พิกุลตั้งใจทำงานเหมือนอย่างที่เป็นมาตลอดแต่ใครจะรู้ว่าภายในใจเธอกำลังว้าวุ่นและล่องลอยมากแค่ไหน ตั้งแต่ที่อัศวินกระหน่ำโทรหาเธอเมื่อสามวันก่อนเธอก็ติดต่อเขาไม่ได้อีกเลย
สามวันที่แล้วคือวันที่พิกุลไปถ่ายงานสินค้ายี่ห้อหนึ่งตามที่พี่ปาร์ตี้เสนอ แต่เพราะเจ้าของแบรนด์บอกว่าอยากเลี้ยงกองก่อนกลับบ้านทำให้มีการไปกินดื่มกัน
และเหมือนว่าพิกุลจะไม่ได้ดื่มนานไปหน่อย ทำให้เมื่อดื่มไม่กี่แก้วเธอก็เมาหลับไปแล้ว กว่าพี่ปาร์ตี้จะมาปลุกก็เป็นเวลาเกือบสี่ทุ่มบนห้องพักชั้นบนของร้านนั้น ซึ่งพิกุลไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าตัวเองขึ้นไปนอนบนนั้นได้อย่างไร
“กุลนี่มัน-”
“หื้ม” พิกุลเงยหน้าจากหน้าจอโทรศัพท์ที่พิมพ์ ๆ ลบ ๆ อยู่หลายรอบแต่ก็ไม่กล้าส่งข้อความไปหาอัศวินเพราะตลอดสามวันนี้เธอโทรไปเขาก็ไม่รับ ไหนจะข้อความที่ถูกขึ้นอ่านแล้วแต่ไม่มีการตอบกลับ
พิกุลวางโทรศัพท์ของตัวเองลงก่อนจะชะเง้อมองโทรศัพท์ของไข่มุก ก่อนที
