ผู้ชายอย่างผมเลือกที่ฝังตัวอ่อนนะครับ
1005 Words
ก็อกก็อก เผอิญเขายังนั่งอยู่ในห้องทำงานของที่บ้าน งามตาก็ต้องมาเคาะตามระเบียบ เมื่อตอนนี้จะตีหนึ่งแล้ว เรโนลต์ปิดหน้าจอทันที
“ทำไมยังไม่พักผ่อน” เรโนลต์เอ่ยขึ้นพร้อมกับลุกจากเก้าอี้
“งามกำลังจะนอนค่ะ แต่เห็นว่าพี่ยังไม่นอนเลยจะถามว่าพี่ต้องการอะไรเพิ่มมั้ยคะ” เรโนลต์เป็นฝ่ายเดินไปหางามตาโอบรอบเอวเธอและพาเดินออกจากห้องไป เขาเดินไปยังปีกฝั่งตรงข้ามกับห้องนอนเขา
ฟอดดด เขาโน้มหน้าลงหอมแก้มเธอเมื่อมาถึงหน้าประตูห้องเธอ “เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว ฝันดีครับ” เขาพูดจบก็เปิดประตูและให้งามตาเดินเข้าห้องไปเพียงลำพัง งามตายิ้มและเชื่อฟังเสมอมา สัญญาณแบบนี้หมายความว่าคืนนี้เขาจะไม่เข้ามาอุ่นเตียงในห้องเธอ แต่เมื่อประตูถูกปิดลงใบหน้าแววตาของงามตาเปลี่ยนไปทันที ตอนนี้เธอได้ข้อมูลเรื่องการแต่งงานของเขามาหมดแล้วหลังจากใช้เวลาแอบสืบอยู่ไม่น้อย มันอีกไม่กี่วันแล้ว และเขาก็อารมณ์ดีมากในช่วงหลายวันนี้ไม่บ่งบอกอาการใดๆ เลยว่าเขาไม่เต็มใจ การรักผู้ชายเจ้าชู้ต้องรักมากแค่ไหนกันถึงสร้างความอดทนได้มากเท่านี้ เธอเป็นอะไรในสายตาเขา?
ฝั่งเรโนลต์ที่กลับถึงห้องนอนของตนเขาก็เปิดโทรศัพท์ดูภาพ น้ำขิงต่ออย่างไม่เบื่อจนผล็อยหลับไป แน่นอนว่าถ้าก่อนนอนมนุษย์หมกมุ่นอะไรมากเกินไปก็จะเก็บสิ่งนั้นไปฝัน
“ที่รักผมอยากทำลูกให้กับคุณ” เรโนลต์ในฝันเอ่ยกับหญิงสาวที่โอบกอดไว้อย่างแนบแน่น ตอนนี้ถ้าเขากลายเป็นงูได้ก็คงเป็นงูไปแล้วเพราะรัดร่างบางจนแทบจะกลืนเธอเข้าไปในร่างเขาอยู่แล้ว
“ลูก คุณทำไหวเหรอคะ” น้ำขิงในฝันตอบกลับ
“อย่าปรามาทผมนะ”
“ว่าได้เหรอค่ะ ก็คุณทำกับผู้หญิงมาตั้งมากมายก็ไม่เห็นใครได้มีลูกกับคุณสักที”
“ที่รักทำไมคุณไร้เดียงสานัก ผู้ชายอย่างผมเลือกที่ฝังตัวอ่อนนะครับ”
“อ่อ แต่ไม่เลือกที่ฝังตัวคุณสินะ!!”
