เมียรักของทรงโปรด

8

เนเน่นั่งรถมาทำงานพร้อมกับทรงโปรดและแวะทานอาหารเช้าด้วยกัน ทรงโปรดแอบมองเงียบๆเห็นอยู่ว่าเธอกำลังคิดมาก วันนี้เนเน่ตั้งตัวเรียบร้อยก็ดีเพราะเขาจะได้ไม่ต้องมาทนหึงหวงเธออีก เนเน่เป็นคนน่ารักมากแล้วหุ่นแบบนี้ หน้าตาแบบนี้ถูกสเปคใครหลายคนแน่นอน

“ไม่อร่อยเหรอพี่จะได้สั่งให้ใหม่” เขาเห็นเธอไม่ค่อยจะแตะอะไรเลย

“อร่อยค่ะ แต่พี่ช่วยเลิกยุ่งกับหนูได้ไหม?” เธออึดอัดที่ต้องอยู่แบบนี้มันไม่ได้มีความสุขเลย เธอมองเขาก็มีภาพติญ่าซ้อนเข้ามาอยู่ตลอด

“พี่เลิกยุ่งกับเมียไม่ได้หรอก”

“ได้ใครก็เรียกว่าเมียเหรอคะ?”

“แค่หนูคนเดียว เนเน่เชื่อพี่หน่อยนะหรือต้องให้พี่เอาติญ่ามายืนยันด้วย”

“เรื่องของเรามันจบแล้ว เรื่องที่ผ่านมาเราแค่พลาดเฉยๆหนูจะลืมให้หมดทุกอย่าง หนูจะลืมว่าเคยรักพี่มากขนาดไหน หนูจะลืมว่าเพื่อนรักมาขอพี่ไปจากหนู แต่จะจำว่าถูกคนที่ไว้ใจหักหลัง” เธอดึงมือกลับมาแล้วเดินออกจากร้านอาหารตรงขึ้นไปห้องทำงานทันที ก่อนออกจากลิฟต์เธอหยิบแว่นตามาใส่กันพนักงานช่างสังเกตที่จะเห็นว่าตาเธอมันคลอไปด้วยน้ำ

เธอไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมมันผ่านไปนานขนาดนี้ถึงยังเจ็บปวดสาหัสไม่ลดน้อยลงเลย เธอยิ้ม เธอหัวเราะต่อหน้าเขาได้ แต่ในใจเธอมันกำลังร้องไห้ เธอบอกเลิกเขาเองด้วยเหตุผลง่ายๆคือติญ่าเป็นของพี่โปรดมานานแล้ว ทุกคนฝากรอยแผลในใจเธอจนมันไม่รู้ว่าจะทนได้อีกนานแค่ไหน

คนหนึ่งมาขอโทษ คนหนึ่งมาขอโอกาส

คิดว่าทุกอย่างมันง่ายนักรึไง

“น้องเนเน่กาแฟไหมคะ?” เปรี้ยวยิ้มกว้างถามเจ้านายสาวที่เดินหน้าบึ้งมา

“ค่ะ วันนี้เนเน่ไม่รับแขกนะคะ” เธอเดินเข้าห้องทรุดตัวนั่งอย่างหมดแรง

“ค่ะ น้องเนเน่” เปรี้ยวแอบสังเกตเห็นว่าเจ้านายสาวเสียงสั่นคล้ายคนร้องไห้งั้นแหละ เธอเดินไปชงกาแฟตามที่เนเน่ชอบยกไปเสิร์ฟพร้อมกับขนมปังชิ้นเล็กๆ

“น้องเนเน่ตาแดงจัง”

“อ๋อ คือว่าเนเน่เล่นโทรศัพท์ดึกไปหน่อยน่ะค่ะ นี่ก็ปวดตาามากเลย”

“พี่เป็นห่วงนะคะ วันนี้งานไม่เยอะเท่าไรแวะไปหาหมอไหมคะ?”

“ไม่ค่ะ แค่ช๊อกโกแลตแท่งเดียวก็พอ”

“น้องเนเน่เนี่ยตลกจัง พี่ไม่กวนแล้ว” เปรี้ยวหัวเราะเบาๆกับมุกแปลกๆของเจ้านาย เที่ยงนี้เธอคงจะแวะซื้อมาฝากสักแท่งเผื่อจะอารมณ์ดีขึ้น

ทรงโปรดขึ้นลิฟต์มาทำงานเขาลังเลจะกดชั้น 19 ไปหาเนเน่ก่อนหรือว่าจะชั้น 20 ทำงานเลย เนเน่ไม่เชื่อเขาอีกตามเคย

“พี่ต้องทำยังไงหนูถึงจะเหมือนเดิม” ในตอนนี้เขาได้มาแค่ตัวแต่หัวใจกลับไม่ได้เลย เนเน่คงจะโกรธเกลียดเขามากทั้งที่เขาไม่ได้ทำอะไรผิด เขาอยากจะย้อนเวลากลับไปวันนั้น ไปแก้ไขสถานการณ์แย่ๆให้จบสิ้นเเล้วดึงเธอมากอดให้แน่น ไม่เคยลืมว่ารักมากขนาดไหน

เขาพึ่งจะรู้เหตุผลที่เนเน่บอกเลิก เขามันโง่ที่คิดไม่ออกทั้งที่เธอก็พูดออกมาแบบนั้นแล้วยังทำท่าทีอึดอัดกึ่งรังเกียจเวลาที่เห็นติญ่าอยู่กับเขา แต่มันช่างบัดซบที่เขาไม่ได้คิดอะไรเลย

“คุณเปรี้ยวเนเน่มายัง?” ในที่สุดเขาก็แวะชั้น 19 จนได้

“มาแล้วค่ะ แต่อารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไร นี่เปรี้ยวก็ว่าจะไปซื้อช๊อกโกแลตให้สักนิดเห็นบ่นว่าอยากกิน” เปรี้ยวรายงานตามปรกติเพราะรู้สถานะของคนทั้งคู่ดี งานจับคู่ที่ยากมาก!

