Chapter 13
1701 Words
Visible
Chapter 13
Malalagot ako pag nakita sya ng stepmom ko.
Alam kong masasaktan na naman ako pag nalaman ng babaing yun na nagpapasok ako ng ibang tao sa bahay namin.
“What are you---“ pero agad kong tinakpan ang bibig nya.
Saka ko ini-lock ang pinto ng kwarto ko saka ko narinig ang boses ng stepmom ko na sa tingin ko ay nakapasok na sa loob ng bahay.
“SNOW!!!” she called.
Nagsalubong naman ang kilay ni Jungkook na ngayon ay tinatakpan ko parin ang bibig.
Tinanggal nya ang kamay ko sa bibig nya and whispered.
“Sino yun? Bakit tayo nagtatago?” he asked.
“Ang stepmom ko…” I whispered. “Wag kang maingay…pagagalitan na naman nya ako pag nakita ka nya dito…”
Napalundag pa ako nang biglang kumatok sa pinto ang babaing yun.
“SNOW!!!” she yelled. “LUMABAS KA DYAN AT MAGLUTO KA NA NG HAPUNAN!!”
Napatingin naman sa akin si Jungkook.
“Ganito ba sya lagi sayo?” he asked.
I nod.
“SNOW!!!” ang sigaw parin ng stepmom ko habang parang halos magigiba ang pinto ng kwarto ko dahil sa lakas ng kalabog nya doon.
“O-opo M-mama…!” ang sagot ko trying to keep my voice calm. “L-lalabas na po ako!”
At hindi ko alam pero…
Siguro sa takot…
O siguro sa hiya narin kay Jungkook at kailangan nya pa akong makitang ganito…
Ay parang may namumuong luha sa mga mata ko…
“LINTIK! DALIAN MO! GUTOM NA AKO!! BWISET NA BATANG ITO! WALA KA TALAGANG KWENTA!!” ang sigaw parin nya saka ko narinig ang mga yabag nya na mukhang paalis na.
Binitiwan ko naman ang bibig ni Jungkook at tumayo na.
Saka ko pinunasan ang mga luhang namumuo sa mga mata ko.
“L-lalabas muna ako…” I said. “W-wag kang mag-alala, ilalabas kita sa bahay na ‘to”
Yun lang at lalabas na sana ako pero…
Hinila nya ako at itinaas ang sleeve ng damit ko at tumambad uli ang pasa na yun sa braso ko.
“Sya ba ang gumawa nito sayo Snow?” he asked in a grim expression. “Sya ba ang dahilan kaya nagkakapasa ka?”
Hindi ako makapagsalita.
“God damn it!” nagmura sya kaya napatingin ako sa kanya.
At natigilan ako…
Dahil yun ang unang beses…
Na nakita ko syang magalit…
“TELL ME SNOW!” he yelled. “Sya ba ang gumawa nito?! Binubugbog ka ba ng stepmom mo?!”
At hindi ko na napigilan…
Pero…
Isa-isang tumulo sa mga pisngi ko ang mga luhang iyon…
“Oo!” ang umiiyak kong sigaw. “Pero ano ngayon? Anong magagawa ko?! Sya ang bagong asawa ng Papa ko kaya hindi ako makawala sa kanya!”
Natigilan naman sya sa sinabi ko.
“Sige na…” saka ko pinunasan ang mga luha sa pisngi ko. “K-kailangan ko pang magluto ng hapunan…d-dito ka muna. Sasabihan nalang kita pag pwede ka ng lumabas…”
Hindi naman sya nagsalita nang maglakad na ako papunta sa pinto ng kwarto ko at lumabas.
Isinarado ko ang pinto ng kwarto ko at nagpunta na sa kusina para magluto.
Pero pagdating ko doon…
“BAKIT ANG TAGAL-TAGAL MONG LUMABAS SA KWARTO MO HA?!” ang sigaw na yun ng stepmom ko ang nadatnan ko habang may hawak syang walis.
