เมียรักของทรงโปรด

7

ทรงโปรดเดินตามเข้ามาภายในห้องเก็บแล้วกระเป๋าของเนเน่ให้เรียบร้อย แต่มีบางอย่างสะดุดตาเขามากเพราะว่ามันคือพวงกุญแจที่เขาเคยให้เธอไว้นานแล้ว ร่องรอยการถูกซ่อมมันยังชัดเจนอยู่ เนเน่ยังรักเขาอยู่ใช่ไหม? เขาอยู่ไม่ไหวจริงๆถ้าต้องปล่อยเธอไปอีกครั้ง ในเมื่อเธอเข้าใจผิดเขาก็จะทำให้เธอเข้าใจใหม่ให้ได้ ต่อให้เนเน่สร้างกำแพงขึ้นมาเพื่อกั้นเอาไว้สูงเท่าไรเขาก็จะปืนข้ามไปเพื่อได้เธอคืนมาอีกครั้ง

เขาอยากให้เนเน่ได้ยินเสียงหัวใจเขาว่ามันรู้สึกยังไง ส่วนลึกในหัวใจของเขามันรักเธอมาก เขารักแค่เธอคนเดียว เนเน่ไม่เคยรู้หรอกว่าสายตาห่างเหินเหมือนคนไม่รู้จักกันของเธอมันทรมานเขาขนาดไหน เธอจะรู้ไหมว่าสิ่งที่เขาพยายามทำทุกอย่างมันเพื่อเธอคนเดียว เขาพยายามจะหาเรื่องใกล้ชิดเธอ เขาพยายามทำให้เธอมาสนใจจนดูเหมือนคนบ้าเข้าไปทุกวัน

“พี่รักหนูมากจนแทบบ้าแล้วนะ”

“แต่หนูรักพี่ไม่ได้!” เธอเปิดประตูออกมาได้ยินพอดี

“ทำไมต้องทำเพื่อคนอื่นด้วย หนูไม่อยากมีความสุขเหรอ หรือรักเพื่อนมากจนยอมเจ็บเอง” เขารู้เหตุผลแล้ว แต่จะทำให้เธอเข้าใจยังไงก็ไม่รู้ในเมื่อเธอตัดสินเขาไปแล้ว

“แค่มีเงิน มีเพื่อนหนูก็มีความสุขแล้ว” ชีวิตเธอมันดีอยู่แล้วถ้าเขาไม่เข้ามา เธอคือผู้หญิงที่หลายคนต่างอิจฉา เธอคือผู้หญิงที่ประสบความสำเร็จเร็วกว่าทุกคน เห็นไหมชีวิตเธอมีความสุขจะตายไป

“เริ่มต้นอีกครั้งกับพี่ได้ไหม หนูไม่ได้แย่งพี่มาจากใครเพราะพี่เป็นของหนูอยู่แล้ว” เขาดึงเธอเข้ามากอด อยากให้รู้ว่าหัวใจเขามันมีแค่เธอคนเดียวเท่านั้น

“แล้วติญ่าล่ะพี่จะเอาไว้ไหน นั่นก็เพื่อนหนูนะ”

“เรื่องนี้มีแค่เราสองคนเขาไม่เกี่ยวตั้งแต่เริ่ม พี่รู้ว่าหนูเข้าใจผิดเพราะอะไร แต่เรามาถึงขนาดนี้แล้วนะเนเน่ หนูลองเปิดใจให้พี่สักครั้งเถอะ”

“หนูไม่อยากจะร้องไห้ หนูไม่อยากจะเจ็บอีกแล้ว หนูไม่อยากรักใครด้วย” เธอส่ายหน้าด้วยความสับสนระหว่างความรักกับความกลัวมันผสมกันไปหมด เธอยังรักพี่โปรดแต่ก็กลัวจะเจ็บอีกครั้ง

โดนหักหลังมันทรมานนะใครไม่เคยก็ไม่รู้หรอก

เจ็บครั้งเดียวแต่ฝั่งใจตลอดไป

“พี่มีแค่หนูคนเดียวเข้าใจไหม ตลอดเวลาที่เลิกกันหนูเคยเห็นพี่เอาใครมาแทนไหม พี่ไม่สามารถรักใครได้นอกจากหนูคนเดียว พี่รักหนูคนเดียวต้องให้ทำยังไงถึงจะเข้าใจสักที” เขากอดเธอแน่นขึ้นวางหน้าลงที่ไหล่ เขาไม่รู้เหมือนกันว่าจะแสดงออกยังไงในเมื่อเธอปิดกั้นหมดขนาดนี้

เนเน่หันกลับไปมองคนที่บอกว่ารักเธอสบตาที่แข็งกร้าวของเขานิ่ง เธอควรจะเอายังไงดี

“หนูร้องไห้เพราะพี่เหรอ พี่ขอโทษถ้าพูดอะไรไม่ดีออกไป พี่แค่อยากให้หนูสนใจพี่บ้าง” ถ้าหากเธอมาค้นหัวใจเขาดูจะได้รู้ว่าความรู้สึกส่วนลึกยังคงเป็นเธอคนเดียวเสมอมา เขาไม่รู้ว่าต้องทำยังไงให้เธอสนใจไปมากกว่าจากพูดให้เธอเจ็บใจแบบที่ผ่านมาเพราะรู้นิสัยชอบเอาชนะนั้นดี

“เริ่มต้นอีกครั้งกับพี่นะ” เขาสบตากลมโตที่แดงจากการร้องไห้มาอย่างหนักก่อนจะพรมจูบหน้าผากเธอเบาๆ ลากปากจูบไปยังจมูกโด่งที่เขาชอบบีบเล่นจนมาถึงปากเล็กแสนหวานของเธอ เขาจะทำทุกอย่างเพื่อดึงเธอเข้ามาในชีวิตอีกครั้ง ทรงโปรดจูบเนิ่นนานปล่อยความรู้สึกผ่านปากและร่างกายที่โหยหาความรักของเธอจนใกล้จะตายในบางวัน