“ช๊อกโกแลต?” เมียเด็กชอบอะไรเด็กสมชื่อเลย

“ค่ะ ตอนเที่ยงเปรี้ยวว่าจะไปซื้อมาให้คุณโปรดมีอะไรกับน้องเนเน่รึเปล่าคะ?”

“ไม่ แล้วไม่ต้องซื้ออะไรให้เนเน่หรอก เดี๋ยวผมซื้อเอง” เขาไปเอาของกินมาง้อเธอดีกว่าเผื่อจะอารมณ์ดีขึ้นบ้าง

แทนที่ทรงโปรดจะขึ้นไปทำงานแต่ไม่ เขากดลิฟต์ลงไปเพื่อจะหาซื้อของให้เนเน่แค่นั้น มีเมียเด็กต้องดูแลดีหน่อย เขายังไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงเธอถึงเชื่อแต่ความจริงก็คือความจริงสักวันเนเน่ก็ต้องรู้

“เอาแม่งหมดนี่แหละ!” มันมีหลายแบบเกินเขาเลือกไม่ถูกหรอกว่าเนเน่ชอบแบบไหนก็เลือกให้หมดนี่แหละกินให้น้ำตาลขึ้นไปเลย

ทรงโปรดออกจากร้านสะดวกซื้อพร้อมถุงขนาดกลางแล้วเดินอมยิ้มกลับขึ้นไปทำงานตามปรกติ ยังไงซะวันนี้ต้องคุยกันดีๆสักครั้งต่อให้เนเน่ไม่เชื่อก็ตาม เขากลับมาทำงานพร้อมกับจิตนาการถึงรอยยิ้มแสนหวานของเนเน่ มีเมียเด็กมันดีแบบนี้นี่เอง ไม่ว่าจะเอกสารแผ่นไหนเขาก็ยิ้มออกมาหมดจนถึงเวลาใกล้เที่ยงที่ต้องรีบลงไปดักรอเมียเด็กก่อนที่เธอจะหาทางหนีเขาไป

“คนสวยพี่มารับไปกินข้าว” เธอกำลังนั่งเล่นอยู่สงสัยจะว่างจัด

“ไม่ หนูสั่งอาหารมาทานที่นี่แล้วเชิญพี่กลับไปได้” เธอพึ่งจะโทรสั่งไปเมื้อกี้เองคาดว่าอีกไม่เกินครึ่งชั่วโมงอาหารจะเอามาส่ง

“พี่ซื้อช๊อกโกแลตมาให้เอาไหม?” เขาเดินไปนั่งตรงหน้าเธอวางถุงที่ซื้อมาแล้วเทออกให้เห็นว่ามันเยอะชนาดไหน

“กินหมดนี่น้ำตาลขึ้นพอดี” เขามันโอเวอร์ซื้อมาเยอะขนาดนี้คิดเหรอว่าจะหมด

บ่นนะแต่ก็หยิบไปแกะกินเหมือนเดิม นี่ถ้าเขารู้ว่าเธอชอบนะถ้าซื้อมาไว้ให้เยอะๆเลย แต่ไหนๆแล้วกินด้วยเลยดีกว่าแล้วก็โทรสั่งข้าวมากินกับเมียด้วย เมื่อเช้ายังอารมณ์ไม่ดีทิ้งเขากลางร้านข้าว แต่ว่าตอนนี้เธอเปิดเพลงฟังแล้วนั่งกินช๊อกโกแลตอมยิ้มไปอีก

เนเน่หนึ่งวันมีกี่อารมณ์เนี่ย

“อุ้ย! ฟันดำ” เธอหันไปเห็นเขาพอดีเป๊ะเลย

“อย่าขำดิเนเน่!!” เขาต้องหยิบโทรศัพท์มาส่องดู เออ! ดำจริงด้วยวะ แล้วเมียคือหัวเราะไม่หยุด

ทรงโปรดลุกขึ้นโน้นตัวไปจูบปากเธออย่างรวดเร็วมือทั้งสองข้างจับหน้าสวยไว้แน่นไม่ให้เธอหนีได้ เขากวาดลิ้นไล่เลี่ยไปทุกซอกในปากลิ้มรสชาติช๊อกโกแลตแสนหวานที่ยังติดในปากจนพอใจถึงถอนจูบออกมา เนเน่สบตาเขามันยิางทำให้ห้ามตัวเองไม่ไหวจูบเธอไปอีกครั้ง

ก๊อกๆ ๆ

“เอ่อ...พี่โปรด! เออ...ข้าวน่าจะมาแล้ว” เธอทำตัวไม่ถูกเลยพูดจาติดขัดจนน่าตลก เนเน่ถอนหายใจลุกขึ้นจัดผมเล็กน้อยแล้วเดินไปเปิดประตูรับข้าวที่สั่งเอาไว้

“หิวมากไหม รอกินพร้อมพี่นะอีกแป๊ปเดียวก็น่าจะมาส่ง” เขาได้แต่มองตามเธอที่วางกล่องขาวแล้วเดินออกไปนอกห้องคงจะไปเอาน้ำมาล่ะมั้ง ว่าแต่ว่ากินช๊อกโกแลตจากปากเธอมันดีแบบนี้นี่เอง