I trembled with fear.
“K-kasi po---”
“HALIKA DITO!” saka nya ako sinabunutan at kinaladkad sa may lababo. “AYAN! MAGLUTO KA NG HAPUNAN HINDI YUNG KUNG ANU-ANO ANG PINAGGAGAWA MO SA BUHAY MO! BWISET KANG BATA KA!”
“S-sorry p-po…” I cried.
“WALA KA TALAGANG KWENTA! PINAPALAMON KA NA NGA WALA KA PANG NAITUTULONG SA BAHAY NA ‘TO!!” saka nya itinaas ang walis na hawak nya at handa na nyang ipalo sa akin yun.
Pumikit naman ako para tanggapin ang palo nya.
Pero…
“SINO KA?!” ang sigaw ng Stepmom ko.
Napabukas naman ako ng mga mata at nanlaki ang mga mata ko nang makitang…
“Try to touch even a single strand of her hair and I swear you’ll regret it”
Si Jungkook Jeon.
Nakatayo sya sa harapan ko habang hawak ang walis na ipapalo sana sa akin ng stepmom ko.
Agad namang nanlaki ang mga mata ng stepmom ko lalo na nang makita ng mabuti si Jungkook.
“I-Ikaw…” my stepmom looked at him with shock. “T-teka…ikaw ba yung…ikaw ba yung sikat na leader ng BTS?! S-si…a-ano…si Jeon Jungkook?!”
“Yes” Jungkook said in grim expression. “At hindi ko na kailangang sabihin sa’yo kung ano ang kaya kong gawin pag sinaktan mo pa uli si Snow.”
Namumutla namang napaatras ang stepmom ko at nabitawan ang walis.
“A-ano…”she couldn’t talk.
Samantalang napatulala naman ako sa gwapong mukha na yun.
Did he just…
…protect me from my stepmom?
Pero nang lumingon sya sa akin at inalalayan nya akong tumayo ay tama nga…
Totoo nga…
Totoo ngang pinrotektahan nya ako…
At hindi ko alam pero…
He looked at my stepmom’s pale face. “If you ever hurt her again, I swear to God, I’ll sue you”
...ito ang unang pagkakataon sa buong buhay ko na may pumrotekta sa akin.
Na may nagparamdam sa akin na hindi pala ako dapat na sinasaktan.
Na dapat ay pinoprotektahan ako.
Next day…
Ako si Snow Sanchez.
Ang babaing nangako sa sarili nya na hindi na magtitiwala pa kahit kanino.
Ang babaing nangako sa sarili nya na hindi na magpapasok ng iba sa mundo nya.
Ikinulong ko ang sarili ko sa sarili kong mundo.
Pero…
Pero…
Anong ginagawa ko ngayon sa bleachers sa loob ng gym habang nanunuod sa basketball game ni Jungkook?
At bakit…may hawak akong bottled mineral water…at may balak akong ibigay sa kanya ito after ng laro nila?
Tama.
Ginagawa ko lang ito dahil sya ang tumapos sa pambubugbog sa akin ng stepmom ko.
After ng insidenteng nangyari kagabi ay hindi ko inaasahan ang mangyayari.
Bigla nalang bumait sa akin ang stepmom ko.
Hindi na nya ako binubugbog at sya na ang gumagawa ng halos lahat ng gawaing bahay.
Dahil narin siguro sa natakot sya sa banta ni Jeon Jungkook.
*PRRRRRRRRRRRRRRTTTTT!!!*
Napapitlag pa ako nang marinig ko ang pito na yun na nagsasabing tapos na ang laro.
At nakita kong naglalakad na papunta sa gilid ng court ang gwapong lalaking yun na pawis na pawis sa suot nyang jersey.
Nanginginig naman akong tumayo mula sa bleachers.
At hindi ko alam kung bakit kinakabahan ako.
