คุณหมอของมาเฟีย

สวยเกินความจำเป็น

พวกผู้ชายนี่เข้าใจยากชะมัด เหม่ยหลีคิดในใจพลางดึงแขนเจ้าพ่อออกมาจากประตูโรงพยาบาล

“นี่ ที่บอกว่ากินข้าวเย็นนี่ยังไง” เจ้าพ่อถามขณะที่นั่งทานข้าวที่ร้านอาหารใกล้ๆ โรงพยาบาลภักดีอีสาน

“อดัมนัดฉันไว้ตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ ว่าเย็นนี้จะไปดินเนอร์กัน ฉันตอบตกลงเขาไปแล้ว” เหม่ยหลีชิงบอกเจ้าพ่อว่าได้ตอบตกลงเขาไปแล้วนั่นก็จะทำให้เขาไม่สามารถบอกให้เธอไปปฏิเสธอดัมได้

“เธอคิดอะไรอยู่เหม่ย เด็กนั่นมองเธอแบบไหนเธอรู้ตัวหรือเปล่า” เจ้าพ่อเริ่มเปิดประเด็นถกเถียงเรื่องอดัมขึ้นมา

“อดัมก็เป็นอดัมค่ะ เขายังเด็กและแค่อยากอ้อน” เหม่ยหลีพูดคำพูดที่เหมือนจะเคยพูดกับเขาไปแล้วครั้งหนึ่งให้เขาฟังอีกที

“เด็กนั่นไม่ได้เอยากเป็นแค่หมาของเธอ มันอยากเป็นผัวเธอ” เจ้าพ่อเริ่มหงุดหงิดหนักและพูดจาเถื่อนๆ ออกมาโดยความหัวร้อน

“ค่ะ ก็อย่างที่บอก ตอนนี้ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับใคร เหมือนที่อดัมพูด ฉันสามารถรับความรู้สึกเขาไว้ได้ ส่วนเรื่องที่จะให้เป็นหมาหรือเป็นผัวนั่นเป็นเรื่องของฉันค่ะ” เหม่ยหลียืนยันหนักแน่นเล่นเอาเจ้าพ่อมาเฟียสะอึกจนแทบสำลักข้าว

เอเดนไม่รู้จะทำยังไงกับสถานการณ์แบบนี้จริงๆ มันก้ำกึ่ง มันครึ่งๆ กลางๆ มันไม่สามารถไปต่อได้ เขากลัวที่จะขอเธอคบอย่างจริงจัง เขากลัวที่จะถูกผูกมัดไว้ด้วยคำว่าแฟน มันเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนสำหรับเขาที่ไม่เคยคิดจะมีความรัก และไม่ได้สนใจการมีครอบครัว มันหยุมหยิมจนเขากลัว

“เธออยากให้ฉันขอคบกับเธอเหรอเหม่ย” เจ้าพ่อเอเดนยอมพูดขึ้นมาก่อน เพราะเขาก็ไม่อยากจะเสียเธอไปเหมือนกัน แต่เขาก็ยังหวงความโสดอยู่ดี

“ฉันไม่อยากให้คุณมาขอคบเพราะแค่กลัวว่าฉันจะไปเอากับคนอื่นหรอกนะคะ เพราะถ้างั้นมันก็เท่ากับคุณแค่รักร่างกายฉัน คุณไม่ได้รักฉันจริงๆ”

เหม่ยหลีพูดเหมือนคนมีประสบการณ์เรื่องความรักทั้งๆ ที่ไม่มี แต่สัญชาตญาณความเป็นหญิงมันแรงกล้าเธอจึงสามารถสื่อออกมาให้เขาเข้าใจได้

“ฉัน…” เอเดนรู้ความหมายในสิ่งที่เหม่ยหลีพูด เขาเองก็ยังไม่มั่นใจจริงๆ ว่าตัวเขาเองคิดยังไงกับเธอ อาจจะแค่หวงร่างกายเธอจริงๆ ก็ได้

“ไม่ต้องห่วงค่ะ ถ้าฉันยังไม่คบกับใคร คุณสามารถมาใช้ร่างกายฉันได้เพราะนั่นถือว่าเป็นผลประโยชน์ร่วมกัน ถ้าวันไหนฉันมีแฟนเราค่อยจบกัน”

เหม่ยหลีพูดเสียงเย็นจนน่าใจหาย เอเดนสะดุ้งกับสิ่งที่ได้ยินมาก นี่เขาทำให้เธอกลายเป็นผู้หญิงรักสนุกทั้งๆ ที่ก่อนหน้านั้นเธอยังเป็นสาวบริสุทธิ์อยู่เนี่ยนะ หรือว่าจริงๆ เธอแค่อยากประชดเขา แบบไหนกันแน่ว่ะ โอ๊ยหงุดหงิดชิบ

“เอาที่เธอสบายใจละกัน” เอเดนลุกขึ้นจากโต๊ะแล้วเดินไปจ่ายเงิน เขาเดินออกไปทั้งเหม่ยหลีนั่นอยู่ตรงนั้น

เหม่ยหลีรู้สึกจุกไปทั้งหัวใจ มันเจ็บแปลบลึกเหมือนมีใครเอามีดมาเฉือน เธอเองก็ไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน เนี่ยหรอที่เขาบอกว่าเจ็บปวด อ๋อ มันเป็นแบบนี้เองสินะ เหม่ยหลีพึมพำกับตัวเองในใจ

ก็อย่างที่บอกถ้าเอเดนหวงความโสด แล้วมาขอคบเธอด้วยความรู้สึกครึ่งๆ กลางๆ ขอคบเพียงเพราะแค่เสียดายร่างกายเธอ นั่นเป็นสิ่งที่เหม่ยหลีไม่ต้องการ ถ้าแบบนั้นสู้เป็นเพื่อนนอนกันไปดีกว่า จะได้ไม่เจ็บและขีดเส้นชัดๆ ว่าห้ามรักเขา ห้ามรักคนคนนั้นเด็ดขาด

.

