“นางสาวธรรมดา กำพร้า”
909 Words
… เรโนลต์ เงียบ! เขาประธานผู้มากด้วยอำนาจ เพียบพร้อมไปด้วยรูปร่างหน้าตาที่สามารถขึ้นแท่นสามีแห่งชาติได้อย่างไร้ข้อกังขา ฐานะการเงินแม้ตอนนี้จะเหลือเพียงอสังหาริมทรัพย์กับรถสามคันและเงินเดือนแต่ก็ยังน่าสนใจอยู่ในหมู่สาวๆ และเหล่าไก่วัดที่เต็มใจให้สมภารอย่างเขากัดแทะเล่นเป็นครั้งคราว คนโสดทำอะไรก็ไม่น่าเกลียดไม่ผิด แต่จากคำพูดล่าสุดของคุณพ่อไม่กี่คำ เขาที่เป็นฝ่ายกระดิกนิ้วเรียกสาวๆ กลายมาเป็นคนที่ถูกกระดิกนิ้วเรียกไปแล้วอย่างงั้นเหรอ
“เธอเป็นหม่อมเจ้าหรือครับ...ผมหมายถึงว่าที่สะใภ้นะครับ” เขาขยายความเมื่อจู่ๆ เขาเงียบไปนานและเอ่ยขึ้นมาคุณพ่อจึงมุ่นคิ้วไม่เข้าใจในตอนแรก
คุณอำพลส่ายหน้า “นางสาวธรรมดา”
“เธอเป็นลูกนักการเมืองใหญ่หรือเป็นลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของผู้ทรงอิทธิพล” เรโนลต์ยังพยายามต่อ
“คุณอำพลส่ายหน้า “กำพร้า”
… เรโนลต์ เงียบ!
“เป็นผู้มีพระคุณของคุณพ่อ” เรโนลต์ไม่ละความพยายาม
“แกดูละครมากไปมั้ย”
… เรโนลต์ เงียบ!
“สรุปหกเดือนบ้านสร้างเสร็จ วันขึ้นบ้านใหม่กับวันแต่งงานเป็นวันเดียวกันเลยดีมั้ยครับ เอ๋! รถป้ายแดงเพิ่มสักคันมั้ยครับ” คุณอำพลมองข้ามคำประชดไปอย่างสิ้นเชิง เขาลูบศีรษะบุตรชายอย่างรักใคร่ทันที
“ความจริงเรื่องรถฉันก็กะว่าจะเป็นคนออกค่าใช้จ่ายซื้อให้เป็นของขวัญต้อนรับสะใภ้เอง แต่พอแกเสนอตัวฉันก็โล่งใจเพราะเงินส่วนตัวฉันเหลือไม่มากพอที่จะซื้อรถคันที่ฉันเล็งไว้ 8 ล้านกว่าบาท...แกช่างเป็นลูกที่ดี และต้องเป็นสามีที่ดีในอนาคตอย่างแน่นอน ฉันมั่นใจ”
… เรโนลต์ เงียบ! เอ่อ! คุณพ่อที่มีเงินเก็บเท่าไหร่เขาไม่รู้และมั่นใจในยอดเงินตรงส่วนนั้น แต่ท่านไม่สามารถจ่ายซื้อรถราคา 8 ล้านได้แล้ว น่าสงสัยก็เรื่องหนึ่ง แต่ตอนนี้เขาไม่มีเงินเก็บเหลือเลย รถ 8 ล้าน บ้านอย่างน้อยก็เกือบ 10 ล้าน
“คุณพ่อ! ผมไม่มีเงินเหลือเลยนะครับ หรือคุณพ่อจะคืนเงินที่ยืมผมไปมาละครับ”
“แกโง่หรือเปล่า เมื่อกี้ฉันพึ่งจะบอกไปว่ารถราคา 8 ล้านฉันยังกลุ้มใจอยู่ แล้วจะเอาเงินมาคืนแกได้อย่างไร เงินแค่ 20 ล้าน แกไม่มีก็ไปกู้มาสิ เครดิตดีอย่างแกธนาคารปล่อยให้อยู่แล้ว ผ่อนสักสิบปีก็หมดแล้ว”
… เรโนลต์ เงียบ!
