ตอนที่4 ฤทธิ์ยาปลุกกำหนัด
1028 Words
ตอนที่4 ฤทธิ์ยาปลุกกำหนัด
"พรุ่งนี้…ข้าจะรับผิดชอบเจ้า" หลังจากที่พูดจบสติสัมปชัญญะของร่างหนาก็เริ่มเลือนรางหายไป มีแต่สัญชาติอันดิบเถื่อนเข้ามาแทนที่แก่นกายของชายหนุ่มขยายพองโต อารมณ์ร้อนรุ่มตลอดเวลา ร่างหนาไม่รอช้าดึงเสื้อผ้าของตนเองทิ้งทันที ก่อนจะลงไปที่เตียงและถอดเสื้อผ้าของหญิงสาวที่กำลังนอนหลับอยู่อย่างรวดเร็วตามสัญชาตญาณ
ร่างหนาจูบหญิงสาวที่กำลังนอนหลับอย่างหนักหน่วงก่อนจะค่อยๆ เลื่อนลงต่ำไปเรื่อย ๆ จนถึงเต้าอวบโตที่เริ่มชูชันสู้มือหนา หรูฟางเหนียงที่เริ่มได้สติก็รับรู้ทันทีว่าตนเองกำโดนลวนลามอยู่
"หยุดนะ" หรูฟางเหนียงตะโกนออกไปอย่างตื่นตระหนก
"ช่วยข้า"
"นายท่าน ข้าไม่บังอาจ"หลังจากที่เพ่งมองถึงได้รับรู้ว่าชายตรงหน้านั้นเป็นแม่ทัพหนุ่มที่ช่วยชีวิตตนเองไว้
"อยากตอบแทนบุญคุณมากไม่ใช่หรือ"
"ขะ..ข้า'
"คืนนี้รับใช้ข้า"
หลังจากที่ร่างโตพูดจบ ไม่รอให้หญิงสาวเอ่ยตอบร่างหนาจูบหญิงสาวใต้ร่างอย่างหนักหน่วงร่างบางก็ดิ้นไม่ยอมแต่ร่างของสตรีไหนเลยจะสู้บุรุษได้ นางทำได้แค่นอนนิ่ง ๆ ไม่นานนักนางก็เริ่มทำตัวไม่ถูกในใจของนางนั้นปฏิเสธ แต่ร่างกายนั้นกลับต้องการเสียได้
ร่างหนาค่อย ๆ ก้มลงไปก่อนจะแยกหว่างขาเรียวออกจากกัน แล้วตามด้วยลิ้นอุ่นเลียไปตามกลีบกุหลาบและชอนไชตามโพรงเล็กแคบไม่นาน ความหื่นกระหายของร่างหนาก็ปะทุหนัก ไม่รอช้าจับความเป็นชายที่ใหญ่โตแทงเข้าไปอย่างทันที
"ขะ..ข้าเจ็บ" เสียงหวานของฟางเหนียงเอ่ยดังขึ้นอย่างเบาๆ กลิ่นคาวเลือดของความบริสุทธิ์ลอยกระทบจมูกก่อนที่ ร่างหนาจะค่อยๆ กระแทกความเป็นชายเข้าออกไปมา อย่างช้า ๆ
"ข้าก็เจ็บเช่นกัน"
เจ็บได้ไม่นานความเสียวซ่านก็มาแทน ความเป็นชายของร่างหนาเข้าไปจนสุดแล้วค่อยๆ ถอนออกเบาๆ จนเริ่มจับจังหวะได้ไม่นานทั้งสองก็เริ่มมีอารมณ์ เสียงเนื้อกระทบกันเป็นเวลานานสองนานทั้งเสียงกระเส่าเสียงครางดังลั่นท้ายจวนแม่ทัพ
"อะ...อะ...อื้ม" เสียงครางกระเส่าของร่างบาง ทำให้ร่างหนาพึงพอใจ ก่อนจะทำการกระแทกแรงมากขึ้นตามจังหวะ มือหนาก็บีบเคล้นเต้างามอย่างพึงพอใจ
"เด็กดี อ๊าส์"
"นายท่าน..ข้า..อะ..อะ ไม่ไหวแล้ว"
"อะ..อื้มม"
หยางไป๋หลงเร่งจังหวะการกระแทกเร็วรัว เสียงเนื้อกระทบกันดังเป็นพักๆ ก่อนที่ร่างหนาจะดันความเป็นชายเข้าลึกและกระตุกอยู่สองนาน น้ำขาวขุ่นไหลออกจากกลีบงามของร่างบาง
"เอาอีกครั้ง"
"ขะ..ข้าไม่ไหว"
"แต่ข้ายังไหว"
