ไม่ต้องกลัว เราจะไปอย่างช้าๆ [ต่อ....]

1074 Words

“มันเจ็บ” เธอบอก “ก็ของผัวมันใหญ่ แล้วของเมียดันเล็กมากไปนิด” เฮ่อเฮ่อ น้ำขิงไม่รู้จะทำอย่างไรกับคำพูดบ้าๆ ของเขา เธอจึงอดไม่ได้ที่จะต้องหยิกแก้มที่เต็มไปด้วยเคราหนวดอ่อนนุ่มของเขาทันที ก็ตรงส่วนอื่นของเขามันแน่นแข็งไปหมด มีแต่ที่หน้าเขาเนี่ยแหละที่เธอจะเอาคืนได้บ้าง หึหึหึ เรโนลต์ยิ้มเผยฟันขาวสวยงามสะอาดน่ามอง ครั้งแรกที่เขาโดนหยิกแก้มตั้งแต่จำความได้นอกจากแม่เขาแล้วไม่เคยมีใครทำแบบนี้กับเขาเลย หัวใจเขารู้สึกอบอุ่นขึ้นอย่างน่าประหลาด ซู๊ดดดด อื้มมมม ให้อบอุ่นขึ้นอย่างไรแต่เรโนลต์ก็ไม่ลืมหน้าที่อันสำคัญตอนนี้ เขาขยับดันเข้าไปอีก เขาเสียวจนผ่อนลมหายใจออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า เขาก้มมองช่องหลืบเล็กที่ตอนนี้ผิวเธอแดงไปหมดหา สีขาวเดิมไม่เจอเลย เขายังเข้าไปไม่ถึงครึ่งเลย ไม่อยากให้ช้ำเลยเห็นแล้วเสียดายของจริงๆ หัวใจเธออึดมากแต่ร่างกายเธอบอบบางมาก แต่ถ้าเธอใจสู้เขาก็ยังหวังว่าเธอจะให้เขาฟัดสัก

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD