SO BAD รักโคตรเลว

GRAPH [3] ไม่ชอบคนเรียกชื่อ NC

แก้มใสกลับมาถึงบ้านเธอก็ปล่อยตัวเองนอนราบลงไปกับเตียงอย่างรู้สึกเหนื่อยล้า วันนี้ทั้งวันที่เธอวิ่งรับออเดอร์ อีกทั้งยังไม่คุ้นชินเลยทำให้เหนื่อยเป็นเท่าตัว อีกทั้งเมนูอาหารที่เวลาแขกให้แนะนำเธอก็จำไม่ค่อยได้ ลูกค้าขอให้เธอเอ่ยมาห้าอย่างแต่เธอกลับเลือกแต่อาหารที่เคยทานเพราะมันถูกสุดในร้าน นอกนั้นเธอก็ไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรเลย

เปลือกตาคู่สวยค่อยๆ หลับลงช้าๆ ไม่หวังให้หลับไปเลยเพราะยังไม่ทันได้อาบน้ำ เรื่องที่น่ากังวลใจที่สุดในตอนนี้ก็เห็นจะเป็นเรื่องลูกชายเจ้าของร้านอาหารที่เธอรู้สึกว่าทำผิดพลาดอย่างรุนแรงไป

หญิงสาวที่ได้รับทุนมาเรียนต่อในเมืองครั้งแรกก็ดีใจ เธอรีบเก็บกระเป๋ามาหาที่พักอยู่คนเดียว ครั้งแรกเธอนึกว่าจะได้ค่ากินค่าอยู่ด้วย แต่มารู้ทีหลังคนใจบุญกลับจ่ายแค่ค่าเทอมให้เธอ

สาวน้อยต้องกัดฟันทนเรียนไปเมื่อเลือกแล้วและไม่อยากให้คนที่บ้านเป็นห่วง ทั้งที่เธออยากยอมแพ้ตั้งแต่ในปีแรกเพราะสู้ค่าเดินทางและค่าอาหารการกินไม่ไหว แต่พอได้เรียนไปด้วยทำงานไปด้วยเธอก็พอโอเคขึ้นบ้าง จนพอมีเงินเก็บให้ใช้ถึงสามสี่เดือนข้างหน้าเธอก็ยิ่งฮึดสู้ทำงาน พอได้ยินว่ามีร้านอาหารชื่อดังกำลังรับสมัครพนักงานด้วยค่าตอบแทนที่สูงลิ่วเธอก็เลือกที่จะไป

เริ่มทำงานวันแรกเธอได้รับการต้อนรับที่ดีจากพวกพี่ๆ งานผู้ช่วยในครัวเธอได้รับหน้าที่นั้น แต่ต่อมาพอพี่เชฟเห็นว่าเธอดูคล่องแคล่วดีจึงอยากให้เธอได้ทริปอย่างคนอื่นๆ ด้านนอกบ้าง จึงแนะนำให้เธอออกมาเสิร์ฟอาหาร แต่โชคไม่เข้าข้างเมนูอาหารที่แพงที่สุดในร้านและมีจานเดียวต่อวันหญิงสาวกลับทำมันหล่นจากมือ จานอาหารแตกแทบไม่มีชิ้นดี แต่ที่น่าตกใจกว่าก็คือเมนูนี้แพงที่สุดในร้าน คำนวณราคาอยู่ที่หนึ่งแสนบาททำเอาหญิงสาวพูดแทบไม่ออก จำใจต้องทนทำงานใช้หนี้เมื่อไม่มีตังค์มาชดใช้ให้

"เฮ้อ..ไม่น่ามาเลย ห่างบ้านก็ห่างแถมยังต้องมาทนลำบากใช้หนี้อีก" คนบนเตียงยีหัวตัวเองเบาๆ อย่างไม่เข้าใจในโชคชะตา ไม่รู้ทำไมชอบเล่นตลกกับชีวิตเธอนักก็ไม่รู้

แอรด..

ทั้งเคและกราฟหันไปมองคนที่เดินเข้ามาใหม่เป็นตาเดียว ตามด้วยเพื่อนของเขาที่เดินตามหลังหญิงสาวทั้งสองเข้ามา

"สองคนเหรอวะ" เคถาม

"อืม กูเห็นเมื่อวานพวกมึงโอเคไงเลยบอกให้เอาเพื่อนมาด้วย" พวกเขายังไม่เคยลองแบบสามต่อสองสักที มีแต่พวกเขาสามและหญิงสาวคนเดียว อยากรู้เหมือนกันว่าแบบไหนมันจะดีกว่ากัน ชีวิตพวกเขาที่ยังคนเสพสนุกไหวก็ต้องรีบหาความสุขใส่ตัวไหมล่ะ

"นี่แอปเปิลค่ะ รุ่นน้องของจีด้า" หญิงสาวแนะนำเสียงหวาน รุ่นน้องปีหนึ่งก็สายรหัสของเธอนั่นไง อยู่ดีๆ ก็มาสนิทกันเฉยเลย สืบไปสืบมาก็รู้ว่าทำงานเหมือนๆ กันก็เลยดูคุยกันง่ายขึ้นหน่อย อาชีพแบบทั้งเธอและน้องรหัสมันไม่ค่อยมีใครมีปัญหากันเท่าไหร่หรอก ส่วนมากถ้าใครได้ตรงไหนดีก็ชวนกันไป ในเมื่อเธอลองถามเพื่อนสาวแล้วอีกฝ่ายไม่เอาก็คงต้องเป็นน้องรหัสที่เธอนึกเอ็นดู

"ให้น้องไปดูแลใครก่อนดีคะ" จีด้าถามสามหนุ่ม

"นอนลงสิ ทั้งสองคนเลยเดี๋ยวเข้าไปเอง" เจไดบอกแล้วพลางปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองไปด้วย ส่วนอีกสองหนุ่มอยู่ในท่าเตรียมพร้อมแล้วเมื่อคิดว่าจะได้กินของหวาน มีผ้าขนหนูสีขาวพันรอบเอวสอบคนละผืน กราฟนั่งดูดบุหรี่อยู่เงียบๆ ปล่อยให้เพื่อนนำไปก่อน

"ขอลองของใหม่ก่อนแล้วกัน" เจไดว่าพร้อมจับตั้งขาเรียวของแอปเปิลขึ้น เขาสำรวจมาแล้วว่าตัวเด็กสาวอายุน้อยดูยังไม่ผ่านการใช้งานมามากนัก เจไดแตะนิ้วกลางเข้าที่ปากของตัวเองก่อนจะนำไปสอดในร่องสวาท เพียงแค่นั้นร่างเล็กก็ครางออกมา

"อื้อ..สะ..เสียว"

"ยังไม่ได้ทำอะไรเลยสาวน้อย" ถึงปากว่าไม่แต่นิ้วร้ายของเขานั่นแหละมันขยับเข้าออกไม่หยุด เจไดกัดปากตัวเองอย่างได้ใจที่ได้เห็นใบหน้าสวยๆ นั้นบิดเบ้ จีด้าอ้าปากงับลงที่ยอดอกของน้องรหัสเพื่อลดความตื่นเต้นให้เธอ แต่ยิ่งทำเอาร่างเล็กของแอปเปิลนั้นบิดเร้าไปมา

"อ๊า..แอปเปิลเสียวค่ะพี่จีด้า"

"คุณทั้งสามจะทำให้เราได้ขึ้นสวรรค์ด้วยนะ"

ร่างบางจำยอมพยักหน้าอย่างเข้าใจเพราะไม่เคยมีแขกคนไหนทำกับเธอแบบนี้สักทีเลย ส่วนมากก็เอาพวกเธอให้มันจบๆ แถมยังไม่เคยเรียกอารมณ์ก่อน จะผิดไหมถ้าเธออยากให้คนเหล่านี้เป็นคนพิเศษของขึ้นมา

"ไอ้กราฟ น้องมันมองมึง" เจไดบอกเพื่อนเมื่อเห็นคนที่นอนครวญครางเสียวมองไปทางเพื่อนตัวเองไม่หยุด

กราฟที่สูบบุหรี่เสร็จแล้วเดินไปหาร่างเล็กพลางมองสำรวจร่องสวาทที่เจไดถอดมือออกไปแล้ว เพื่อนเขาช่วยเบิกทางจนน้ำหวานไหลเยิ้มออกมา มือหนาเอื้อมมือไปเปิดลิ้นชักแล้วฉีกเครื่องป้องกันขึ้นสวมใส่

"ใหญ่จังเลยค่ะคุณกราฟ"

"ขอบใจ แต่ฉันไม่ชอบคนเรียกชื่อ"

ปึก!

