ณ ท่าอากาศสุวรรณภูมิ
รวิพรเดินเข้ามาสวมกอดเพื่อนสนิท หลังจากเธอได้รับโทรศัพท์ของปองธรรม เธอก็รีบขับรถออกมาจากผับของพี่ชายมาสนามบินเพื่อส่งคนในอ้อมกอดไปพักผ่อนที่ต่างประเทศ
“จะไปจริงๆ หรือใบเตย”
“จริง” โชติกาตอบ ดันร่างเพื่อนสนิทออกจากอ้อมแขน แล้วขยับถอยห่างออกมาจากรวิพร ก็อยากบอกอยู่เหมือนกัน แต่ไม่อยากดึงรวิพรเข้ามาเจอปัญหาอีก ที่สำคัญเธอไม่ต้องการให้ภัทริยากับรวิพรต้องทะเลาะกันด้วยเรื่องของเธออีก แค่นี้ก็เครียดจะตายอยู่แล้ว
“ทำไมไม่บอกฉันให้เร็วกว่านี้ ฉันจะได้ไปด้วย”
“ฉันเกรงใจแกไง ช่วงนี้แกต้องช่วยงานที่บ้านไม่ใช่เหรอ? อีกอย่างพี่สะใภ้แกก็ใกล้คลอดแล้วนิ”
“อืมม์...”
“ไม่ต้องคิดมากไปหรอก รอให้พี่สะใภ้แกคลอดก่อนก็ได้ แล้วค่อยบินไปหาฉันที่ฟลอริดา”
“แกจะไปฟลอริดาเหรอใบเตย ฉันนึกว่าแกจะไปอังกฤษเสียอีก” เพราะโชติกามีบ้านอยู่ที่อังกฤษ ทุกปีเธอและภัทริยาก็จะไปเที่ยวอังกฤษหรือไม่ก็ฝรั่งเ