.

ตกเย็นที่โรงแรมหรู เหม่ยหลีมาพร้อมกับเดรสสีดำสุดสวยที่แหวกโชว์หน้าอกสะบึ้ม เธอเรียกความสนใจจากสายตาหนุ่มน้อยใหญ่ตั้งแต่เดินลงมาจากรถ จนถึงโต๊ะที่อดัมนั่งรออยู่ ความสวยเปล่งประกายออร่าจนอดัมตาค้างอ้าปากหวอ

“มองแบบนั้นพี่เขินนะคะ” เหม่ยหลีเป็นฝ่ายทักทายก่อนแล้วเลื่อนเก้าอี้ออกมาเพื่อหย่อนตัวลงนั่ง

“สวยเกินความจำเป็นไปเยอะเลยพี่เหม่ย” อดัมใช้ศัพท์วัยรุ่นที่ใครฟังก็เข้าใจ เหม่ยหลีเองก็เข้าใจและแอบเขินนิดๆ

“ก็อดัมบอกให้แต่งสวยๆ ไม่ใช่หรอคะ”

“ครับแต่มันเกินเบอร์ไปมาก”

ทั้งคู่เขินแล้วเขินอีกกับคำชม อดัมก็มาพร้อมการแต่งตัวที่หล่อเหลาดูดี เขาเป็นคนที่หล่อมาก ผู้ชายหุ่นดี อยู่มหาลัยคงฮอตน่าดูเหม่ยหลีคิดในใจแล้วยกแก้วไวน์ขึ้นดื่ม

การพูดคุยสัพเพเหระผ่านไปอย่างรวดเร็ว อาหารสุดหรูกับไวน์แก้วแล้วแก้วเล่าถูกกลืนหายเข้าไปในปากของคนทั้งคู่ พวกเขาทั้งสองเริ่มเมานิดๆ แต่ก็ยังพูดคุยกันสนุกสนาน

.

.

“เจ้าพ่อครับ จะนั่งดูอีกนานมั้ยครับ”

เชิดชัยผู้ที่หายไปตั้งแต่ตอนที่ 2 ได้โผล่มา แล้วถามผู้เป็นเจ้านายที่มาแอบนั่งดูฉากสวีทนี่ได้สองชั่วโมงกว่าๆ ด้วยความใจเย็น

“มึงมีปัญหาอะไรไอ้เชิด”

ถึงเขาจะดูใจเย็นแต่จริงๆ แล้วไม่ได้เย็นอย่างที่คิดหัวใจกำลังร้อนรุ่ม ยิ่งเห็นพวกนั้นกะหนุงกะหนิง แล้วชุดที่ยัยนั่นแต่งมานี่ก็แทบจะปิดนมไม่มิด ทำไมถึงแต่งตัวซะเวอร์ขนาดนั้นว่ะ ขนาดไม่ได้แต่งขนาดนั้น เจ้าอดัมยังหลงจนออกนอกหน้า แล้วนี่ตั้งใจแต่งมาให้มันดูขนาดนั้นเลยหรือไง เจ้าพ่อยิ่งมองยิ่งหงุดหงิด

“ไม่มีปัญหาหรอกครับ แต่ผมว่าเรากำลังทำเรื่องไร้สาระกันอยู่” เชิดชัยผู้ที่เคยเห็นเจ้านายต้องมาทำเรื่องแบบนี้ก็มองเป็นเรื่องไร้สาระมากจริงๆ

“มึงจะบอกว่าการที่กูมานั่งเฝ้าของของกูนี่มันไร้สาระงั้นหรอไอ้เชิด” เจ้าพ่อเอเดนเริ่มหงุดหงิดกับท่าทีของมือขวา จากที่หงุดหงิดสองคนนั้นก็พาลมาลงกับเชิดชัย

“ครับไร้สาระ ปกตินายไม่เห็นเคยทำแบบนี้ หรือว่านายตกหลุมรักยัยหมอคนสวยนั่น” คำพูดของเชิดชัยทำเอาเอเดนสะดุด นี่เขากำลังเป็นอะไรกันแน่ว่ะ เขาแค่หวงร่างกายเธอไม่ใช่หรอ แล้วทำไมถึงต้องมาทำเรื่องไร้สาระแบบนี้ด้วยว่ะ

ก็ยัยนั่นบอกเองว่า จนกว่าจะมีแฟนเธอจะยังมาเป็นคู่นอนให้เขา นั่นเขาก็น่าจะพอใจแล้วไม่ใช่หรือไง แล้วทำไมยังต้องมาทำเรื่องไร้สาระแบบที่เจ้าเชิดชัยบอกด้วยวะ

เอเดนถามตัวเองซ้ำๆ แล้วเหลือบมองพวกเขาสองคนเดินตามกันออกจากที่นั่นไป

หึ ไปต่อกันบนเตียงสินะ เขาแค่นขำให้กับอะไรสักอย่างที่เขาก็ไม่รู้เหมือนกัน

หงุดหงิดชิบ คนอย่างเจ้าพ่อเอเดน กะอีแค่ผู้หญิงคนเดียว

.

.

จะโดนคาบไปกินแล้วยังปากดีอยู่หรอไอ้เจ้าพ่องี่เง่า

เหม่ยหลีเอาให้เข็ดลูก อย่าไปยอม

ชอบก็ขอหัวใจหน่อยนะคะคนดีของไรท์

ไรท์โม

ซาชิกิวาราชิ