CHAPTER THIRTEEN
1270 Words
SA RESTHOUSE ng isang kaibigan niya dinala si Candice. Ilang oras lamang ang kanilang naging biyahe para mapuntahan ang resthouse ng kaibigan. Tulad ng inaasahan ay galit na galit si Gold nang itakas niya ang sasakyan nito. Alam niya naman kasi na hindi ito papayag na hiramin niya ang sasakyan nito.
"Mabuti at pinahiram ng kapatid mo ang kanyang sasakyan sa atin?" tanong pa sa kanya ni Candice. Napansin niya na kanina pa ito tahimik sa biyahe.
"Hindi niya pinahiram---itinakas ko," sagot niya.
"What?"
"Hayaan mo siya. Kaya niya naman ang sarili niya. Tinawagan ko na rin siya."
"Okay lang kaya siya?" tanong pa sa kanya ni Candice.
"Lalaki naman siya at walang pinagtataguan. Unlike us--- kailangan kitang ilayo sa lugar na yun."
"Pati kapatid mo ay nadamay pa dahil sa akin."
"This is my choice. Isa pa gusto kong makasama ka," sagot niya pang ginagap ang kamay ni Candice. Nakakalimutan niya na nga nag lahat dahil kay Candice. Maging ang kanyang trabaho sa opisina ay hindi niya na naiisip pa. Pinatay niya nga ang kanyang cellphone para walang istorbo sa kanilang ginagawa.
Hinawakan niya ang kamay ni Candice nang pumasok sila sa resthouse ng kanyang kaibigan.
"Do you like it? Mas okay dito, tahimik at walang ibang tao kundi tayo lamang," wika niya pa. Namula ang mukha ni Candice lalo na at may iba na namang kahulugan ang kanyang sinasabi. Pinagmasdan nito ang lugar.
"Sa kaibigan mo ito?" tanong pa sa kanya ni babae kaya tumango siya. Nauna itong lumakad papasok pagkatapos pagbuksan ng caretaker ang gate. Iniwan lang nito ang susi sa kanya pagkatapos ay nagpaalam na umalis. "Nagpaalam ka naman siguro ano?" dagdag pa nitong tanong kaya napangiti siya. Duda na talaga ito sa kanya pagkatapos niyang itakas ang sasakyang ng kapatid.
"Don't worry at nagpaalam ako," sagot niyang napangiti.
"Mahirap na at baka makusahan pa tayo ng trespassing."
"Hindi kita kayang ipahamak," sagot niyang nilapitan ang babae at hinawakan sa bewang. Hindi naman tumutol si Candice sa kanyang ginawa. Nasanay na siguro ito sa pagiging clingy niya.
Outside, the resthouse was warm and inviting. May kalakihan ang buong bahay at napapaligiran ng mga halaman. Pakiramdam niya ay masarap pagpahinga ngayon lalo na at si Candice ang kanyang kasama na sarili lamang nila ang lugar. It was a place of refuge, where time seemed to stop and the stresses of the outer world disappeared. From the outside, nature's sounds—the rustle of leaves, the soft mumble of creatures of the air, and the distant screech of an owl—generated an exquisite piece of music that added to the peaceful environment.
"Gusto kong makalimot kahit sandali lang," wika pa ni Candice sa kanya.
"Ako rin. Ang sarap sa pakiramdam na makalayo sa outside world."
"Malayo sa problema," ani pa ni Candice kung kaya tumango siya.
Walang sagot na lumabas sa kanyang bibig at kaagad niyang binuhat si Candice.
"Ivann!" sigaw ni Candice na napayakap sa kanya. "Baka mahulog ako!" sigaw pa nitong nataranta pero hindi niya pinansin ang babae.
Buhat niya ito hanggang sa makapasok sila sa loob ng bahay. Tawa siya ng tawa dahil sa mga sigaw ni Candice na halos ikabingi niya.
Ibinaba niya si Candice na natatawa. Hingal na hingal siya.
"Sira ka talaga.. Paano kung natumba ka? Papatayin mo pa yata ako!" irap pa nito sa kanya.
"Nangyari ba? Iingatan naman kita."
"Gusto kong maligo. Wala pa akong ligo simula kagabi," ani pa sa kanya ng babae kaya napangiti siya.
"Sabay na tayo," sagot niyang ngumisi.
"Ivann!"
"What?"
"Sumusobra ka na," nanlalaki ang mga mata nitong sagot sa kanya.
