Chapter 3: Granting Her Dream Debut
1790 Words
Mabilis na binawi ni Santa ang tingin buhat sa kanyang Ninong Leon at sa loob-loob ay ang tuwa sa ibinalita nitong pagtulong para matupad ang pangarap niyang debut.
"Ipagtimpla mo nga kami ng kape, Santa," utos ng ina sa kanya na mabilis niyang kinatalima.
Sa sayang nadarama ay tila nawala ang gutom niya at masiglang nagtungo sa kusina upang magtimpla ng kape.
Buhat roon ay pilit na sinisilip ang kanyang Ninong Leon at ang kanyang ina. Mukhang magkakilalang-magkakilala ang mga ito samantalang ngayon niya lang naman nakita ang lalaki. Medyo nauulinigan pa niyang pinag-uusapan ng dalawa hinggil sa pagkamatay ng kanyang ama.
Saktong kalalapag niya sa maliit na lamesita sa harapan ng mga ito ang tinimplang kape ng mag-ring ang kanyang de-keypad na cell phone at mabilis 'yong sinagot pero laking dismaya nang muli itong nag-hang at kinailangan pa niyang baklasin ang battery nito saka ibalik muli para gumana ulit.
"Nakakainis!" banas na turan sa kawalan ni Santa sa sobrang prustrasyon. Hindi niya alam na kanina pa pala siya pinagmamasdan ng kanyang ninong.
Maya-maya ay inilabas nito ang dalawa nitong cell phone. Namangya siya sa gara ng nga gadget nito.
"Akin na ang cell phone mo," ani Leon kay Santa sabay lahad ng palad nito.
Nanatiling nakatingin ang babae na tila ayaw ibigay ang lumang cell phone nito pero hindi nagtagal ay inabot rin nito.
Mabilis niyang tinanggal ang sim card nito at sunod na kinalikot ang isa niyang smart phone. Kinailangan niya lang burahin ang ilang contacts niya roon bago isinalpak ang sim card ng inaanak saka ibinigay 'yon dito.
Nanlalaki ang mga mata at hindi makapaniwala.
"Medyo luma na rin 'yan pero kompara sa cell phone mo na ito ay maayos pa naman," turan niya sa inaanak na noon ay hindi makapaniwalang may bago itong cell phone.
"T-Talaga, n-ninong, akin na po ito?" namamanghang tanong ni Santa sa kanya.
"Yup, early gift ko na 'yan sa 'yo, alam kong sa edad mong 'yan at kakailanganin mo ang cell phone na madaling sagutin ang tawag ng barkada," nakangiting biro pa kay Santa.
"Salamat po, ninong," masiglang turan nito sa kanya at nagtungo sa mesa sa may kusina nila at binusisi ang binigay na cell phone.
"Naku, Leon, salamat sa binigay mong cell phone, matagal na ring inuungot iyang si Santa na bilhan ko kasi marami na siyang research na ginagawa sa eskwela nila, natatakot pa man din ako dahil minsan inaabot siya ng alas-dies sa computer shop diyan sa labasan," wika ni Celia.
Isipin pa lamang ni Leon na naglalakad sa ganoong lugar ang tulad ni Santa sa gabi ay napakadelikado na.
"Wala 'yon, may isa pa naman akong cell phone, iniwan ko lang sa UK kasi hindi ko rin naman magagamit 'yon dito," paliwanag niya kay Celia.
Pagbaling sa kinaroroonan ni Santa ay mukhang tuon ang buong atensyon nito sa cell phone na bigay.
"Sa susunod na taon ay magkokolehiyo na siya, hindi ko nga alam kung makakapagpatuloy pa siya sa pag-aaral. Sapat lang kasi ang kita namin sa pagtitinda ng kakainin sa ibibili namin ng panibago naming tinda, pagkain namin sa araw-araw, bayad sa tubig at kuryente. Kung magkakaroon man ng extra ay sapat lang para mabilhan ko siya ng bagong damit. Alam mo naman ang kabataan ngayon, madaling mainggit sa kung ano ang meron ng iba. Naiintindihan naman ako ni Santa pero dumarating rin sa punto na nagdadamdam ito dahil sa hirap ng buhay namin. Kung hindi lang maagang binawi sa 'min si Crisanto baka kahit papaano ay mas maayos ang kalagayan naming mag-ina," naiiyak na kuwento ni Celia.
"Hindi ba kayo umapela sa kompanya niya noon?" usisa niya rito.
"Kinakailangan naming kumuha pa ng abogado, ni pampalibing nga sa kanya ay hirap kami, 'buti na lamang at nag-ambag-ambagan kami rito at nagawa namin ng paraan na mailibing siya ng maayos," bigay-alam pa ni Celia.
Hindi na nagpatumpik-tumpik pa si Leon at inilabas ang kanyang wallet. Sampung libo lang ang laman ng wallet dahil 'yon lang ang inilabas sa nadaanang ATM machine dahil hindi naman siya usually nagdadala talaga ng cash. Naisip lang niya na baka may kakilalang nag-iinuman sa kanto ay may pambigay man lang siya.
Inilipag niya ang lilibuhing pera sa lamesa bagay na kinalaki ng mga mata ni Celia.
"Tulong ko 'yan sa inyong mag-ina, huwag kang mag-alala dahil tutuparin ko ang debut na gusto ni Santa," pangako pa niya kay Celia na noon ay punong-puno ng pasasalamat ang mga mata nito.
"Santa, tama na ang kakakalikot mo sa cell phone, halika raw rito at may itatanong ang ninong mo," dinig na tawag ng kanyang ina.
Nagmadaling tumalima si Santa at tinungo ang kinaroroonan ng ina at ninong.
"Maupo ka dahil gusto raw malaman ng ninong mo kung anong gusto mong mangyari sa debut mo?" turan ng ina.
Nagningning ang mga mata ni Santa at naalala ang mga ini-imagine na gawin sa kanyang debut.
"Gusto ko, inay, sa may plaza ganapin para malawak. Maganda ang dekorasyon, iyong napapanuod ko sa mga TV na maraming ballons at bulaklak. Siyempre maraming pagkain at malaking cake—" putol na wika ni Santa nang maramdaman niya ang pagsipa ng ina. "Aray ko naman, inay!" bigla ay angil.
"Anak, para namang nag-i-imagine ka lang, ipapaalala ko sa 'yo, hindi tayo mayaman anak!" gilalas na bara ng ina sa mga gusto niyang mangyari sa debut niya.
"No, ayos lang Celia, hayaan mo si Santa magdesisyon sa kanyang big day," singit ni Leon sa bangayan ng mag-ina. Gusto rin kasi niyang maranasan ni Santa ang ganoong bagay tutal ay kaya naman niyang ibigay 'yon sa kanya. "Magandang gown, hindi mo ba gusto?" untag na tanong kay Santa.
"Gustong-gusto po, ninong," maligayang wika.
"Ano pang gusto mo?" himok pa niyang magkuwento lamang siya.
"Siyempre hindi mawawala ang 18 roses at 18 candles," anang ni Santa habang nakikinikinita sa balintataw ang pagkamangha ng mga kaklase at kaibigan sa ganda niya sa araw ng kanyang debut.
"Mukhang matagal mo talagang pinaghandaan ang debut mo, a," puna niya na kinatawa ng inaanak na dalaga na pala.
"Magpasalamat ka sa ninong mo," utos ng kanyang ina.
"Salamat po ulit, ninong," aniya kay Leon. Medyo naiilang siya na tawaging ninong ito pero dahil kita ang mapanuring tingin ng ina ay wala siyang nagawa kundi sumunod sa utos nito.
***
Wala na ang Ninong Leon niya sa kanilang bahay ay hindi pa rin makapaniwala si Santa sa hinatid nitong swerte. Paano ba naman kasi ay nagkaroon na siya ng mamahaling cell phone ay matutupad pa ang pinapangarap na debut.
Dahil nagtungo pa rin ang ina sa palengke kahit hapon na upang ibenta ang natitira pang kakanin ay minabuti ni Santa na magkulong sa silid upang pag-aralan ang cell phone na bigay sa kanya ng kanyang Ninong Leon.
Nang sumagi ang guwapong mukha nito sa isipan ay mabilis na hinalungkat ang photos ng cell phone at doon ay tumambad ang kuha nito sa iba't ibang lugar. Namangha siya sa ganda at modernong lugar na kinaroroonan nito.
"Engineer pala siya?" bulalas nang makita ang isang larawan nito na nasa isang ginagawang building habang hawak ang isang malaking papel.
Humanga si Santa sa kanyang ninong, mukhang hindi na nito nabura ang larawan nito bago 'yon ibigay sa kanya.
