียเขาเหรอ” ฉันย้ำถามอีกครั้ง ไม่อยากมีเรื่องแต่ถ้าโดนหาเรื่องก่อนก็พร้อมบวกเสมอ
“อีนี่! อย่ามาปากดีนะ”
“แล้วใครปากดีก่อน”
“แล้วใครใช้ให้แกไปยุ่งกับลูคัส!”
“ถ้าเห็นเหตุการณ์คืนนั้นก็น่าจะรู้ว่าใครเข้าหาใคร ถ้ามีตาก็ หุบปาก”
“อี!”
หมับ!
“โอ๊ย!”
“อย่ามาเสียงดังโวยวายใส่ฉัน” เป็นคนง้างมือจะตบฉันก่อนเองพอฉันเร็วกว่าจับข้อมือแล้วกระชากลงได้เพื่อป้องกันตัวยัยนี่ดันร้องซะเสียงดังเหมือนตัวเองโดนตบไปแล้ว
“ปะ ปล่อย” หน้ายัยนี่เริ่มซีดเพราะไม่ได้แค่โดนจับข้อมือไงคะแต่ฉันกดนิ้วลงไปตรงกลางข้อมือที่มันเป็นร่องลงไปด้วย สงสัยคงเจ็บมากมั้งหน้าซีดเป็นปลาดุกตายค้างคืนเชียว
“บนโลกนี้ไม่ได้มีแค่เธอหรอกนะที่ตบเป็น”
“ปะ...โอ๊ย!”
“อย่ามาทำแบบนี้กับฉันอีก กับคนอื่นก็เหมือนกัน”
แชะ!
ฉันพูดจบก็หยิบโทรศัพท์มากดถ่ายหน้ายัยนี่ไว้เสร็จแล้วถึงได้ปล่อยด้วยการสะบัดแขนแรง ๆ จากนั้นก็เดินออกมาโดยที่ไม่แยแสว่าผู้หญิงคนนี้จะเจ็บปวดข้อมือแค่ไหน
ติ๊ด!
Sanier : Send a photo
Sanier : เก็บเด็กของนายไว้ในกรงดี ๆ อย่าให้มาเห่าฉันอีก
SANIER END
LUCAS TALK
ติ๊ง!
“...” ชื่อของคนส่งข้อความที่แจ้งเตือนหน้าจอทำผมแปลกใจเพราะไม่คิดว่าเธอจะส่งข้อความมาหาผมก่อน ต่อให้น้ำท่วมถึงก้อนเมฆผมยังไม่คิดว่าผู้หญิงคนนี้จะส่งข้อความหาผมเลย
Sanier : Send a photo
Sanier : เก็บเด็กของนายไว้ในกรงดี ๆ อย่าให้มาเห่าฉันอีก
ผมตัดสินใจกดดูข้อความของเธอทั้งที่ตอนนี้กำลังคุยธุระสำคัญ แต่รูปที่เห็นทำผมแปลกใจ ผู้หญิงในรูปดูไม่ค่อยปกติ เหมือนกลัวไม่ก็ตกใจกับการโดนถ่ายรูป แต่นั่นไม่เท่ากับข้อความของเธอที่ทำผมแปลกใจยิ่งกว่า
เก็บเด็กของนายไว้ในกรงดี ๆ อย่าให้มาเห่าฉันอีก
“...”
ติ๊ด!
ผมมองข้อความของเธอต่อแค่นิดหน่อยก่อนจะกดล็อกหน้าจอแล้วหันกลับไปสนใจการคุยธุระสำคัญต่อแล้วปล่อยให้รูปกับข้อความของซาเนียร์เป็นแค่เรื่องที่โคตรไม่สำคัญกับชีวิต
...เก็บเด็กห่าอะไรวะในเมื่อเอาอยู่คนเดียว
- Writer
