Hanggang sa makauwi at habang nakasakay sa bus ay hindi na ako masiyado pang umimik. Siguro kung may invisible mang ulap sa ulo ko na magpapahiwatig na wala ako sa mood ay makikita na ito ng mga tao.
Wala nang nagtangka pang kumausap sa akin at lalong hindi na ako tinangka pang lapitan ni Jenine, kahit pa makikita mo siya at mga kasama niyang nakamasid o nakatingin.
Hindi ako nangangambang ipagkakalat niya ang hinala niya sa amin ni Lucas, una, dahil sigurado naman akong mahal niya ang trabaho niya, pangalawa, takot lang niyang i-demanda siya ni Lucas dahil sa paninira at panghuli at pinakaimportante... dahil alam ko naman at kahit na sino marahil kung gaano siya kabaliw kay Lucas.
Bahagya rin akong nakonsensya na naging tahimik na rin si Olga dahil sa akin, pero wala, tuluyang nasira a