Lalapit na sana ako pero…
“KKKKKKKYYYYYYYYYYYYAAAAAAAAAAAAAAAAAHHHH!! JUNGKOOK OPPPAAA!!!”
Bigla nalang sya pinalibutan ng mga fangirls na kanina pa pala nakaabang sa kanya sa gilid ng court.
“Oppa! Itong mineral water o!”
He smiled. “Thank you”
“Oppa! Towel o!”
“Oppa! Pawis na pawis ka ah, gusto mo ako ang magpunas ng pawis mo?”
“Oppa! Ang galing mo palang maglaro ng basketball. Mas nakaka-inlove ka tuloy!”
At lahat ng mga babaing yun ay nginingitian nya at tumatango sya sa lahat ng sasabihin nila.
Napatingin nalang ako sa hawak kong mineral water.
Sa tingin ko hindi ko na maibibigay yun dahil sa dami ng mga nakapalibot sa kanya. At sa dami ng mineral water na ibinigay sa kanya ay siguradong hindi na nya tatanggapin ang hawak-hawak ko.
Kaya tumalikod nalang ako at naglakad paalis.
Pero…
“SNOW!”
Napatigil ako sa paglalakad.
Tinawag nya ako.
Pero hindi ako lumingon. Nagpatuloy lang ako sa paglabas ng gym.
“Snow!”
And then…
I felt someone grab me kaya napalingon ako sa taong yun.
At ang nakaharap ko ay ang gwapong mukha ni Jeon Jungkook na hinihingal habang nakatingin sa akin.
“Grabe. Kanina pa kita tinatawag pero hindi mo ako naririnig.” Ang hinihingal parin nyang sabi.
Teka…
Hinabol nya ako…?
“A-anong ginagawa mo dito?” ang natutulala kong tanong. “B-baka hanapin ka ng mga fans mo”
Oo.
Bakit nya iniwan ang mga fans nya at tumakbo papunta sa akin?
He smiled.
At biglang bumilis ang takbo ng puso ko nang ngumiti sya.
“Aaaiiiisssshhh…” ang sabi nya in a korean accent. “Syempre mas pipiliin kita kesa sa mga fans ko”
Bigla akong namula sa sinabi nyang iyon.
“S-so…bakit ka nga ba nasa bleachers kanina? Hindi ka naman nakasuot ng PE uniform kaya alam kong wala kayong---”
“Eto” ang hindi ko makatinging sabi saka inilahad sa kanya ang mineral water. “G-gusto ko sanang ibigay sa’yo ‘to”
Pero hindi sya nagsalita.
Nakatulala lang sya sa hawak kong mineral water na para bang yun na ang pinakamagandang bagay na nakita nya sa buong buhay nya.
Napatingin naman ako sa kanya.
“A-ayaw mo? Oo nga naman, marami ka ng natanggap na mineral---”
“Akin na ‘to!” saka nya biglang hinablot yun sa kamay ko.
Napatitig naman ako sa kanya.
At ang itsura nya…
Nakatingin lang sya doon sa mineral water at mukhang ang saya-saya nya.
“P-pasasalamat ko sa’yo yan dahil…dahil…ipinagtanggol mo ako sa stepmom ko…” ang hindi ko makatinging sabi.”S-sige, b-bye!”
Saka ako nagmamadaling tumalikod at naglakad paalis pero…
“Snow…” he called my name.
Napatigil naman ako sa paglalakad at napalingon sa kanya.
And I felt my cheeks burning when I saw him…
…smiling at me.
“Gahm-sah-hahm-ni-da…” he said.
“Huh?”
Ngumiti sya lalo. “I said thank you…Thank you for this gift, sarang…”
Napatulala naman ako sa gwapo nyang mukha.
Pero agad akong tumalikod. “W-welcome!”
Saka ako namumulang tumakbo paalis.
to be continued...
*Gahmsamnida - Thank you
- Writer
