EP.7 คืนเข้าหอ
1230 Words
EP.7 คืนเข้าหอ
ชายหนุ่มเดินเข้ามาในคฤหาสน์หลังใหญ่ที่เขากับเพื่อนซึ่งเป็นสถาปนิกชาวอิตาลีร่วมกันออกแบบและตกแต่งทั้งหมด พ่อบ้านประจำคฤหาสน์รีบกุลีกุจอเดินเข้ามาหาด้วยท่าทางตื่นตกใจ
“เกิดอะไรขึ้นครับคุณผู้ชาย”
พ่อบ้านชาวไทยทว่าพูดภาษาอิตาลีคล่องแคล่ว เก่งการจัดการงานบ้าน การจัดงานเลี้ยง อาหาร จัดดอกไม้ เต้นรำ นับว่าเป็นแขนเป็นขาแทนเจ้านายเลยทีเดียว เพราะเขาพูดได้ถึงสามภาษาด้วยกัน นั่นคือ ภาษาไทย ภาษาอังกฤษ ภาษาอิตาลี และยังฟังภาษาญี่ปุ่นได้อีกนิดหน่อย
“เจ้าสาวเป็นลม เตรียมปฐมพยาบาลด้วย” ชายหนุ่มเดินขึ้นไปยังชั้นสอง แล้ววางร่างอิ่มลงบนเตียงกว้าง
พ่อบ้านสุรพลขมวดคิ้วมุ่น เจ้าสาวเป็นลมทำไมไม่รีบปฐมพยาบาลในงานแต่ง แต่คุณผู้ชายของเขากลับอุ้มเจ้าสาวเดินไกลกลับมายังคฤหาสน์ของตนเอง ถึงแม้ว่าคฤหาสน์หลังนี้จะมีอาณาเขตติดกับไร่ฐากูร แต่ระยะทางก็ไม่ใช่น้อยๆ เลย เพราะปกติต้องใช้รถกอล์ฟในการไปมาระหว่างกันทั้งสองบ้าน หากเป็นคนรับใช้ทั่วไปก็ปั่นจักรยานหรือขี่มอเตอร์ไซค์แล้วแต่ความถนัด
“ช่วยจัดการให้ด้วย ฉันจะทำงาน ห้ามใครรบกวน” เขาเหลือบมองร่างไม่ได้สติเพียงหางตาก่อนจะผลุนผลันเดินออกจากห้องไป
พ่อบ้านสุรพลมองตามเจ้านายไปอย่างไม่เข้าใจ ก่อนจะรีบจัดแจงปฐมพยาบาลบาจรีย์ให้ฟื้นคืนสติ
ติเอโกเสยผมยาวประบ่าไปยังด้านหลังแล้วถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ดูเหมือนว่าเจ้าสาวคนนี้จะทำให้เขาไม่เป็นตัวของตัวเอง เด็กสาวอายุ 22 ปี อ่อนต่อโลกถึงขนาดว่าแค่จูบยังเป็นลม แล้วอย่างนี้จะทำหน้าที่ภรรยาได้อย่างไรกัน ชายหนุ่มพยายามจดจ่ออยู่กับงานตรงหน้า ทว่าให้ตายเถอะ! ทำไมถึงมีแต่ใบหน้าของบาจรีย์ลอยไปมาจนไม่มีสมาธิเอาเสียเลย
ชายหนุ่มผุดลุกแล้วเดินออกจากห้องทำงาน ตั้งใจจะออกไปเดินเล่นสูดอากาศเสียหน่อย แต่ก็ไม่วายแวะไปที่ห้องนอนเพื่อดูอาการของเจ้าสาวสักนิดหนึ่ง
