ประมูลไหม
1132 Words
“คุณอัคคีสวัสดีครับ”
“ครับ เกินมา7วันแล้วนะครับ ลืมผมไปแล้วหรือเปล่า” ผมพูดไปด้วยแถมยังหยิบถั่วในจานขึ้นมากิน โหดใช่ไหมล่ะแย่งแดกแม่งเลย
“ตอนนี้บริษัทของผมกำลังมีปัญหาครับ รายได้ไม่เพียงพอต่อการจ่ายลูกน้อง คนมาเที่ยวน้อย คนออกไปเที่ยวบนฝั่งก็น้อยเหมือนกัน”
“งั้นเหรอ หนูพายคิดว่าไงคะ” ผมส่งบัญชีที่มีแต่ตัวแดงขึ้นมาเป็นแถบให้หนูพายดูเพื่อฟังความคิดเห็น
“อืม... เท่าที่หนูดูที่นี่มีพนักงานเยอะนะคะ เซลล์ก็เยอะด้วยแต่รายได้มันน้อยเกินไปทำไมไม่ปลดพนักงานออกเหลือไว้เท่าที่จำเป็นล่ะคะ ถ้าขืนยังฝืนอยู่แบบนี้ต่อไป 10ปีก็ไม่รวยค่ะ”
“นี่คือความคิดของเด็กอายุ18 ไปจัดการตามที่เธอบอกแล้วอีก7วันผมจะมาดูการเปลี่ยนแปลง”
ผมพาหนูพายเดินออกมาขึ้นรถเพื่อไปยังกาสิโนของผมที่นี่มีทั้งหมด10ชั้น เธอดูตื่นเต้นที่เห็นของจริง
“แบบนี้ผิดกฎหมายไหมคะ”
“กฎหมายใช้กับที่นี่ไม่ได้ ไปเถอะมีหลายคนที่ฉันอยากแนะนำให้รู้จัก”
ฉันถูกพาขึ้นมาที่ชั้น9 ที่นี่สูงพอจนทำให้เห็นวิวรอบๆเกาะสวยมากเลยอยากไปเล่นน้ำทะเลจัง คุณภูเดินไปเปิดประตูทำให้ฉันถูกพาเข้าไปจนเห็นหมออคินและผู้ชายอีก3คนที่นั่งคุยกันอยู่
“ไงพ่อเสือพาลูกสาวมาประชุมด้วยเหรอ”
“หนูพายนี่ซัน เป็นผู้จัดการของที่นี่ ส่วนนี่ธาดาเป็นหุ้นส่วนของฉัน และนี่เจเจ เป็นคนเลวที่ไม่น่าคบพอกับไอ้หมอบ้ากาม”
“อ้าว!”
“นี่หนูพาย”
“เป็น?” ทั้งสี่คนเอ่ยถามพร้อมกันทำให้อัคคีอ้ำๆอึ้งๆ
“เป็นลูกหนี้ที่มีค่าตัว5ล้านค่ะ” คำตอบของฉันทำให้ทุกคนตกใจ ตกใจอะไรอ่ะก็ทุกคนบอกมาแบบนี้
“ประมูลไหม” เสียงทุกคนในห้องเอ่ยปากอย่างพร้อมเพียงกันทำให้อัคคีเส้นเลือดที่หัวกระตุกด้วยความโมโห
“ประมูลพ่องมึงสิ กูแค่พามาให้พวกมึงรู้จักอาทิตย์หน้าก็ได้เรียนที่นานาชาติแล้ว ไอ้เจฝากด้วยนะถ้าเห็นมีหนุ่มๆมายุ่งจัดการได้เลย”
“เออ เรื่องแบบนี้ใช้กูจัง”
“นั่งรอที่โซฟาก็ได้เดี๋ยวฉันประชุมก่อนจะพาไปซื้อของใช้สำหรับการเรียน”
“ค่ะ”
//อัคคี//
การประชุมที่โคตรไม่มีสมาธิเลยพวกมึงจะมองหนูพายกันทำไม ผมทนไม่ไหวต้องทุบโต๊ะจนเสียงดังไม่ตบไม่ตีไม่ดีขึ้นเลย
“ตกใจหมด”
“พวกมึงควรสนใจงานบนโต๊ะ หนูพายออกไปหาขนมกินก่อนไปไอ้ภูพาหนูพายไปนั่งคาเฟ่ข้างล่างไป”
“ครับ”
หลังจากที่หนูพายออกไปพวกมันก็เริ่มมีสมาธิในการทำงานมากขึ้น ตอนนี้คนมาเที่ยวกาสิโนน้อยกว่าเดิมเพราะบนฝั่งมีกาสิโนเปิดใหม่แถมที่เกาะก็มีกาสิโนเล็กๆเพิ่มขึ้น
“หนูพายของมึงกูสนใจนะ” ธาดาหนุ่มมาดนิ่งเอ่ยปากขึ้นมาทำเอาทุกคนหันไปมอง เพราะธาดาฉายาคือเสือจำศีลไม่ว่าอัคคีจะส่งผู้หญิงไปกี่คนก็ไม่เคยได้เห็นขาอ่อนเลย โดนธาดาไล่แห่กลับตั้งแต่หน้าประตู
“ทำไมถึงสนใจหนูพาย” ผมถามมันทั้งที่ยังอ่านเอกสารในมืออยู่
“ชอบ”
“สั้นๆง่ายๆได้ใจความ” เจเจแซวธาดาจนธาดายิ้มเบาๆ
ผมวางงานลงบนโต๊ะก่อนจะมองหน้าหุ้นส่วนของผม มึงต้องการอะไรและพวกมึงลุ้นอะไรกันเดี๋ยวกูตีแม่งเลย
“กูไม่ให้!”
