พ่ายรักคุณทหาร

เด็กสาว

คุณหมอสาวสบตาคมดุกับญาติคนไข้ที่มารอตรงหน้าห้องฉุกเฉิน ชุดที่สวมอยู่บอกให้รู้ถึงอาชีพ แต่ไม่ทราบว่ายศอะไร เพื่อไม่ได้มีความรู้ด้านนี้เลย

“สวัสดีค่ะ หมอเย็บแผลให้แล้ว ฉีดยาให้แล้วด้วย เดี๋ยวจะตัดยาให้ไปทาน แล้วก็พามาล้างแผลนะคะ “

ก้องภพมองคุณหมอตัวเล็กตรงหน้า ด้วยความแปลกใจ ลูกน้องที่โดนเหล็กแทงที่เท้ามา เลือดไหลเต็มรองเท้า แต่ท่าทางหมอไม่สะดุ้งสะเทือนสักนิด

“มีอะไรจะถามไหมคะ ถ้าไม่มี เชิญข้างนอกค่ะ หมอมีคนไข้รออยู่ “

เวลาดึกสงัดในโรงพยาบาลกลางป่ากลางเขา ยังมีคนจำนวนมากที่เข้ามารับการรักษา

“ขอบคุณครับหมอ “ ก้องภพบอกออกมา แล้วขยับตัวไปพยุงลูกน้องที่ลุกจากเตียง

“หมอเย็บแผลไม่รู้สึกเลยครับ เก่งมากจริงๆเลยครับหัวหน้า “

คนเจ็บบอกระหว่างที่เดินทางกลับฐานด้วยกัน

“พรุ่งนี้จะพามาล้างแผล “ หัวหน้าหน่วยบอกลูกน้องแล้วเร่งฝีเท้าทำความเร็ว เพื่อให้ถึงที่พัก วันนี้เหนื่อยมาแล้วทั้งวัน

คุณหมอสาววางมือจากคนไข้รายสุดท้ายคือเกือบจะเที่ยงคืนแล้ว พยาบาลพากันเตรียมตัวจะได้พัก หลังจากเข้างานตั้งแต่หกโมงเย็น

“เหนื่อยเลยค่ะหมอ ลงเวรวันแรก ก็หนักเลย “

น้ำอิงยิ้มแล้วลงมือเขียนรายงานต่างๆของคืนนี้ให้เสร็จ เพื่อจะได้อ่านหนังสือทบทวนวิชาเรียนต่อ

“ถ้าไม่อ่านก็ไม่รู้ เมื่อไม่รู้ก็รักษาคนอื่นไม่ได้ โรคภัยไข้เจ็บมีมากมายเป็นพันเป็นหมื่น พร้อมกับโรคที่เกิดใหม่ได้ทุกเวลา หมอต้องพร้อมรักษา ทุกสถานการณ์ และยิ่งออกไปข้างนอก ไม่มีเครื่องมือ ไม่มีหมอระดับอาจารย์คอยช่วยเหลือ หมออิงต้องเข็มแข็ง อดทนให้มาก อย่ากลัว อย่าหวาดหวั่น เพราะความดีเท่านั้น จะเป็นเกราะแก้วคุ้มภัยหมอ “

อาจารย์หมอสัญญา บอกกับลูกศิษย์และลูกสาวที่อุปการะมากว่า6ปี ด้วยความห่วงใย หลังจากทราบว่าหมออิง ยื่นเรื่องมาที่ตะเข็บชายแดนแห่งนี้

ก้องภพล้มตัวลงนอน แล้วหลับตาลง ในสมองมีสายตาของคุณหมอเข้ามาในความคิด หมอผู้หญิงแต่งชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์ธรรมดา สวมรองเท้าผ้าใบคู่เก่า และเสื้อกาวน์ตัวสั้นปักตราของมหาวิทยาลัยชื่อดังเอาไว้ สงสัยจะจับฉลากได้มาแน่นอน แต่ทำไมหมอถึงมากวนใจเค้าอยู่ตรงนี้

พ่อหลวง หรือ ผู้นำจิตวิญญาณของคนในพื้นที่มองนายทหารร่างสูงใหญ่ที่เดินเข้ามาภายในหมู่บ้าน ภาพชาวบ้านกำลังหุงหาอาหาร ทำไร่ ซักผ้าที่ริมน้ำ เป็นวิถีชีวิตเรียบง่าย ที่หาดูได้ตามสารคดีเท่านั้น

“ผมพาหัวหน้าคนใหม่ มาฝากตัวกับพ่อหลวง “ นายทหารในพื้นที่แนะนำ ให้ชายสองคนสองวัยได้รู้จักกัน พ่อหลวงเป็นชายชรา รูปร่างผอมบาง ผิวซีด ไม่มีฟันสักซี่ มองชายหนุ่มด้วยสายตาอ่อนโยนและเป็นมิตร

“ขอให้อยู่ดี ปลอดภัย นะ” พ่อหลวงบอกแล้วเดินกลับเข้าไปในบ้านทันที ลูกน้องมองหัวหน้าแล้วชี้ที่แขนตัวเองทันที

“ผมมาที่นี่เป็นสิบรอบ แกไม่เคยอวยพรผมสักครั้ง ใครมากี่คนแกก็แค่มองหรือทักทายแต่กับหัวหน้า พ่อหลวงแกให้พร “