กรี๊ดดดด..!!!

ร่องรักที่ยังคงคับแน่นอยู่แทบแตกออกจากกันเป็นเสี่ยงๆ เมื่อโดนกระแทกเข้ามาในคราเดียวจนเธอปวดแสบไปหมด กราฟโยกสะโพกหนักหน่วงเข้าใส่ร่องรักนั้นราวกับต้องการลงโทษที่บังอาจมาเรียกชื่อของเขาราวกับรู้จักกัน เขาไม่ใช่ไอ้เจและไอ้เคที่จะยอมปล่อยผ่าน เขาถือว่าไม่ใช่คนชนชั้นเดียวกันกับพวกเธอเหล่านี้ การที่เขาลงมาเล่นด้วยก็ถือว่าเป็นบุญของพวกเธอแล้ว

ปึก! ปึก! ปึก!

"อื้อ.." สาวน้อยหน้านิ่วทันทีทั้งเจ็บทั้งแสบแถมยังจุกท้องน้อยในคราเดียวกัน ทำไมมันไม่เหมือนอย่างที่พี่รหัสเคยคุยกับเธอไว้ว่าพวกเขาอ่อนโยน ทำไมถึงไม่ใช่อย่างที่พูดกัน

ปึก! ปึก! "อ๊า.. " กราฟที่รู้สึกพึงพอใจในร่องฟิตๆ นี้อยู่บ้างแต่ไม่ชอบใจในตัวเธอ เขาไม่ผ่อนแรงลงเลยสักนิด ตามองที่ร่องรักเริ่มเปลี่ยนเป็นสีเป็นแดงเถือกเพราะฝีมือของเขาเอง

จีด้าที่ไม่รู้จะทำยังไงดีในเมื่องานพวกเธอมันก็แบบนี้ ถือว่าเป็นคราวซวยของน้องรหัสไปก็แล้วกัน

"จีด้าขึ้นมานี่" เจไดที่นอนลงไปรั้งตัวเธอให้ขึ้นมานั่งบนตัวเขาแทน หญิงสาวก็จัดการใช้ปากฉีกถุงยางอนามัยอย่างรู้งานแล้วใช้ปากรูดลงไปให้เขา ก่อนที่เธอจะจับท่อนเอ็นนั้นยัดเข้าไปในร่องของตัวเองจนสุด

ตับ!

"อื้อ..." ยังดีแค่ไหนที่เธอได้คุณเจไดและได้เป็นคนคุมเกมเอง เพราะฉะนั้นเธอจะไม่มีทางเจ็บแน่นอน แต่คนข้างๆ นี่สิทั้งร้องทั้งกรี๊ด ทั้งส่งสายตาเว้าวอนก็ยังไม่เห็นว่าคุณกราฟจะหยุดมันเลย

เคที่ทนต่อความหนวกหูไม่ไหวเดินมาที่ข้างเตียงแล้วจัดการยัดท่อนเอ็นใหญ่เข้าไปในโพรงปากของหญิงสาวแอปเปิลให้มันจบๆ แรงกระแทกจากกราฟทำให้จังหวะรูดท่อนเอ็นของเขามันเสียวสยิวไปด้วย

เสียงครางเสียงร้องไม่รู้ว่าของใครเป็นของใครดังขึ้นแข่งกันทั่วห้อง ซึ่งพอฟังดูดีๆ แล้วมันก็ไม่ต่างจากห้องเชือดเท่าไหร่เลย

"พี่จีด้า..ฮึก"

เธอเองก็รู้สึกสงสารน้องรหัสจับใจแต่จะทำยังไงได้ ได้แต่ส่งสายตาให้รุ่นน้องขมิบร่องตัวเองบ่อยๆ เขาเหล่านั้นจะได้รีบเสร็จเร็วๆ จวนเวลาผ่านไปสามชั่วโมงเสียงร้องครวญครางในห้องจึงหยุดลง