The Last Resort

Kabanata 9

The Fallen Prodigy

“ARAY!” hindi naman napigilan ni Jayce ang mapahiyaw nang bigla siyang hinampas sa likod ni Hina. He wasn’t aware of how long he’s been staying here at the locker room.

Ngayon ang practice match niya kasama ang mga new recruits laban sa Terror Spikers. Pinaikusapan niyang isali siya sa practice match na ito. For starters, this match is very important but he who’s a veteran shouldn’t be here.

“Are you sure, sasali ka sa match na ito? Puwedeng makarating ito sa mga teams na nakalaban mo na sa nationals,” ani naman ni Hina.

Ilang gabi rin niyang pinagisipan ito. But ever since he started training again it felt like he’s new to basketball and everything he’s learned returned to almost nothing. Maybe this is the perk of not being in an official game for some time. Halos dalawang taon na ang nakaraan mula nang huling official game n’ya. He needed to feel the pressure again.

“I’m afraid of the game I’ll play today, damn,” napatawa na lamang siya habang nakatitig sa kanyang palad. Kanina pa nakapasok sa court ang mga kasamahan niya ngunit naiwan siya sa locker room. It’s almost time for warm up but his feet seemed like dragging him.

“The new recruits look up to you, don’t disappoint them,” tinapik naman ni Hina ang kanyang balikat bago tuloyang lumabas ng locker room.

Two years ago he was shining on the court. His shots were like an eagle the freely flies to the ring. But now, he doesn’t even have the urge in attempting to shoot.

To other people he was the prodigy of long range shots, now he’s just…a player.

Nang makarating siya sa court ay nadatnan niyang nagwa-warm up na ang mga kasamahan niya. Napabaling ang tingin niya sa mga kalaban. They were shooting simultaneously which is shocking for starters like them.

Hindi pa man nag-uumpisa ang match pero nararamdaman na niyang magaling ang mga ito.

Dito sa gym ng Terror Spikers gaganapin ang practice match, sila ang nag-invite sa Roaring Wolves. Sinabak ni Adler ang mga bagong players kasama ni Jayce para sa practice match na ito.

There are no other spectators other than the coaches and the managers from each team so he felt relieved.

Sumali si Jayce sa pag-warm up. He tossed some balls given to him but never attempted to shoot.

Ilang minuto matapos ang warm up ay simula na ng game. Pumaharap ang center na si Brian, ang pinakamatangkad sa kanilang limang starting lineup para sa 1st quarter.

Magkasing-tangkad sila ng center sa kabilang team. Pero hindi nakaligtas ang nakakapang-insultong tingin ng player nila sa kabila. Napatingin si Jayce kay Brian kung siya ay natinag pero napansin niyang hindi at parang natutuwa pa ito sa kanyang katapat.

“Now, for the tip off!” pumito ang referee at hinagis ang bola sa ere. Nagtagumpay na nakuah ni Brian ang bola at agad na pinasa ito kay George—ang point guard ng team nila.

“Okay, number one!” sigaw ni George ang nag-hand sign ng thumbs up.

Tumakbo si Jayce sa ilalim ng net upang harangin ang center nilang in-charge sa rebound.

George tried to aim for three points from the three-point line but he failed so Jayce tried to steal the ball and passed it to Brian who got free from his mark. He was able to slam dunk it at the ring that made them gained the first two points of the game.

Jayce’s mark is Number 15—Reigh, the power forward of the other team. Sa pagkakaalala niya ay nang nabanggit ni Adler na agresibo ito sa paglalaro lalo na’t siya rin ang in-charge sa rebound. Jayce’s position is shooting guard and being the power forward isn’t what he’s good at.

But Jayce possess the core of this game, somehow because he has to take a lot of rebound and close range shots to keep the momentum.

Basket Trivia #1: There are five players for starting line ups. 1. Point guard- which usually controls the game. Base sa pagkakaalam ko ay siya ang nagbibigay ng sign sa kung ano’ng formation ang kanilang gagawin. He’s going to give hand sign like one or thumbs up or hang and loose para mabigyan ng ideya ang kanyang team mates kung ano ang formation na gagawin nila. Also, siya rin ang magpapasa sa isang team mate na most likely makaka-points. 2. Center/Rebound- ang player na ito ay usually nasa ilalim ng net at madalas siya ang sumasabak sa tip off. Usually ito ‘yong mga matatangkad na players na umaagaw ng bola kapag shino-shoot ng kalaban. 3. Power forward- ito ‘yong madalas nating nakikitang nagda-dunk or in charge sa offensive ng game. Siya iyong madalas lumapit sa ring at mina-mark ng rebound. 4. Shooting Guard- They are in-charge to long range shots. Ito ‘yong mga nagtri-three points at madalas pinagpapasaan ng point guard ng bola. 5. Small forward- usually nag-a-assist sa mga players through effective passes or decoys.