“อ้าว! คุณผู้ชาย” สุรพลวางซุปข้าวโพดลงบนโต๊ะ เมื่อหันกลับมาก็พบเจ้านายของตนยืนอยู่หน้าประตูห้องพอดี “คุณผู้หญิงฟื้นแล้วครับ” พ่อบ้านค้อมตัวเล็กน้อยเดินผ่านเจ้านายหนุ่มออกจากห้อง แล้วปิดประตูห้องอย่างรู้งาน
ติเอโกยืนอยู่กลางห้อง ห้องนอนนี้เขาเคยมานอนสองสามครั้ง แอบมาโดยไม่บอกฐากูรเพราะไม่อยากให้ต้องมาต้อนรับเอิกเกริกวุ่นวาย ทว่า ณ เวลานี้เขากลับรู้สึกว่าห้องนี้ไม่ใช่ห้องของเขาเสียแล้ว เขาเหลียวมองไปรอบๆ ห้องเพื่อหาเจ้าสาว ทว่ากลับไม่พบเขาจึงหมุนตัวหมายจะเดินออกไปจากห้อง
“ใครอยู่ข้างนอก เข้ามาช่วยรีหน่อยได้มั้ยคะ” เสียงหวานร้องเรียกออกมาจากห้องแต่งตัว ชายหนุ่มเลิกคิ้วขึ้นสูงด้วยความแปลกใจ ก่อนจะสาวเท้ายาวเดินเข้าไปในห้องแต่งตัว จึงเห็นว่าหญิงสาวกำลังพยายามถอดชุดแต่งงานอยู่ด้วยท่าทางทุลักทุเล
“ช่วยรูดซิปให้หน่อยได้มั้ยคะคุณพ่อบ้าน รีรูดไม่ถึงค่ะ” หญิงสาวหันหลัง ไม่ได้เฉลียวใจเลยว่าผู้ที่เดินเข้ามาหาใช่พ่อบ้านสุรพลแต่เป็นเจ้าบ่าวของเธอต่างหากล่ะ
ชายหนุ่มเลิกคิ้วสูงอีกครั้ง เจ้าสาวของเขาช่างไม่ระมัดระวังตัวเอาเสียเลย ในเมื่อพ่อบ้านสุรพลเป็นผู้ชาย แต่เธอกลับใช้ให้พ่อบ้านรูดซิปชุดเจ้าสาวให้ ตกลงว่าเจ้าสาวของเขาขี้อายหรือชอบให้ท่ากันแน่ เขาสาวเท้าเข้าไปใกล้ๆ มองแผ่นหลังนวลเนียนตัดกับชุดเจ้าสาวสีดำสนิท ขับให้ผิวสวยผุดผาดน่ามอง เขารูดซิปลงช้าๆ จนถึงเอวคอด รูปร่างค่อนข้างเจ้าเนื้อไม่ได้เป็นอุปสรรคเลยเมื่อผิวสวยๆ และกลิ่นหอมยวนเย้าทำให้ชายหนุ่มหายใจแรง
เมื่อชุดเจ้าสาวสีดำร่วงลงไปกองที่ปลายเท้า ก็เผยให้เห็นร่างอวบอิ่มในชุดชั้นในเจ้าสาวแสนสวย สัดส่วนที่เคยมองผ่านชุดเจ้าสาวเทียบไม่ได้เลยเมื่อเขาเห็นเรือนร่างกึ่งเปลือยเปล่าเต็มตาเช่นนี้ เอวดูเล็กไปถนัดตาถ้าเทียบกับสะโพกงอนงามที่มีเพียงชุดชั้นในลูกไม้ใสแจ๋วจนแทบไม่ได้ปกปิดอะไรเลย
“ขอบคุณมากค่ะคุณพ่อบ้าน เดี๋ยวรี...”
“ว้าย!”
เพล้ง!
