Chapter 15
1003 Words
Visible
Chapter 15
Next day…
Tahimik ang hapung iyon habang nakaupo ako sa upuan ko at nagbabasa ng aklat sa loob ng classroom.
Pero…
“Naaasar talaga ako sa pagmumukha ng Snow na yan”
“Oo nga, bakit ba natin sya naging classmate ha?”
“At hindi ko talaga maintindihan kung bakit pa sya nagustuhan ni Jungkook”
“Hindi naman sya ganun ka-interesting. Ang boring nga ng mukha nya eh”
At sumunod doon ang tawanan.
Hindi ko na talaga matatagalan ‘to.
Marahas akong tumayo sa kinauupuan ko at ibinagsak sa desk ang aklat na binabasa ko.
Natahimik naman ang mga babaing nagtatawanan sa tabi ko at sabay na napatingin sa akin.
Tinitigan ko lang sila ng masama bago ako naglakad paalis.
Maghahanap nalang ako ng lugar kung saan mai-enjoy ko ang pagiging invisible ko.
Pero…
Nung nasa harapan na ako ng classroom ay…
*Your Jungkook Oppa! Your Jungkook Oppa!*
Bwiset.
*Your Jungkook Oppa! Your Jungkook Oppa!*
Napapikit nalang ako at napahawak sa sentido ko.
Alam nyo yung feeling na intense na nga ang eksena tapos bigla mo nalang maririnig ang weird na ringtone na yun?
*Your Jungkook Oppa! Your Jungkook Oppa!*
Kaya ngayon ay nakatingin na sa akin ang lahat ng classmates ko.
“Hello?” ang agad ko ng sagot bago pa ako tuluyang mapahiya sa mga classmates ko.
“Sarang!” ^___^ ang sagot nya sa kabila.
“Ano?”ang sagot ko kahit na hindi ko parin alam kung ano ang meaning ng sarang.
“Labas ka sa room nyo” he said. “May surprise ako sa’yo”
“Ano na nama—“
*toot-toot*
Okay, binabaan ako ng phone.
Ays, ano naman ba ‘to ha?
Pamartsa nalang akong naglakad palabas ng classroom.
Pero…
Napanganga ako sa nadatnan ko sa labas.
Sa gitna ng hallway, nakita ko ang pitong lalaking iyon.
Oo, ang BTS at naka-school uniform silang lahat.
At…
…sa harapan ko…ay biglang…
…nagsimulang kumanta si Jungkook…
“I want to be your oppa
I’m so hungry for your love
I want to be your oppa
I’ll have you, just watch…”
“KYYYYYYYYYYYYAAAHHHH!!” ang tilian sa paligid.
Pero nanatili akong natutulala sa may pinto.
At nagsimula silang sumayaw…
“Why are you shaking up my heart?
Why are you shaking up my heart?
Why are you shaking up my heart?
Shaking up, shaking up…”
Hindi ako makagalaw…
"(Dad) Just how exactly did dad ask mom out?
Should I write you a letter?
What is this? I become like dust in front of you
You make me so angry and mad for no reason…”
At nandito na naman ang pakiramdam ko na bumibilis ang t***k ng puso ko habang nakatingin sa gwapong mukha ng lalaking iyon…
“I’m serious but you make me into a loser, who picks fights with you
Why do I care so much about you?
You’re making a big boy act like a little kid…”
At hanggang ngayon ay iniisip ko parin kung bakit nya ginagawa ang lahat ng ito…
Kung bakit nya ginagawa ang lahat ng ito para sa akin?
“ABCDEFGH Hakuna Matata
Your profile picture is the same but why do I keep checking it?
But don’t misunderstand; I’m not an easy guy
I’m getting nervous, I’m getting nervous…”
Buong buhay ko ay pinilit ko lang maging invisible…pero paano nya ako nakita?
“Who are you? Are you that great?
Why do you keep teasing me?
Just stop now, hold up, hold up…”
Tama.
Sino ba ako?
Ako lang si Snow Sanchez.
Ako lang si Invisible snow.
Pero bakit mo ginagawa ‘to para sa akin?
“Hold me tight before I kiss you
Before my heart lets you go
Say what you want
Say what you want
What is it that you really want?”
Ang gusto ko lang ay mapag-isa. Hindi mo ba kayang ibigay yun sa akin?
“Hold me tight before I kiss you
Before my heart lets you go
Say what you want
Say what you want
What is it that you really want?”
Ang gusto ko lang ay magkulong sa sarili kong mundo. Pero bakit mo parin pinipilit buksan ang mundong iyon?
Nagtaas ako ng mukha at napatulala sa gwapo nyang mukha lalo nang makita kong naglalakad na sya papunta sa akin.
At habang hawak-hawak ang isang red rose ay kumakanta syang naglakad papunta sa akin.
“I want to be your oppa
why don’t you know my heart for you?
Even if you ignore me
Even if you act cold, I can’t push you out of my mind…”
At ngayon ay nakatayo na sya sa harapan ko habang nakangiti parin syang kumakanta.
“I want to be your oppa
I will be your man, just watch
So that my heart can touch yours
I will run to you right now…”
Napakuyom ako ng kamay at nandidilim ang mukhang napayuko.
“Tama na…” I whispered.
“Hold me tight---“
“I had enough!” I yelled dahilan para mapatigil silang lahat.
Natahimik naman ang paligid at lahat sila ay napatingin sa akin.
At ganun din si Jungkook na nawala na ang ngiti na napatitig sa akin.
“Tama na!” ang sigaw ko uli.
“Snow---” he tried to reach me pero agad akong umatras.
Saka ako nagtaas ng mukha.
At nakita ko na unti-unti syang natigilan.
“S-snow…?” he whispered. “B-bakit ka umiiyak?”
Oo.
Umiiyak ako.
Pero hindi ko alam kung bakit…
Bakit ba ako umiiyak?
Bakit tumutulo ang mga luhang iyon?
Dahil ba…
Dahil ba sa…
Pero agad na akong tumalikod at walang salitang tumakbong paalis.
to be continued...
- Writer