"Ang guwapo pala ni ninong," usal niya sa kawalan habang hinahalungkat ang mga pictures nito sa gallery ng phone na ibinigay nito hanggang sa matigilan siya nang kakita ang isang babaeng blonde na kasama nito. Unang tingin pa lamang sa larawan ay malalamang may something na sa mga ito.
Bigla ay tila may kumirot sa kanyang puso na hindi niya maipaliwanag.
Mabilis na pinatay ang cell phone at napatitig sa kanilang kesame, doon ay kita ang naghahabulang mga butiki. Muli niyang binuksan ang cell phone ngunit iniwasan na niyang tingnan ang mga photos nito. Buburahin sana ang nga 'yon pero naisip na baka kailanganin pa nito kaya pagpapaalam na muna.
Maya-maya ay biglang nag-ring ang hawak na cell phone at agad na sinagot nang makita ang kaibigang si Lailani ang natawag.
"Hello, beshy," maarteng sagot rito.
"Himala hindi na naman na-dead ang cell phone mo!" bulalas nito.
Natawa ng malutong si Santa.
"Aba, natawa ka pa ngayon, mukhang iba ang tono ng text mo kanina na baka hindi matuloy ang debut mo kasi blah blah blah at may paiyak-iyak na emoticon ka pa tapos ngayon natawa ka na," bulalas na turan ng kaibigan sa kabilang linya.
"Alam mo beshy, dumating kasi ang ninong ko kanina at sinabi na siya ang sasagot sa debut ko," excited na kuwento sa kaibigan.
"Weh! May ninong ka pala, akala ko ay hindi ka pa bininyagan," natatawang biro ni Lailani.
"Gaga, three month nga lang daw amo noong pabinyagan nila ako," bara sa kaibigan dahilan upang mas lalo itong matawa.
"Alam mo ba, beshy, ang guwapo ng ninong ko at mukhang ang yaman," kinikilig na kuwento kay Lailani na napukaw na ang pansin nang marinig ang kanyang sinabi.
"Hindi nga, anong mas guwapo sila ni Kim Soo-hyun?" untag nito bagay na kinatahimik niya.
"O-M-G!" tiling bulalas ng kaibigan sa kabilang linya. "So, guwapo nga ang ninong mo," anito nang mapagtantong seryoso siya. Sa tuwing kasi magtatanong ito hinggil sa lalaki ay lagi nitong inihahambing kay Kim Soo-hyun na agad naman niyang nasasagot na ang Korean actor ang mas guwapo pero nang tanungin nito at inihambing sa kanyang ninong ay hindi siya nakasagot. "Para tuloy gusto kong makita ang ninong mo, baka siya na ang hinihintay kong Prince Charming para maiahon ako sa kahirapan," bulalas ni Lailani.
"Matanda na po siya," gagad niya rito.
"Sabi mo guwapo tapos sasabihin mong matanda na," palatak nito.
"Kasing-edad kasi siya nina inay at itay," aniya sa kaibigan.
"Kahit na basta maiaahon niya ako sa hirap," giit ni Lailani sabay tawa ng malakas.
"Hay, ewan ko sa 'yo, puro ka biro!" aniya saka papatayan sana ito ng tawag nang humirit ito ng tanong.
"Teka, mukhang tuloy-tuloy ang usapan natin, mukhang hindi na namamatay ang cell phone mo, a?" puna pa nito.
"Binigyan kasi ako ni ninong ng cell phone," bigay-alam niya rito na mas lalong kinamangha ng kaibigan nang biglang nawala ito sa linya at busy tone na ang naririnig. Mukhang ang cell phone naman nito ang na-lowbat.
Muli siyang nangalikot sa cell phone at sa pagkakataong 'yon ay napunta siya sa video. Tatlo lang naman ang naka-save roon pero halos mapatakip siya ng mga mata nang makitang mukhang hindi angkop para sa kanya ang laman ng video.
Napalunok siya ng makailang beses bago sinubukang buksan ang isang video.
Mabilis na nag-init ang kanyang katawan nang makitang nagtatal*k na pares ang laman noon. Kakaibang sensasyon at damdamin ang umalipin sa kanya sa napapanuod at habang natutuon ang buong atensyon sa pinapanuod ay hindi maiwasang maalala ang guwapong mukha ng kanyang ninong.
- Writer
