Chapter 2 Dark chocolate

1821 Words

Chapter 2 Dark chocolate ความขมสัมผัสกับลิ้นเล็กที่กำลังกินดาร์กช็อคโกแลตในมือ รอยยิ้มเล็ก ๆ ฝุดขึ้นที่มุมปาก กล่องสีชมพูอ่อนผูกโบสีแดงสดภายในบรรจุช็อคโกแลตรสขม ที่ ไม่เหมาะกับสายขนมหวานสักเท่าไหร่ “มาติดต่อคุณอิทธิพลค่ะ” เสียงหวานเอ่ยพูดกับพนักงานประชาสัมพันธ์ของบริษัทส่งออกรถยนต์ขนาดใหญ่ หรือที่เรียกกันในนามของ AT “นัดไว้รึเปล่าคะ” พนักงานสาวพูดด้วยน้ำเสียงสุภาพ พร้อมมองสาวน้อยตรงหน้าที่ ที่หน้าตาน่ารักราวมาก เวลายิ้มตาจะปิดโค้งเป็นรูปสระอิ ‘เด็กคุณอิทรึเปล่านะ’...เธอได้แต่คิดในใจ “ไม่ได้นัดค่ะ แต่ฉันมีของมาให้” ขนมปังพูดด้วยรอยยิ้มสดใส “สักครู่นะคะ” “ค่ะ..." ฉันยืนรอพนักงานตรงหน้าต่อสายถึงใครบางคน ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมายิ้มแห้งใส่ฉัน “ต้องขอโทษนะคะ ถ้าไม่ได้นัดไว้ ดิฉันคงให้เข้าพบไม่ได้จริง ๆ ” “งั้นไม่เป็นไรค่ะ...ยังไงก็ฝากของนี้ให้คุณอิทด้วยนะคะ” ฉันยื่นกล่องขนมสีชมพูไปให้พนักงาน วันนี้ไม่ได้เจอก็ไม่เป็นไรอย่างน้อยได้ฝากขนมที่ตัวเองตั้งใจทำไปให้ก็พอ ฉันยังจำได้ว่าพี่อิทไม่ชอบทานขนมหวาน...ดาร์กช็อคโกแลตกล่องนี้ถูกปรับสูตรใหม่ให้เหมาะกับคนที่ไม่ชอบทานหวานโดยเฉพาะ...ไม่สิ...มันถูกทำมาเพื่อใครบางคนโดยเฉพาะมากกว่า ขาที่กำลังก้าวหันหลังต้องหยุดชะงัก เพราะเสียงเรียกของใครบางคนที่คุ้นเคยเป็นอย่างดี “น้องปัง” “พี่อิท” พรหมลิขิตกำลังเริ่มทำหน้าที่ของมันแล้วรึเปล่านะ... “เรามาได้ยังไงมาทำอะไร แล้วใครมาส่ง” คำถามมากมายถูกยิงออกมารัว ๆ คนที่ได้ฟังได้แต่อมยิ้มขำในใจให้กับความตลกคนของตรงหน้า “ใจเย็น ๆ ค่ะพี่อิท ปังตอบคำถามพี่ไม่ทัน แล้วพี่จะยืนคุยกับปังตรงนี้จริง ๆ เเหรอคะ ไม่คิดจะเชิญนั่งหน่อยเหรอ คุณบอส” ฉันหันมองไปรอบข้างก็เห็นใครหลาย ๆ คนเริ่มหันมาให้ความสนใจฉันบ้างแล้ว ก็ไม่แปลกหรอกค่ะ ในเมื่อตอนนี้ฉันกำลังยืนคุยกับประธานบริษัทหรือที่ฉันได้ยินพนักงานเขาเรียกกันว่าบอส พอมองดี ๆ เวลาพี่อิทอยู่ในชุดสูทเต็มยศแบบนี้ก็เท่เป็นบ้าเหมือนกัน... “พี่ลืมตัว งั้นปังตามพี่มานะครับ” ฉันเดินตามพี่อิทเข้ามาในลิฟท์ที่มีแค่ผู้บริหารเท่านั้นที่สามารถใช้ได้ ถามว่าฉันรู้ได้ยังไงเเหรอ...