ผลั๊วะ เรโนลต์ตกใจตื่นเพราะสิ้นคำพูดนั้น น้ำขิงในฝันชักปืนออกมาและพร้อมจะยิงใส่เขาอย่างไม่ลังเลเพราะเธอหึงเขานั่นเอง เรโนลต์เริ่มสงบลงเมื่อรู้ว่าเป็นเพียงแค่ความฝัน แต่ถ้ามันจะเป็นเรื่องจริงในอนาคตละ เขาจะยอมให้มันเกิดได้อย่างไรกัน คงต้องให้ชฎายุสืบหน่อยแล้วว่าเธอเคยฝึกยิงปืนหรือไม่
เรโนลต์หันมองนาฬิกาตอนนี้บอกเวลาเจ็ดโมงเช้าแล้ว เขาจึงลุกจากเตียงเข้าห้องน้ำเตรียมจะไปวิ่งรอบบ้านเพื่อออกกำลังกายสักสิบรอบก่อนไปทำงาน
พึ่บ! เรโนลต์หยุดที่หน้าบ้านหลังใหม่ที่เขาพึ่งรับมอบงานไปเมื่อวาน ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่เขาเปลี่ยนจี้สร้อยเป็นลูกกุญแจไขประตูบ้านหลังนี้และก็ชอบมันมาก แม้เมื่อวานเขาจะตรวจสอบทุกซอกทุกมุมของบ้านหลังนี้ด้วยตัวเองไปแล้ว เขาก็ยังอยากที่จะเข้ามาอีกแม้จะไม่ได้ไปยังห้องต่างๆ เหมือนเมื่อวาน
พรึ่บ! เมื่อวานเขาตรวจสอบเฟอร์นิเจอร์สุขภัณฑ์ระบบไฟระบบน้ำทุกอย่างเขาทำด้วยตัวเองทั้งสิ้น เหลือเพียงฟูกนอนบนเตียงกว้างที่ตอนนี้เขากำลังตรวจสอบ...ยอมรับกับตัวเองอย่างเงียบๆ ก็ได้ว่าแท้จริงแล้วเขาจดจ่อให้ชีวิตในอีกรูปแบบหนึ่งมาถึงเร็วๆ
ควับ! เรโนลต์ตื่นจากความฝันกลางวันชั่วคราว เมื่อได้ยินเสียงจากด้านล่าง เสียงนี้...คุณพ่อสุดที่รักคงมาตรวจงานขั้นตอนสุดท้าย
“คุณพ่อ” เรโนลต์ที่ออกมาจากห้องนอนของน้ำขิง เขาไม่ได้ลงไปข้างล่างแต่กลับยืนพิงผนังกอดอกรอให้คุณอำพลเป็นฝ่ายเดินขึ้นมาที่ชั้นสอง
“ฉันก็คิดไว้แล้วว่าแกต้องอยู่ที่นี่ ไงละอยากได้เมียจริงๆ แล้วสิ ไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกไอ้ลูกชาย”
“อะไรกันละครับคุณพ่อ มีอะไรบ้างที่ผมไม่ทำตามความการของคุณพ่อและภรรยาคนสวย แล้วยังจะมามีอะไรง่ายไม่ง่ายอีกครับ เฮ้ยยย จะมีผู้ชายคนไหนบนโลกใบนี้ที่แต่งเมียทีถึงขั้นหมดเนื้อหมดตัวแถมหนี้สินอีกมากมายเหมือนผมมั้ยละครับ”
หึหึ คุณอำพลถึงกับหัวเราะออกมาอย่างสบายใจ นี่ยังไม่เจอตัวเป็นๆ กันเลยเจ้าลูกชายก็ตกหลุมรักเมียตัวเองเสียแล้ว แต่มันจะรู้ตัวมั้ยนะ แต่ถ้ารู้ความจริงขึ้นมามันยังจะใช้ความรู้สึกในตอนนี้ข้ามผ่านความรู้สึกในตอนนั้นไปได้มั้ย
สองพ่อลูกชวนกันเดินชื่นชมบ้านและคุยเรื่องต่างๆ กันตามประสาพ่อลูก เหน็บกระเส่าตามสไตล์พ่อลูกที่มักจะไม่วางมาดใดๆ ยามที่ได้อยู่เพียงลำพังกันแค่พ่อลูก
วันที่ถูกกำหนดไว้ก็มาถึงในที่สุด ภายในงานถูกตกแต่งด้วยดอกกุหลาบสีขาวและสีแดงเป็นหลัก ธีมงานวันนี้คือสีแดงและสีขาว เจ้าบ่าวในชุดสีขาวยืนต้อนรับแขกที่ทยอยเข้ามาร่วมงาน แน่นอนว่าส่วนใหญ่เป็นพันธมิตรธุรกิจตั้งแต่สมัยคุณพ่อ
เรโนลต์มองเข้าไปในงานที่โต๊ะวีไอพี คุณพ่อเบิกบานหัวเราะอย่างสนุกสนานกับเหล่าเพื่อนเก่าที่วันนี้มารวมตัวกันอย่างยินดี ว่าแต่เมื่อไหร่เจ้าสาวจะปรากฎตัวสักที เหงานะรู้มั้ย
“จะ...เจ้านายดูทางโน้น” เรโนลต์หลี่ตามองตามการบอกของชฎายุ เขาคิดว่าจะได้เห็นเจ้าสาว แต่ไฉนกลับเป็น...คิ้วหนาขมวดเข้าหากันทันทีเมื่อเห็นชุดที่งามตาสวม
- Writer