Natapos ang unang quarter na lamang ang Roaring Wolves.

Nang makarating si Jayce sa bench ay napatingin siya sa kabilang team. His glares aren’t that good to Reigh. Kanina pa niya napapansin na parang kalmado lamang ito habang naglalaro. He doesn’t even falter to his defense.

“Their center is good, he’s observing me…” aniya ni Jayce at uminom ng tubig.

“It’s been a long time since the last time I’ve seen you fired up over your enemy…that face is good,” napatango naman si Adler.

“He’s looking down on me. Alam niyang ‘di ko gamay ang rebound,” inis na saad ni Jayce.

“Yeah, but you’re jumping higher this time…are you practicing dunks?” napaiwas naman ng tingin si Jayce.

There is one person who encourage him that long-range isn’t the only resolve in shooting, and that he could also dunk it.

Walang iba kundi ang kanyang kasalukuyang nobya.

“Someone told me dunks are cooler, it hurt my pride,” wika naman ni Jayce at dumrets sa court matapos pumito ang referee dahil tapos na ang time out.

***

IT WAS another tiring day for Collen. Eksaktong 5pm nang makalabas siya sa office niya. Dumiretso siya sa waiting shed at habang naghihintay ng masasakyan ay naisipin niyang halungkatin ang cellphone niyang ngayon niya lang mahahawakan. She a text message from Hina saying that Jayce’s practice match is today at 5pm. Nagulat siya at napakamot sa ulo. If she had known it earlier she could’ve left the office earlier. Pumara siya ng taxi at nagdiretso sa gym kung saan gaganapin ang match. Pero dahil rush hour na ay masyado nang traffic.

Ang byahe niyang 20 mins lang sana ay umabot pa ng hanggang halos isang oras.

Nang makarating siya sa gym ay tumakbo siya papasok at hindi na niya napansin ang mga nakabangga niya. Mabuti na lamang at nahanap niya kaagad ito. Saktong pagdating niya ro’n ay narinig na niya ng buzzer.

That was the end of the 4th quarter.

Napatingin si Collen sa score. Ang Roaring Wolves ay 56 at ang Terror Spikers naman ay 76. Napatingin siya sa mag players sa net na hinihingal. Namataan niya si Jayce malapit sa net na nakayuko lang.

When she walked towards the bench where Hina at Adler is, she saw their gloomy expression. Batid niyang isa si Jayce ang dahilan.

“Did he really lose his talent?” bakas ang lungkot sa boses ni Hina. Nag-aalalang napatingin si Collen kay Jayce na hindi na maitatago ang pagkadismaya.

“Hindi,” biglang sabat ni Collen.

“I saw him when he was starting to play basketball. I haven’t seen that firm desire to play from anyone else,” napakagat siya sa labi nang maalala ang mga laro ni Jayce nang sila ay high school pa.

“Wala siyang points sa buong game, Collen. I’m afraid this will disappoint him,” aniya naman ni Adler.

“Wala namang panama pala iyong power forward nila, eh. ‘Kala ko ba star player ‘yon? ‘di nga marunong mag-guard,” hindi nakaligtas sa pandinig ni Collen ang usapan ng kabilang team kahit medyo malayo sila. Mabuti na lang at umalis na si Jayce ng court at hindi niya ito narinig.

Sumunod naman si Adler sa mga players papunta sa locker room.

“Napa’no si Jayce?” napatanong si Collen kay Hina na ngayon ay katatayo lamang.

“I know something happened and I didn’t want to ask him. Pero kung ayaw mo ring sabihin okay lang. Hindi ko lang talaga napigilan ang sarili kong magtanong ngayon.”

“I wanted to tell you, but Jayce will definitely do that,” she tapped Collen’s shoulder as she walked away.

***

ILANG minuto na ang nakaraan nang makalabas lahat ng team mates ni Jayce sa gym. Naisipan ni Collen na hintayin ito sa labas.

Napatayo siya nang makita niya si Jayce na palabas. Ngayon ay naka-jacket ito at shorts habang bitbit sa kanyang balikat ang kanyang bag.

Sinalubong ni Collen ito, bigla naman gumuhit ang isang ngiti sa kanyang mukha.

“Nakaabot ka pala, hindi kita nasabihan,” wika naman ni Jayce at nagpatuloy sila sa paglalakad. He’s smiling but she knows he’s devastated inside.

“Hmmm,” she just smiled and hummed. A moment of silence has enveloped the two of them.

“I was so excited when I held the ball. Gusto kong ipasa sa mga team mates ko. I was ready to give my all in defending the ball. I ran…I jumped and defended until I heard the buzzer.”