ก็ป้ายมันติดว่าลิฟท์ผู้บริหารยังไงล่ะคะ คิกคิกคิก ใช้เวลาไม่นานลิฟท์ก็ขึ้นมาชั้นบนสุด ทั้งชั้นดูเงียบสงบเหมือนมีเพียงแค่พี่อิทเท่านั้น อ๋อ...ฉันเห็นเหมือนเลขาพี่อิทอีกหนึ่งคนที่นั่งอยู่หน้าห้อง “อย่าให้ใครเข้ามา วันนี้ผมไม่รับแขก” “ครับบอส” ฉันมองผู้ชายร่างสูงกำยำผิวสีแทนใบหน้าออกไปทางยุโรปโค้งศีรษะให้บอสของตัวเอง คริสติน คาเวล ป้ายชื่อที่ตั้งบนโต๊ะบ่งบอกได้ดีว่าผู้ชายคนนี้ไม่ใช่คนเอเชียโดยแท้ ถ้าไม่เป็นคนยุโรปก็คงเป็นลูกครึ่งอะไรสักอย่าง “ยังไงเรา ตกลงมาที่นี่ทำไมครับ” “ปังเอาขนมมาให้พี่อิท เอ๊ะ..." เวรแล้วฉันลืมไปว่าตัวเองฝากขนมไว้ที่ประชาสัมพันธ์ แล้วก็เดินตัวปลิวตามผู้ชายมานี่นะ!! ปังนะปังไม่น่าเลย... “ไหนล่ะครับขนมพี่” มือหนายกขึ้นมาเท้าคางพลางมองคนหน้าหวานที่นั่งทำหน้ามุ่ย เบะปาก “ปังลืมไว้ที่ประชาสัมพันธ์ง่ะ ไว้เดี๋ยวปังลงไปเอาให้นะคะ” “ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่ให้คนเอาขึ้นมาให้ครับ” พูดจบก็ต่อสายหาเลขาหน้าห้องให้จัดการยกขนมหวานขึ้นมา “ละ..แล้วพี่อิทไม่ทำงานเเหรอ” ร่างเล็กเอียงคอถามอย่างสงสัย การกระทำน่ารักที่ดูเป็นธรรมชาติของขนมปัง ทำให้อิทธิพลต้องเมินหน้าหนี “พี่อิทร้อนเเหรอคะ หรือไม่สบายตรงไหนทำไมหน้าแดง ๆ ” มือบางยกขึ้นมาวางบนหน้าผากของร่างสูงที่ตอนนี้อุณหภูมิในร่างกายเริ่มสูงขึ้นเรื่อย ๆ “ครับ...พี่ปวดหัวนิดหน่อย” อิทธิพลค่อย ๆ ขยับตัวออกจากมือบางที่ดูนุ่มนิ่มราวกับปุยเมฆ กลิ่นหอมของช็อคโกแลตที่ติดตามตัวเวลาที่ร่างเล็กขยับเข้ามาใกล้ทำให้เขาต้องข่มใจตัวเองอย่างหนัก “อ่า...ปังขอโทษค่ะ” เมื่อรู้ตัวว่าเผลอยื่นมือไปสัมผัสคนตรงหน้าก็รีบชักมือออกทันที...อะไรกัน....ไม่เห็นพี่อิทจะมีท่าทีสนใจอะไรฉันเลย “นึกยังไงถึงทำขนมมาให้พี่ล่ะครับหื้ม?” “ปังลองทำดูน่ะค่ะ ไปเจอสูตรมาในเน็ตแต่เพื่อนปังไม่มีใครชอบกินดาร์กช็อคเลย ปังเลย..." “เอามาให้พี่สินะ จะดีใจหรือเสียใจดีครับเนี่ย5555” จะให้บอกว่าตั้งใจทำมาให้เพราะอยากมาเจอพี่ มันก็ใช่เรื่องที่ไหนล่ะค่ะ...