ลิขิตแห่งรัก

ฝากท่านแม่ข้าด้วย

ซ่งจื่อหรูหยุดพักหายใจก่อนจะพูดต่อ

"นางเกลียดพวกข้าเพราะเข้าใจว่าท่านพ่อของท่านคิดเกินเลยท่านแม่ข้า คิดว่าลุงใหญ่ไม่พอใจที่ท่านแม่แต่งกับท่านพ่อ แล้วอย่างไรเล่าพี่สาม ต่อให้เราพอจะรู้สาเหตุที่ลุงใหญ่เปลี่ยนไปก็ไม่อาจเอ่ยมันออกมา หรือท่านอยากให้ป้าใหญ่เลิกเข้าใจผิดท่านลุงอธิบานแก่นาง แล้วให้พวกเราบ้านรองทั้งหมดถูกขับไล่ออกจากหมู่บ้าน ท่านคิดหรือว่าลุงใหญ่ลุงรองจะยอมให้นางถูกใส่กรงหมูถ่วงน้ำจริงๆ ไม่เช่นนั้นลุงใหญ่จะยอมกล้ำกลืนความอัปยศไว้จนถึงทุกวันนี้หรือ ชีวิตมารดาท่านไม่ได้ง่ายตั้งแต่แรกแล้ว"

"น้องสี่ พรุ่งนี้ท่านย่าจะกลับมาแล้ว ไม่รู้ว่าหากเจอหน้ากันจะเป็นเช่นไรอีก ข้าอุ่นกับข้าวเสร็จแล้ว เจ้าล้างมือแล้วไปกินข้าวเถอะ พี่รองไปหาหมอเมิ่งพื่อขอยาบำรุงให้ท่านแม่ คราวก่อนติดหนี้ค่ายาทาแผลไม่รู้ว่าครั้งนี้จะได้ยามาหรือไม่"

ทั้งคู่ดินเข้าบ้าน ซ่งจื่อหรูมีเงินในมิติสองพันกว่าตำลึง หากนางอยากจ่ายให้หวังซื่อก็ย่อมได้ แต่ใครเล่าจะไร้ความรู้สึกแม้วาหลี่เหิงและหลี่หานจะดี หลี่ม่านอวี้จะเริ่มสำนึกได้ แต่ไม่ได้หมายความว่านางจะลืมเรื่องที่หวังซื่อทำกับร่างเดิมเอาไว้

หลี่หานกลับมาแล้ว หลี่ถิงถิงยังคงขอมานอนกับพี่สี่ตามเดิม เด็กทั้งห้านั่งรอกลับมาเขาเพื่อกินข้าวพร้อมกัน

"พี่สี่ พี่รองมาแล้วกินข้าวเถอะ ข้าหิวจนเห็นน้องเจ็ดเป็นน่องไก่แล้ว หลายวันมานี้ท่านเลี้ยงข้าดีเกินไป"

"น้องสามนี่เป็นกำยาน พอดีท่านหมอเมิ่งไปหมู่บ้านข้างๆ ข้าเจอพี่เฟยหรงกลางทาง เขาจึงให้ข้ามาสามแท่ง เจ้าไปจุดให้ท่านแม่เถอะ" หลี่การส่งกำยานให้น้องสาว

ทั้งหกคนนั่งล้อมวงกันกินข้าวบนโต๊ะที่ช่างในหมู่บ้านทำไว้ให้ ซ่งจื่อหรูยังไม่อยากทำเครื่องเรือนตอนนี้จึงยอมใช้ชั่วคราวไปก่อน พรุ่งนี้ตองไปที่ลานต้นไหวอีก เพื่อจัดการแบ่งปันเสบียงที่ได้มา หลี่หานกลับบ้านไปดูบิดา หลังกินอิ่มเด็กๆล้างหน้าล้างมือเตรียมนอน แต่เนื่องจากรอฟังนิทานอยู่จึงยังคงนั่งรอทั้งๆที่ตาปรือ

"เอาล่ะๆ วันนี้พี่เหนื่อยแล้ว พรุ่งนี้จะมีเรื่องใหม่มาเล่าอีก นอนกันเถอะ"

หลี่ม่านอวี้จุดกำยานให้มารดาสะใภ้ใหญ่หลี่หวังซื่อยังคงละเมอด่าทอแม่เฒ่าหลี่กับบุตรชายคนเล็กอยู่เป็นพักๆหลังจากได้กลิ่นกำยานก็หลับไป ซ่งจื่อหรูได้ยินเสียงกุกกักข้างนอกจึงออกมาดู หลังจากผ่านห้องที่หลี่ม่านอวี้พักก็รู้สึกขมวดคิ้ว จากนั้นก็เปิดประตูออกมาเห็นฮั่วเฟยหรงกับฮั่วเฟยหย่งยืนอยู่ พร้อมกับชายสองคนเมื่อกลางวันจึงทักทาย

ซ่งจื่อหรู"คาราวะท่านอาฮั่ว พี่เฟยหรง เจ้าค่ะ สวัสดีพี่จิงเสวียน พี่จิงอี้"

"แม่หนู เจ้าอย่าทักทายข้าเลยขอร้องล่ะ "

องครักษ์ทั้งสองร้องไห้ไว้อาลัยตนเองในใจเบาๆ ฮั่วเฟยหย่งเดินมาหาจับไหล่ผอมบางให้เผชิญหน้า จ้องดวงตาคู่น้อยก่อนจะเอ่ยปากอย่างลำบาก

"ข้าจะไม่อยู่สักหลายวัน หรงเอ๋อร์เองก็จะไปด้วย เจ้าจะว่าอะไรไหมหากข้าจะรบกวนให้อาสะใภ้มาอยู่บ้านเจ้าสักพัก"