Nakinig lang si Collen nang magsimulang magsalita ulit si Jayce habang naglalakad sila sa kahabaan ng mga punong nakahilera sa gilid ng daanan. Huminto si Jayce kaya napatigil din si Collen, dahil napatiuna ito kaunting maglakad ay nilongon niya si Jayce na ngayon ay nakayuko na at pilit pa ring ngumingiti.

“I really tried hard…I really did. Halos mawalan na akong hininga pero hindi pa rin kami nanalo…”

“Alam mo bang naiinggit ako sa ‘yo?” napatingala si Collen kay Jayce na ngayon at nakatingin sa itaas. “Nakikita ko kasing gusto mo pang mag-basketball.”

“If you still like what you’re doing then the game isn’t over. Every match will be a part of the real game.” Lumapit si Collen at sinuntok ang dibdib niya.

“You are the best shooting guard that I know. No one will change that. Pero puwede ka pa ring mag-laro ng basketball na ibang posisyon kung hindi mo pa kaya ulit balikan ang nakasanayan mo. “

The she stood there froze when Jayce suddenly buried his face on her shoulder and started sobbing.

Eyes widened, she tried to pat his head. Ni minsan hindi sumagi sa isip niyang makikita niyang iiyak si Jayce ng ganito.

Pero sino ba naman ang hindi iiyak at masasaktan tuwing madadapa lalo na’t paulit-ulit na?

Sino’ng hindi mawawalan ng pag-asa kapag umabot ka na sa puntong mawawalan ka na ng gana sa mga bagay na dati ay pinaglaban mo.

Who wouldn’t cry over their fallen career?

We live for a reason and we work hard for it, and what if one day you started hating that reason? What would be left for you?

***

“PA’NO, mauuna na ako,” nang matapos si Jayce maligo at nakalabas na ito ng kuwarto niya habang may towel na nakapatong sa leeg ay napatayo si Collen at kinuha ang kanyang bag. Naisip niyang samahan siya sandali pagkauwi nito. By the looks of him, he’s still feeling down.

“Dito ka muna,” umupo naman si Jayce sa couch at hinawakan ang kamay ni Collen. “Gabi na?” napatingin naman siya sa kanyang relo.

“Ano naman kung gabi na? You’re already thirty, sleeping over your boyfriend’s house is okay,” napaawang ang bibig ni Collen nang biglang nagtaas-taas pa ng kilay si Jayce at muling ngumiti. Mukhang nanumbalik na ang kapilyohan nito.

“Huwag mo ako’ng tignan nang ganyan, Jayce,” ang sabi naman ni Collen at kumalas sa pagkakahawak ni Jayce.

“Actually, my back is aching a bit,” napatayo naman si Jayce bigla at may kinuha sa kuwarto. Pagbalik ay may dalang salonpas.

“Can you...help me?” sabay kindat pa nito.

“Sige pero ‘pag tapos nito, uuwi na ako,” nilapag ni Collen ang bag niya sa mesa at inalis ang kanyang coat. Nagtungo naman si Jayce sa couch uli. Nagulat na lang si Collen nang biglang naghubad ito ng pang-itaas.

“My shirt will get in the way…” maagap nitong sabi.

Napababa ang mga tingin ni Collen sa kanyang katawan. It was the first time in actual he’s seen such manly body. Parang napakatigas ng dibdib ni Jayce at naakit siyang idampi ang palad. Napalunok siya nang ma-obserbahan niyang mabuti ang pagkakaukit ng abs nito.

His body is so sexy, that’ for a fact… it is close with the bodies she’s described in her books. At isa siyang sinungaling kung itatanggi niyang ni minsan hindi niya pinangarap ang yumakap sa hubad na katawan ng isang lalaking kagaya ni Jayce.

“You can start anytime,” nabulabog ang pagpapatansya niya nang biglang magsalita si Jayce at dumapa sa couch. Umupo naman si Collen sa table malapit sa couch upang umpisahan ang paglalagay ng pouch sa likod ni Jayce.

She stopped for a moment and stared at his stern back down to his butt. It is only this time that she realized the good form of his ass, and damn…his muscles are showing on his shoulders and even his back.

“Puwede mo bang suntokin nang mahina ‘yang likod ko, medyo masakit talaga,” pakiusap pa nito. Dahan-dahan na sinuntok ni Collen ang likod nito sa bandang ibaba, sa kanyang baywang. Nagulat siya nang bigla itong umungol.

“Ahhh…ang sarap. Sige pa…”

Gamit ang dalawa niyang kamay at sinuntok niya ang kanyang likoran. But the thing is, she’s getting distracted in how he is moaning.