Ngumiti lang siya sa sinabi ni Candice. Wala rin naman itong nagawa nang siilin niya ng maalab na halik habang papunta sila ng banyo. Gumanti sa mga halik niya ang babae. Mas maalab at mas mapusok. Nagpalitan sila ng mga halik. Sa labas pa lang ay wala na silang suot na damit. Hubot-hubad na sila nang pumasok ng banyo. Muli na naman niyang nahahawakan ang mainit nitong mga katawan na katulad ng katawan niya na nagliliyab. Kaagad niyang binuksan ang bathtub. Sabay na silang pumasok ni Candice ng bathtub. Habang hinihintay na dumami ang tubig sa loob ng bathtub ay walang patid ang pagpapaligaya nila sa isat-isat. Hanggat may pagkakataon at oras ay sinusulit nila ang pagpapaligaya sa isat-isa. Pinaupo niya sa kanyang p*********i si Candice habang magkahinang pa rin ang kanilang mga labi. Ang kanyang dalawang kamay ay malayang pinaglalaruan ang dalawang dibdib nito.
"Ohhhhhh!" napapasinghap na wika ni Candice lalo na at inabot niya na ng labi ang kanang dibdib nito. Tinudyo-tudyo niya iyon. Hindi nila alintana ang lamig ng tubig na umaangat dahil sa nagliliyab nilang mga katawan. Tumataas-baba na si Candice sa kanyang ibabaw at lalo lamang siyang napapaungol sa tuwing na gumigiling ito sa kanyang p*********i. Sa halip na maligo ay nagsanib na naman ng paulit-ulit ang kanilang mga katawan. Paulit-ulit nilang pinaligaya ang isat-isa.
Ang resthouse ay nagsilbing love nest nilang dalawa. Kung hanggang saan sila abutin ng init ng kanilang katawan ay may nangyayari sa kanilang dalawa. Walang kapaguran at walang kasawaan. They talked all night, fascinated by one another's stories and dreams, and having a good time. Hindi boring kasama si Candice. Kayang-kaya siya nitong dalhin sa sariling nitong mundo. Literal na kinalimutan niya ang lahat. Kahit may mga pag-uusap sila ay alam niya na tulad niya ay hindi rin totoo ang sinasabi sa kanya ni Candice----na nagsisinungaling lang din ito sa kanya.
Pagkatapos ng lahat ng ito hindi niya alam kung masusundan pa ulit ang kanilang pagkikita.
"Saan kita ihahatid?" tanong niya kay Candice nang makarating sila ng Maynila.
"Dito na lang ako. Huwag mo na akong ihatid at baka may makakita pa sa atin," ani pa ni Candice sa kanya.
"Pwede ko bang mahingi ang number mo?" tanong niya pa.
"Ivann, nag-usap na tayo hindi ba?"
"Please----hindi naman ako manggugulo. Ang hirap kalimutan ng lahat ng ito pero sabi mo nga, wala kang obligasyon sa akin. Hindi kita pipilitin Candice. Just give me your number para kahit man lang sa phone ay makausap kita," pagsusumamo niya pa.
"Give me your number," ani ni Candice sa kanya kaya napangiti siya. Ibinigay niya ang cellphone niya. Pagkatapos nitong ilagay ang cellphone number nito ay kaagad niyang tinawagan.
"Sigururista ha?" ani pa ni Candice pagkatapos niyang i-ring ang number nito.
"Save my number," sagot niya. "Tawagan mo ako kahit anong oras at darating ako," dagdag niya pa.
"Thank you for the time... Hindi ko ito makakalimutan," nakangiting wika sa kanya ni Candice. Pakiramdam niya ang bigat-bigat ng kanyang loob dahil sa kanilang paghihiwalay. Kinabig niya ito at niyakap ng mahigpit.
"Ang makasama ka ang pinakamasayang nangyari sa buhay ko. I don't want to say goodbye," ani niya pa kay Candice. Hinalikan niya ito sa labi. Halik ng pagpapaalam.
"This is goodbye, Ivann," ani pa ni Candice sa kanya. Kung kinakailangan na kalimutan mo ako ay gawin mo," dagdag pa nito. Nabasa niya ang lungkot sa mga mata ni Candice nang sabihin iyon sa kanya.
"Take care," tanging nasabi niya sa babae.
Nang bumaba ito sa sasakyan ay nakaramdam ng lungkot ang kanyang puso. Gusto niyang habulin si Candice at pigilan pero hindi niya ginawa. Pinagbigyan na siya ng babae. Ibinigay na nito ang oras na hinihingi niya kaya dapat lang na makontento siya. May buhay na kailangan itong balikan lalo na at ayon dito ay nakatali na ito sa nobyo nitong si Frank. Marami siyang katanungin kung bakit nasa piling niya ito pero hindi niya magawa. Wala siyang karapatan na magtanong at dapat na magpasalamat na lamang siya dahil pinagbigyan siya ni Candice sa kanyang kahibangan.
- Writer
