แดงทั้งตัวNC

1186 Words

“คืนนี้อยู่กับฉันนะ” คำขอของผมดูเหมือนจะทำให้เธอลังเลแต่ผมก็ยืนยันว่าจะไม่ขืนใจถ้าเธอไม่เต็มใจ “หนู อื้ออ” จุ๊บ! ผมกดจมูกลงไปที่แก้มของเธอยิ่งทำให้ผมได้กลิ่นเยลลี่ที่เธอแอบกิน หมั่นเขี้ยวจริงๆเลยวุ้ยยย “เป็นอะไรนั่งตัวแข็งเชียว” ผมกระซิบถามเธอเบาๆแค่นี้เธอก็ตัวสั่นแล้ว ยิ่งเป็นแบบนี้ผมยิ่งอยากกินเธอนะ “หนูว่าหนู...เอ่ออ..คือออ” “เป็นอะไรคะ กลัวเหรอ” เธอไม่ตอบแต่พยักหน้า โธ่เด็กน้อยครั้งแรกก็กลัวทั้งนั้นแหละ เดี๋ยวเธอจะติดใจเอง “หนูว่าหนูไปช่วยพี่ส้มดีกว่า” “อาบน้ำให้ฉันก่อนเร็วๆ” ผมอุ้มหนูพายเข้ามาในห้องน้ำ เธอตัวแข็งทื่อทำอะไรไม่ถูกเลย ผมส่งสบู่เหลวให้เธอ เธอก็หยิบผิดหยิบถูก “หนูพายฉันร้อนอาบน้ำให้หน่อย เธอควรจะเติมน้ำใส่อ่างให้ฉันนะ” “ขอโทษค่ะ” ฉันรีบเปิดน้ำแต่ดันเปิดผิดเปิดน้ำเย็นแต่คุณอัคคีก็ไม่ได้ว่าอะไร สบู่เหลวถูกบีบใส่มือเล็กๆก่อนจะถูไปทั่วแผ่นหลัง อัคคีถึงกับยิ้มในใจเพราะอาการของหนูพายตอนนี้สั่นเหมือนคนเป็นเจ้าเข้า แบบนี้ต้องรวบลงมา ตู้มม!!! “อ๊า หนูเปียกหมดแล้ว!” ฉันต้องรีบร้องท้วยด้วยความตกใจแบบนี้ไม่รอดแน่โดนแน่นอน “ฮ่าๆๆ มาฉันจะอาบให้เธอบ้าง” ผมดึงชุดบางๆของเธอออกจนเผยให้เห็นอกอวบอิ่ม “เป็นอะไรหนูพาย” “หนูอยากกลับห้องแล้วค่ะ” “ไม่อยากให้ฉันกินเธอเหรอ หืมม” ผมดึงเธอมากอดทำให้สองเต้าของเธอถูไถอยู่ที่แขนของผม ไม่ไหวๆจู๋แข็งหมดแล้ว “หนู...หนูว่า...” “ถ้าเธอจะห้าม เธอปฏิเสธไปนานแล้วหนูพาย” ผมจับท้ายทอยของเธอไว้จากนั้นก็กดริมฝีปากเข้าหากัน เธอดูใสจริงๆจูบไม่เป็นจริงๆด้วย ผมค่อยๆสอนเธอช้าๆเพื่อให้เธอได้ทำตาม “เก่งค่ะ” คำชมของผมทำให้เธอเขินจนหน้าแดง “ต่อนะคะ” ครั้งนี้ผมค่อยๆรุนแรงขึ้นเรื่อยๆเพื่อให้เธอได้พัฒนาตัวเอง ลูกศิษย์คนนี้มันร้อนวิชาเหมือนกันนะเนี่ย ไม่นานก็กลายเป็นนำผมซะแล้ว จ๊วบ~ จ๊วบ~ ครั้งแรกทำในน้ำคงจะฝืดมากผมเลยรวบตัวเธอขึ้นมาเพื่อล้างตัวจากนั้นก็อุ้มออกมาที่เตียง ร่างของเธอถูกผมมองทุกซอกทุกมุมคนอะไรน่ากินเป็นบ้า ผมตามไปจูบปากอย่างดูดดื่ม ใบหน้าผมเลื่อนมาที่ซอกคอขาวๆผมเลยต้องฝากรอยแดงเอาไว้เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ “อ๊า...อื้ออ” “เสียงน่ารักจัง” ผมกระซิบที่ข้างหูจากนั้นก็เม้มเข้าที่หูของเธอ ความสยิวกำลังทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะเลื่อนมือลงไปสัมผัสที่แอ่งน้ำเล็กๆของเธอ “คุณอัคคี อื้อออ” นั่นเขากำลังทำเอาไรกับน้องบุ๋มบิ๋ม นิ้วของคุณอัคคีกำลังเขี่ยๆอยู่ใช่ไหม ฉันไม่อยากให้เขาทำและไม่อยากให้เขาหยุดในเวลาเดียวกัน “เด็กดีอย่าเกร็งนะรู้ไหม” ผมเริ่มจัดการพาลูกชายเข้าไปสำรวจถ้ำของเธอ อ๊า ของเด็ก18นี่มันเหมือนขนมเลยนะ นานแค่ไหนที่ไม่ได้เจอสาวบริสุทธิ์เลย “อ๊ะ...