ก้องภพมองด้วยสายตาว่างเปล่า เค้าไม่เชื่อเรื่องลี้ลับ ไม่เชื่อเรื่องคาถาอาคมใดๆ แต่เชื่อเรื่องการกระทำ เท่านั้น และหากชีวิตจะไม่ถึงคราว อันตรายอะไรก็คงไม่เกิดเท่านั้นเอง

ผู้กองพาลูกน้องมาที่โรงพยาบาลอีกครั้งเพื่อล้างแผล ในช่วงเย็น สายตาคมเข้มมองไปที่ห้องฉุกเฉิน ก่อนจะเห็นหมอผู้ชายดูแผลลูกน้องให้อยู่ วันนี้ไม่มา หรือมากลางคืน นายทหารคิดคนเดียวในใจ ก่อนจะเห็นหญิงสาวร่างเล็กเดินคุยโทรศัพท์เข้ามา ภายในโรงพยาบาล

“อิงอยู่ได้ค่ะ สบายมาก วันนี้ลงเวรหกโมงเย็นถึงแปดโมงเช้าค่ะ ขอบคุณมากนะคะ คุณพ่อ รักษาสุขภาพนะคะ”

เสียงของเธอดังเข้าหูชัดเจน พ่อโทรมาถามข่าวคราวของลูกสาว ตัวเล็ก ตัวบาง แต่มาอยู่ชายแดนแบบนี้พ่อแม่ก็ต้องห่วงเป็นธรรมดา

“สวัสดีค่ะ หมออิง “ พยาบาลสาวทักทายคุณหมอ ก่อนประตูห้องฉุกเฉินจะเปิดออกเพื่อให้คุณหมอสาวเข้าไปในห้อง

“สวัสดีค่ะ คุณจ่า มาล้างแผลหรอคะ “ เสียงคุณหมอถามคนไข้ที่ตัวเองเย็บแผลให้เมื่อคืน พยาบาลเตรียมจะล้างแผลให้ แต่คุณหทอกลับสวมถุงมือ แล้วพยักหน้าบอกว่า จะทำเอง

นายแพทย์วุฒิ มองดูแผลที่หมอรุ่นน้องเย็บแล้วถามออกมาระหว่างที่เขียนรายงานประจำวัน

“หมออิง เย็บแผลสวยขนาดนี้ จะต่อศัลย์แพทยหรือเปล่า “ หมอสาวส่ายหน้า แล้วจัดการตัดผ้าพันแผลออกอย่างคล่องแคล่ว

“ขี้เกียจเกียจเรียนค่า จะทำงานแล้ว จะช่วยรักษาคนไข้ “

“เจ็บเท้าไหมจ่า “ ลูกน้องส่ายหน้า “ตึงครับ แต่ต้องนอมรับครับว่า หมออิง เค้าเย็บแผลเก่ง หมอผู้ชายยังบอกว่าเย็บแผลสวยมาก”

“ชื่ออะไรหรอ “

“ครับ ใครนะครับ ชื่ออะไร อ๋อ หมอหรอครับ ชื่อหมออิง น้ำอิงครับ “

ก้องภพพยักหน้า แล้วนึกถึงหมอสาวร่างเล็กที่พบกันมา2ครั้ง

เสียงเรียกในช่วงดึก ทำให้ก้องภพลุกออกจากเต้นท์ที่นอน

”ช่วยด้วยครับ ช่วยด้วย ลูกผมโดนงูกัด “ เสียงละล่ำละลักของผู้เป็นพ่อ ทำให้ทหารเวรวิ่งตรงไปในความมืด ก่อนจะพบพ่ออุ้มลูกชายลงมาจากหมู่บ้านมาขอความช่วยเหลือ

ก้องภพสวมเสื้อยืดกางเกงทหารแล้วรีบสตาร์ทรถทันที รถกะบะขับด้วยความเร็วใช้เวลาไม่กี่นาที ก็มาถึงโรงพยาบาล

เสียงรถกะบะที่มาจอดทำให้น้ำอิงเปิดไฟในห้องทันที เวรดึกแบบนี้ ช่วงดึกมากจะปิดไฟ เพื่อให้พยาบาลได้พักผ่อน และะหมอจะงีบกันบ้างสัก1-2ชั่วโมงเพื่อจะมีแรงเก็บไว้ส่งเวรตอนเช้า

”เป็นอะไรคะ “ ก้องภพมองใบหน้าใสที่ถามออกมา ชุดเมื่อตอนเย็นเป็นชุดที่เห็นมาแล้ว จะตีสี่แล้ว แต่เธอไม่งัวเงียหรือง่วงนอนเลย

“งูกัด ลงมาจากหมู่บ้าน น่าจะเกือบชั่วโมง “

คุณหมอสาวขยับตัวขึ้นไปแล้วจัดการ ปั้มหัวใจทันที ก้องภพมองภาพตรงหน้าด้วยความตื่นเต้น เค้าพลาดอะไรตรงไหนไป คุณหมออายุน้อยขนาดนี้ แต่ทำไมมีสติมากกว่าทหารอาชีพอย่างเค้า พยาบาลหลายคนลุกออกมาในสภาพ หน้าตาง่วงเต็มที่เพราะเพิ่งจะตื่น เสียงสั่งการของคุณหมอเต็มไปด้วยประสิทธิภาพเกือบสิบห้านาที ที่คุณหมอปั้มหัวใจ สัญญานชีพก็กลับมา

คนในห้องปรบมือให้กับคุณหมอคนใหม่ด้วยความดีใจ “หมอเก่งมากค่ะ หมออิง “