“นั่นไงบอกแล้วมาๆๆจ่ายเลย”
ไอ้อคินไอ้น้องเลวมึงเอากูมาพนันกับไอ้พวกเวรนี่เหรอเนี่ย ผมขยำกระดาษในมือขว้างใส่หัวมันแต่มันหลบทันแถมยังได้เงินไปหลายหมื่นอีก
“แสดงว่าเด็ดจัด ถึงขั้นส่งเสียให้เรียน”
“ยังไม่ได้กินเลยพวกมึงนี่แม่งเลวเนอะ คบไม่ได้” ผมด่าพวกมันแต่ก็ไม่มีท่าทีว่ามันจะสลดเพราะพวกมันกำลังสนใจโทรศัพท์อยู่ ผมเลยหยิบของผมมาดูถึงได้เห็นแชทกลุ่มที่ไอ้ภูมันถ่ายรูปหนูพายส่งมาในไลน์กลุ่ม พวกมึงมันมหาเหี้ยกันจริงๆ
ไลน์กลุ่มสมาคมคนดีเป็นศรีแก่ชาติ ชาติไหนวะ?
?️ซัน: เด็กจัดน่ารักงุ้งงิ๊ง
?️เจเจ: อาทิตย์หน้าอาจารย์จะติวให้ถึงพริกถึงขิงเลยค่ะหนูพาย
?️อคิน: แบบนี้ต้องไปบ้านเฮียทุกวันซะแล้ว
?️ธาดา: น่ารัก ไอ้อัคคีพลาดมากที่ยังไม่ได้กิน เสียเป็นแสนแขนไม่ได้จับ
?️ภู: ไม่ใช่แค่แสนครับ รวมหนี้สิน+ค่าเทอม ราวๆ8.7ล้านครับ
?️อัคคี: กูอยู่ในกลุ่ม ไอ้พวกเหี้ย!!
จบการสนทนา
ผมปิดการประชุมที่ไม่ได้สาระอะไรเลย ลงมาที่คาเฟ่ข้างล่างก็เห็นหนูพายกำลังนั่งตักเค้กช็อกโกแลตดูแล้วก็น่ารักจริงๆ ผมเดินไปนั่งข้างๆเธอหันมามองผมพร้อมกับรอยยิ้ม ยิ้มอะไรนักหนาขอซื้อได้ไหมยิ้มแบบนี้อ่ะ
“คุณอัคคีสนใจขนมเค้กไหมคะหนูซื้อมาสองชิ้น เอาเงินคุณภูซื้อด้วยรบกวนจ่ายให้หนูหน่อยนะคะ”
ผมมองหน้าไอ้ภูมึงมันตัวต้นเรื่องแอบถ่ายผู้หญิงของกูมีความผิดรอถึงบ้านก่อนเถอะมึงกูจะทำโทษให้เข็ด ผมรีบพาหนูพายกลับมาบ้านตอนนี้เธอขึ้นไปพักบนห้องแล้วหันมาอีกทีไอ้ภูมันกำลังย่องออกจากบ้าน ผมเลยต้องเรียกมันมาใกล้ๆ
“คุณอัคคีมีอะไรให้ผมรับใช้ครับ”
“มานี่ มาใกล้ๆกู ถ้ากูเดินไปมึงเจ็บหนักนะ”
“ครับ”
ปัก!!
ผมถีบจนมันล่วงไปกองกับพื้น มึงมันตัวดีเสือกถ่ายรูปไปลงในกลุ่ม ผมทำโทษมันด้วยการให้มันไปนั่งดูสาวๆเริงรักในห้องแดง
“ให้ผมนั่งดูเฉยๆเหรอครับ ให้ผมโดนพวกเธอรุมโทรมก็ได้นะครับ”
“ไม่! ส้มซ่าจัดการด้วยทำยังไงก็ได้ให้มันมีอารมณ์ให้มันทนไม่ไหวแต่ห้ามให้มันจิ้มใคร ถ้าฉันรู้ว่ามีใครให้มันจิ้มฉันจะเอาไปโยนกลางทะเล”
“ได้ค่ะ”
"แข็งตายไปเถอะมึง!!"
- Writer