"ข้าไม่มีปัญหาเจ้าค่ะท่านอาฮั่ว จื่อห่าวเองก็บ่นอยากไปเล่นกับเซียนเซียนน้อย แต่ท่านอาก็เห็นบ้านข้ามีเรื่องไม่เว้นแต่ละวัน พรุ่งนี้ท่านย่ากลับมาแล้ว ป้าสะใภ้ใหญ่ก็ต้องกลับไป แม่สามียังอยู่สะใภ้ไม่เข้าบ้านคงไม่ดีนัก แค่นี้หมู่บ้านข้าก็ขายไม่ออกแล้ว"

"อาหรู นี่เป็นเงินที่ท่านพ่อให้เจ้าไว้ ข้ารู้ว่าเจ้าจะพูดอะไรแต่เงินนี่เจ้ารับเถอะ"

ฮั่วเฟยหรงส่งตั๋วเงิน10ตำลึง10ใบให้กับนาง ซ่งจื่อหรูรับมาก่อนจะเอ่ยถามบางอย่าง

"จริงสิท่านอาฮั่ว กำยานที่อาสะใภ้ใช้ท่านได้จากที่ใดกันเจ้าคะ"

"เป็นหมอคนนึง เมื่อก่อนนางมีอาการนอนไม่หลับ หากเจ้าต้องการข้าจะให้คนนำมาให้"

"ท่านอาฮั่ว กำยานนั้นบวกกับยาบำรุง อาสะใภ้รับยาและกำยานมานานแค่ไหน แล้วหมอคนเดียวกันเป็นคนจ่ายยาหรือไม่เจ้าคะ"

"นางรับสูตรยาบำรุงมาตอนตั้งครรภ์ได้แปดเดือน นางกินยาไปสองเทียบเท่านั้นก็คลอดเซียนเอ๋อร์ ส่วนกำยานเห็นหลังๆนางนอนยากจึงนำออกมา มีอะไรหรือไม่"

"ท่านอาฮั่ว นางไม่ได้ป่วยเพราะลมหนาว แต่นางถูกพิษ เดิมทีพิษนั้นพอจะฆ่าแม่และเด็กในครรภ์ได้ แต่นางกลับเจ็บท้องคลอดก่อน หลังจากคลอด เหมือนเป็นการถ่ายเทของเสียพิษที่อยู่ข้างในจึงถูกขับออกมาบางส่วน แม้ว่าไม่ทานยาบำรุงตำรับนั้นแล้ว แต่พิษยังตกค้างหากท่านจุดกำยานให้นางมิเท่ากับเร่งพิษในตัวนางให้กำเริบหรือเจ้าคะ"

"อาหรู ที่เจ้าพูดคือเรื่องจริงหรือที่ท่านแม่ข้าถูกพิษ"

อั่วเฟยหรงตกใจในเรื่องที่รับรู้จับไหล่นางเขย่าพร้อมออกแรงบีบอย่าลืมตัว จนร่างน้อยนิ่วหน้า

"หรงเอ๋อร์ ลูกทำนางเจ็บแล้วอีกอย่างไม่แน่ว่าจะเป็นหมอจาง"

ฮั่วเฟยหรงได้สติ ก่อนทำสีหน้าเสียใจ เขาทำให้นางเจ็บ เขาเป็นคนที่ไม่ได้เรื่อง

"อาหรู ข้าขอโทษเจ้าเจ็บมากหรือไม่"

"ข้าไม่เป็นไร จริงสิท่านอาหากเป็นหมอคนเดียวกันแปลว่าตั้งใจ แต่หากรับยากับกำยานมาคนละที่ แล้วหมอไม่มีความเกี่ยวข้องแปลว่าอาสะใภ้โชคร้าย ตัวข้าเองแค่พอจะรู้เรื่องอาการ ส่วนเรื่องรักษาคนนั้นข้าไร้ความสามารถเจ้าค่ะ"

"อาสะใภ้เจ้าไม่มีศัตรู หมอจ่ายยาคนละคนกับที่ให้กำยานมา พรุ่งนี้ตอนค่ำข้าจะออกเดินทาง ถึงเวลานั้นจะพานางมาบ้านเจ้า เสร็จเรื่องนี้จะตามหมอมาดูนาง"

ทั้งสี่คนเดินไปทางรั้วประตูบ้านยืนรอนางเปิดประตูรั้ว ตอนเข้ามาพวกท่านเข้ามาได้ตอนออกไปข้ากลับต้องเชิญ เฮ้อ ซ่งจื่อหรูกรอกตามองบน

"จื่อหรู อาสี่ของเจ้าคนนั้นทำสัญญาซื้อขายกับหอจันทราแล้ว หลังเทศกาลเชงเม้งจะมาเอาตัวคน อยากให้ข้าจัดการหรือไม่" ฮั่วเฟยหย่งถามนาง

"ขอบคุณเจ้าค่ะ แต่ข้ามีหนทางของตนเอง หากบิดาพวกนางไม่ลุกขึ้นสู้ จะให้ข้าคอยปกป้องตลอดคงไม่ได้ พวกท่านกลับดีๆนะเจ้าคะ"

ทั้งสี่คนจากไปแล้ว เรื่องนี้ดูเหมือนมากกว่าการมาพักอาศัยที่นี่พวกเขาอาจหลบซ่อนศัตรูสำคัญอยู่ ช่วยเท่าที่ช่วยได้เถอะยายเกี้ยวน้ำ ซ่งจื่อหรูพูดกับตนเอง