“ลูกหัวปีท้ายปีนั่นมันเรื่องของคุณ ไม่เกี่ยวกับฉัน...ถอยไปหน่อย” พูดพร้อมกับพยายามจะขยับห่างอย่างเหลืออด แต่ดูเหมือนเขาจงใจเหยียบชายกระโปรงเธอไว้อย่างหน้าตาเฉย
“ภรรยาคนสวยยังไม่โดน...เอ่อ...ไม่ทันเข้าหอเลยก็จะหาน้องๆ มาแบ่งเบาภาระอันหนักหน่วงแล้วเหรอ” ตอนนี้คู่บ่าวสาวที่กำลังหยอกล้อกันตามประสาในสายตาของแขกเหรื่อที่มองมาและเดาไปในทิศทางเดียวกันไม่มีแตกแถวเลยสักคน
“ปล่อย! ฉันจะไปห้องน้ำ” น้ำขิงสุดจะทนที่จะยืนข้างเขาต่อไปได้ ผู้ชายคนนี้สกปรกจริงๆ เกินกว่าที่เธอรับได้ ซึ่งเรโนลต์ก็ยอมปล่อยอย่างว่าง่ายและสายตาก็ไม่ละไปจากแผ่นหลังเนียนละเอียดนุ่มมือที่ถูกประคองอย่างทะนุถนอมของพี่เลี้ยงจนเธอลับสายตาไป
ระหว่างที่รอเจ้าสาวกลับมาจากการตั้งหลัก เรโนลต์ได้กวาดตามองเข้าไปด้านในงานที่เหล่าแขกมากันอย่างหนาแน่นแล้ว ซึ่งแขกทั้งร้อยเปอร์เซ็นต์ในงานนี้เป็นแขกฝ่ายคุณพ่อและฝ่ายเขาทั้งสิ้น ไม่มีสักคนที่เป็น