“Ah…shit ang sarap naman niyan Collen. Sige pa—Ahhh! Aray,” napabalikwas ito nang tingin sa nakasimangot na si Collen dahil sa malakas na paghampas niya ng likod niya.

“Bakit?” tanong ni Jayce.

“Bakit ka ba umuungol, nakakarindi!”

“Eh masarap nga, bawal ba?” katuwiran naman nito. Hindi na nakipagtalo si Collen at nilagay ang patches sa kanyang likod. Matapos nito ay bumangon kaagad si Jayce. Akmang tatayo na sana si Collen ay pinigilan niya ito.

“Aren’t you really feeling hot about me? Aren’t you attracted?” bigla naman naging seryoso ang tono ng boses nito at inilapit ang mukha niya kay Collen kaya napaliyad ito kaunti.

“Nope,” tipid niyang sagot.

“Fine, I’ll let you go home with this last condition…” he leaned against the couch. For an unknown reason he suddenly spreads his legs. “Sit here,” then he tapped his legs.

“Ha?” her jaw dropped, staring at him with those unbelieving eyes.

Nainis naman si Jayce at hinatak nang malakas si Collen na sanhi nang pagkadausdos niya sa kanya. She was standing but unstable, her hand is holding on to his hand and that is the only reason why she didn’t fall when she was pulled abruptly.

Nagulat na lang siya nang biglang hinatak ni Jayce ang isa niyang paa na sanhi ng pagkaluhod nito sa couch at sinunod nito ang isa niyang paa. Now her butt is sitted on his lap while facing him.

He held her cold hands, and runs it on his body. Parang inakyat ng hindi malamang dami ng boltahe ang sistema niya nang maramdaman niya ang matipunong dibdib ni Jayce. Her breaths suddenly became short and it was like she’s chasing it.

“Feel me…Feel my body,” he whispered on her ears. Napapikit siya dahil naramdaman niya ang hininga niyang kumikiliti sa kanyang leeg.

“Hindi mo ba pinangarap na makulong sa bisig ng isang lalaki? Tell me. Haven’t you even once fantasized of being sexy in front of a man?” he rested her head on his neck.

“Hmmmm,” she couldn’t find the words to say her response because Jayce’ words were all true.

“Then why are you hesitating, you can have it all…as long as I am your lover,” then Collen got up, locking her eyes on him. His eyes were like hers…full of passionate desires.

Hinahawakan ni Collen ang leeg ni Jayce, nang tangkahin pa niyang yumuko ay kaagad na hinalikan ni Jayce ang labi nito. Both them move in the motion of their own as they slowly free that igniting desire they have gained by merely staring at each other.

This is addictive. His kiss is becoming a hollow that is slowly consuming her. The lust she’s been wanting all those years is slowly being fulfilled by Jayce.

“s**t!” iritang pinaghiwalay ni Jayce ang kanilang labi ay marahang hiniga si Collen sa sofa. Tunungkod niya ang mga kamay sa makabilang braso ni Collen at nagsimulang hinalikan niya ang leeg nito pababa sa kanyang dibdib…

“It’s ChickBeer time! Yooohoo!”

“Ahh!” napasigaw si Jayce nang bigla siyang tinulak ni Collen sa sahig at natama ang likod niya sa mesa.

Bigla na lang kasing bumukas ang pintuan at may ilang malalakas na boses silang narinig.

Kasunod nang maingay na bungad na iyon ay ang katahimikang bumabalot sa buong unit ni Jayce.

“Oh Ha, nagsisimula na kayo? Dapat Beer muna bago talik,” aniya ni Yuan at napangisi nang namataan nilang nakahubad ang pang-itaas ni Jayce at napabangon si Collen na magulo ang buhok.

“Owen, puwede mo bang ipasa sa akin iyang bola sa tabi mo,” ang sabi naman ni Jayce at napatayo.

“Bakit?” tanong naman nito.

“I-head shot ko lang si Yuan, dali…”

“T-Teka, wait lang! That was joke!” nag-panic naman si Yuan at napa-atras habang hawak-hawak ang bucket ng chicken.

“Here,” pinasa nga ni Owen ang bola kay Jayce.

“Owen!” naiiyak na saad ni Yuan.

“Tch. Palibhasa hindi ka marunong. It’s okay to have s*x without beer. At least both of them are sober to play each other,” napahalukipkip naman si Andre at parang proud pa sa kanyang sinabi.

“Kutsilyo, Jayce…para kay Andre,” nanalaki naman ang mga mata ni Andre at napatakbo palayo nang lapitan siya ni Collen.

“Stop, no no no…” halos manginig ang bibig niya habang nilalayuan si Collen.

Napailing-iling na lang si Owen habang pinagmamasdan ang apat na naghahabulan.

***