ตอนที่12
1113 Words
เกือบห้าทุ่มแล้ว ธยาดายังนอนเบิกตาโพลงอยู่ท่ามกลางความมืดมิด มันมีเรื่องราวให้คิดมากมาย เอาจริงๆก็คือธยาดาพยายามจะหาเรื่องฮีลใจของตัวเองให้เข้มแข็งให้ถึงที่สุดเพื่อจะได้มีกำลังใจที่จะสู้ต่อไปในวันพรุ่งนี้
เสียงฝนตกลงมาปรอยๆอีกแล้ว ช่วงนี้คงจะย่างเข้าสู่ฤดูฝนอย่างเต็มตัว คนทำสวนยางก็จะลำบากหน่อย ช่วงนี้ภูรินทร์จะมีงานอย่างอื่นที่มาทดแทนเพื่อไม่ให้คนงานขาดรายได้ แต่เขาก็มีเงินหมุนเวียนให้คนงานมาเบิกล่วงหน้าไปใช้จ่ายได้ก่อน
สิ่งที่ทำให้ธยาดารักเขาคือเขามักจะนึกถึงคนอื่นก่อนเสมอ และมันมีสตอรี่เรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นระหว่างคบกันมากมาย ความทรงจำเหล่านั้นมีค่าสำหรับธยาดาเสมอ ภูรินทร์อบอุ่นใจดีและอ่อนโยนหมายถึงภูรินทร์คนก่อนอ่ะนะ
แค๊ก ๆ
เสียงดังออกมาจากประตูข้างนอกเหมือนมีคนพยายามไขกุญแจเข้ามา ธยาดารีบผุดพรวดลุกขึ้นนั่งทันที มือเธอเอื้อมไปกวาดหาอุปกรณ์มาทำเป็นอาวุธป้องกันตัว ทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ในความเงียบและมืดสนิท ธยาดานึกกลัวว่าจะมีคนเข้ามาทำร้ายเธอ
แอ๊ด!
ประตูถูกเปิดออกจากข้างนอก ธยาดาฮ้างไม้กวาดในมือจะตีคนบุกรุก
ทว่า!
"จะทำอะไร?"
เสียงคุ้นเคย เคยคุ้นจากคนที่เคยรักกันปานจะกลืนกินดังขึ้น
"มาทำอะไรดึกๆดื่นๆ?"
ถามเสียงเข้มแต่ลึกๆก็แอบโล่งใจที่เป็นเขา เพราะเมื่อสักครู่ธยาดากลัวแทบตาย
"ผัวจะมานอนกับเมียต้องเลือกเวลาด้วยเหรอ?"
"ยอมรับยาดาเป็นเมียตั้งแต่เมื่อไหร่"
ธยาดาถามกลับอย่าง งงๆ คนบ้าอะไรพูดกลับไปกลับมา เดี๋ยวไล่ เดี๋ยวไม่ไล่ ล่าสุดขังเป็นหมาไซบีเรียนไปแล้ว
"อ้อ! เมียในที่ลับไง ต่อหน้าคนอื่นๆเธอก็ไม่ต้องเสนอหน้าแสดงตัวตน"
"ยาดาไม่เคยเสนอหน้า มีแต่ภูที่ป่าวประกาศไปเอง"
"ถ้าไม่ทำแบบนั้นต่อหน้าคนอื่นวันนี้ เธอจะหายคัน และสำนึกได้ว่าเพิ่งเอากับฉันไปหยกๆเหรอ?"
ธยาดาจ้องอย่างเอาเรื่อง ปากคอเลาะร้ายตั้งแต่เมื่อไหร่ พูดจาออกมาแต่ละคำเหมือนหมาเน่าตายอยู่ในปากไม่มีผิด ภูรินทร์ของเธอคนเดิมจริงๆเหรอ ธยาดาทำได้เพียงถอนหายใจเฮือกๆ
"แล้วไง ถ้าหมอตะวันเค้าชอบยาดา ภูก็ไม่มีสิทธิ์นี่มันชีวิตยาดา ในเมื่อภูไม่ต้องการยาดาอีกแล้ว ก็ควรปล่อยให้ยาดามีใครก็ได้"
ธยาดาไม่รู้ว่าที่กล่าวมา เหมือนราดน้ำมันลงบนกองไฟ มือแข็งแรงดั่งเหล็กกล้าบีบลงมาบนต้นแขนทั้งสองข้างของเธอก่อนจะกระชากเข้าไปหา
"อย่าฝันไปเลย เธอต้องเป็นของฉันไปจนตาย เลือกเอาเถอะว่าจะเลือกมีผัวใหม่ หรือโอกาสที่จะอยู่ใกล้ลูก"
เหอะ ขู่เก่งเป็นหมาบ้า!
