“แต่งในนาม”
906 Words
“ได้” คุณอำพลตอบรับอย่างว่าง่าย เรโนลต์ขมวดคิ้ว “พรุ่งนี้แกเรียกทนายมาให้ฉันด้วย” ชักไม่ดีแล้วแฮะ! เรโนลต์คิดในใจ คุณพ่อไม่ชอบอธิบายท่านชอบทำมากกว่าพูดเสียด้วย สมองอันปราดเปรื่องของ เรโนลต์คาดเดาผลที่ตามมาอย่างรวดเร็ว ไม่มีทรัพย์สมบัติอะไรของคุณพ่อที่เป็นของเขาเลย ไม่ใช่ว่าคุณพ่อจะไม่ให้เขา ตามกฎหมายแล้วเขาเป็นทายาทคนเดียวของคุณพ่อ ถ้าวันหนึ่งในอีกหลายสิบปีข้างหน้าคุณพ่อจากไปทุกอย่างก็ต้องเป็นของเขาตามกฎหมายอยู่แล้ว ในตอนที่คุณพ่อเอ่ยบอกว่าจะโอนกรรมสิทธิ์ทุกอย่างของท่านให้เขา เขาก็ตอบท่านไปว่าไม่จำเป็นเลยเสียเวลาและเสียเงินในส่วนค่าใช้จ่ายเหล่านี้โดยใช่เหตุเมื่อมันยังไม่ใช่เวลาและสิ่งที่ต้องจัดการ เอาเงินไปลงทุนทำอย่างอื่นดีกว่า ตอนนั้นเขาคิดแบบนั้นจริงๆ และตอนนี้ก็ยังคงความคิดเดิมอย่างไม่สงสัยตัวเองเลยสักนิด ธุรกิจที่เขารับช่วงดูแลต่อจากคุณพ่อเขาก็ทำเพียงเป็นผู้รับมอบอำนาจมาและดำรงตำแหน่งประธานใหญ่กินเงินเดือนและเงินปันหุ้นตามหุ้นที่ถือเท่านั้น คุณพ่อก็ยังคงเป็นเจ้าของตัวจริงยังมีอำนาจสิทธิ์ตามกฎหมายทุกอย่าง บ้านหลังนี้และที่ดินในที่ต่างๆ ก็ยังคงเป็นของคุณพ่อทั้งหมด
ส่วนตัวเขาก็มีเพียงบ้านพร้อมที่ดินที่ตนสร้างมาด้วยน้ำพัก น้ำแรงของตน กับรถอีกสามคันเท่านั้น อ่อ! ถ้าได้คืนก็เงินอีก 30 ล้านที่คุณพ่อยืมไปโดยไม่มีสัญญาเงินยืม
การเรียกทนายมา จากสถานการณ์ที่เขากลายเป็นลูกอกตัญญูขัดคำบิดามารดา พ่อต้องทำพินัยกรรมหรือไม่ก็โกรธจนสั่งการให้ทนายยกทุกอย่างของท่านให้กับสะใภ้ที่ท่านเลือกทั้งหมดอย่างไม่เสียดายเป็นแน่
“เธอเป็นใคร มาจากไหน อายุ...เอ่อ...คุณพ่อให้ผมได้เห็นหรือทำความรู้จักเธอสักหน่อยได้มั้ยครับ” คุณพ่อเขาตาแหลมจะตาย อย่างน้อยต้องสวยละหว้า! ถ้าดูจากผู้หญิงสองคนในชีวิตคุณพ่อ คนหนึ่งแม่เขาที่สวยเฉียบมาก และอีกคนแม่เลี้ยงที่งามอย่างไทย
“พึ่งรู้ว่าสมภารอย่างแกให้ความสำคัญเรื่องแบบนี้ด้วย”
… เรโนลต์ เงียบ! คุณพ่อครับมันเหมือนกันที่ไหนกันละครับ ทำไมถึงเอาเมียไปเทียบกับผู้หญิงอุ่นเตียงชั่วครั้งชั่วคราวได้ละเนี่ย เรโนลต์ได้แต่เงียบและคิดไว้ในใจเท่านั้น