หลังจากที่พูดจบร่างหนาก็เริ่ม แผนการตนเองอีกครั้ง ไม่นานเสียงกระทบของเนื้อดังขึ้นแล้วขึ้นเล่า ด้วยฤทธิ์ของยาปลูกกำหนัด ทำให้บุรุษเพศมีแรงคึกดังม้าศึก แสงเทียนวูบไหวไปมา เวลาล่วงเลยไปถึงยามห้าย (21.00 – 22.59น.) กิจกรรมทุกอย่างจึงจบไป ร่างหนาที่เหนื่อยก็ล้มตัวนอนข้าง ๆ ผู้หญิงคนแรกของชีวิตอย่างช่วยไม่ได้ ไม่นานทุกอย่างก็เข้าสู่ความสงบอีกครั้ง เหมือนเรือนหลังนี้ไม่เคยมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นมาก่อน
ฟางเหนียงถูกรังแกจนเนื้อตัวเขียวช้ำไปหมด ร่องรอยรักจากแม่ทัพหนุ่มนั่นเต็มหน้าอกของนาง แผ่นหลังของร่างหนานั้นก็เต็มไปด้วยรอยเล็บที่เกิดจากการข่วนของหญิงสาวเช่นกัน แต่ร่างหนาหาสนใจมั้ยเพราะเรื่องเมื่อคืนนั้นทั้งสองก็ได้ความสุขไปพร้อม ๆ กัน
ปลายยามซื่อ (09.00 – 10.59น.) สองร่างนอนเบียดกันในเตียงไม้ ไม่นานนักคนตัวเล็กก็เริ่มรู้สึกตัว หรูฟางเหนียงรู้สึกมีอะไรพาดอยู่ที่หน้าท้อง ร่างบางหันไปด้านข้างก็เจอเข้ากับบุรุษที่คุ้นหน้านั้นก็คือเจ้าของจวนแห่งนี้ นายท่านของนางนั้นเอง หรูฟางเหนียงไม่อยากจะเชื่อเรื่องเมื่อคืนนัก แต่ดูจากสภาพตนเองที่เปลือยเปล่าและเจ็บบริเวณหว่างขาก็พอให้นางนั่นรับรู้ว่านาง ไม่ใช่สาวบริสุทธิ์อีกต่อไปแล้ว
หลังจากที่ปะติดปะต่อเรื่องราวต่าง ๆ ได้ นางก็ไม่เสียใจอะไรถือเสียว่าตอบแทนพระคุณที่เคยช่วยชีวิตของนางเอาไว้ ยังไงชาตินี้นางก็คงไม่แต่งให้บุรุษใดอีกแล้ว หลังจากที่หาเหตุผลมาปลอบใจตนได้ นางก็ลุกขึ้นเตรียมตัวไปอาบน้ำด้วยความที่ลุกขึ้นไวเกินไปประกอบกับร่างกายอ่อนแอทำให้นางนั้นไม่มั่นคงล้มลงไปที่พื้นทันที
ตุบ///!!
"อะ...โอ๊ยยยย!"
เสียงดังของหรูฟางเหนียงทำให้หยางไป๋หลงที่นอนหลับอยู่ตื่นขึ้นมาทันที พอเห็นหญิงสาวที่ตนเองเคี่ยวกรำอย่างหนักเมื่อคืนก็รู้สึกผิดไม่น้อย ก่อนจะลงจากเตียงไปประคองหญิงสาวขึ้นอย่างเบามือ แล้วเอ่ยถามเสียงอ่อนโยนที่ไม่เคยทำมาก่อน
"เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง"
"ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ"
"ไม่ต้องเขินอายหรอก ข้าเห็นมาหมดแล้ว"
"ทะ..ท่าน"
หยางไป๋หลงช้อนตัวหญิงสาวขึ้นมาบนเตียงอย่างรวดเร็ว ก่อนที่ตนเองจะหาเสื้อคลุมมาคลุมตัวอย่างลวกๆ แล้วเดินออกไปด้านนอกออกคำสั่งกับองครักษ์ของตนเองสองสามคำทุกอย่างก็เรียบร้อย
"เจ้านั่งรอก่อน"
"เจ้าค่ะ"
สองเค่อผ่านไป ภายในห้องจวนท้ายเรือน อาหารต่างๆ ถูกนำมาตั้งอย่างมากมายจากบ่าวรับใช้ชาย กลิ่นหอมของอาหารโชยกระทบจมูก ทำให้นางนั้นก็รู้สึกอยากอาหารไม่น้อย
"ทานสิ"
"เจ้าค่ะ"
หลังจากที่ทานอาหารเช้าจนอิ่มแล้ว หยางไป๋หลงไม่รอช้ารีบเข้าเรื่องที่ต้องการให้หญิงสาวตรงหน้ารับทราบทันที
"เจ้าชื่ออะไรหรือ"
"ข้าหรูฟางเหนียงเจ้าค่ะ"
"อืม ข้าจะรับเจ้าเป็นอนุภรรยาเป็นผู้หญิงของข้า"
- Writer