ดาร์กช็อคถ้าไม่ใช่พี่อิท ก็คงไม่มีใครอีกแล้ว ฉันไม่รู้ว่าเริ่มให้ความสนใจผู้ชายตรงหน้านี้ตอนไหน แต่พอได้ฟังเรื่องราวของพี่อิทจากเพื่อน ๆ ทุกวัน ได้ไปไหนมาไหนด้วยกันหลายต่อหลายครั้ง ความรู้สึกมันเลยค่อย ๆ เพิ่มขึ้น.... ที่ตามอ่อยอยู่ทุกวันนี้ ไม่ใช่แค่อยากรู้ว่าพี่อิทรู้สึกยังไงกับฉัน แต่มันเป็นเพราะฉันชอบอยู่กับคนตรงหน้านี้มากกว่า ถ้าไม่สนใจ ทำไมฉันจะต้องแคร์ว่าพี่เขาจะชอบฉันรึเปล่า ทุกอย่างที่ฉันทำมันมีเหตุผลเสมอแหละ เช่นตอนนี้ ฉันอ่อยพี่อิทแปลว่าฉันก็เริ่มชอบพี่อิทแล้วเหมือนกัน “ขออนุญาตครับ” ดาร์กช็อคโกแลตสูตรพิเศษที่ทำเพื่อเอาใจใครบางคนถูกจัดใส่จานอย่างเรียบร้อยมาพร้อมกับแก้วน้ำเปล่า 2 ใบวางอยู่ตรงหน้า “ลองทานดูนะคะ ปังไม่รู้ว่าพี่อิทจะชอบไหม” ดาร์กช็อคโกแลตที่ตัดมาพอดีคำยื่นมาจ่อที่ปากของอิทธิพล “เอ่อ..." เกิดเดดแอร์ขึ้นกระทันหัน ไม่เคยทำตัวไม่ถูกขนาดนี้มาก่อน เพราะเป็นฝ่ายเริ่มชอบก่อนใช่ไหม มันถึงได้เกิดอาการประหม่าขนาดนี้ “อ้าปากสิคะ พี่อิท” ฉันยังคงถือดาร์กช็อคโกแลตค้างไว้ที่เดิม ใจเริ่มเต้นรัวยิ่งกว่าจังหวะสามช่า เหมือนตอนนี้ฉันกำลังเดิมพันหัวใจของตัวเองด้วยดาร์กช็อคชิ้นนี้ กินสิคะ พี่อิท....อย่าปฏิเสธปังเลยนะคะ... “ครับ” เยส!! พี่อิทค่อย ๆ กัดดาร์กช็อคที่ฉันป้อนเข้าปาก จังหวะที่กำลังกินนั้นปลายลิ้นของพี่อิทก็มาแตะโดนมือฉัน ไม่รู้มันเป็นอุบัติเหตุหรือความตั้งใจ แต่มันกลับทำให้ฉันเกิดอาการมวนท้องอย่างประหลาด รู้สึกแปลก ๆ เหมือนมีผีเสื้อบินวนอยู่ในท้องเต็มไปหมด ดาร์กช็อคโกแลตที่ว่าขมยังกลบสัมผัสหวาน ๆ ที่ปลายนิ้วของน้องไม่ได้เลย... ใช่ครับ...ผมตั้งใจให้ลิ้นแตะโดนนิ้วของน้อง ทุกคนก็มีขีดจำกัดของความอดทน เช่นเดียวกับผม ในเมื่อตอนนี้น้องโคตรจะน่ารัก ทำอะไรก็ดูนุ่มนิ่มไปหมด ผมไม่รู้ว่าทำไมน้องถึงตั้งใจทำขนมมาให้ แถมมันยังเป็นรสชาติที่ผมชื่นชอบ ปกติผมไม่ใช่สายขนมหวาน แต่เคยพาน้องไปกินขนมอยู่หลายครั้ง ก็ทำได้แค่มองน้องกินเค้กหน้าตาสีสันสดใส ส่วนตัวเองก็สั่งกาแฟดำมากิน ผมดีใจที่น้องจำได้ว่าผมชอบรสชาติแบบไหน ถ้าน้องยังน่ารักแบบนี้อยู่ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองจะทนได้อีกนานแค่ไหน “บอสไม่อนุญาตให้ใครเข้าพบครับ” คริสตินยืนขวางเด็กสาวตัวเล็กผิวขาวที่กำลังทำหน้าเหวี่ยงวีนเพราะถูกขัดใจ “บอกว่าพอใจ อัศวะ มาขอพบ” เด็กสาวเชิดหน้าขึ้นอย่างมั่นใจในฐานะของตัวเอง เพียงแค่บอกชื่อและนามสกุล ใครต่อใครที่ได้ยินก็ต่างกลัวในอำนาจเงินกันทั้งนั้น พอใจ ลูกสาวคนเดียวของคู่ค้าคนสำคัญของบริษัท AT ไม่แปลกว่าทำไมเธอผ่านฝ่ายประชาสัมพันธ์ขึ้นมายืนอยู่ชั้นผู้บริหารสูงสุดได้ “วันนี้บอสไม่รับแขก เชิญคุณพอใจกลับไปได้แล้วครับ” “เป็นแค่เลขามีสิทธิ์อะไรมาสั่ง ฉันต้องการพบคุณอิทตอนนี้และเดี๋ยวนี้” ความเอาแต่ใจของเด็กสาวตรงหน้า ทำให้คริสตินต้องส่ายหัวอย่างระอา เด็กคนนี้เป็นคนสำคัญก็จริง แต่ในเมื่อบอสไม่อนุญาตให้ใครเข้าพบใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์เข้าไป “คริสตินเสียงดังอะไรกัน” อิทธิพลเดินออกมาจากห้องเพราะได้ยินเสียงเอะอะโวยวาย ใครมันกล้ามาส่งเสียงดังขัดความสุขเขากับน้องแบบนี้! “คุณพอใจมาขอพบครับ” คริสตินรายงานบอสหนุ่มของตัวเอง แล้วขยับตัวออกมายืนด้านข้างบอส “คุณพอใจมีอะไรกับผมรึเปล่าครับ” สายตาเฉียบคมมองไปทางเด็กสาวที่ยืนยิ้มอยู่ตรงหน้า ลูกของคุณพิทักษ์ อัศวะ คู่ค้าคนสำคัญที่มีทั้งเงินและอำนาจ “พอใจเอาขนมมาฝากคุณอิทค่ะ” “ขอบคุณครับ” “เอ่อ...แล้ว..." พอใจมองไปทางประตูห้องสลับกับอิทธิพล นี่จะไม่เชิญเข้าห้องไปหน่อยเเหรอไง แม้ในใจจะเริ่มหงุดหงิด แต่ก็ต้องฝืนยิ้มหวานส่งไปเพื่อเอาใจชายหนุ่มตรงหน้า “ขออภัยในความไม่สะดวกนะครับ วันนี้ผมไม่รับแขก เดี๋ยวผมให้ คริสตินลงไปส่ง ขอบคุณอีกครั้งสำหรับขนม คริสตินส่งแขก” ประโยคธรรมดาที่แฝงไปด้วยอำนาจเอ่ยกับแขกคนสำคัญที่ไม่เคยให้ความสำคัญเท่าไหร่ ก่อนจะหันไปสั่งเลขาของตัวเอง “ครับ” คริสตันตอบรับตามคำสั่งแล้วผายมือเชิญแขกของบอส “เธอน่ารักดีนะ สาวสวยคนนั้น” เปิดประตูเข้ามาในห้อง ก็เจอกับประโยคที่ทำให้ตัวเองแทบกุมขมับ คนตัวเล็กที่นั่งมองหน้าจอที่ฉายภาพของกล้องวงจรปิดที่ติดอยู่หน้าห้องหันมาสบตาแล้วยกยิ้มบาง ๆ ส่งมาให้ “ขนมที่เธอให้มา น่าทานดีนะคะ” บรรยากาศตอนนี้มันชวนให้รู้สึกขมยิ่งกว่าดาร์กช็อคโกแลตที่กินไปเมื่อครู่เสียอีก อิทธิพลได้แต่ยกมือขึ้นปาดเหงื่อ... ยังไม่ได้เริ่มจีบ คะแนนก็ติดลบแล้วสินะ...

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more