คุณอำพล :: แกอย่าคิดว่าฉันไม่รู้ทันแก ถ้าขืนให้แกได้รู้จักก่อน แกก็คงไปจัดการตัดไฟตั้งแต่ต้นลมสิว๊ะ คุณอำพลคิดในใจ
“ถ้าแกยอมแต่งก็เป็นอันคุยกันรู้เรื่องแล้ว...แกก็ไปจัดเรื่องบ้านสร้างหลังใหม่ตรงที่ดินของแกนั้นแหละ เอาแนวล้านนาจะด้วยคอนกรีตหรือไม้แท้ก็ได้เอาตามที่แกสะดวกและทันต่อเวลา ฉันคิดว่าทำแค่สองชั้นก็พอ ห้องนอนอย่างน้อยสองห้องห่างจากบ้านของแกให้มากที่สุด พื้นที่สัก 80 ตารางวา หกเดือนต้องพร้อมเข้าอยู่”
… เรโนลต์ เงียบ! จู่ๆ เขาก็เหมือนวิญญาณก็หลุดออกจากร่าง นี่มันอะไรกันว๊ะ! ได้แต่สบถไว้ในใจ
“คุณพ่อ บ้านผมก็มีแล้วนะครับหลังนั้น 40 ล้านนะครับคุณพ่อไม่ได้ลืมใช่มั้ยครับ”
“บ้านพร้อมที่ดิน ใช่แล้วฉันไม่ลืม ฉันยังนับถือแกเลยที่ซื้อมาได้ถูกมาก ถ้าเจ้าของเดิมไม่ร้อนเงิน อย่างน้อยตรงนั้นก็ 60-70 ล้าน”
… เรโนลต์ เงียบ! แม้คุณพ่อจะหลงประเด็นไปบ้าง แต่ก็ไม่มากนัก
“ใช่ครับ บ้านผมใหญ่โตพอต้อนรับว่าที่ลูกสะใภ้ของคุณพ่อแล้วใช่มั้ยครับ” ก็แค่เพิ่มสมาชิกเพิ่มมาอีกหนึ่ง
“ไม่เอา สะใภ้ของฉันเป็นหญิงสาวที่บริสุทธิ์ทั้งกายและใจ เพียบพร้อมทุกด้าน บ้านที่เต็มไปด้วยสิ่งโสมมแบบบ้านแกไม่คู่ควร...สร้างหลังใหม่ตามที่ฉันสั่ง หกเดือนพร้อมเข้าอยู่” คุณอำพลยืนกรานย้ำอีกครั้ง
… เรโนลต์ เงียบ! คุณพ่อผมเป็นผู้ชายทั้งแท่งนะครับ จะให้ผมครองตัวบริสุทธิ์ผุดผ่องยันสามสิบกว่าหรือครับ เรโนลต์ได้แต่คิดในใจอีกครั้ง
“แต่ถ้าแกจะเชิญไก่วัดของแกออกไปก็ได้ แต่แกต้องทุบบ้านหลังนั้นทิ้งและสร้างใหม่ แบบนั้นฉันอาจจะพิจารณาเห็นด้วยกับคำเสนอของแก”
“ดะ...เดี๋ยวนะครับ! ถ้าผมเข้าใจไม่ผิด เอ่อ ว่าที่สะใภ้คุณพ่อไม่แคร์ว่าผมจะมีใครอีกในเวลาเดียวกันกับที่ผมมีเธอหรือครับ” แบบนี้ก็แสดงว่าไม่รู้เขาแต่เขารู้เราสิเนี่ย อดทนไว้เรโนลต์...อดทน
“ก็ใช่นะสิ! นี่แกคงไม่คิดเข้าข้างตัวเองว่าสะใภ้ของฉันหลงรักแกหรอกนะ เขายอมแค่แต่งงานกับแกเท่านั้นไอ้ลูกโง่”
“แต่งในนาม”
คุณอำพลทำท่าครุ่นคิดกับคำพูดของลูกชาย “ก็ไม่เชิง เพราะแกห้ามมีพันธะบุตรนอกสมรสกับผู้หญิงหน้าไหนทั้งนั้นยกเว้นเมียที่ถูกต้องตามกฎหมายเท่านั้น”
“แต่งงานเข้าหอได้อย่างงั้นเหรอครับ”
“จดทะเบียน จัดงานแต่งงาน แต่เรื่องเข้าหอต้องแล้วแต่ฝ่ายหญิงเท่านั้น”
- Writer
