Pagdating namin sa sala pinilit ko siyang sa kwarto na lang kami mag-usap. Masyado kasing public display of affection kapag sa labas kami e. Buti na lang dahil pumayag pero natawa ako nang magpaalam pa siya sa magulang ko. May kung ano sa aking sistema na parang kinikiliti dahil sa kilig.
"Love, about sa nangyari kanina. I'm sorry."
"Mahal mo ba ako?"
"Huh?
"Ang tanong ko na lang ang sagutin mo, mahal mo ba ako?
"Siyempre mahal kita," seryoso niyang sabi sa akin.
"Okay. Iyon lang ang gusto kung malaman. Wala na akong pakialam sa nangyari kanina basta't mahal mo ako ay wala na iyon sa akin."
"Love, I'm speechless," sabi niya habang nakayakap sa akin nang mahigpit.
"I love you too."
"Love, promise. Hindi na kita sasaktan ulit," pangako niya sa akin habang hinahalikan ang akin