“เอ่อ...เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ” ไม่บ่อยนักที่ผู้ช่วยคนสำคัญอย่างชฎายุจะเอ่ยถาม ครั้งแรกที่เขาเห็นอาการแบบนี้ของเจ้านายก็เมื่อหลายเดือนก่อนตอนที่นายท่านซึ่งก็คือคุณพ่อของเจ้านายต้องการเงิน 30 ล้าน ซึ่งในตอนนั้นเจ้านายสั่งให้เขาแอบสืบการใช้เงินจำนวนนี้ของนายท่าน เงินทั้งหมดไปที่ไหนต่อเขากลับสืบไม่ได้ แต่สืบมาได้ว่าเงินที่ออกไปทั้งหมดไม่ใช่แค่ 30 ล้านที่นายท่านยืมจากเจ้านาย แต่มันเป็นเงิน 50 ล้านต่างหากที่ถูกโอนออกจากตระกูลพิทักษ์เกียรติ์กำจร มันไปที่ใดกันจนถึงตอนนี้เขาก็ยังสืบหาคำตอบไม่ได้
“เกิดเรื่องอะไรอย่างงั้นเหรอ...” หึหึหึ เรโนลต์ทวนประโยคและก็ต้องหัวเราะในคอ การแต่งงานนี้มันต้องเกี่ยวกับเงิน 50 ล้านแน่นอน ถ้าเขาอยากได้ 30 ล้านของเขาและ 20 ล้านของพ่อเขาคืนก็ต้องมีพิธีแต่งงานเพียงอย่างเดียว
“ยุ ตอนนี้เงินส่วนตัวฉันเหลืออยู่เท่าไหร่” เรโนลต์แม้จะเป็นเจ้านายแต่เขาชอบเป็นฝ่ายขับรถเสียมากกว่าถ้าไม่ต้องทำงาน
“ยังไม่หักค่าน้ำค่าไฟสิ้นเดือนนี้ก็เหลืออยู่ 3 ล้านนิดหน่อยครับ ผมรวมเงินเดือนของเจ้านายสิ้นเดือนนี้ด้วยนะครับ”
“อย่างฉัน...สถาบันการเงินจะให้กู้สัก 20 ล้านได้มั้ยว๊ะ”
“ได้สิครับ ผู้จัดการธนาคารหลายธนาคารเคยมาเสนอและฝากนามบัตรไว้กับผม...เอ่อว่าแต่เจ้านายจะกู้ไปทำไมหรือครับ”
“เตรียมแต่งเมียที่เป็นเด็กกำพร้าและเป็นนางสาวธรรมดา” พึ่บ! ไอแพคในมือของยุล่วงหลุดมือหล่นไปยังพื้นใต้เบาะรถในทันที คำไหนๆ ที่ออกจากปากเจ้านายเขาไม่เคยหวาดหวั่นใจมาก่อนเลยเพราะเขาเชื่อตั้งแต่ติดตามเจ้านายคนนี้ว่าทุกอย่างมันผ่านไปได้แน่นอน แต่คำว่าแต่งงานเนี่ยนะ! หรือที่นายท่านเรียกมาวันนี้คือเรื่องนี้ ถ้าข่าวนี้หลุดออกไปเมื่อไหร่ไก่วัดได้แตกตื่นกระเจิงแน่ๆ ก็คนสาธารณะกำลังจะเปลี่ยนเป็นส่วนตั้วส่วนตัว
... เฮือก เสียงกลืนน้ำลายของยุ
“เอ่อ คุณผู้หญิงว่าที่ภรรยาของเจ้านาย...”
“อย่าอารัมภบทเยอะ!” ยุพูดไม่ทันจบ เรโนลต์ก็ขัดขึ้นมาทันที
“เจ้านายรู้อะไรเกี่ยวกับเธอบ้าง ต้องสืบสักหน่อยมั้ยครับ เรายังมีเวลาตั้งหกเดือน”
“นางสาวธรรมดา กำพร้า”
ห๊า!! ยุอ้าปากค้าง “บนโลกใบนี้ชื่อตั้งเยอะตั้งแยะใช้ซ้ำกันก็ได้ ชื่อธรรมดา เป็นความธรรมดาที่แปลกพิลึกมากครับ...” ฉับ! ยุหุบปากเม้มปิดสนิททันที เขาก็แค่ไม่อยากให้เจ้านายเครียด สรุปคือไม่รู้อะไรเลย เหนือฟ้ายังมีจักรวาล ถ้าเปรียบเจ้านายเป็นท้องฟ้า นายท่านก็เป็นจักรวาล
- Writer