ผ้าเช็ดตัวสีขาวร่วงลงไปกองกับพื้นเหลือเพียงร่างกายเปลือยเปล่า ทรงโปรดค่อยๆจูบไปอย่างช้าๆไม่ว่าส่วนไหนเขาก็เทิดทูนบูชาผ่านปาก มือและร่างกาย ปากหนาค่อยๆเลาะเล็มหน้าอกเธออย่างอ่อนโยนไม่รุนแรงเหมือนครั้งก่อน ฝ่ามือเขาเฝ้านวดเฟ้นร่างกายบอบบางก่อนจะสอดตันตนเข้าอย่างช้าๆเริ่มจังหวะรักเติมความสุขให้กันและกัน

เธอมองกัดฟันพยายามห้ามเสียงน่าเกลียดเอาไว้แต่สุดท้ายทุกอย่างก็พังคลื่นลงเมื่อความอ่อนโยนแสนเสียวซ่านของเขาทำเธอสั่นไหวไปทั้งร่างกาย

“พี่รักหนูนะคะ”

เสียงพร่ำบอกรักเธอได้ยินซ้ำแล้วซ้ำเล่าทั้งหอมแก้ม จูบเธอไปทั้งหน้าทั้งลำคอจนสยิวไปหมด เสียงครางต่ำของเขามันเซ็กซี่อย่างบอกไม่ถูกเลย ความรู้สึกเธอเปลี่ยนไปตามเขาความสุขที่สาดซัดเข้ามาราวกับเกลี่ยวคลื่นในทะเลที่ซัดเข้าชายหาด เธอมีความสุขมากแต่ก็ไม่สุดเพราะบางเรื่องมันยังคาใจ

ทรงโปรดบอกรักเธอผ่านร่างกายจนเหงื่อท่วมตัวกว่าจะจบเมียเด็กก็หน้าแดงไปหมด เขาปล่อยน้ำรักใส่ตัวเธอโดยไม่มีการป้องกันใดๆทั้งหมดเพื่อหาทางผูกมัดเธอไว้เพียงคนเดียว

เนเน่หลับไปแล้ว เขากอดเธอแน่นขึ้นด้วยความรู้สึกกลัวว่ากำแพงของเธอมันจะปิดกั้นเขาออกห่างมากกว่าเดิม เพียงแค่นี้เขาก็เหมือนจะตายอยู่แล้ว

“พี่จะทำให้เรากลับมารักกันให้ได้”

ในเวลาเช้ามืดเนเน่พลิกตัวเข้าหาความอุ่นมากขึ้น ก่อนจะลืมตาขึ้นมามองคนที่รักด้วยความรู้สึกที่เปิดเผย เธอแสดงออกได้ก็ต่อเมื่อเขาไม่รู้สึกตัว เธอจะขยับตัวออกห่างแต่ก็มีมือใหญ่ดึงเข้าไปกอดแล้วยังหอมอีก

“แค่ตอนนี้ก็ได้เนเน่พี่ขอนะ” เขาพูดเบาๆกอดเธอแน่น

ทรงโปรดลืมตาขึ้นจูบกลางกระหม่อนบาง อัตราหัวใจเต้นแรงขึ้นเมื่อเธอพลิกตัวหันเข้ามากอดเขาถึงแม้จะหลับตาแต่ก็รู้ว่าเนเน่รู้สึกตัว เขาดึงเธอมานอนซบอกด้วยความโหยหามาก ไม่รู้ว่าทำไมเนเน่ถึงยอมแต่นี่คือความสุขที่เฝ้ารอมานานมากเขาจะไม่คว้าไว้ก็แปลกแล้ว

“เรายังกันเหมือนเดิมใช่ไหม?” เขาแค่อยากได้ยินคำว่ารักจากปากเธออีกครั้ง

“หนูไม่เคยมีใครนอกพี่โปรด” เนเน่ตอบกลับเสียงเบาไม่กล้าพอจะสบตาเขาด้วย

“พี่รักหนูคนเดียวนะ ให้โอกาสพี่ได้ไหมเริ่มต้นอีกครั้ง พี่สัญญาจะไม่ปล่อยหนูไปอีกแล้ว”

“หนูไม่ไว้ใครอีกแล้ว”

“พี่จะทำให้หนูรู้สึกว่าพี่ยังเป็นของหนูเหมือนเดิม” เขาไม่มีทางเลือกอะไรมากกว่านี้แล้วเมื่อหัวใจมันช้ำจนไม่รู้จะรักษายังไง ในเวลาที่ผ่านมาเขาตัดใจไม่เคยได้ ต่อให้พยายามกี่ครั้งก็ล้มเหลว

เขายอมแพ้ตั้งแต่เห็นหน้าเธอแล้ว

แพ้ทุกอย่างที่เป็นเธอ

เราต่างคนต่างเงียบแต่สิ่งเดียวที่เคลื่อนไหวคือหยดน้ำอุ่นที่ไหลออกจากดวงตาอาบหัวใจที่บอบช้ำของทั้งคู่ ความรัก ความกลัว ความเจ็บปวด ความสุขทุกอย่างกำลังผสมกัน ที่ชัดเจนที่สุดคือความเจ็บที่สะสมมานานแสนนานและไม่มีใครรู้ว่าใครเจ็บกว่ากัน

คนที่รักมากกว่าเจ็บกว่าเสมอ

เมื่อก่อนเราสองคนรักกันมาก