หนูเจ็บอื้อออ” “เจ็บเหมือนกันค่ะ มองหน้าฉันหนูพาย” สายตาหวาดกลัวกำลังทำให้ผมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเสือที่กำลังหลอกเด็ก แต่เด็กคนนี้ก็เต็มใจให้ผมหลอกนะผมไม่ได้บังคับเลยจริงจริ๊งงง ปึก!! เมื่อความเป็นชายเข้าไปแค่ส่วนหัวหนูพายก็ดิ้นพล่านจนอัคคีต้องรีบประกบจูบเธอไว้ เมื่อเธอเริ่มดีขึ้นก็ค่อยๆดันเข้าไปจนสุด “เจ็บ!!...โอ้ยย” พังแน่แบบนี้น้องหนูของฉันพังแน่กระป๋องโค๊กเรียกพี่เลย “อย่าเกร็งสิคะหนูพาย เดี๋ยวเจ็บนะ หายใจเข้าลึกๆค่ะ” ผมค่อยๆขยับเอวจนหนูพายต้องโอบกอดผมไว้ ดีค่ะแบบนี้แหละอื้ม ผมเองก็ไม่ไหวเหมือนกัน เจอแบบนี้เอ็นแทบขาด ตอดแน่นจนปวดลำไปหมดแล้วหนูพายขา ปึก!! ปึก!!!! ปึก!!!!! ผมยังคงขยับเอวช้าๆก่อนจะเร่งความเร็วและแรงทั้งหมดที่มี เสียงครางของเธอดังกระเส่าปลุกอารมณ์ของผมสุดๆ “คุณอัคคี อ๊า หนู..อื้อออ ไม่ไหววว อ๊ะๆๆๆ” ตอดสุดๆ ไม่ไหวแล้วผมเร่งกระแทกจนตัวเธอสะเทือนไปตามแรง เมื่อน้ำรักถูกปลดปล่อยมาจนหยดสุดท้ายหนูพายก็หายใจเหนื่อยหอบ “อ๊าาา สบายตัวแล้ว” ผมหยิบชุดคลุมอาบน้ำเดินเข้าไปอาบน้ำอีกรอบปล่อยให้เธอนอนพักไปก่อน //พระพาย// หลังจากที่ความบริสุทธิ์ของฉันถูกพรากไปแล้วคุณอัคคีก็เดินไปเลย เหมือนฉันถูกทอดทิ้งเลยฉันพยายามลุกขึ้นมาหาเสื้อผ้าแต่มันถูกถอดอยู่ในห้องน้ำฉันเลยหยิบชุดคลุมมาสวมใส่ก่อนจะรีบวิ่งกลับมาห้องตัวเอง วันต่อมา ฉันลงมาจากห้องก็เกือบ09.00โมง ตอนนี้ทุกคนแยกย้ายกันไปหมดแล้วฉันทนความหิวไม่ไหว แถมยังรู้สึกเหมือนจะเป็นไข้ด้วย “ทำอะไรครับ” “คุณภู” มาเงียบๆแบบนี้ตกใจหมดสายตาของคุณภูกำลังมองว่าฉันจะทำอะไร ก็แค่หิวไม่ได้ทำอะไรเลย “วันนี้คุณอัคคีต้องไปหาคุณท่าน คุณลงมาสายนะครับ” “ค่ะ ขอโทษด้วย” น้ำเสียงของฉันที่เปล่งออกมามันเหมือนคนกำลังจะตาย คนบ้าอะไรเอาดุขนาดนั้น แค่ทีเดียวก็ทำให้ฉันเป็นไข้ลุกไม่ขึ้นเลย “อาหารแช่แข็งอยู่ในตู้แช่ฟรีซเอาออกมาอุ่นทานได้ครับ คุณอัคคีให้ผมเตรียมไว้ให้สำหรับคนในบ้านที่ทานข้าวไม่ทัน” “ค่ะ” “ไม่สบายหรือเปล่าเดี๋ยวผมไปตามหมออคินให้” ฉันยังไม่ทันได้เอ่ยอะไรคุณภูก็วิ่งออกไปแล้ว กลับมาอีกทีก็มาพร้อมคุณหมออคินฉันจึงได้แต่กลืนน้ำลายลงคอ “หนูพาย โห่ เฮียจัดหนักขนาดนี้เลยเหรอ” รอยแดงที่ถูกเปิดเผยออกมาทำให้อคินมองหน้ากับภู ใช่เพราะมันแดงไปทั้งคอแถมฉันยังซีดไปทั้งตัว เมื่อได้ทานยาแก้อักเสบและพาราไปแล้วฉันก็เผลอล้มตัวลงนอนอยู่ที่โซฟา ลืมตามาอีกทีก็อยู่บนห้องแล้ว ฉันขึ้นมาได้ยังไงอ่า “เป็นยังไงบ้าง” ฉันหันไปมองเจ้าของเสียงที่นั่งพิงหัวเตียงอยู่ด้านหลัง คุณอัคคีนี่จริงๆเลยเพราะคุณฉันถึงเป็นแบบนี้ น้องหนูฉันแสบไปถึงทรวงเลยรู้ไหม “ดีขึ้นแล้วค่ะ”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more