"ปล่อยนะภู ยาดาเจ็บ"
เมื่อรู้ตัวว่าเผลอทำแรงไป ภูรินทร์ก็รีบปล่อยทันที
"ไปนอน"
เขาชี้ไปที่ฟูกนอน ก่อนจะผลักและดันร่างเล็กของธยาดาลงไปบนฟูกนอนเบาๆแล้วเขาก็ตามลงไปนอนข้างๆ
"ว่างมากหรือไง ถึงทิ้งลูกให้นอนคนเดียว"
"ปกติหนูดีก็นอนคนเดียวในห้องอยู่แล้ว ลูกโตจนป่านนี้แล้วจะให้พ่ออย่างฉันเฝ้าตลอดเลยหรือไง ที่บ้านลูกสมุนฉันก็ออกจะเยอะแยะ ไหนจะพี่เลี้ยงอีกหรือเธอจะย้ายไปบำเรอฉันที่บ้านทุกคืนล่ะ จะได้จัดห้องคนใช้ไว้ให้"
"ไม่!"
ธยาดารีบปฏิเสธทันควัน เธอไม่อยากอยู่ข้างเขาเพื่อรองรับอารมณ์ดิบเถื่อนตลอดเวลา
"ถอดเสื้อ"
"จะทำอะไรน่ะภู?"
"คิดว่าฉันจะมานอนเฉยๆงั้นเหรอ?"
ท่ามกลางความมืดแต่ภูรินทร์กลับส่งสายตาวาววับหื่นจัดใส่ธยาดา หลังจากเมื่อวานภูรินทร์ก็รู้ตัวว่าเขามีความต้องการเรือนร่างนี้แค่ไหน กานดายั่วแล้วยั่วอีกเขายังไม่มีอารมณ์เท่ากับได้ร่วมรักกับธยาดาเลย ตั้งแต่มหาลัยจนถึงตอนนี้ธยาดายังทำให้เขาแทบคลั่งโดยที่ไม่ต้องยั่วยวนอะไรเลย
เมื่อธยาดาทำให้เจ็บภูรินทร์ที่รักมากเลยแค้นมากเป็นธรรมดา ในอดีตเขายอมเธอทุกอย่าง แต่ตอนนี้ธยาดาต้องเป็นฝ่ายที่ยอมถวายตัวให้เขาบ้าง
"ยาดาไม่ใช่สิ่งของ ที่ภูจะมาใช้ตอนไหนก็ได้"
"อย่าพูดมาก เมื่อวานถ้าเดาไม่ผิด เธอก็ครวญครางไม่หยุดนี่นา"
พูดเสร็จภูรินทร์ก็ขึ้นคร่อมธยาดาทันที หญิงสาวทำได้เพียงยันหน้าอกเขาไว้เหมือนเดิม
"อย่าสะดีดสะดิ้ง เอามือออก"
ภูรินทร์ไม่รอให้เสียเวลา ชุดนอนที่เป็นเสื้อเชิ้ตตัวโคร่งสีขาวถูกเลิกขึ้น ภายในไม่มีอะไรปกปิด เพราะว่าธยาดาไม่ได้ใส่ชุดชั้นในนอน
ภูรินทร์เปลี่ยนใจเป็นดึงกระดุมออกทีละเม็ดท่ามกลางแรงขัดขืนที่ไม่มีผลกับเขาเท่าไหร่
"สวยเหมือนเดิมนี่"
ใช้เวลาไม่นานร่างขาวโพลนก็เปลือยเปล่าอวดโชว์สายตาหื่นกามที่มองธยาดาราวกับจะกลืนกินเข้าไปทั้งร่าง
'ไหนว่ารังเกียจ ทีงี้ไม่เห็นเป็นอย่างที่พูด'
ธยาดานึกค้อนเขาอยู่ข้างใน ตอนนี้เธอยอมจำนน คงไม่มีอะไรจะเสียในอดีตเธอก็เสียให้เขาไม่รู้กี่ครั้งแล้ว กะอีแค่นอนกันอีกสักครั้งจะเป็นไรไป
'เอาให้สาแก่ใจคุณเลยภู ธยาดายอมแล้ว'
ธยาดาหลับตาพริ้ม ภูรินทร์ทั้งลูบไล้ ไต่จูบไปทั่วเรือนร่างนวลเนียนสมสัดส่วน
ก่อนจะมาหยุดที่ริมฝีปากอวบอิ่ม แล้วค่อยๆบรรจงจูบ ลิ้นอุ่นส่งไปเข้าไปพันกับลิ้นเล็กอย่างดูดดื่ม
ธยาดาอ้าปากรับจูบของเขาอย่างเต็มใจ ภูรินทร์ใช้ลิ้นกวาดไปทั่วโพลงปากนุ่มอ่อนหวาน การกระทำของเขาเร่าร้อนเหมือนคนหิวกระหายแต่ไม่ป่าเถื่อนเหมือนครั้งก่อนแล้ว
"อื้อ~"
เมื่อถอนจากจูบ ปากอุ่นก็ไซ้ลงไปตรงซอกคอ และไต่ลิ้นลงมาตรงทรวงอกพร้อมกับสูดกลิ่นหอมหวานจากเรือนร่าง
'ให้ตายเถอะ ธยาดายังทำให้เขาแทบจะคลั่งตายเหมือนเดิม'
- Writer