หญิงสาวตกใจเมื่อหมุนตัวกลับมาแล้วพบติเอโก เจ้าบ่าวร่างสูงที่ยืนมองเธอด้วยสายตาแวววับ เธอถอยกรูดจนชนขวดน้ำหอมบนโต๊ะเครื่องแป้งตกแตก สองมือพยายามปิดหน้าอกคู่สวย จริงอยู่ที่มีบราเซียร์ลูกไม้สีขาวห่อหุ้มเอาไว้ ทว่าบราเซียร์ตัวนี้กลับไซส์เล็กเกินไป ทำให้หน้าอกทรงโตล้นทะลักออกมาจากบราเซียร์เกินกว่าครึ่ง
บอกไม่ถูกเช่นกันว่าเขารู้สึกอย่างไร เมื่อหญิงสาวหันมา เผยให้เห็นเนินอกอิ่มเย้ายวนใจชาย สัญชาตญาณภายในกายหนุ่มสั่งให้เขากระชากร่างอวบเข้ามากอดรัด แล้วลากเธอไปที่เตียงเดี๋ยวนี้ ทว่าสมองกลับสั่งว่าไม่ควรทำเช่นนั้น
“เธอไม่ควรใช้ให้พ่อบ้านช่วยถอดชุดเจ้าสาวให้ ฉันไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้เธอใช้ชีวิตยังไง แต่นับจากนี้เธอจะต้องระมัดระวังตัวให้มากในฐานะภรรยาของฉัน” ชายหนุ่มสาวเท้าเข้าหา ในขณะที่หญิงสาวถอยจนแผ่นหลังชิดตู้เสื้อผ้า
“แต่ว่า...”
บาจรีย์กลืนคำอธิบายลงคอเมื่อเห็นสายตากร้าวของติเอโก อีกอย่างพ่อบ้านสุรพลเก็บเรื่องที่เขาเป็นเกย์ไว้เป็นความลับ เธอไม่ควรบอกติเอโกเขาควรจะรู้จากพ่อบ้านสุรพลเอง เธอไม่ควรเอาความลับของคนอื่นมาเปิดเผยโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม ยิ่งกรณีที่พ่อบ้านสุรพลไว้ใจบอกเล่าความลับนั้นแก่เธอ เธอยิ่งต้องรักษาความลับนั้นให้ดีที่สุด
“เอ่อ...ฉันจะเปลี่ยนเสื้อผ้า คุณช่วยออกไปก่อนได้มั้ยคะ” อากาศเย็นจากเครื่องปรับอากาศทำให้หญิงสาวห่อไหล่ เหลือบมองผ้าเช็ดตัวใกล้มือกลับไม่มีสักผืน เธอรู้สึกอึดอัดจนหายใจไม่ออก เมื่อติเอโกยืนใกล้เธอจนแทบชิดเช่นนี้
“ฉันจะช่วยเธอเปลี่ยนเสื้อผ้าเอง”
“อะไรนะคะ”
หญิงสาวทวนถามเสียงสั่น ตาเบิกโพลงมองหน้าชายหนุ่มราวกับเห็นปีศาจร้าย เธอไม่ได้คิดและไม่ได้เตรียมใจว่าจะต้องตกเป็นของเขา เพราะมัวแต่กังวลกับเรื่องอิสรภาพจนลืมคิดถึงเรื่องบนเตียงไปเสียสนิท ตอนที่เขาดึงเธอเข้าไปจูบ เธอก็ตกใจจนหมดสติแล้วถ้าเขาคิดจะ... เธอไม่แย่หรอกหรือ!
บาจรีย์หน้าแดงก่ำ เห่อร้อนด้วยความอายจนผิวขาวแดงระเรื่อ ซึ่งนั่นกลับกลายเป็นเครื่องปลุกเร้าสัญชาตญาณนักล่าในตัวติเอโกให้ตื่นขึ้น เขาสาวเท้าเข้าไปอีกก้าวจนชิดร่างอวบ ไม่ทันที่เธอจะขัดขืนเขาก็กระหวัดเอวคอดเข้ามากอด แล้วใช้นิ้วมือสะกิดตะขอบราเซียร์ให้หลุดออกอย่างชำนาญ
- Writer
